หลายวันผ่านไป

กลางคืนอันเงียบสงบ

ภายในห้องของลุค

เขานอนตะแคงอยู่บนเตียง ไฟในห้องปิดสนิท มีเพียงแสงจากพระจันทร์ที่ส่องลอดเข้ามาเป็๲ริ้วบางๆ

เปลือกตาปิดลง...แต่ในหัวกลับว่างเปล่าไม่ได้เลย

ไม่มีเสียงฝีเท้า ไม่มีเสียงจิ้งหรีด ไม่มีเสียงข้างห้อง

แต่มีเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นดังขึ้นทุกครั้งที่ความคิดหลุดไปถึง "คืนนั้น"

คืนนั้น...

เขาแค่อยากจะมองเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยก็เพียงเท่านั้น เขาไม่คิดว่าเขาจะได้ไปเห็นอะไรแบบนั้น

แต่เมื่อเห็น...เมื่อรู้สึก...เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น

มันก็ไม่ใช่เ๱ื่๵๹ที่จะลืมได้ง่ายๆ อีกต่อไป

ลุคพลิกตัวอีกครั้ง

มือลูบศีรษะตัวเองเบาๆ ราวกับจะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป

แต่ยิ่งพยายามจะลืม มันกลับชัดขึ้นเรื่อยๆ

แสงจันทร์ที่ลอดผ่านบานหน้าต่าง ก็คล้ายกับภาพเหตุการณ์ที่ย้อนมาฉายให้เขาดูอีกครั้ง...ชัดเจนทุกรายละเอียด

ไม่ใช่แค่เพราะมันเป็๲เ๱ื่๵๹ลามก

แต่เพราะมันคือเ๱ื่๵๹ที่เขา "ไม่ควรเห็น" และเธอ "ไม่ควรให้เห็น"

มันมีอะไรบางอย่างที่เลยขอบเขตไปนิดเดียว...แต่นิดเดียวที่ว่าก็เหมือนเหยียบเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างความไว้ใจ กับความไม่เหมาะสม

เขาไม่แน่ใจว่ารูริรู้สึกยังไง

ไม่รู้ว่าเธอเสียใจไหม หรือโกรธเขาหรือเปล่า

แต่ความเงียบของเธอตลอดทั้งวัน ทั้งที่ผ่านมาหลายวันแล้ว ก็เพียงพอที่จะทำให้เขารู้ว่า เธอ "ยังไม่พร้อม" ที่จะเปิดใจพูดคุยกับเขา 

และเพราะแบบนั้น เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไร

แม้ในใจจะอยากขอโทษ หรืออธิบาย หรือทำอะไรสักอย่างให้เ๱ื่๵๹มันคลี่คลาย เพื่อให้บรรยากาศระหว่างพวกเขา กลับมาเป็๲เหมือนเดิม

แต่เขาก็ยังเลือก...ที่จะเงียบ

บางที...อาจเพราะเขาก็ยังไม่แน่ใจในใจตัวเองเหมือนกัน ว่าเขาอยากจะทำอะไรกับ รูริ ต่อไปกันแน่

เมื่อยิ่งคิดนอกจากจะกังวลแล้วเขาก็ยิ่งคึก มือของเขาเริ่มล้วงไปในเป้ากางเกง เขาหยุดไม่ได้ ในทุกๆ วันหลังจากคืนนั้น ในตอนกลางคืนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลย 

แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างขาดหายไป 

ในอีกฟากหนึ่งของบ้าน

รูรินอนหันหน้าเข้าผนัง ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม

เธอยังสวมชุดนอนเรียบง่ายตัวเดิม ผมยาวถูกปล่อยให้ยุ่งเหยิงเล็กน้อยจากการกลิ้งไปมา

เธอหลับตาแน่น พยายามกลั้นหายใจไม่ให้เผลอหลุดเสียงใดออกมา

แต่หัวใจเธอกลับเต้นรัวไม่ยอมหยุด

ความคิดวนเวียนอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยน

เธอไม่โกรธเขา...

ไม่เลย

แต่เธอไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไป ถ้าหากต้องสบตาเขา

เพราะขนาดแค่คิดถึงสายตาของเขาในตอนนั้น เธอก็รู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองร้อนวูบขึ้นมาทันที

ทั้งอาย ทั้งสับสน

เธอไม่รู้ว่าลุครู้สึกยังไง

เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรมากก็ได้ หรือ เขาอาจจะคิดกับเธอมากกว่าน้องสาว

แต่สำหรับเธอ มันไม่ใช่เ๱ื่๵๹เล็กเลย

เพราะ๻ั้๹แ๻่เด็ก เธอเคยเห็นเขาเป็๲พี่ชาย

เป็๲คนที่ปกป้อง เป็๲คนที่ปลอดภัย ถึงเขาจะไม่ได้มีความสามารถอะไร แต่เธอก็รู้สึกสบายใจที่ได้อยู่กับเขา

แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ความรู้สึกที่มันแปลกไป...มันก็เริ่มแทรกซึมเข้ามา

ไม่ใช่ความเกลียด ไม่ใช่ความกลัว

แต่มันก็ยังไม่ใช่ความรัก แบบคู่รักหนุ่มสาวทั่วๆ ไป เธอยังไม่ได้รู้สึกกับลุคแบบนั้น 

รูริซุกหน้ากับหมอน หลับตาแน่นกว่าเดิม

“อย่าเพิ่งคิดมากสิ รูริ…แค่หลับไปก็พอ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”

แต่เสียงในหัวกลับไม่ยอมเงียบ

ความเงียบในห้องมีเพียงเสียงลมหายใจแ๶่๥ๆ ของเธอ และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวเบาๆ ในอก

สักพักมือของเธอก็เริ่มล้วงเข้าไปในชุดนอนของเธอ รูริ เธอห้ามตัวเองไม่ได้ หลังจากคืนนั้นเธอก็ทำแบบนี้ทุกคืน 

แต่ในใจของเธอก็ดูเหมือนว่ามันขาดอะไรไปบางอย่าง 

เช่นเดียวกับที่ลุครู้สึก..............