ตอนที่ 1
“เห้ย ! วันนี้มีคัดดาวเดือนปีหนึ่งพวกมึงต้องเข้า” ลูกปัดหรือปัดสาวห้าวของรุ่นเอ่ยบอกกลุ่มพี่ระเบียบหลังเลิกคลาสเรียน
“ไม่ว่าง” ไปเปอร์ปฏิเสธเพื่อนอย่างไร้เยื่อใย
“ไม่ได้ มึงเป็เฮดว๊าก มึงต้องเข้า” ดารินรีบห้ามทันทีเมื่อไปเปอร์จะกลับ
“พวกมึงก็รวมไปดิ พวกกูเป็พี่ระเบียบ เป็คนคุมกฎ มีหน้าที่ว๊าก ไม่ใช่ไปคัดดาวเดือน”
“ไปเปอร์ มึงเป็อดีตเดือนคณะและเดือนมหาลัยเลยนะเว้ย มึงต้องอยู่ดิว่ะ” ปัดบอกเหตุผลพวกเพื่อนต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย
“ไอ้สัส ! พวกปีสองก็มี กูไม่ว่าง” ไปเปอร์ยังคงยืนยันคำเดิม เพราะวันนี้เขาต้องเข้าไปดูร้าน จึงไม่สะดวกนักหากต้องเข้าร่วมกิจกรรม
“มึงแน่ใจ ปีนี้รุ่นน้องโคตรเด็ดเลยน๊าาาา มึงไม่สนใจหน่อยเหรอ?” จิมมี่
“ไม่” ไปเปอร์ยังยืนยันคำเดิม
เื่หน้าที่เขาไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่อันไหนที่ไม่สำคัญ เขาก็ไม่เห็นถึงความจำเป็ที่จะต้องเข้าร่วม
หน้าที่เฮดว๊ากก็เหมือนกัน เขาไม่ได้อยากเป็ั้แ่แรก แต่เป็เพราะพี่รหัส ลุงรหัส และปู่รหัส คือเป็เฮดว๊ากกันมาทุกรุ่น ราวกับว่าสืบต่อกันมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยากเป็แต่อย่างที่บอกเขาไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่ และความโหดที่มีไม่น้อยกว่ารุ่นก่อนๆ จึงทำให้น้องๆ ต่างให้ความเคารพนับถือและเกรงใจ
“งั้นก็ตามใจมึง กูเหนื่อยจะพูด” ปัดพูดอย่างเซ็งๆ เมื่อรู้ว่าเพื่อนไม่เปลี่ยนใจ
“เออ” ไปเปอร์
“งั้นพวกกูไปล่ะ” โซ่หยิบกระเป๋าขึ้นเตรียมพร้อมจะกลับเช่นกัน
“คือพวกมึงจะไปหมดเลยเหรอ?” จิมมี่
“เออ กูรู้ว่าพวกมึงจัดการได้” โซ่บอกยิ้มๆ
“เห้ย ! ไม่ได้ พวกมึงจะกลับหมดเลยไม่ได้ดิ เลิกเชียร์มีประชุมต่อนะเว้ย ไหนจะเื่รับน้อง เื่งานกีฬาที่จะถึง และยังมีเื่การออกค่ายอีก” ปัด
“ไปเปอร์ กูขอวันเดียวเอง ไปโชว์ตัวแป๊บเดียว ถ้ามึงอยู่พวกมันก็อยู่” จิมมี่
“เออๆ” ไปเปอร์ถอนหายใจ ก่อนจะตอบตกลง
“เชิญค่ะคุณไปเปอร์สุดหล่อ”
@ห้องประชุมเชียร์
กลุ่มของไปเปอร์เดินเข้ามาในห้องเชียร์ในขณะที่ปีสองกำลังชี้แจงเกี่ยวกับรายละเอียดกิจกรรมพอดี พอเห็นปีสามเดินเข้ามาพวกน้องๆ ทั้งปีหนึ่งและปีสองต่างกล่าวทักทายสวัสดีอย่างพร้อมเพรียงและมีระเบียบ ซึ่งดูจะผิดวิสัยของเด็กวิศวะ ดูเรียบร้อยจนน่าแปลกใจ แต่แอบได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดหลุดออกมาเบาๆ เพราะกลุ่มของไปเปอร์นั้นหล่อทุกคน คือทั้งหล่อทั้งรวย ดังนั้นจึงเป็ที่หมายปองของใครหลายๆ คน และที่สำคัญกลุ่มนี้โสดทั้งกลุ่ม
ส่วนสาเหตุที่ยังโสดกันอยู่นั้น เพราะยัง้าอิสระในการใช้ชีวิต ทั้งกิน ดื่ม เที่ยว และล่าเหยื่อ ไม่พร้อมจะมีบ่วงคล้องคอให้ต้องหนักใจ
“พวกพี่หวังว่าพวกเราทุกคนจะเต็มที่กับทุกๆ กิจกรรม นะ หลังจากนี้จะมีพวกพี่ปี3 มาพูดคุยกับน้องๆ”
จากนั้นปีสามทั้งหมดเริ่มทยอยแนะนำตัวให้น้องๆ ได้รู้จัก
“ถ้าจะจ้องขนาดนั้น มึงลากน้องไปเลย” พีเอ่ยขึ้นยิ้มๆหลังจากมองตามสายตาของไปเปอร์ก็พบรุ่นน้องน่าตาดีคนหนึ่งที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนในแถว
“ทำได้?” ไปเปอร์เลิกคิ้วเล็กน้อย
“ใจเย็น ค่อยว่ากันหลังเลิกเชียร์” โซ่รีบปรามเมื่อรู้ว่าเพื่อนจะทำอะไร
“เออ ทำดีๆ มึงเป็เฮดว๊ากปีสาม เก็บสีหน้าหน่อยเดี๋ยวน้องกลัวแล้วจะอดแดก” เอกพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย เมื่อไปเปอร์มองตาเป็มันส์
“จริง อดแดกแล้วกูจะขำเข้าให้” ตาล
“เออๆ” ไปเปอร์พยักหน้ารับเบาๆ เจอของถูกใจใครจะไปอดใจไหว เืลมในกายมันสูบฉีดอยากเข้าไปทำความรู้จักแบบแแ่
“ขั้นตอนต่อไปเราจะเลือกดาวกับเดือน” ประธานรุ่นปีสองเอ่ยขึ้น จากนั้นทั้งปีสองและปีสามต่างช่วยกันเลือกคัดน้องๆ ที่คิดว่าเหมาะที่จะส่งเข้าประกวดและสร้างชื่อให้กับคณะ
แต่แล้วทุกสายตาก็ต้องหันมามองกลุ่มของไปเปอร์พี่ระเบียบเป็ตาเดียวเมื่อไปเปอร์เฮดว๊ากเดินตรงมาที่แถวของน้องปีหนึ่งที่นั่งกันอยู่เป็แถว
“เดือนเอาคนนี้” ไปเปอร์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนที่ตัวเองหมายตาไว้ั้แ่แรก
“กรี๊ดดดดดด! ไปเปอร์เลือกเอง ?”
“อร๊ายยยยยย แก”
ทุกคนพากันกรี๊ดดังลั่น ห้องเชียร์วิศวะแทบแตกไม่เว้นแม้แต่พวกปีสามด้วยกัน จากนั้นก็ตามด้วยเสียงซุปซิปพูดคุย แต่นั่นกลับไม่ใช่สิ่งที่ไปเปอร์สนใจ เพราะสิ่งเดียวที่ดึงดูดสายตาเขาคือเด็กตรงหน้า
และเสียงทั้งหมดต่างเงียบลงเพื่อฟังบทสนทนาของทั้งคู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ผม ?” ส่วนไอ้คนที่ถูกเลือกได้แต่ทำหน้างง เดรกชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“เออ ชื่อเดรกใช่ไหม ?” ไปเปอร์มองป้ายชื่อที่ห้อยคอของอีกฝ่ายแล้วถามเสียงเรียบ
“ครับ” เดรกตอบรับพร้อมพยักหน้า ทั้งที่เขาไม่้าเป็จุดเด่นแล้วแท้ๆ ตั้งใจจะอยู่อย่างสงบแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็อย่างนั้นแล้ว เขาได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
“มีความสามารถอะไรบ้าง?”
“ตีกลองพอได้ครับ ร้องเพลงได้นิดหน่อย” เดรกตอบไปตามตรง
“เดือนกูเอาน้องเดรก ส่วนการแสดงเดี๋ยวกูจัดการเอง ที่เหลือจัดการต่อเลย”
“โอเคค่ะพี่ไปเปอร์” น้องปีสองรีบตอบตกลงทันที เพราะเธอเองก็เกรงกลัวคนตรงหน้าไม่น้อย พี่ระเบียบแต่ละคนนั้นชื่อเสียงไม่ธรรมดา โดยเฉพาะไปเปอร์
“กรี๊ดดดดดด !” เสียงน้องๆ กรี๊ดกันอีกครั้งเมื่อไปเปอร์จับมือเดรกให้เดินออกจากห้องประชุมเชียร์ท่ามกลางสายตาของทุกคน
“เห้ย ! ไปเปอร์ มึงจะเอาน้องไปไหน ?” พวกปีสามรีบเรียกเอาไว้ด้วยความมึนงง
ไปเปอร์จะกลับทุกคนเข้าใจ แต่สิ่งที่ทุกคนกำลังสงสัยคือไปเปอร์ลากน้องเฟรชชี่ไปด้วยทำไม
“เื่ของกู หมดธุระกูแล้ว กูกลับล่ะ” ไปเปอร์ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ ลากเดรกมาที่รถของตัวเอง
“โอ้ยยยย กูจะบ้าตาย!”
“เอาน่า มันรับปากแล้ว” โซ่เอ่ยบอกเพื่อนร่วมคณะยิ้มๆ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้