เฉินเหยียนตั้งใจฟังและคอยเดินตามหลังพวกเขาไปอย่างระมัดระวังมากขึ้น        “เหอๆ ข้ากับอมาตย์นั่นเป็นพี่น้องกันแท้ๆ ย่อมเข้าใจความเคยชินและนิสัยใจคอของเขาดั่งนิ้วในมือตน เว้นแต่นังเด็กเยี่ยนอันหลิงนั่นที่อาจแยกแยะอากัปกิริยาของข้ากับบิดานางออก ข้...