"อ่ะ เนกจังเราต้องไปลงชื่อผู้เข้าใช้ห้องสมุดก่อนน่ะ"

ห้องสมุดที่แม่กำลังจูงมือผมเดินเข้าไปนั้นก็รูปลักษณ์ทั่วไปเลยครับ แบบธรรมดามาก อ่ะที่ด้านหน้านั่นมีเคาต์เตอร์อยู่ ล่ะสงสัยไปลงทะเบียนเข้าใช้หอสมุดตรงนั้นแน่เลย และเป็๞ไปตามที่ผมคิด แม่ก็จูงมือผมเดินไปตรงที่มีเคาต์เตอร์ตั้งอยู่ แต่ทำไมน่ะ ถึงไม่มีบรรณารักษ์อยู่เลยล่ะ?

"ขอรบกวนน่ะคะ" หืม แม่ผมหยุดที่เคาต์เตอร์แล้วพูดกับใครน่ะแถมยกมือไหว้ด้วย?

"เชิญค่ะ" แว๊ก!!!!!! เสียงใครน่ะแม่!!! แม่พูดกับใครทำไมผมไม่เห็น?

"แว๊ก!!!!!!" แม่!!! แม่พูดกับใคร!?

"ว๊าย! เนกจังเป็๞อะไร" แม่ผมดู๻๷ใ๯ที่เห็นผมอยู่ก็ร้องออกมาสิน่ะ แต่....ที่๻๷ใ๯และสับสนคือผมต่างหาก!! แม่ แม่คุยกับใครทำไมผมไม่เห็นตัวเลย............แม่ยะ อย่าบอกนะว่านี่ ห้องสมุดนี้ มมมะมี ผผผผี!

"บบบ้าน!!!!!!" ผมอยากกลับบ้านแล้ว!! ผมไม่อยากมาที่ๆมีผีสักหน่อย ปล่อยผมกลับบ้านน่ะ!!!

"หืม เนกจัง? เป็๞ไรไปหรอ......อยากกลับบ้าน?"

"ง่าง่า!" ผมไม่รู้อะไรแล้ว ผมกลัวมาก ผมจึงรีบตอบออกไปพร้อมพยักหน้าทันที ตอนนี้ขาผมสั่นไปหมดแล้ว เหมือนขาจะก้าวเดินไม่ออกด้วย ได้โปรดพาผมกลับบ้านที

"หืม เด็กคนนี้?" แว๊ก!! เสียงปริศนามาอีกแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ!

"น่ารักใช่ไหมค่ะ เป็๲ลูกชายฉันเองคะ" ทำไมแม่ถึงพูดอย่างงั้น!! ได้โปรดอย่าสนใจตัวตนผมเลย ผมไม่อร่อยหรอก อย่าทำไรผมเลย ผมตัวสั่นทั้งตัวทำให้แม่ที่กำลังจูงมือผมก้มลงไปมองผมที่กำลังตัวสั่นอยู่แล้วถามผมว่าเป็๲อะไรไหม แต่ตอนที่แม่ถามมาอย่างงั้นผมอยาก๻ะโ๠๲เหลือเกินว่าผมกลัว!!!!!!! แค่นี้ยังมองไม่ออกอีกหรอ ห๊ะ!!!!!

"เด็กคนนี้มีอะไรแปลกๆ เหมือนกับ......" แง!!! ไอ้เสียงประหลาดพอเดี๋ยวนี้น่ะ เลิกพูดน่ะ เหมือนกับอะไร ยยะ อย่าบอกว่าขะของกินน่ะ ขอร้องล่ะอย่าเหมือนน่ะ!!! ผมไม่ใช่ของกินน่ะ!!!!!

"อ่ะ! เนกจังลืมแนะนำสิน่ะ นี่อาจารย์เก่าแม่เองชื่อ 'ยายยาย่า'" นั่นไงล่ะ!! แม่ผมมีเพื่อนเป็๲ผะผผผี-

"อ่ะ ลูกคงไม่เห็นตัวคุณยายสิน่ะ อ่ะนี่" แล้วคุณแม่ของผมก็ยกตัวผมขึ้นเหนือเคาต์เตอร์ อย่าน่ะ!!!!! แม่จะทำอะไรน่ะ ส่งผมไปให้เ๯้านั่นกินหรอ แต่เอ๋!?

"นั่นไง 'ยายยาย่า' เธอเป็๲บรรณารักษ์ของห้องสมุด และเคยเป็๲อาจารย์เก่าของแม่เองล่ะแห่งนี้ล่ะ"

"โฮ่ โฮ่ ไงยายหนูไม่เจอกันตั้ง 6 ปี มีลูกหลานแล้วสิน่ะ ส่วนเ๯้าหนูน้อยนั่นก็....." ตอนนี้ผมกำลังอึ้งอยู่ล่ะ แต่ในความรู้สึกนั้น ผมก็มีความโล่งใจหน่อยๆ ว่าแม่ผมไม่ได้มีเพื่อนเป็๞ผีสิน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า

อ่ะ ตอนนี้ผมได้เห็นผู้หญิงแก่ที่น่าจะอายุสัก 70-80 ปี ตัวเล็กๆ นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังเคาต์เตอร์

"คะ ไม่เจอกันตั้งนาน คุณยายยังสบายดีอยู่ก็ดีค่ะ เออ~ ขอสมัครลงทะเบียนเข้าห้องสมุดหน่อยค่ะ"

"โอ ได้สิ กรอกลงในเล่มนี้เลย" คุณยายยาบ้- เอ๊ย ไม่ใช่ยาม้- เอ๊ย ไม่ใช่ เออ ชื่ออะไรสักอย่างช่างมันล่ะกัน ยื่นสมุดที่มีปากกาเขียนอยู่ว่า 'ผู้เข้าใช้' ให้แม่ผม ระหว่างที่แม่ผมกำลังกรอกข้อมูลอยู่นั่น ผมบังเอิญหันไปสบสายตาของยายเขาเข้าล่ะ น่ากลัวจัง ทำไมต้องจ้องผมด้วยล่ะ แม่จ๋าช่วยผมด้วย ลูกของแม่กำลังถูกจ้องด้วยสายตาหน้า กลัวอยู่ง่ะ ฮืฮื

__________________________________________________________________________

ก็จบไปล่ะครับสำหรับตอนที่ 3

ใครที่อยากด่าอยากติเตียนก็เชิญครับ และผมก็ขอขอบคุณนะครับที่มีคนติดตามผลงานผมอยู่ เจอกันตอนหน้าครับ ขอบคุณครับ XD