“โอ้โห เ้าไปมาอย่างไรถึงกลายเป็หมีไปได้ล่ะนี่?”
เพียงแวบแรกที่เ่ิูเห็นเวินหว่าน เขาก็ใจนแทบะโ
“อย่าพูดเื่ไร้สาระ เ้าเด็กแล้งน้ำใจ มีอะไรให้ข้ากินไหม ข้าหิวจะตายอยู่แล้ว ไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน” เวินหว่านนั่งลงเยี่ยงาา คว้าเอากาน้ำชาร้อนๆ บนโต๊ะมากระดกดื่มอึกๆ หมดในพริบตา
เ่ิูจะหัวเราะก็ไม่ได้จะร้องไห้ก็ไม่ออก เขาเรียกให้อูหม่าไปเตรียมทำอาหาร
อูหม่าคือทาสที่เ่ิูจ้างมาให้ดูแลไป๋หย่วนสิงนั่นเอง นางมีรสมือดี ทำอะไรคล่องแคล่วและมานะดี
“เ้าหายไปไหนมาหลายวันหรือ? ไม่ได้บอกว่าจะมาข้าหรือไง?” เ่ิูถามอารมณ์ไม่ดี “ข้ารอเ้ามาตั้งนาน กลับไม่มีร่องรอยแม้แต่น้อย”
เวินหว่านตอบอย่างโมโห “เ้าแล้งน้ำใจไม่ดูดำดูดีข้าจนจะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาพูด ข้าโดนคนของหน่วยรักษากฎหมายจับไปจนเกือบจะตายอยู่แล้วโว้ย” เขาเล่าเื่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เ่ิูฟังจนหมด
เ่ิูตอนแรกฟังแล้วก็เคร่งเครียด ทว่าเมื่อได้ยินเื่ตอนเก็บคังซวี่แล้ว เขากลับไร้คำจะพูด พอมองท่าทีเบิกบานสบายอารมณ์ของคนตรงหน้าแล้ว าามารเย่ก็แทรก “เ้ากล้าฆ่าคนของหน่วยรักษากฎหมายในคุกแสงขังสี่ันั่น แล้วยังเดินสบายใจเฉิบออกมาอีกเนี่ยนะ? ไม่ใช่บอกว่าจะตายหรอกหรือ? ทำไมสุดท้ายกลายเป็เ้าที่ฆ่าคนอื่นล่ะ”
เวินหว่านตอนแรกก็หน้าบานอยู่หรอก ไปๆ มาๆ กลับโมโห “ทำไม? หรือเ้าอยากให้พ่อโดนฆ่าตายจริงๆ ล่ะวะ? เ้าเด็กแล้งน้ำใจไม่ดูดำดูดี!”
เ่ิูหมดคำจะพูดอีกครั้ง “คุยกับเ้าเหมือนต้องรับมือกับผู้หญิงขี้ประชดน่ารำคาญเลย”
เวินหว่านใช้สายตาพิฆาตราวกับจะสังหารจับจ้องเ่ิู
เ่ิูยกมือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “เอาเถอะ เปลี่ยนเื่กัน ข้าเองก็มีเื่จะถามเ้าอยู่เหมือนกัน จ้าวหรูอวิ๋น อีซานเช่อแล้วยัง...” เ่ิูเอ่ยนามหลายๆ นามติดต่อกัน แล้วตามด้วยคำถาม “คนพวกนี้เ้ารู้ไหม เื้ัใหญ่หรือเปล่า?”
เวินหว่านเขม็งมอง “เ้ายั่วโมโหคนพวกนี้หรือ?”
เ่ิูพยักหน้า เขาบรรยายเื่ที่เกิดขึ้นในฝ่ายพลาธิการให้ฟัง
“วะฮะฮ่า อะฮ่า เยี่ยม ทำได้เยี่ยม สมกับเป็คนที่ข้าคาดหวังเสียจริง” เวินหว่านฟังตบแล้วก็หัวเราะร่า จากนั้นก็กระเถิบเข้ามาแล้วกระซิบเสียงเบา “ความจริงข้าจะบอกอะไรเ้าไว้อย่าง พวกโง่เง่าเต่าตุ่นพวกนี้ข้าหมายหัวพวกมันมานานแล้ว อยากจะเก็บมาตลอด เสียดายที่ยศไม่สูงเท่า บริวารก็ไม่เยอะเท่า ถึงยังไม่ได้ลงมือ ไม่นึกเลยว่าเ้ามาทีเดียวจะตัดเยื่อขาดใย เก็บมันหมดทุกคนไปเลย วะฮ่าๆ เยี่ยม ทำได้เยี่ยมมาก”
เ่ิูฟังจบแล้วก็ไตร่ตรองครู่ใหญ่ จากนั้นก็พอจับได้ว่าในคำพูดของไอ้เลวนี่มีความหมายอื่นเผยอยู่ด้วย
“เดี๋ยวก่อน เ้าหมายความว่า เ้าก็ยั่วยุพวกเขาไม่ได้งั้นหรือ?” เ่ิูมองเวินหว่าน
เวินหว่านพยักหน้าอย่างจริงจัง “แน่ล่ะ ข้าไม่ได้โง่นี่ ถึงจะสร้างศัตรูไว้เยอะขนาดนั้นทีเดียว แต่กลุ่มชิงเฟิงชานก็เป็กลุ่มแกร่งระดับกลางในด่านโยวเยี่ยน พลังมากอยู่ ยั่วโมโหพวกมันเท่ากับตัดอายุให้สั้นลงล่ะนะ...แต่จะว่าไป เ้าเก่งเื่ก่อเื่มากกว่าข้าเยอะนี่หว่า ฮ่าๆ เพิ่งจะมาถึงด่านโยวเยี่ยนได้แค่ไม่กี่วันดันทำเื่ใหญ่ขนาดนี้ซะแล้ว น้องชายตัวน้อย เ้าเก่งเหลือเกินนะ วะฮ่าๆ!”
“เ้า...” เ่ิูพูดไม่ออก “ข้ามีเื่ แต่เ้ากลับหัวเราะสบายใจอย่างนี้เนี่ยนะ?”
“วะฮ่าๆ” เวินหว่านหัวเราะเกินพอดีหนักกว่าเดิม จากนั้นทำหน้าทำตาเหมือนเยาะเย้ย “เ้าดูไม่ออกหรือ ข้ากำลังเริงร่าเบิกบานอยู่เชียวล่ะ”
เ่ิูยืนหน้าดำ เขาปรี่ออกนอกประตูแล้วว่า “อูหม่า ไม่ต้องทำกับข้าวแล้ว เ้าไปพักผ่อนเถอะ”
เวินหว่านหยุดหัวเราะ เขาลูบท้องป้อยๆ แล้วว่า “เอาล่ะๆ แค่ล้อเล่นน่า...มาๆ มาเข้าเื่กันดีกว่า เ้าดูนี่ก่อน” เอ่ยพลางเอาหนังสือเล่มเล็กบางสองเล่มออกมาจากในย่ามสารพัดนึก เล่มหนึ่งดำเล่มหนึ่งขาว ขนาดหนาประมาณหนึ่งนิ้ว ท่าทางไม่เหมือนพวกคัมภีร์โบราณหรือหนังสือล้ำค่าเทือกนั้นเลย มันถูกพับจนแทบยับยู่ยี่
เ่ิูรับมาอ่าน ทั้งสองเล่มมีชื่อตัวใหญ่อยู่บนหน้าปก
หนังสือเล่มขาวนามว่าอันดับดาวแม่ทัพ
หนังสือเล่มดำนามว่าอันดับมหาปีศาจ
“ในอันดับดาวแม่ทัพบันทึกอันดับรายชื่อยอดฝีมือของเผ่ามนุษย์ในด่านโยวเยี่ยนไว้อยู่ ส่วนในอันดับมหาปีศาจบันทึกรายชื่อผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจากสูงไปต่ำของเผ่าปีศาจแดนหิมะ” เวินหว่านบิดี้เีแล้วว่าต่อ “อันดับดาวแม่ทัพบันทึกไว้แค่ยอดฝีมือระดับอาณาน้ำพุิญญาสามสิบตาขึ้นไปเท่านั้น มีทั้งหมดหนึ่งร้อยคน ส่วนอันดับมหาปีศาจบันทึกยอดปีศาจระดับแม่ทัพปีศาจ ข้อมูลละเอียดยิบ เ้าเอาไปอ่านดูเถอะ จากนี้พอสู้ศึกแล้วปะทะกับใครในนี้เข้า มีคู่มืออยู่ในใจบ้าง ได้ไม่ต้องรองรับอารมณ์พูดไม่ได้”
เ่ิูพยักหน้า เขาตั้งใจอ่านอย่างละเอียด
อันดับดาวแม่ทัพมีทั้งหมดหนึ่งร้อยคน อันดับแรกย่อมต้องเป็ลู่เฉาเกอเ้าด่านโยวเยี่ยน เป็ผู้แข็งแกร่งอาณาทะเลระทม ไม่ออกสนามรบมายี่สิบปี พลังลึกล้ำยากหยั่งถึง เป็ผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของด่านโยวเยี่ยนอย่างไร้ข้อโต้แย้ง มีข้อสงสัยว่าเขาเป็ถึงอาณา์ไปแล้วหรือเปล่า
“อาณา์? ที่แท้อาณาวรยุทธ์ถัดจากอาณาทะเลระทมก็คืออาณา์หรือ?”
เ่ิูตาเป็ประกาย
เขาอ่านต่อไป...
อันดับสองของอันดับดาวแม่ทัพ กู่จินหุน รองเ้าด่านโยวเยี่ยน อาณาทะเลระทม ใช้ขวานั์เป็อาวุธ สิบสามปีเคยลงมือแค่ครั้งเดียว ขวานเดียวตัดภูผา
อันดับสามของอันดับดาวแม่ทัพ หลิวสุยเฟิง ผู้บัญชาการกองทัพหน้า อาณาทะเลระทม ใช้กระบี่ยาวเป็อาวุธ ลงมือครั้งแรกเมื่อสามปีก่อน กระบี่เดียวสังหารสิบแม่ทัพปีศาจ
อันดับสี่ของอันดับดาวแม่ทัพ จั่วฉานอี้ ผู้บัญชาการกองทัพปีกซ้าย อาณาทะเลระทม ใช้ดาบไร้ร่างดั่งปีกจักจั่นเป็อาวุธ ลงมือครั้งสุดท้ายเมื่อหกปีก่อน บุกเดี่ยวเข้าเขตของเผ่าปีศาจ ฆ่าแม่ทัพปีศาจธรรมดาไปยี่สิบเอ็ดคน กลับมาอย่างปลอดภัยครบสามสิบสอง
อันดับห้าของอันดับดาวแม่ทัพ เฟิ่งอู๋โย่ว ผู้บัญชาการกองทัพปีกขวา อาณาทะเลระทม ใช้หอกยาวเป็อาวุธ ฉายานามตะลุยไร้ขวา พลังอำนาจล้นฟ้า พุ่งหอกไม่หวนกลับ ลงมือครั้งสุดท้ายเมื่อสองปีก่อน
อันดับหกของอันดับดาวแม่ทัพ...
อันดับเจ็ดของอันดับดาวแม่ทัพ...
เ่ิูเปิดอ่านหน้าแล้วหน้าเล่า ชื่อคุ้นเคยหรือไม่คุ้นเคยล้วนโลดแล่นอยู่ตรงหน้า
เขารู้ดี คนพวกนี้เป็ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงที่ผ่านสนามรบมาอย่างโชกโชนของด่านโยวเยี่ยน ทุกรายนามที่สามารถผ่านเข้าอันดับนี้มาได้ ล้วนผ่านการเข่นฆ่าและความเป็ความตายมานับครั้งไม่ถ้วน ผู้แข็งแกร่งที่เดินออกมาจากทะเลเืและูเากระดูก ล้วนเป็ผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพทั้งสิ้น พวกเขาคือการมีอยู่ในจุดยอดสุดของกองทัพทั้งมวล
ทว่าบางทีอาจเป็เพราะคนเหล่านี้เป็บุคคลสำคัญกระมัง ทุกๆ วัน ัถึงโผล่หัวไม่โผล่หาง ดังนั้นผู้เรียบเรียงอันดับดาวแม่ทัพถึงไม่ได้เข้าใจพลังและความโปรดปรานที่แท้จริงของคนเหล่านี้เท่าไรนัก ยอดฝีมือสิบอันดับแรกข้อมูลถึงมิได้แ่า มีอยู่แค่ไม่กี่สิบตัวอักษรเท่านั้นเอง เนื้อหาเป็การเดาสุ่มอนุมานเอาเองเสียมากกว่า
แต่หลังจากสิบอันดับนี่สิ ข้อมูลมีแต่จะเต็มขึ้นๆ ละเอียดยิบขึ้นทุกทีๆ
“อื้ม? จางซาน? ชื่อนี้ดูพิเศษจริง...”
สายตาเ่ิูมาตกอยู่ตรงตัวอักษรนี้น้อยๆ
อันดับสิบสามของอันดับดาวแม่ทัพจางซาน หัวหน้าฝ่ายพลาธิการของด่านโยวเยี่ยน ผู้แข็งแกร่งอาณาทะเลระทม จิตใจคับแคบ เข้าข้างพวกพ้องตัวเองเป็ที่สุด ใช้ดาบเรียวเป็อาวุธ ช่ำชองการลอบสังหาร ทักษะพิเศษยังเป็ปริศนา ลงมือครั้งสุดท้ายเมื่อสามเดือนก่อน ฆ่าคนไปหกสิบสองคน
ก่อนหน้านี้เ่ิูเพิ่งมีเื่แตกหักกับฝ่ายพลาธิการไป เขาไม่อาจไม่ใส่ใจหัวหน้าฝ่ายพลาธิการจางซานคนนี้ได้
แค่เห็นคำว่า ‘จิตใจคับแคบ เข้าข้างพวกพ้อง’ แปดคำนี้ ใจเ่ิูก็ดังตุบ
หากเป็เช่นนี้จริง จางซานคนนี้คงมองเขาเป็ศัตรูไปแล้วเป็แน่
เ่ิูมองต่อไป
เขาจดจำทุกรายนามไว้ในใจ
เมื่ออ่านตอนจบเสร็จ เ่ิูก็ร้องเสียงดัง “อะไร? ไม่ยุติธรรม ข้าอ่านมาตั้งนาน ที่แท้เ้าเอาของปลอมมาหลอกข้าเสียอย่างนั้น เหอะๆ ข้าเกือบจะโดนต้มเข้าให้แล้ว”
“ของปลอม? เป็ไปได้อย่างไร?” เวินหว่านชะงัก เขาถาม “เ้าเห็นอะไร?”
“เห็นคำว่าเวินหว่านสองคำนี่น่ะสิ ชื่อเ้ามาโผล่อยู่ในอันดับดาวแม่ทัพได้อย่างไรกัน?” เ่ิูได้ทีเหน็บแนม “บอกมาเถอะ อันนี้เ้าปลอมขึ้นมาเองใช่ไหม? ชื่อสุดท้ายเ้าเติมเข้าไปเองหรืออย่างไร?”
“ฮ่าๆๆ ไม่นึกเลยว่าอายุน้อยแค่นี้จะขี้อิจฉา ทำไม? ข้าถูกจัดเป็อันดับหนึ่งร้อยของดาวแม่ทัพแล้วอย่างไร เ้าไม่ยอมแพ้เรอะ?” เวินหว่านเงยหน้าะเิหัวเราะ
นับจากส่งหนังสือเล่มเล็กให้เ่ิู เขาก็รอคอยฉากนี้มาตลอดนั่นแหละ
เ่ิูไม่สนใจเขา
เ้าสารเลว พอลาจากสำนักกวางขาวมาก็ยิ่งเผยสันดานดิบ นับวันยิ่งจะเหมือนเด็กขึ้นเรื่อยๆ เลวเกินคน คนสารเลวพรรค์นี้ยังติดอันดับดาวแม่ทัพได้ เ่ิูตงิดใจว่าคนเรียบเรียงหนังสือเล่มนี้จะใช่เวินหว่านหรือเปล่า
เขาเปิดอันดับมหาปีศาจต่อ
เผ่าปีศาจแดนหิมะเป็ปรปักษ์กับอาณาจักรเสวี่ยเสมอมาไม่ว่าเป็หรือตาย
ชีวิติญญาในภพไทวะ มีเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจมากเป็อันดับหนึ่ง และเผ่ามนุษย์ของอาณาจักรเสวี่ยกับเผ่าปีศาจแดนหิมะ เป็สองขั้วของอำนาจใหญ่ ครองครองพื้นที่อย่างน้อยแปดส่วนของภพไทวะ เล่าลือกันว่าตอนก่อตั้งอาณาจักรเสวี่ยก็เป็เวลาที่เผ่าปีศาจตั้งราชวงศ์เช่นกัน นับั้แ่วันนั้นเป็ต้นมา ทั้งสองเผ่าพันธุ์ต่างก็สู้ศึกขนานใหญ่ ขึ้นธงรบหลายสิบครั้งประกาศาเพื่อแย่งชิงทรัพยากรและดินแดน หากรวมยุทธการทหารระดับเล็กด้วยแล้ว เรียกได้ว่ามากมายนับไม่ถ้วน
แต่อย่างไรหากมองจากกายภาพ เผ่ามนุษย์ก็ยังคงได้เปรียบเช่นเดิม
ในอันดับมหาปีศาจ อันดับหนึ่งนามว่าจั้วเชาเสวี่ย มหาปีศาจระดับผู้บัญชาการปีศาจ ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งของเผ่านกเค้าหิมะ บัญชาการกองพลสู่ทักษิณมาหลายสิบปี ได้รับขนานนามว่าทหารผู้ไร้พ่าย กักลู่เฉาเกอไว้ที่ด่านโยวเยี่ยนให้เคลื่อนทัพไปไหนไม่ได้ เป็บุคคลสำคัญอันดับต้นๆ ของเผ่าปีศาจแดนหิมะ ทุกฝ่ายเรียกเขาว่าผู้บัญชาการปีศาจเชาเสวี่ย ถูกเพิ่มในทำเนียบสิบเทพา เช่นเดียวกับลู่เฉาเกอ ทว่าหัวเรือใหญ่ของเผ่าปีศาจผู้นี้ไม่ได้ออกโรงมานานมากแล้ว ดังนั้นจึงยากจะคำนวณพลังที่แท้จริงของปีศาจตนนี้ได้
อันดับสองของอันดับมหาปีศาจ ผู้บัญชาการปีศาจขวงเฟิง ผู้แข็งแกร่งเผ่าวายุของเผ่าปีศาจแดนหิมะ เป็ผู้แข็งแกร่งที่ยี่สิบปีถึงจะมีสักที กระทำการอุกอาจรุนแรง ทำเื่ว่องไวดั่งลมกรด มีข่าวว่าเคยโรมรันกับอันดับสองของด่านโยวเยี่ยนอย่างกู่จินหุนสิบวันสิบคืนก็ไม่รู้ผลแพ้ชนะ
อันดับสามของอันดับมหาปีศาจผู้บัญชาการปีศาจโหยวหลง
อันดับสี่ของอันดับมหาปีศาจผู้บัญชาการปีศาจซุ่นตี้
อันดับห้าของอันดับมหาปีศาจผู้บัญชาการปีศาจชื่อเสี่ย
เ่ิูยิ่งอ่านก็ยิ่งตระหนกอยู่เบื้องลึก
ด่านโยวเยี่ยนขึ้นชื่อว่าเป็ด่านแข็งแกร่งอันดับหนึ่งของอาณาจักร พลทัพฝีมือแข็งแกร่งมากราวกับเมฆา มีผู้กล้าแข็งแกร่งไร้เทียมทาน เป็ปราการที่มีกำลังกองทัพแข็งแกร่งที่สุดแห่งหนึ่งในภพไทวะ แต่กองพลสู่ทักษิณของปีศาจนั้นก็ไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน พลทัพแข็งแกร่งมากราวกับเมฆา และมีผู้กล้าแข็งแกร่งไร้เทียมทานเช่นกัน อย่างน้อยที่สุด ตามที่เปรียบเทียบจากอันดับดาวแม่ทัพกับอันดับมหาปีศาจมา กองพลสู่ทักษิณไม่ด้อยไปกว่ากันแม้แต่น้อย
“อ่านข้างหลังๆ อ่านข้างหน้าไปก็ไร้ประโยชน์” เวินหว่านนั่งหัวคะมำอยู่หน้าโต๊ะ สวาปามข้าวปลาอาหารที่อูหม่ายกมาอย่างรวดเร็ว ปากคาบผักกาดขาวเมื่อเอ่ยคลุมเครือ “พวกสัตว์ประหลาดของปีศาจนั่นเ้าเข้าไม่ถึงอยู่แล้ว หากเ้าโชคดีเดินไปเจอเข้าก็เตรียมตัวไปเกิดใหม่แบบเชื่องๆ ได้เลย หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้นหรอก เ้าหาพวกข้อมูลปีศาจเล็กๆ ข้างหลังนั่นจะดีกว่า อย่างเช่นพวกเจ็ดตนดาวเด่นรุ่นใหม่อย่างเจ็ดดาวฟ้าครอบปฐี”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้