ทุกคนต่างเงียบเสียง มองไปยังเจียงเฉินด้วยความคาดหวัง พวกเขาเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ เพียงแค่ตัดสินเพียงครั้งเดียวของพวกเขาสามารถทำให้เมืองชื่อสั่นคลอนได้ แต่ในตอนนี้พวกเขาฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เด็กหนุ่มวัยเพียงสิบห้าปี
พวกเขาไม่ได้เป็คนที่เย่อหยิ่งและทรงเกียรติดั่งก่อนหน้า พวกเขาเป็เพียงแค่คนเฒ่าคนแก่ของตระกูลเยี่ยนคอยเฝ้ามองการเติบใหญ่ของเยี่ยนเฉินหยวี่ นางเป็เด็กสาวที่น่ารัก เฉลียวฉลาดและงดงามดั่งนางฟ้า นางเป็นางฟ้าที่ถูกส่งมาจากสรวง์ ทุกๆคนในตระกูลเยี่ยนั้แ่ผู้าุโจนถึงเด็กหนุ่มสาวต่างเห็นนางเป็ดั่งเ้าหญิงที่สูงส่ง หากเยี่ยนเฉินหยวี่ตายไป ทุกๆคนจะจมปลักอยู่ในความเศร้าโศกเสียใจ
เมื่อพวกเขาพบว่าแท้จริงแล้วเยี่ยนเฉินหยวี่มีกายาเก้าหยินแต่ละคนต่างเริ่มที่จะเสียใจ เพราะสิ่งที่เจียงเฉินได้บอกไปยังคงดังก้องอยู่ในจิตใจพวกเขา พวกเขามันโง่เง่ายิ่ง ถ้าเยี่ยนเฉินหยวี่ตายไปเป็ความผิดของพวกเขา
ทำลายคนที่พวกเขารักที่สุดด้วยมือพวกเขาเอง ทำลายอัจฉริยะไร้ที่เปรียบแห่งตระกูลเยี่ยน....หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเยี่ยนเฉินหยวี่ ทุกคนคงตำหนิตัวเองและจมปลักอยู่กับความโศกเศร้าทั้งชีวิต
ผลลัพธ์แบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขา้าเห็น และเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของเขาเป็เพียงความหวังเดียว
บนใบหน้าของเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นแสดงถึงความอ้อนวอน เขากลัวเจียงเฉินจะปฎิเสธเขาเพราะไม่มีใครนอกจากเจียงเฉินที่สามารถช่วยเยี่ยนเฉินหยวี่ได้อีกแล้ว
"เฮ้อ!"
เสียงถอนหายใจอันนุ่มนวลในห้องโถงประชุม เยี่ยนเฉินหยวี่ได้ลุกขึ้นช้าๆจากที่นั่งและเดินก้าวเล็กๆข้ามไปทางห้องโถงและมาถึงตรงหน้าเจียงเฉิน
"คุณชายเจียง ในตอนนี้ข้าได้รู้ถึงต้นตอสาเหตุของอาการเจ็บป่วยของข้าแล้ว หากหยวี่เอ๋อร์ตายไปก็สามารถตายตาหลับ หยวี่เอ๋อร์กับคุณชายเจียงไม่เคยพบกันมาก่อน มันไม่จำเป็ที่คุณชายเจียงจะต้องมาเป็ห่วงหยวี่เอ๋อร์มากนัก"
เยี่ยนเฉินหยวี่กล่าวออกมาอย่างแ่เบา สีหน้าของนางนั้นราวกับสีหน้าของคนที่พร้อมที่จะตายและได้บอกถึงความ้าครั้งสุดท้าย นางพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่เจียงเฉินเห็นถึงความอ้างว้างภายในดวงตาของนาง
เป็ไปได้ว่าเยี่ยนเฉินหยวี่จะไม่กลัวความตาย นางต้องทุกข์ทรมานจากความหนาวเหน็บภายในร่างกายนางในหลายปีที่ผ่านมา และนางได้เตรียมใจว่าวันหนึ่งนางอาจต้องพบกับความตาย
แต่การไม่กลัวตายไม่ได้หมายความว่านาง้าที่จะตาย ไม่มีผู้ใด้าตายโดยเฉพาะคนที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่มันได้เกิดขึ้นกับเยี่ยนเฉินหยวี่เท่านั้น ทำให้นางรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ซึ่งกำลัง
เยี่ยนเฉินหยวี่ไม่ได้ตำหนิบิดาของนางและนางก็ไม่ได้ตำหนิเหล่าผู้าุโ นางเข้าใจว่าทุกคนต่างพยายามที่จะช่วยนางแม้ผลสุดท้ายจะไปหยุดการก่อตัวของจุดชีพจรหยินดวงที่เก้าในร่างกายของนาง
"คุณชายเจียง ไม่ว่าอย่างไร หยวี่เอ๋อร์ต้องขอขอบคุณคุณชายเจียงสำหรับทุกอย่าง"
เยี่ยนเฉินหยวี่ได้เงยหน้าขึ้นมองไปที่เจียงเฉินด้วยดวงตาคู่งามของนาง
เมื่อมองไปยังดวงตาของนางมันทำให้ทุกคนรู้สึกปวดร้าว มันดูสิ้นหวังในการต่อสู้กับโรคร้ายและหมดกำลังใจ
การมองมาของนางเหมือนดังเข็มทิ่มแทงใจเจียงเฉิน ทำให้หัวใจเจียงเฉินเต้นระส่ำ
'ข้าต้องช่วยนาง ข้าจะต้องช่วยนางให้ได้!'
ในขณะนั้นเจียงเฉินได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ การตัดสินใจแน่วแน่เช่นนี้เป็สิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อน
"ข้าจะไม่ปล่อยให้เ้าตายแน่นอน"
เจียงเฉินกล่าวออกมาอย่างไร้อารมณ์ คำพูดของเขาได้กลายเป็เหมือนกระแสที่ไหลอย่างอบอุ่นไปสู่ใจของเยี่ยนเฉินหยวี่ ทำให้ร่างที่อ้อนแอ้นนั้นต้องสั่นเทา
"น้องเจียงเฉิน เ้ามีหนทางที่จะช่วยหยวี่เอ๋อร์จริงๆหรือ? ดี ดีจริงๆ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นมีความสุขอย่างมาก น้ำตาแทบไหลออกมาจากดวงตาเขา
"ฮึ่ม! ถ้าพวกเ้ายังจะให้นางกินผลชุนหยางต่อ แม้ข้าจะเก่งแค่ไหนข้าก็ไม่สามารถช่วยนางได้แล้ว"
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็า จากนั้นเขาเดินกลับไปยังห้องโถง
ได้ยินในสิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมา ทุกๆคนรวมถึงเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นหลั่งเหงื่อเย็นออกมา พวกเขารู้สึกว่าโชคดีมากที่วันนี้เจียงเฉินมาที่นี่ หากไม่มีเขา พวกเขาไม่มีทางรู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงเื่ร่างกายของเยี่ยนเฉินหยวี่ และพวกเขาก็คงจะให้นางกินผลชุนหยางแน่นอน
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเอามือวางบนบ่าของเยี่ยนเิแล้วก็พูดออกมา
"เยี่ยนเิเ้าทำได้เยี่ยมมากครั้งนี้ เยี่ยมจริงๆ"
เยี่ยนเิรู้สึกเหมือนความสุขได้มาหาเขา มันกระทันหันจนเขาเกิอบรับไม่ได้ ทั้งหมดเป็เพราะเจียงเฉิน ใครจะไปคิดกันว่าทหารรับจ้างหนุ่มที่จ้างมา จะมากความสามารถถึงเพียงนี้
ในตอนนี้เยี่ยนเิได้รู้สึกสำนึกบุญคุณต่อเจียงเฉิน ถ้าไม่เป็เพราะเจียงเฉินไม่เพียงแค่เยี่ยนเฉินหยวี่จะต้องตาย ตัวเขาเองก็ต้องตายบนูเาไปแล้ว
"คุณชายเจียง ท่านมีหนทางในการรักษาข้าจริงๆหรือเ้าคะ?"
เยี่ยนเฉินหยวี่ได้มองเจียงเฉินด้วยแววตาสุกใส เต็มไปด้วยความหวัง
"แน่นอน! ไม่เพียงแค่ข้าจะรักษาเ้าเท่านั้น ข้าจะช่วยเ้าในการเปิดจุดชีพจรหยินจุดสุดท้าย จะทำให้เ้ากลายเป็อัจฉริยะไร้ที่เปรียบ ชีพจรเก้าหยินเป็หนึ่งในกายศักดิ์สิทธิ์ที่หาได้ยากมากอาจพบได้ในรอบหมื่นปี ในเมื่อมันหาได้ยากหากปล่อยให้มันเสียเปล่าไป มันคงน่าเสียดายแย่"
เจียงเฉินหยอกนาง
"น้องเจียงเฉิน เ้าจะช่วยหยวี่เอ๋อร์ด้วยวิธีใดรึ?"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเร่งรีบถามขึ้น
"มีทางเดียวที่สามารถรักษาอาการของคุณหนูได้อย่างสมบูรณ์ และนั่นคือต้องขจัดผลหั่วหลงทั้งหมดในร่างกายนาง และยังต้องล้างส่วนประกอบของผลชุนหยางในร่างกายที่พวกท่านได้ให้นางทานมาตลอดหลายปี จะทำให้จุดชีพจรหยินทั้งเก้าได้พัฒนาด้วยตัวมันเอง"
เจียงเฉินกล่าวต่อ
"แต่ผลชุนหยางนั้นได้ฝังตัวลึกในร่างกายของนาง และมันยากที่จะขจัดออกอย่างสมบูรณ์ โดยเฉพาะผลหั่วหลงที่หลงเหลืออยู่ในตัวนาง ร่างกายของคุณหนูเยี่ยนตอนนี้อ่อนแอมาก ถ้าข้าขจัดโดยใช้พลัง หยินและหยางมากันอาจทำให้ร่างนางะเิออกทันที"
สิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมาทำให้เยี่ยนเจินอวิ๋นสำนึกเสียใจมากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะกังวลและถามออกไปอีก
"น้องเจียงเฉิน ข้าเชื่อว่าเ้ามีหนทางในการรับมือได้แน่"
"ใช่ ข้ามีหนทางอยู่ แต่ข้า้าบางสิ่งก่อน"
เจียงเฉินกล่าว
"ไม่ว่าอะไรที่น้องเจียงเฉิน้า บอกพวกเรามาได้ไม่ว่ามันจะหายากเพียงใดเยี่ยนหยวี่โหรวก็จะจัดหามาให้เ้าให้ได้"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นรีบพูดออกมา
"ข้าไม่ได้้าที่จะปกปิดท่านหรอกนะ แต่ิญญาข้าได้รับความเสียหาย ในการช่วยชีวิตคุณหนูเยี่ยน ข้าต้องรักษาิญญาข้าก่อน มิเช่นนั้นแล้ว ถึงอยากช่วยก็ไม่อาจทำได้"
เจียงเฉินพูดความจริงออกมา
"เยี่ยนเิไปที่เยี่ยนหยวี่โหรวทันที จัดหาเม็ดยาทุกชนิดที่สามารถรักษาิญญาของมนุษย์ได้ แล้วนำทั้งหมดมาที่นี่"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นหันหลังไปบอกเยี่ยนเิ แม้ว่าเจียงเฉินจะขอบางอย่างสำหรับตัวเขาก่อนที่จะรักษาเยี่ยนเฉินหยวี่ ทุกคนรวมถึงเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นไม่ได้ว่าอะไร พวกเขาไม่กลัวที่เจียงเฉินจะหลบหนีหลังจากได้ของแล้ว
สัญชาตญาณของพวกเขาบอกว่าเจียงเฉินไม่ใช่คนประเภทนั้น นอกจากนี้มีเพียงแค่เจียงเฉินเท่านั้นที่สามารถบอกถึงอาการและสาเหตุที่แท้จริงของเยี่ยนเฉินหยวี่ได้ ไม่มีผู้ใดในหมู่ปรมาจารย์สามารถทำเช่นนี้ได้ ตอนนี้ความเป็ความตายของเยี่ยนเฉินหยวี่อยู่ในกำมือของเจียงเฉินแล้ว ไม่ว่าจะขออะไรก็ตามพวกเขาจะทำอย่างดีที่สุดที่จะนำมาให้แก่เจียงเฉิน
"เข้าใจแล้วขอรับ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้"
เยี่ยนเิกำลังจะหันออกไปแต่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์คนหนึ่งหยุดเขา
"ช้าก่อน"
คนที่พูดเป็ชายชราสวมเสื้อหรูหรา เขาเป็ผู้าุโสูงสุดของเยี่ยนหยวี่โหรว เยี่ยนหงไท่ เขาอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง และตำแหน่งของเขาเป็รองเพียงแค่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋น
เขาเป็ผู้ควบคุมดูแลเยี่ยนหยวี่โหรว
"ท่านผู้นำตระกูล ท่านจำได้หรือไม่ว่าอีกสามวันจะมีการจัดการประมูลขึ้นที่เยี่ยนหยวี่โหรว?"
เยี่ยนหงไท่ถาม
"ใช่ ข้ารู้"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นตอบ
"ของชิ้นสุดท้ายในการประมูล คือโอสถกลั่นิญญาขั้นปฐีระดับต่ำ โอสถชนิดนี้มาจากส่วนในของแคว้นฉี มันได้ถูกปรุงขึ้นโดยนักปรุงยาผู้ยิ่งใหญ่ มันมีประสิทธิภาพเต็มสิบส่วน!"
คำพูดของเยี่ยนหงไท่นั้นทำให้ตาเจียงเฉินเกิดประกายขึ้นมา
"โอสถกลั่นิญญาขั้นปฐีระดับต่ำ ข้านี่โชคดีจริงๆ"
เจียงเฉินรู้สึกมีความสุขอย่างมากในใจเขา ความเสียหายของิญญาเขานั้นมากมายยิ่ง ถ้าเขาใช้โอสถทั่วไป หรือของหายากมันจะเป็การยากที่จะรักษา นี้เป็ถึงโอสถกลั่นิญญา อย่างไรก็ตาม โอสถนี้ใช้รักษาิญญาโดยเฉพาะ โอสถชนิดนี้ผสมมาจากสมุนไพร 49 ชนิด ทั้งหมดสามารถที่จะบำรุงจิติญญาได้ มันช่วยทำให้จิติญญามีความแข็งแกร่งมากขึ้น เมื่อแข็งแกร่งมากขึ้นมันจะช่วยในการบ่มเพาะอีกด้วย
นักปรุงยาที่ได้ปรุงโอสถประสิทธิภาพเต็มสิบส่วนนี้จะต้องเป็นักปรุงยาระดับปฐีขั้นปลาย
เยี่ยนหยวี่โหรวสามารถที่จะหาโอสถล้ำค่าเช่นนี้มาได้นั้นทำให้เจียงเฉินรู้สึกแปลกใจ
"ท่านลุงไท่ ช่วยไปนำโอสถกลั่นิญญามาให้เจียงเฉินหน่อย"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นพูดออกมาอย่างไม่ลังเล
"นี่........"
เยี่ยนหงไท่ลังเล คนอื่นๆก็ขมวดคิ้วไปด้วย โอสถนี่มีคุณสมบัติรักษาจิติญญาและเสริมสร้างความแข็งแรงแก่จิติญญา มันสิ้นเปลืองมากมาย และนี่โอสถกลั่นิญญาที่มีประสิทธิภาพเต็มสิบส่วน ระดับปฐีขั้นต่ำอีกด้วย ถ้ามันได้ขายในงานประมูล คงได้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนเหรียญทอง
ถ้ามันไม่ใช่โอสถที่ล้ำค่าเยี่ยนหยวี่โหรวก็จะไม่ขายมันในรอบสุดท้ายการประมูล
"หากข้าได้โอสถกลั่นิญญานี้ สามารถที่จะรักษาคุณหนูได้มากสุด 3 วัน"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส
"ท่านลุงไท่ นำโอสถกลั่นิญญามาที่นี่ที ชีวิตของหยวี่อ๋อร์ไม่อาจประเมินค่าได้"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกล่าว
"ท่านผู้นำตระกูล ราคาของโอสถกลั่นิญญานี้แพงมากๆเลยนะขอรับ ท่านไม่กลัวเ้าเด็กนั่นรักษาคุณหนูไม่ได้แม้กระทั่งได้โอสถไปแล้วก็ตามหรือขอรับ?"
เยี่ยนหงไท่ส่งข้อความต่อเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นผ่านััเทวะ
"ข้าไม่คิดว่าเจียงเฉินเป็คนเช่นนั้น นอกจากนั้นมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถช่วยหยวี่เอ๋อร์ได้ ไม่จำเป็ต้องพูดแล้ว ไปนำโอสถมาซะ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นพูด
"ไม่จำเป็ที่จะต้องไปหรอกขอรับ โอสถกลั่นิญญาอยู่ในมือข้าตอนนี้แล้ว"
เยี่ยนหงไท่ได้ล้วงไปยังกระเป๋ากางเกงเขาและนำกล่องสีมรกตออกมา เม็ดยาโปร่งใสขนาดเท่านิ้วโป้งได้อยุ่ในกล่องมรกตนี้
เยี่ยนหงไท่มองไปที่กล่องสีมรกต เขายังดูลังเลแต่ก็ยื่นไปยังเจียงเฉิน
"ช่วยเตรียมห้องให้ข้าหน่อย ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามารบกวน เมื่อิญญาได้รับการฟื้นฟูเมื่อไร ข้าจะไปช่วยรักษานางทันที ดังนั้นพวกเ้าเตรียมในส่วนของสมุนไพรสำหรับปรุงโอสถชำระล้างด้วย ข้าจำเป็ต้องใช้มันในการช่วยคุณหนู"
เจียงเฉินพูดออกมา
"น้องเจียงเฉิน พวกเรามีโอสถชำระล้างในเยี่ยนหยวี่โหรว พวกเราสามารถนำมาให้เ้าได้ทันที"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกล่าว
"โอสถชำระล้างนั่นมีประสิทธิภาพเต็มสิบส่วนหรือไม่?"
เจียงเฉินมองไปยังเยี่ยนเจิ้นอวิ๋น
"ไม่ นักปรุงยาของเยี่ยหยวี่โหรวสามารถทำได้เพียงเม็ดโอสถหยวนประสิทธิภาพเต็มสิบส่วน เท่านั้น แต่พวกเขาไม่สามารถปรุงโอสถชำระล้างที่มีประสิทธิภาพเต็มสิบส่วนได้"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นตอบกลับ
"ถ้าเช่นนั้นช่วยเตรียมสมุนไพรที่จำเป็สำหรับการปรุงโอสถมาให้ข้าด้วย โอสถชำระล้างที่จะใช้กับคุณหนูนั้นจะให้มีสิ่งปนเปื้อนมาด้วยไม่ได้เด็ดขาด"
เจียงเฉินพูด
"อย่าบอกนะว่าน้องเจียงเฉินเป็นักปรุงยาด้วย? เ้าสามารถปรุงโอสถชำระล้างประสิทธิภาพเต็มสิบส่วนได้จริงๆหรือ?"
เยี่ยนหงไท่ถาม
เจียงเฉินไม่ได้ตอบเขา พลังิญญาได้ปลดปล่อยออกมา เขาหงายฝ่ามือขึ้น เปลวไฟสีแดงปรากฎขึ้น้าและเปลวเพลิงเริงระบำไม่หยุด แทนคำตอบ
