“ไม่มีวิธีอื่นนอกจากนั้นแล้วเหรอครับ?” เย่เทียนเซี่ยถาม ผู้เล่นธรรมดาสามารถเลือกอาชีพที่มีอยู่ได้ตามใจชอบ แต่เมื่อกลายมาเป็เขากลับยากที่จะก้าวข้ามเส้นแบ่งนั้นไปได้....... หรือว่าเขาจะถูกกำหนดให้เป็คนที่ไม่มีอาชีพตลอดไปใน World of Fate?
ข่งซิวส่ายหน้า “ไม่มีหรอก ในเมื่อพลังของเ้าปฏิเสธอาชีพธรรมดาเช่นนี้ คงไม่มีทางอื่นนอกเสียจากว่าพลังแฝงของเ้าจะตื่นขึ้นมา เมื่อพลังแฝงของเ้าตื่นขึ้นมันจะกลายเป็อาชีพสำหรับเ้าเพียงผู้เดียวโดยทันที...... หรือไม่เ้าก็จำต้องหาอาชีพลับที่มีพลังแข็งแกร่งคู่ควรกับระดับความแข็งแกร่งของพลังแฝงของเ้าให้ได้!”
สีหน้าของเย่เทียนเซี่ยเปลี่ยนไปทันที เขาค่อยๆยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “เอาเถอะครับ ในเมื่อเป็อย่างนี้แล้ว ไม่รบกวนท่านผู้เฒ่าแล้วล่ะครับ”
ไหนจะปลุกพลังให้ตื่นขึ้นมา ไหนจะอาชีพลับ...... ล้อเล่นบ้าอะไรเนี่ย! ในตัวเขามีพลังบ้าบออะไรซ่อนอยู่ยังไม่รู้เลย หมาที่ไหนมันจะไปรู้วิธีปลุกพลังกันเล่า! อาชีพลับน่ะเหรอ? การจะได้รับอาชีพลับในตำนานมันยากยิ่งกว่าตะกายขึ้นฟ้าซะอีก แล้วเขาจะไปหามันมาจากที่ไหนเล่า?
เย่เทียนเซี่ยเปิดประตูออก เขามองไปยังแสงสว่างด้านนอกก่อนจะเดินออกไป ตอนนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงของข่งซิวดังขึ้นมาจากด้านหลังของเขา “เซี่ยเทียน รอก่อน”
เย่เทียนเซี่ยชะงักฝีเท้า หันกลับไปมองทางเขา
ข่งซิวเร่งฝีเท้าจนเดินมาถึงด้านหน้าของเย่เทียนเซี่ย คิ้วที่เคยขมวดมุ่นคลายออกก่อนจะพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น “ข้าเพิ่งจะคิดถึงสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้ สิ่งนี้อาจจะสามารถช่วยเ้าได้”
“เอ๋? มันคืออะไรเหรอครับ?”
“ผลึกเทพั!” ข่งซิวพูดออกมา “ได้ยินมาว่าไกลออกไปทางใต้มีสถานที่แห่งหนึ่งเป็เหวลึกหมื่นจั้ง*มีนามว่า ‘เหวัซ่อน’ ใต้เหวลึกแห่งนั้นมีผลึกเทพัอยู่ก้อนหนึ่ง ตอนนั้นก่อนที่เทพัสูงสุดของเหล่าัจะสิ้นใจเขาได้ใช้ญาณัตลอดชีวิตของเขาหลอมรวมเป็ผลึกเทพั เพียงแค่ลูกัเข้าใกล้มันก็จะสามารถปลุกพลังของัให้ตื่นขึ้นได้ในทันที” ข่งซิวหยุดไปเพียงเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อไป
“ในบันทึกที่สาบสูญก็เขียนเกี่ยวกับผลึกเทพัเอาไว้ ดังนั้นการคงอยู่ของมันไม่น่าจะเป็เพียงแค่ข่าวลือ ผลึกเทพัสามารถปลุกพลังที่หลับใหลของัขึ้นมาได้....... เ้าเองก็มีพลังของัเช่นกัน บางทีอาจมีความเป็ไปได้ที่มันจะสามารถปลุกพลังของเ้าขึ้นมาได้เช่นกัน”
“ท่านจะให้ผมไปหาผลึกเทพัอย่างนั้นเหรอครับ?” เย่เทียนเซี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดถึงคำพูดของของข่งซิว
“ถูกต้องแล้วล่ะ เหวัซ่อนเป็สถานที่ต้องห้ามสำหรับมนุษย์ แต่ก็ไม่ถือว่าต้องห้ามเสียทีเดียว หากแต่เป็เพราะคนธรรมดาไม่มีความสามารถมากพอจะเข้าไปด้านในได้ต่างหาก แม้พวกัจะไม่ได้ปรากฏตัวออกมานานมากแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกมันสูญพันธุ์ไปหมดแล้วเช่นกัน ที่ก้นบึ้งเหวัซ่อนอาจจะยังมีัอาศัยอยู่ พวกมันคงไม่ยอมให้สิ่งมีชีวิตใดบุกเข้าไปแน่นอน แม้แต่ข้า........ ไม่ต้องพูดถึงข้าเพียงคนเดียวเลย ต่อให้มีข้าสักสิบคนก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สถานที่แห่งนั้น แต่ข้ากลับหวังว่าเ้าจะสามารถไปยังสถานที่แห่งนั้นได้...... เ้ามีเหรียญผู้กล้า ซึ่งนั่นหมายถึงเ้าจะต้องมีปาฏิหาริย์ในตัวเอง บางทีปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่อาจจะติดตัวเ้ามาั้แ่เกิด และเ้าก็มีพลังิญญาัเช่นเดียวกัน ต่อให้ที่แห่งนั้นมีัอาศัยอยู่ บางทีพวกมันอาจจะไม่ปฏิเสธเ้าก็เป็ได้ อีกทั้งมนุษย์จากต่างแดนอย่างพวกเ้าหากตายก็ไม่นับว่าตาย เพียงแค่ระดับของพวกเ้าจะลดลงเท่านั้นแต่ก็มิได้อันตรายถึงชีวิต แม้ว่าความความสามารถของเ้าหากเข้าไปที่นั่นก็มีแต่ตายกับตาย แต่ข้าก็ยังมีความหวัง........ ว่าหากมีโอกาสเ้าจะสามารถเข้าไปที่นั่นได้สักครั้ง”
สีหน้าของข่งซิวฉายชัดถึงความภูมิใจ น้ำเสียงของเขาดูตั้งอกตั้งใจมากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้เขาได้มาเป็สักขีพยานในเหตุการณ์ที่ไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยในชีวิต และตอนนี้เขามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะได้เห็นการถือกำเนิดของผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุดั้แ่ที่เคยมีมาในอดีตจนถึงปัจจุบัน เพราะคนๆนี้คือคนแรกที่พลังแฝงของเขาสามารถทำลายหยกอัญเชิญศักดิ์สิทธิ์ได้ และยังเป็คนแรกที่มีพลังัอีกด้วย
ใต้เหวัซ่อนจะมีผลึกเทพัจริงหรือไม่ สิ่งนี้ไม่มีใครกล้ายืนยัน ผลึกเทพัจะสามารถปลุกพลังแฝงของเย่เทียนเซี่ยได้จริงหรือไม่ ก็ไม่มีใครสามารถยืนยันได้เช่นเดียวกัน ใต้เหวัซ่อนจะมีัอาศัยอยู่หรือไม่ ก็ไม่มีใครรู้.......แต่ตามที่ข่งซิวพูดไว้ว่าผู้เล่นไม่มีทางตายอย่างแท้จริง ดังนั้นเย่เทียนเซี่ยจึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่ไปตรวจสอบดูสักครั้งเพื่อตัวของเขาเอง
“เหวัซ่อนอยู่ที่ไหนครับ?” เย่เทียนเซี่ยตัดสินใจถามออกไป
“ทางใต้ 3,000 กิโลเมตร เมื่อไปถึงที่นั่นแล้วเ้าถามใครสักคนแถวนั้นก็จะรู้ที่ตั้งของเหวัซ่อนได้ทันที แต่ทว่าด้วยความสามารถที่เ้ามีในตอนนี้คงไปไม่ถึงที่นั่นเป็แน่ หากเ้าในตอนนี้เดินทางไปที่นั่นล่ะก็ ยังไม่ทันเข้าใกล้สถานที่แห่งนั้นก็คงจะถูกมอนสเตอร์บริเวณนั้นฆ่าตายเสียก่อนแน่ๆ รอให้เ้ามีเลเวลถึง 70..... ไม่สิ เมื่อเ้าเลเวลถึง 80 เ้าก็น่าจะมีความสามารถมากพอที่จะไปยังเหวัซ่อนได้ อย่างน้อยก็น่าจะไปถึงหุบเหวหมื่นจั้งแห่งนั้นได้ล่ะนะ........ เื่นี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเ้าแล้ว” ข่งซิวกล่าวออกมา
ห่างไปทางใต้ 3,000 กิโลเมตร............. เลเวล 80.............. เข้าไปในหุบเหวหมื่นจั้ง................. ล้อ กัน เล่น ใช่ ไหม!!!
ห่างออกไปสามพันกิโลเมตร ด้วยความเร็วในการเคลื่อนที่ขั้นต้น 100 หน่วยที่ผู้เล่นมีในตอนนี้ ต่อให้เดินไปแบบไม่หยุดพักจนถึงที่นั่นก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไร แล้วในระหว่างทางยังมีมอนสเตอร์ดุร้ายระดับต่างๆกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปหมด ไม่มีทางที่ผู้เล่นที่อยู่ใน่เริ่มต้นจะต้านทานไหวแน่ๆ เลเวล 80 ด้วยความเร็วในการเลื่อนระดับของ World of Fate เย่เทียนเซี่ยใช้เวลาเกือบสิบวันในการเลื่อนระดับจากเลเวล 0 จนมาถึงเลเวล 11 ในปัจจุบัน ความเร็วขนาดนี้อาจจะเรียกได้ว่าเร็วที่สุดในบรรดาผู้เล่นแล้วก็ได้ รอให้ถึงเลเวล 80 ก็ไม่รู้จะต้องใช้เวลากี่เดือนกี่ปี หุบเหวหมื่นจั้ง ....... ความสามารถของเย่เทียนเซี่ยในตอนนี้แค่ความสูงสิบกว่าเมตรก็สามารถฆ่าเขาได้แล้ว หมื่นจั้ง........ ก็คงทำให้เขาตายได้หลายร้อยครั้งเลยล่ะมั้ง
ในใจของเย่เทียนเซี่ยว้าวุ่น หลังจากนั้นก็เดินจากไปเงียบๆท่ามกลางสายตาแปลกๆของข่งซิว
“วะฮ่าๆๆ! นายท่าน ข้าได้เห็นได้ยินหมดแล้วเ้าค่ะ” กั่วกัวนั่งอยู่บนไหล่ของเขา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใสราวกับว่าตัวเองได้ทำเื่บางอย่างที่สุดยอดสำเร็จแล้ว ในมือของเธอยังถืออมยิ้มที่ถูกเธอจัดการไปก่อนหน้านี้เอาไว้ ลิ้นสีชมพูขยับเลียเ้านั่นไม่หยุด สีหน้าแห่งความเพลิดเพลินฉายชัดอยู่เต็มใบหน้าของเธอ
ยัยเด็กตัวจิ๋วนี่นอกจากจะร้องไห้เวลาไม่ได้ดั่งใจในบางครั้งจนทำให้เย่เทียนเซี่ยต้องยอมทำตามทุกครั้งแล้ว เวลาอื่นๆก็จะใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆอย่างสบายอารมณ์เหมือนเ้าหญิงก็มิปาน ั้แ่วันที่สองที่ได้พบกับกั่วกัว เย่เทียนเซี่ยก็เริ่มสับสนว่าจริงๆแล้วใครเป็เ้านายกันแน่
“กั่วกัว เธอรู้ไหมว่าเหวัซ่อนอยู่ที่ไหน?” เย่เทียนเซี่ยครุ่นคิดพลางถามออกไป เพราะดูเหมือนว่าในสมองใสๆเหมือนคริสตัลของยังตัวเล็กนี่จริงๆแล้วน่าจะเก็บซ่อนหลายสิ่งหลายอย่างที่คนอื่นไม่รู้เอาไว้
“อืม......” กั่วกัวกระพริบตา ใช้อมยิ้มอุดปากเล็กๆของตัวเองไว้ เธอลิ้มรสชาติของอมยิ้มในปากไปด้วยพร้อมกับพูดออกมาอย่างคลุมเครือ “ตอนนี้ข้าไม่รู้หรอกเ้าค่ะ..... แต่ว่าถ้ามีอมยิ้มรสแอปเปิ้ลสิบแท่งกับอมยิ้มรสมะนาวอีกสิบแท่ง แล้วก็รสมะม่วงอีกสิบแท่ง รสส้มอีกสิบแท่ง รสพีชอีกสิบแท่ง รสกล้วยอีกสิบแท่ง ข้าอาจจะคิดออกก็ได้นะเ้าคะ”
เส้นเืผุดขึ้นข้างขมับทันทีที่เย่เทียนเซี่ยได้ยินประโยคนั้น กั่วกัวใช้วิธีนี้กับเขามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน และมันก็ไม่พลาดเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่เขาถามคำถามกับเธอ ถ้าเธอรู้เธอก็จะใช้โอกาสนี้แบล็คเมลล์เขา เย่เทียนเซี่ยได้แต่กัดฟันทน.......หลังจากนั้นก็ต้องยอมแพ้แต่โดยดี
------------------------------------------------------------
(ตอนหน้าจะไปซื้อทั้งอมยิ้ม.......... และ...........)
*จั้ง (Zhàng) เป็หน่วยวัดความยาวของจีน 1จั้ง = 3 เมตร