ความฝันช่างสวยงาม ทว่าความเป็จริง…หลิงเฉินค้นหาในดงพืชนานสองนานแต่ก็ไม่พบภูตพฤกษาตนอื่นอีกภูตพฤกษาเป็จิติญญาปีศาจสองสามดวงที่พัฒนาสติปัญญาขึ้นมาโดยอาศัยพลังที่เทพาทิ้งเอาไว้พวกมันไม่ใช่มอนสเตอร์อย่างเป็ทางการ และจำนวนของพวกมันยังน้อยมากทั้งห้าตนที่หลิงเฉินฆ่าไปคือพวกมันทั้งหมดแล้ว
หลังจากค้นหารอบๆ สวนขนาดใหญ่เป็ระยะเวลาหนึ่งหลิงเฉินไม่พบสิ่งใดที่มีค่า สุดท้ายเขาก็ขยับเท้า และเดินไปยังทางออกการทดสอบที่แท้จริงนั้น น่าจะเริ่มหลังออกไปจากสวนแห่งนี้เขารู้สึกมากยิ่งขึ้นว่าสถานที่นี้คือที่อยู่อาศัยในอดีตของเทพาเมื่อ 1,000 ปีก่อน หลังจากนั้น ก่อนที่เขาจะตายมันก็ถูกปิดผนึกด้วยพลังของเขา และกลายเป็สถานที่ทดสอบของคนรุ่นถัดไป
เมื่อเดินออกมาจากสวนเสียงไหลโครกของกระแสน้ำไหลดังเข้าหูของเขา เบื้องหน้าเขาปรากฏเหวที่กว้างประมาณ 50 เมตร ้าแขวนสะพานที่ยาว 50 เมตร และกว้าง 4-5 เมตรไว้ ใต้สะพานเป็แม่น้ำที่ไหลเอ่อล้นทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ใกล้เคียงกับธรรมชาติดั้งเดิมมากที่สุดทำให้ผู้คนตกอยู่ในภวังค์ของภาพวาดทางธรรมชาตินี้อย่างง่ายดายและยากที่จะเชื่อมโยงสถานที่นี้เข้ากับพื้นที่ทดสอบที่อันตรายหลิงเฉินชะลอฝีเท้าลง เดินไปข้างหน้าทีละก้าว ตอนที่เขากำลังจะก้าวขึ้นไปบนสะพานเสียงเห่าอย่างต่อเนื่องก็ดังไปทั่ว เสี่ยวฮุยซึ่งแต่เดิมกำลังวิ่งอยู่ด้านหลังเขาทันใดนั้นก็ะโมาข้างหน้า ขวางอยู่ด้านหน้าเขา มันโก่งตัวและหันหน้าไปยังทิศทางของสะพาน ดวงตาทอแสงเตือนภัย
คิ้วของหลิงเฉินย่นในทันทีเขาโน้มเอวไปหยิบก้อนหินที่อยู่ข้างๆ มือของเขา แล้วปาลงบนสะพาน
ฟิ้ว...
ทันทีที่ก้อนหินัักับสะพาน รัศมีดาบสีขาวจู่ๆก็พุ่งขึ้นมาจากเหวด้านล่าง กระแทกเข้ากับหินก้อนนั้นก่อนที่ก้อนหินซึ่งกลิ้งอยู่จะได้ัักับสะพานเป็ครั้งที่สองมันก็ถูกทำลายจนกลายเป็ผุยผงเสียแล้ว
สะพานนี้…ถึงกับซ่อนค่ายกลรัศมีดาบที่น่ากลัวไว้!ตราบใดที่ก้าวขึ้นไปบนสะพาน รัศมีดาบจำนวนมากก็จะพุ่งออกมาและไม่มีทางที่ใครจะป้องกันได้!
สะพานนี้คือบททดสอบแรกของการทดสอบนี้เหรอ? นี่คือการทดสอบของเทพาที่แท้จริงและมันโคตรจะน่ากลัวเลย
เราจะผ่านไปได้อย่างไร?
“หงิงๆ!”
ขณะที่เขากำลังเพ่งมองสะพานดูเหมือนเสี่ยวฮุยจะรับรู้ถึงความลังเลใจของเ้านายมัน ด้วยเสียงร้องเบาๆมันยื่นอุ้งเท้าข้างขวามาข่วนที่ปลายขากางเกงของหลิงเฉินหลังจากดึงดูดความสนใจของหลิงเฉิน มันะโไปยังจุดๆ หนึ่ง แล้วพุ่งไปที่สะพานพร้อมกับเสียง“ฟุ่บ”
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ...
ทุกอย่างเหมือนกับที่หลิงเฉินคาดการณ์เอาไว้จุดที่เสี่ยวฮุยไปถึง รัศมีดาบสีขาวพุ่งขึ้นมาในทันทีอย่างต่อเนื่องความเร็วของรัศมีดาบนั้นรวดเร็วอย่างยิ่ง คล้ายกับดาวตกสีขาว ทว่าความเร็วของเสี่ยวฮุยนั้นน่าใยิ่งกว่าภายใต้การวิ่งเต็มที่ของมัน ร่างของเสี่ยวฮุยเกิดเป็เงาสีเทาและพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วรัศมีดาบทั้งหมดปะทะเข้ากับตำแหน่งที่เสี่ยวฮุยเพิ่งก้าวผ่านไปเมื่อครู่นี้และรัศมีดาบทั้งหมดถูกสลัดทิ้งไว้ด้านหลังของมันไม่มีรัศมีดาบแม้แต่รัศมีเดียวที่ได้ััร่างของมัน หลังจากผ่านไปชั่วครู่หนึ่งหลิงเฉินยังไม่ได้ตอบสนองอย่างสมบูรณ์เสี่ยวฮุยก็ไปยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสะพานเรียบร้อยแล้ว มันกำลังะโขึ้นลงพร้อมร้องเรียกเขาเห็นได้ชัดเจนอย่างมากว่ามัน้าให้เขาเลียนแบบวิธีการที่มันใช้ในการพุ่งเข้าไป
จริงๆ แล้วหลิงเฉิน้าพุ่งเข้าไปตรงๆ เหมือนกับมัน...
แต่ปัญหาคือ…ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเสี่ยวฮุยนั้นสูงถึง300! ทว่าความเร็วของเขาแค่ 100 กว่านิดๆ เท่านั้น!ถ้าหากเขาเลียนแบบเสี่ยวฮุยและพุ่งเข้าไปตรงๆ โดยไม่คิดหน้าคิดหลังเขาจะกลายเป็พรุนในชั่วอึดใจที่เขาก้าวขึ้นไปบนสะพานแน่นอน
ยืนลังเลอยู่ที่ขอบของสะพานนานสองนานหลิงเฉินยังคงไม่อยากลองข้ามไป และไม่สามารถลองได้ หลังจากนั้นไม่นานขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองไปทางซ้ายและทางขวา จู่ๆ เขาก็มองเห็นว่าไม่ถึง 100 เมตร ทางด้านขวามือของเขา มีสะพานอีกอันหนึ่งอยู่สะพานนี้เชื่อมทั้งสองฝั่งเช่นกัน แต่ดูเหมือนจะแคบกว่าเล็กน้อย
ด้วยความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขาเป็ไปไม่ได้ที่เขาจะผ่านค่ายกลดาบบนสะพาน หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็ขยับเท้าเดินตรงไปที่สะพานทางด้านขวา
เสี่ยวฮุยที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งเอียงหัวด้วยความงุนงงมองไปที่เ้านายของมันซึ่งกำลังจากไป จากนั้นมันพุ่งออกไปด้วยความรีบเร่งใน่เวลาสั้นๆ 2-3 วินาที เงาสีเทาแวบผ่านไปอย่างรวดเร็วแล้วเสี่ยวฮุยก็กลับมาอยู่ด้านหลังของหลิงเฉินมันทำกับค่ายกลดาบเหมือนกับไม่มีอะไรเลยความสบายใจเช่นนั้นทำให้ฟันของหลิงเฉินคันเล็กน้อยเมื่อมองไปที่มัน
เมื่อมายืนอยู่ด้านหน้าของสะพานอันที่สองหลิงเฉินค้นพบแค่เพียงว่าสะพานนี้แคบกว่าสะพานก่อนหน้านี้อย่างมากความกว้างของมันน้อยกว่า 2 เมตร และทำมาจากไม้กระดาน ลมโชยเบาๆที่พัดผ่านเหนือสะพานในบางครั้งบางคราวก็ทำให้สะพานนี้สั่นไหวและดูเหมือนมันจะขาดสะบั้นได้ทุกขณะ
หลิงเฉินหยิบก้อนหินขึ้นมาก้อนหนึ่งเพื่อทดสอบสะพานสะพานนี้ไม่มีค่ายกลดาบเหมือนสะพานก่อนหน้าแต่สภาพจิตใจของหลิงเฉินก็ไม่ได้ผ่อนคลายลงเพราะเื่นี้สะพานที่มีค่ายกลดาบอันน่ากลัว กับสะพานที่ไม่มีค่ายกลดาบ…บางทีใครต่อใครก็อาจจะเลือกสะพานที่อยู่ตรงหน้าซึ่งไม่มีค่ายกลดาบ!นี่ดูเหมือนจะเป็การจงใจชี้นำให้ผู้คนเดินผ่านสะพานนี้…ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มันเป็ไปได้อย่างมากว่าบนสะพานนี้มีอันตรายที่ยิ่งใหญ่กว่าสะพานก่อนหน้านี้อย่างมาก
หลิงเฉินนิ่งเงียบ หลังจากผ่านไปเนิ่นนานท้ายที่สุดเขาก็ขยับเท้า ก้าวขึ้นไปบนสะพานอย่างระมัดระวังเสี่ยวฮุยสามารถผ่านค่ายกลดาบของสะพานนั้นได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่สามารถทำได้!แม้จะมีอันตรายที่มากกว่าอยู่เบื้องหน้าเขาก็ทำได้เพียงเดินไปบนเส้นทางนี้เท่านั้น
เอี๊ยด!
เอี๊ยด!
เอี๊ยด...
เท้าของเขาเหยียบลงบนสะพาน ก่อให้เกิดเสียงของไม้ที่ถูกดึงให้ตึงซึ่งอาจหักได้ทุกเมื่อเสียงนั้นทำให้หลิงเฉินกระวนกระวายใจอย่างมาก ในเวลาเดียวกันกับที่เขาก้าวขึ้นมาสะพานก็สั่นรุนแรงมากยิ่งขึ้นจนทำให้ยากขึ้นอีกเล็กน้อยสำหรับเขาที่จะควบคุมสมดุลของร่างกายแม้แต่เสี่ยวฮุยที่อยู่ด้านหลังของเขาก็เดินอย่างไม่มั่นคงเหมือนกัน
“หงิงๆ!”
ตอนที่หลิงเฉินเดินอย่างระมัดระวังจนไปถึงตรงกลางของสะพานทันใดนั้นเสียงร้องของเสี่ยวฮุยก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังเขา หลิงเฉินหยุดฝีเท้าทันทีหมุนตัวกลับไป สายตาของเขาตรวจสอบทั้งด้านหน้าและด้านหลังของสะพานการระมัดระวังตัวของเขาพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด เขาเข้าใจแล้วว่าเมื่อไรที่เสี่ยวฮุยส่งเสียงแบบนี้ออกมามันหมายความว่า มันตรวจพบอันตรายที่ใกล้เข้ามา
ฟุ่บ...
รังสีของแสงสีขาว 2 เส้นพลันสว่างวาบขึ้นที่ปลายสะพานทั้งสองฝั่งพร้อมกัน และเกิดเป็บาเรียขนาดใหญ่ 2 อันอย่างรวดเร็วปิดกั้นทั้งทางด้านหน้าและทางด้านหลังของสะพาน
หลิงเฉิน “!!!”
บาเรียสีขาว 2 อัน ซึ่งตกลงมาจากท้องฟ้าปิดผนึกเส้นทางไปต่อและทางถอยหนีของเขาขังเขาไว้บนสะพานที่ไม่มั่นคงอย่างมากนี้ที่พร้อมจะหักได้ทุกเมื่อหลิงเฉินเพ่งสายตาของเขาไปที่บาเรียขนาดใหญ่ทั้งสองอันนี้ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันสะพานนี้ไม่ได้ผ่านไปง่ายๆ แน่นอน และมันไม่ง่ายไปกว่าบาเรียแค่ 2 อันนี้ด้วย
หลังจากที่บาเรียปรากฏขึ้น แสงสีเทาที่แทบจะเหมือนกัน 2 สายสว่างวาบขึ้นมาจากทางด้านหน้าของบาเรียแล้วก่อตัวเป็ร่างของมนุษย์ที่หุ้มอยู่ในแสงสีเทาจางๆ
[เด็กรับใช้ของเทพา · ดาบ]ประเภท: อันเดด (ะ) เลเวล: LV15 ระดับ: ลอร์ด HP: 15,000เด็กรับใช้ดาบของเทพา มีความเชี่ยวชาญดาบระดับสุดยอด หลังจากเสียชีวิตมันแบกรับเศษเสี้ยวหนึ่งของพลังและความตั้งใจของเทพดาบไว้และกลายเป็อันเดดที่ปกป้องสถานที่นี้
[เด็กรับใช้ของเทพา · หอก]ประเภท: อันเดด (ะ) เลเวล: LV15 ระดับ: ลอร์ด HP: 15,000เด็กรับใช้หอกของเทพา มีความเชี่ยวชาญหอกระดับสุดยอด หลังจากเสียชีวิตมันแบกรับเศษเสี้ยวหนึ่งของพลังและความตั้งใจของเทพดาบไว้และกลายเป็อันเดดที่ปกป้องสถานที่นี้
หลังจากปรากฏตัว เด็กรับใช้อันเดดทั้ง 2 ตน ไม่หยุดชะงักเลยพวกมันพุ่งเข้าใส่เขาจากสองทิศทางที่แตกต่างกัน ในเวลาเดียวกันนี้เสียงกรีดร้องดังเข้ามาหาหลิงเฉินจากทาง้า หลิงเฉินเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วมองเห็นนกสีเขียวขนาดใหญ่ที่ปรากฏตัวขึ้นมาในเวลาใดไม่ทราบ มันพุ่งตรงเข้ามาหาเขา
[ปักษาวายุะ]: ประเภท: อันเดด (ะ) เลเวล: LV15 ระดับ: ลอร์ด HP:12,000หนึ่งในสัตว์เลี้ยงของเทพาที่เขาเลี้ยงไว้เมื่อยังมีชีวิตอยู่ มีสายตาแหลมคมร่างกายที่ปราดเปรียว และความสามารถในการหลบหลีกที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งสามารถควบคุมธาตุลมเพื่อใช้โจมตีได้ ถึงแม้มันจะอยู่ในสถานะะ ทว่าร่างของมันดูเหมือนจะเป็ที่เก็บซ่อนพลังลึกลับบางอย่างที่เทพาทิ้งไว้ก่อนที่เขาจะจากไป
หลิงเฉิน “!!!”
ซ้าย,ขวา, ้า…บอสระดับลอร์ดถึง 3 ตัว!!
นอกเหนือจากคางคกั์แห่งความละโมบแล้วนี่คือกองทัพของมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่หลิงเฉินเคยเผชิญหน้า เผชิญหน้ากับบอสระดับลอร์ดLV15 จำนวน 3 ตัวพร้อมกันและตัวเขาเองที่อยู่บนสะพานที่อันตรายในสถานที่ที่เขาจะตกลงไปในเหวได้นั้นหากเขาไม่ระวัง สภาพแวดล้อมแบบนี้คู่ต่อสู้แบบนี้…ถ้าเป็ผู้เล่นคนอื่นอยู่ที่นี่พวกเขาคงเลือกะโลงไปจากที่นี่ในทันที
ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา ไม่มีแรงกดดันใดๆต่อการเผชิญหน้ากับลอร์ดบอส LV15 หนึ่งตัว เขายังสามารถรับมือได้พร้อมๆ กัน 2 ตัว ถ้าเป็ 3 ตัว หากเขาทุ่มสุดตัวก็ยังคงเป็ไปได้แต่เงื่อนไขแรกคือเขาต้องอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในสถานการณ์ปัจจุบันของเขา แม้แต่การเผชิญหน้ากับลอร์ดบอส LV15 ตัวเดียวก็ยังคงอันตรายอย่างยิ่ง
เขาต้องจัดการหนึ่งในพวกมันให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นหากเขาถูกล้อมจากทางซ้าย ทางขวา และข้างบน มันจะลำบากเกินไป
ตัดสินใจอย่างรวดเร็วภายในหัวหลิงเฉินทำให้ร่างกายของเขามั่นคง จากนั้นใช้ความเร็วสูงสุดของเขาพุ่งตรงไปที่เด็กรับใช้ดาบ
“เปลวเพลิงแห่งความพิโรธ!”
“สังเวยิญญา!”
ภายใต้สถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่งยวดกับการเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลัง เขาไม่ลังเลใจที่จะใช้ ‘สังเวยิญญา’สกิลจนตรอกที่ทำให้เขาไปอยู่ที่ขอบเหวแห่งความตายจากนั้นเขายกทะยานเมฆาขึ้นมา และขว้างมันเข้าใส่เด็กรับใช้ดาบที่กำลังใกล้เขาเข้ามาในขณะที่วิ่งอยู่
“ทะยานเมฆา!”
ฟิ้ววววว!!!
มันต้องติดคริติคอล!
ราวกับดาวตกสีเงินทะยานเมฆาพุ่งเข้าใส่เด็กรับใช้ดาบพร้อมกับเสียงลมหวีดหวิว เจาะทะลุหน้าอกและลอยออกไปจากทางด้านหลังของมัน ก่อนจะปักกระเท่เร่อย่างแม่นยำบนไม้กระดานแผ่นหนึ่ง
-15,000!
ค่าความเสียหาย 5 หลัก แดงฉานลอยขึ้นบนหัวของเด็กรับใช้ดาบร่างของเด็กรับใช้ดาบที่กำลังวิ่งแข็งทื่อในฉับพลัน แล้วล้มลงไปอย่างช้าๆ…ตาย!!!
ลอร์ดที่ทรงพลัง LV15ตัวนี้ถูกฆ่าตายในทันทีด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากทะยานเมฆา!
ภายใต้สถานะของสังเวยิญญาพลังโจมตีของหลิงเฉินน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามแม้ทะยานเมฆาจะโจมตีติดเจาะเกราะและคริติคอล แต่ภายใต้สถานะนี้ก็ยังคงเป็ไปไม่ได้ที่มันจะสร้างความเสียหายได้เกิน 10,000…เหตุผลที่มันเป็ไปได้นั้น เพราะตัวเลขค่าความเสียหายในตอนที่เด็กรับใช้ดาบถูกฆ่าตายเป็สีดำ!
ในคุณสมบัติของสกิลพุ่งทะยานเมฆา มันมีโอกาส 1% ที่จะติดสถานะตายในทันที
สำหรับหลิงเฉินไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็ความประหลาดใจที่เขาไม่คาดฝันอย่างมากเริ่มแรกมีศัตรูอยู่ 3 ตัว จู่ๆ กลับกลายเป็ 2 ตัว แม้จะลดน้อยลงไปเพียงหนึ่งตัวทว่าความกดดันกลับลดลงไปหลายเท่า โดยปกติแล้ว หากเขาถูกจับให้อยู่ตรงกลางเขาคงไม่มีพื้นที่ให้หลบหลีก ตอนนี้ในทิศทางของเด็กรับใช้ดาบได้ทิ้งพื้นที่เคลื่อนไหวมากมายแก่เขา
หลังจากเด็กรับใช้ดาบตกตายไป เด็กรับใช้หอกและปักษาวายุะก็มาถึง หลิงเฉินไม่สนใจพวกมันเขาใช้ความเร็วสูงสุดพุ่งตรงไปหาทะยานเมฆา และดึงมันออกมาจากพื้นไม้กระดานด้วยสถานการณ์ในปัจจุบัน มีความเสี่ยงสูงมากในการใช้ทะยานเมฆาเพราะหากเขาควบคุมจุดลงพื้นได้ไม่ดี ทะยานเมฆาจะร่วงลงเหวเบื้องล่างเมื่อปราศจากทะยานเมฆา นั่นก็เท่ากับว่าเขาสูญเสียแขนไปและความแข็งแกร่งของเขาจะลดลงไปอย่างมาก
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้