"ดูนั่น!เจียงเฉินและอี้จื่อฮันจากศิษย์ใน เจียงเฉินกลับมาแล้ว!"
"์! เขากลับมารวดเร็วนัก!จะต้องเกิดเื่ใหญ่เป็แน่!"
"วันนี้จะต้องเกิดเื่ใหญ่อย่างแน่นอน! ครั้งที่แล้วเพียงศิษย์นอกไม่กี่คนถูกทุบตี และเจียงเฉินได้ก่อความวุ่นวายซะขนาดนั้น และตอนนี้ เยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานสภาพสาหัส! ข้าแน่ใจว่าเจียงเฉินจักต้องบุกทะลวง์เป็แน่!"
"วันนี้นิกายเซวียนอี้ไม่มีความสงบสุขแน่ เจียงเฉินสามารถสังหารได้กระทั่งราชันย์จันทราโลหิต ระดับการบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก! ข้าเกรงว่าเฝินคุนจะไม่ใช่คู่มือของเขา!"
ทุกๆคนต่างตื่นตระหนก การกลับมาของเจียงเฉินดั่งโยนูเาใหญ่ั์ลงมหาสมุทร มันก่อให้เกิดคลื่นั์
เมื่อเจียงเฉินและอี้จื่อฮันมาถึงเหนือน่านฟ้านิกายเซวียนอี้ เจียงเฉินอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ เหตุใดวันนี้ภายในนิกายเซวียนอี้เขาถึงได้มีบรรยากาศแปลกประหลาด นอกจากนี้ความรู้สึกไม่สบายใจนั้นรุนแรงกว่าเก่า
เจียงเฉินไม่ได้พูดสิ่งใด เขามุ่งตรงกลับไปที่เรือนที่พัก อี้จื่อฮันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลและได้ตามเจียงเฉินไป
ด้านนอกเรือนที่พักเจียงเฉิน มีคนไม่กี่คนยืนรอบๆ ผู้นำกลุ่มคนพวกนั้นคือหวังหยุนและหวงเจิ้ง หลังจากที่ได้รับคำชี้แนะจากเจียงเฉิน หวังหยุนได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นต้นแล้ว และเขาได้เลื่อนเข้าไปเป็ศิษย์ใน
ั้แ่ที่เกิดเื่กับเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยาน พวกเขาได้รออยู่ที่นี่ทุกวัน พวกเขาเชื่อว่าเจียงเฉินจะต้องกลับมาไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เมื่อพวกเขาทุกคนเห็นเจียงเฉิน พวกเขาเดินมาทักทายเจียงเฉินทันที
"เกิดอะไรขึ้น?"
เจียงเฉินเห็นถึงความตื่นตระหนกและท่าทางกังวลใจของพวกเขา เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอีกครั้งหนึ่ง ตามปกติแล้ว พวกเมื่อได้ทำภารกิจสำเร็จและได้กลับมา พวกเขาควรจะเฉลิมฉลองสิถึงจะถูกแม้ว่าท่าทางของพวกเขายังดูไม่มีความสุขนัก พวกเขาไม่ควรที่จะแสดงออกถึงความตื่นตระหนกและเป็กังวลเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเจียงเฉินไม่พบเยี่ยนเฉินหยวี่ในหมู่พวกเขา
"ศิษย์พี่เจียง มีเื่บางอย่างเกิดขึ้นขอรับ"
หวงเจิ้งพูดออกมา น้ำตาของเขาแทบจะไหลออกมาตรงนั้น
"พูด!"
ท่าทางของเจียงเฉินเ็า กลิ่นอายของผู้ทรงอำนาจแผ่จากร่างของเขาทำให้ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ และทำให้ผู้คนต้องหวาดกลัว
หวังหยุนและคนอื่นๆสั่นเทิ้ม ไม่กล้าปกปิดแม้แต่น้อย เื่บางเื่ไม่อาจที่จะปิดบังได้
หวังหยุนหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดออกมา
"ศิษย์พี่เจียง ศิษย์พี่หญิงเยี่ยนและศิษย์พี่ฮันหยานเกิดเื่ขอรับ"
"เกิดเื่อะไร?เกิดอะไรขึ้น? แล้วพวกเขาล่ะ?"
เจียงเฉินรู้สึกกระวนกระวาย มีบางสิ่งเกิดขึ้นจริงๆ เขารู้แล้วว่าทำไมในหลายวันที่ผ่านมาเขาจึงรู้สึกไม่สบายใจ
"เรียน ศิษย์พี่เจียง เมื่อไม่กี่วันก่อน เฝินคุนพยายามที่จะล่วงละเมิดต่อศิษย์พี่หญิงเยี่ยน นางปฎิเสธและได้ต่อสู้กลับ แต่ว่านางได้รับาเ็สาหัสด้วยฝีมือของเฝินคุน ในเวลาเดียวกันศิษย์พี่ฮันหยานได้ออกมาจากการปิดด่านฝึกตน เขาได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์แล้ว และพยายามที่จะสู้กับเฝินคุน แต่ทว่าเขาไม่อาจสู้ได้และได้รับาเ็สาหัสเช่นกัน พวกเขาทั้งคู่อาการสาหัสและถูกผู้าุโกั๋วฉานพาตัวไป"
หวังหยุนได้บอกเจียงเฉินถึงรายละเอียดที่เขารู้ไม่กล้าปกปิด
"ศิษย์พี่เจียง เฝินคุน....."
ก่อนที่หวงเจิ้งจะพูดจบ เจียงเฉินได้หายไปจากที่ที่เขายืนอยู่ เขาได้บินไปยังูเาของกั๋วฉานด้วยความเร็วสูง พวกเขาสามารถเห็นเพลิงปะทุออกมาจากร่างของเจียงเฉิน มันเป็เพลิงแห่งโทสะ
"เยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานได้รับาเ็สาหัส?"
อี้จื่อฮันถามด้วยความเป็กังวล
"ข้าไม่ทราบเหมือนกัน เมื่อข้าตรวจชีพจรของศิษย์พี่หญิงเยี่ยนในวันนั้น พลังชีวิตของนางอ่อนแอเป็อย่างมาก และศิษย์พี่ฮันหยานก็เช่นกัน แต่ท่านผู้าุโกั๋วฉานเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นักปรุงยาที่ยอดเยี่ยมด้วยเช่นกัน ข้าเชื่อว่าเขาสามารถช่วยประคองชีวิตพวกเขาได้"
หวังหยุนพูดออกมา
"เฮ้อ...เื่ใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นแล้วสิ"
อี้จื่อฮันได้ถอนหายใจออกมา หลังจากได้อยู่ด้วยกันกับเจียงเฉิน่ระยะเวลาหนึ่ง เขารู้ดึถึงบุคลิกของเจียงเฉิน เขาไม่เคยเมตตาต่อผู้ที่เป็ศัตรูของเขา นอกจากนี้ การกระทำของเฝินคุนในครั้งนี้ได้ล้ำเส้นความอดทนของเจียงเฉิน วันนี้แม้กระทั่งท่านผู้นำนิกายเองก็คงแก้ปัญหาเื่นี้ไม่ง่ายแน่
ทุกๆคนต่างมองกันเอง ข้ามองเ้า เ้ามองข้า บรรยากาศน่าอึดอัดอย่างมาก พวกเขาต่างรู้จักถึงนิสัยของเจียงเฉิน เจียงเฉินไม่มีทางปล่อยเื่นี้ไปง่ายๆแน่
บนยอดเขาของกั๋วฉาน เจียงเฉินได้ปรากฎตัวขึ้นด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า เมื่อพบเจียงเฉินท่าทางของเขาได้แปรเปลี่ยนเป็มีความสุข
"น้องชาย ในที่สุดเ้าก็กลับมา!"
"พวกเขาอยู่ที่ไหน?"
น้ำเสียงของเจียงเฉินเ็านัก เขาเป็กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยาน ดังนั้นในตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ใน่อารมณ์ดี
"ตามข้ามา"
กั๋วฉานพาเจียงเฉินเข้าไปในห้อง
เจียงเฉินเดินตรงไปหาเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยาน เขายื่นมือทั้งสองไปััข้อมือของทั้งคู่ โคจรพลังเข้าสู่ร่างกายของพวกเขาทั้งคู่ในเวลาเดียวกัน และทันใดนั้นท่าทางของเจียงเฉินได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
"มันเกิดเื่เช่นนี้ได้อย่างไร?"
ดวงตาของเจียงเฉินได้เปลี่ยนเป็แดงก่ำทันที อาการของเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานสาหัสยิ่งนัก อวัยวะภายในทั้งหมดของทั้งสองได้หยุดทำงานและมีเพียงเศษเสี้ยวของพลังชีวิตที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของิญญาพวกเขา มันเป็การยากมากที่จะฟื้นคืนพลังชีวิตพวกเขาในตอนนี้ หากไม่ได้ยาของกั๋วฉานที่ปรุงมาให้พวกเขาและป้อนพวกเขา พวกเขาคงได้ตายไปแล้ว
"หยวี่น้อยเป็เด็กสาวที่เด็ดเดี่ยวและซื่อสัตย์ นางกลัวว่านางจะถูกเฝินคุนจะขืนใจนางไปดังนั้นนางจึงได้สะบั้นขั้วหัวใจของตน การที่จะทำให้นางฟื้นคืนสติเกรงว่ายากมาก ฮันหยานมีสายเืและพลังของปีศาจ์าและตามที่คาดไว้ ไม่น่าเป็ปัญหาใหญ่เื่การฟื้นฟู แต่ว่าอาการาเ็ของเขาหนักยิ่ง และอวัยวะภายในของเขาถูกฉีกขาด การที่จะฟื้นฟูเป็เื่ยากนัก"
กั๋วฉานอธิบายสถานการณ์ของทั้งสองคนให้ฟัง เขาไม่กล้ามองไปยังดวงตาเจียงเฉิน
"ดี ดี ประเสริฐมาก! กั๋วฉาน ท่านทำบ้าอันใดอยู่?! เมื่อตอนที่บิดาออกจากนิกายเซวียนอี้ข้าจำได้ว่าท่านรับปากที่จะรับประกันปลอดภัยของนาง!"
ความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉินทะยานสู่์ เพลิงแห่งความโกรธได้ปกคลุมร่างของเขา กลิ่นอายของผู้ที่ยืนเหนือทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในส่วนลึกจากทุกซอกทุกมุมได้แปรเปลี่ยนเป็แรงกดดันที่มองไม่เห็นกดดันให้กั๋วฉานต้องถอยไปสองก้าว มันทำให้กั๋วฉานตกตะลึงอย่างมาก ในตอนนั้นเองเขาได้รู้สึกว่าตัวเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์หนุ่ม แต่เป็ยอดนักบุญผู้ยิ่งใหญ่
"น้องชาย มันเป็ความผิดของข้าที่ไม่ได้ไปปกป้องหยวี่น้อย ข้าได้ทำผิดต่อเ้า กั๋วฉานผู้นี้้าไถ่โทษด้วยความตาย"
กั๋วฉานคารวะลึกซึ้งต่อเจียงเฉิน เขาได้เตรียมตัวเตรียมใจรับความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉิน ไม่มีสิ่งใดที่เขาสามารถทำได้เมื่อความผิดพลาดได้เกิดขึ้นมาแล้วและผลที่ตามมาเป็อย่างไร อธิบายดีแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์
"ท่านอยากตาย ก็จงไสหัวไปให้พ้นหน้าบิดา ท่านไปตายที่ไหนก็ไป!"
เจียงเฉินได้คำรามใส่กั๋วฉาน ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นี่เป็ความรับผิดชอบของกั๋วฉาน เจียงเฉินสามารถคาดเดาได้ กั๋วฉานคงถูกความยั่วยวนทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยนครอบงำและไม่สามารถหักห้ามตนเองได้ ถ้าหากว่ากั๋วฉานได้ให้ความสนใจต่อเยี่ยนเฉินหยวี่เพียงเล็กน้อยล่ะก็ เื่เช่นนี้คงไม่เกิดขึ้น
กั๋วฉานยังคงเงียบและยอมรับความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉินแต่โดยดี เขายืนอยู่กับที่ไม่ขยับ เขาไม่ออกจากที่แห่งนี้เพื่อหาที่ตาย เขายังคง้าที่จะไถ่โทษด้วยสิ่งที่ดีกว่านั้น
เจียงเฉินหันกลับไปมองไปยังเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานผู้ที่นอนแน่นิ่ง และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉยชา
"ท่านรู้หรือไม่? หยวี่น้อยมีชีพจรเก้าหยิน นางทนทุกข์ทรมานมาั้แ่อายุหกขวบปี เมื่อข้าพานางมาตลอดทางกับข้า ข้าได้ให้สัญญากับบิดาของนางและตัวข้าเอง จะไม่ให้ผู้ใดมาทำร้ายนางได้ นางเป็ดั่งสมบัติล้ำค่าในใจของข้า เป็ดั่งเกล็ดัผันแปรของข้า ฮันหยานเป็ดั่งพี่ชายคนแรกของข้า เขาได้ยืนปกป้องหยวี่น้อย ไม่ลังเลที่จะเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อปกป้องนาง ไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้แตะต้องพี่ชายข้าเช่นกัน แต่ท่านกั๋วฉาน ข้าถือว่าท่านเป็พี่ชายข้า แต่ท่านได้ทำให้ข้าต้องผิดหวัง"
"น้องชาย......"
กั๋วฉานสะอื้น คำพูดของเจียงเฉินนั้นทำให้เขาละอายใจ น้ำตาได้ไหลรินบนหน้าเขา และเขา้าที่จะฉีกเฝินคุนเป็ชิ้นๆซะเดี๋ยวนี้
"หยวี่น้อย อาหยาน พวกเ้าคอยข้าก่อนนะ ข้าจะล้างแค้นให้เ้าเดี๋ยวนี้แหละ หลังจากนั้นข้าจะพาพวกเ้าทั้งสองออกจากสถานที่น่ารังเกียจแห่งนี้"
หลังจากพูดจบเจียงเฉินได้หันและเดินออกไปทางประตู เมื่อเขาออกจากห้องไป คลื่นพลังพุ่งทะยานสู่์ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขาในทันที
โฮก!!!
เจียงเฉินแหงนหน้าขึ้นฟ้าแล้วคำราม มันดังกึกก้อง ราวกับัที่ยิ่งใหญ่กำลังคำราม ผมของเขาตั้งชี้ฟ้า ความโกรธเกรี้ยวของเขาทะยานสู่์ เขาเดินก้าวไปข้างหน้าและบินขึ้นฟ้า พุ่งไปยังส่วนลึกของเขตใน
วันนี้เจียงเฉินได้เดือดดาลเพราะเด็กสาวผู้งดงามคนหนึ่ง ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นิกายเซวียนอี้ ูเาเซวียนอี้ ไม่ว่าจะภารกิจใดก็ตาม นักพรตเซวียนอี้เป็ใคร มันทั้งหมดล้วนโป้ปดเขาทั้งนั้น ใน่เวลานี้มีเพียงความเกลียดชังในใจของเขา ความโกรธเกรี้ยวทะลวง์
เปรี๊ยะ....
นี่เป็ครั้งแรกที่เจียงเฉินโกรธเกรี้ยวอย่างแท้จริงนับแต่ที่เขาได้ถือกำเนิดใหม่ มันเป็ความโกรธที่มาจากส่วนลึกที่สุดในใจของเขา ภายใต้ความโกรธครอบงำ ทักษะร่างแปลงัได้โคจรตัวมันเอง และมันได้ส่งเสียง'เปรี๊ยะ'ดังขึ้นจากภายในทะเลปราณของเขา
ความโกรธนั้นมาจากแก่นแท้ของเจียงเฉินและทักษะร่างแปลงัได้เริ่มทำงานอย่างมีประสิทธิภาพโดยธรรมชาติ ทำให้มันโคจรอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นร่างของเจียงเฉินได้เกิดเสียงสะท้อนขึ้น นี่เป็สถานการณ์ที่หายาก ที่ทักษะร่างแปลงัได้เกิดการเปลี่ยนแปลงกระทั่งแก่นแท้ของมัน ด้วยการโคจรด้วยตัวมันเอง มันเริ่มที่จะสร้างตราประทับัดวงใหม่ขึ้นในทะเลปราณของเขา
สอง ห้า สิบ....ทันใดนั้นตราประทับัยี่สิบดวงได้ถูกสร้างขึ้นในทะเลปราณของเขา รวมกันได้ทั้งหมดหนึ่งร้อยเจ็ดสิบดวง ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉิน ตราประทับัดวงใหม่ได้ถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เจียงเฉินอยู่ในสภาพความโกรธครอบงำ เขาไม่ได้สังเกตเลยว่ามีตราประทับัได้ถูกสร้างขึ้นมา มีเพียงสิ่งเดียวอยู่ในความคิดของเขาคือ สังหารเฝินคุน
ตึง!
ทุกย่างก้าวของเจียงเฉิน อากาศสั่นไหว แผ่นดินะเื
"เฝินคุน! ไสหัวออกมาที่นี่เดี๋ยวนี้!!"
ความกราดเกรี้ยวของเจียงเฉินทะลวงฟ้า พลังปราณอันแข็งแกร่งของเขาได้สั่นะเืทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้ และศิษย์ทุกๆคนได้วิ่งออกมายังทิศทางของเสียง กระทั่งศิษย์นอกทุกคนต่างก็มาด้วย ในตอนนั้นเอง ทุกๆคนในนิกายเซวียนอี้ต่างรับรู้ถึงความกราดเกรี้ยวที่ทะลวง์ของเจียงเฉิน
"์! เจียงเฉินโกรธเกรี้ยวจริงๆ!ความโกรธเกรี้ยวของเขาน่าสะพรึงนัก!"
"คลื่นพลังปราณที่ทรงพลังอะไรขนาดนี้เนี่ย!ข้ารู้สึกราวกับว่าเขาเป็เทพา น่ากลัวเกินไปแล้ว"
"พลังของเขายังเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ! ดูนั่นสิ มันเหมือนกับว่ามีเงาของับินรอบตัวเขา! ดูเหมือนว่าเื่วันนี้คงมีแต่ท่านผู้นำนิกายที่สามารถแก้ปัญหาเื่นี้ได้!"
"หากว่าท่านผู้นำนิกายได้ยื่นมือเข้ามา ข้าแน่ใจว่าเขาสามารถให้คำอธิบายที่ดีกับเจียงเฉินได้ ในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งที่แล้ว เยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานอยู่ในสภาพอาการสาหัส และเจียงเฉินได้สังหารราชันย์จันทราโลหิต! เมื่อตัดสินจากพลังปราณที่เขาปลดปล่อยออกมา ข้าแน่ใจว่าเขาไม่ยอมให้เื่นี้จบลงโดยง่ายแน่"
ทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้ได้สั่นะเื การกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ของเจียงเฉินไดก่อให้เกิดพายุลูกใหญ่ขึ้นในนิกายเซวียนอี้ ในครั้งนี้เจียงเฉินตั้งใจที่จะสังหารเฝินคุน ไม่มีผู้ใดสามารถคาดเดาได้ว่าจะมีสิ่งเลวร้ายใดเกิดขึ้น
