“คอแห้งก็กินน้ำสิจ๊ะ… ”

    ดอกแก้วตอบเสียงกระเส่า…

    เป็๲เพราะว่าทิวไม่หยุด กำลังบีบเคล้นสองเต้าเมามัน ดูดกินน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาจากปลายหัวนมที่เป็๲สีน้ำตาลอ่อนสวยงาม ปลายยอดปูดเป่งเมื่อโดนดูดแรง

    “อ๊า… พอเถอะพี่ทิวเดี๋ยวใครมาเห็น”

    ดอกแก้วพยายามห้ามแม้จะหวามไหวมีอารมณ์ไปกับสามีเช่นกัน

    “ไม่ต้องกลัวนะ… ตรงนี้มีแต่เรา”

        ทิวกล่าวแล้วก้มลงดูดไซ้สองเต้าทำเอาเส้นขนของดอกแก้วลุกซู่ ปลายหัวนมชูชันขึ้นมาด้วยความสยิว

    “เมื่อกี้ตอนที่ขับรถผ่านมาฉันเห็นลุงกำนันยืนอยู่ริมถนนตรงโน้น… ”

    ดอกแก้วไม่ได้โกหก…

    เมื่อครู่นี้เห็นกำนันเดชยืนถางหญ้าอยู่ริมถนน ไร่อ้อยของกำนันเดชอยู่ติดกับไร่ของไกรสรพ่อผัวของหล่อน เขายังส่งยิ้มให้ตอนที่เห็นดอกแก้วขับรถผ่านมา

    “ช่างเถอะ… ลุงกำนันแกคงไม่มาตรงนี้หรอกจ้ะ”

    ทิวยังหื่นไม่เลิก…

    พูดจบก็ก้มลงดูดนมของแก้วต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ จนน้ำนมสีขาวไหลออกมาชุ่มสองเต้า

    จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ…

    ดอกแก้วโดนสามีดูดนมจนอ่อนระทวยไปหมดแล้ว กลิ่นคาวน้ำนมแม่ลูกอ่อนและกลิ่นแป้งอ่อนๆ จากเรือนกายของหล่อน ทำเอาชายร่างสูงใหญ่กำยำอีกคนที่ย่องมาแอบดูอยู่หลังกระท่อมรู้สึกใจเต้นแรงกับภาพที่เห็น

    “แก้วจ๋าถอดผ้าถุงออก… ”

    ทิวพยายามเอามือเลิกชายผ้าถุงของหล่อน

    “อื๊อ… พอเถอะพี่ทิว ไม่เอาแล้ว… ”

    แก้วขัดขืน…

    แม้ว่าหล่อนจะบิดตัวไปมาด้วยความสยิว ไม่คิดว่าจะรู้สึกตื่นเต้นไปกับสามี คงเป็๞เพราะว่าอยู่ในบรรยากาศที่ไม่คุ้นเคยและเป็๞ตอนกลางวัน

    “เถอะน่ะ… พี่ขอเอาแพลบเดียว”

    ทิวกำลังจะถอดกางเกง…

    แม้ดอกแก้วรู้ว่าทิวแตกเร็วและไม่อึด คงจะใช้เวลาไม่นานจริงอย่างที่บอก แต่หล่อนก็ยังไม่ยอม

    “พี่ทิวอย่า… เดี๋ยวใครมาเห็น”

    ดอกแก้วยังคงร้องห้าม…

    ทิวไม่ฟังรีบถอดกางเกงออก เห็นแก่นกายสีน้ำตาลขนาดใกล้เคียงกับผลกล้วยน้ำว้าทั่วไป ตั้งลำโด่บ่งบอกว่ากำลังมีอารมณ์สุดๆ

    ทว่าไม่ทันที่ทิวจะแทรกลำตัวเข้ามาที่ง่ามขาของดอกแก้ว หล่อนก็รีบเอามือยันอกเขาเอาไว้พร้อมกับผลัก

    “แก้ว… ”

    ทิวทำเสียงผิดหวัง…

    ตาจ้องมองเต้านมใหญ่เหวี่ยงไหวเฉียดใบหน้าของตนในตอนที่ดอกแก้วเบี่ยงกายหนีจูบ

    “หยุดหื่นได้แล้ว… พี่ทิวรีบกินข้าวเถอะจ้ะ แล้วก็เลิกยุ่งวุ่นวายกับนมฉันเสียที ทำราวกับว่าฉันเป็๲นางยั่วยังไงยังงั้น… ”

    ดอกแก้วรีบลุกขึ้นยืน…

    ค่อยๆ ติดกระดุมเสื้อ ก่อนที่สามีของหล่อนจะกินนมแทนข้าวจับปล้ำคากระท่อม

    โดยหารู้ไม่ว่าขณะนั้นมีชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำกำลังแอบดูหลังกระท่อม กำลังเอามือรูดลำเอ็นสีดำเป็๞มันเลื่อมของตัวเองไปพลาง ขนาดของมันใหญ่ยาวราวกับดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ

    “อู้ววว… น่าเอาเหลือเกินอีหนู”

    ชายที่แอบดูพึมพำกับตัวเองเบาๆ…

    รู้สึกมีอารมณ์มากจนหยุดชักว่าวไม่ได้ ในวันที่ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นเรือนร่างอันเย้ายวนของแม่ลูกอ่อนอย่างแก้วทำให้เกิดความปรารถนาทางเพศขึ้นมาอย่างแรงกล้า

    “โธ่… อย่าเพิ่งไปเลยนะที่นี่บรรยากาศดีมาก เรามาลองทำกันในกระท่อมตื่นเต้นดีนะแก้ว”

    ทิวยังหื่นไม่เลิก…

    พยายามจะดึงมือหล่อนเหนี่ยวรั้งเอาไว้ แต่ดอกแก้วกลับสะบัด เอามือตีแขนสามีดังเพียะแล้วรีบก้าวยาวๆ ออกมาทั้งที่รู้ว่าทิวกำลังมีอารมณ์มาก

    “บ้าไปแล้วพี่ทิวนี่มันกลางวันแสกๆ… พี่ชักว่าวเองเถอะ… ฉันไม่อยากทิ้งลูกไว้นาน”

    ดอกแก้ว๻ะโ๷๞กลับมา…

    วันนี้หล่อนไม่พร้อมที่จะช่วย จึงรีบก้าวยาวๆ ออกมาที่รถมอเตอร์ไซค์ รีบถลกผ้าถุงขึ้นคร่อมรถ

    สตาร์ทเครื่องแล้วขับออกมา รถแล่นไปตามถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่นสีแดงอาบใบอ้อยไปตลอดสองข้างทาง

    ในตอนที่พระอาทิตย์เจิดจ้าทำมุมเกือบตั้งฉากกับศีรษะ เกิดภาพเงาเข้มชัด ทอดทับลงบนพื้นถนน เคลื่อนไปพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์และร่างเอิบอิ่มของแม่ลูกอ่อนที่เป็๲คนขับ

    ในเวลาต่อมา

    เมื่อกลับมาถึงบ้าน ดอกแก้วเข้ามาในห้องนอน เห็นไกรสรผู้เป็๞พ่อสามียังคงนั่งอยู่ในห้อง มือยังไกวเปลแม้ว่าลูกของหล่อนหลับสนิทไปแล้ว

    “น้องกายน์หลับแล้วหรือจ๊ะ… ”

    ดอกแก้วชวนคุย…

    “หลับแล้ว… หลับง่ายไม่งอแงเลยวันนี้”

    ไกรสรหันมามองสบตาสะใภ้คนงาม

    “ข้างนอกแดดร้อนมากจ้ะพ่อไกร… ”

    แก้วบอกถึงสภาพอากาศที่หล่อนเพิ่งออกไปเผชิญมาเมื่อครู่

    “อืม… วันนี้ร้อนกว่าทุกวัน ถ้าร้อนนักหนูก็ไปอาบน้ำเถอะจะได้เย็นสบาย… เดี๋ยวพ่อช่วยดูหลานให้เอง”

    ไกรสรกล่าวขณะสายตาเผลอจ้องมองทรวงอกของดอกแก้ว เห็นสายเหงื่อไหลจากคอลงมาอาบร่องอกเอิบอิ่ม 

    และยังสังเกตเห็นรอยชื้นเป็๲วงของคราบน้ำนมที่ปลายถันแทงตุงขึ้นมาบ่งบอกตำแหน่งของหัวนมทั้งสองข้าง ทำเอาคนมองรู้สึกคอแห้งผาก เกิดความกระหายอยากกินนมขึ้นมาทันที

    “งั้นรบกวนพ่อไกรดูหลานสักครู่นะจ๊ะ… หนูขอตัวไปอาบน้ำสักครู่”

    แก้วกล่าวแล้วเดินออกมาจากห้องนอน…

    โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตากระหายของไกรสรจับจ้องมองสะโพกอันเย้ายวนของหล่อนไม่วางตา

    และทันทีที่สะใภ้คนงามเดินลับไปจากสายตา…

    ไกรสรรีบคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองโทรหาทิวที่ตอนนี้กำลังทำงานอยู่ในไร่

    “มีอะไรพ่อ… ”

    ทิวรับแล้วกรอกเสียงกลับมาหาต้นสายที่อยู่ในห้อง

    “พ่อรู้สึกเหมือนจะเป็๲ไข้ว่ะ… ๰่๥๹บ่ายคงต้องนอนพักสักงีบ เอ็งทำงานไปคนเดียวก่อนนะเดี๋ยวถ้าอาการดีขึ้นพ่อจะออกไปช่วย… ”

        ไกรสรกล่าวกับลูกชาย…

        “ไม่สบายก็พักเถอะพ่อไม่ต้องออกมา… น่าจะเป็๲ไข้แดดไข้ลม ไม่ต้องห่วงงานทางนี้เดี๋ยวผมจัดการเองได้”

        ทิวกล่าวให้บิดาสบายใจ…

        โดยปกติทุกวันไกรสรจะสลับกันขับรถ แต่วันนี้จู่ๆ ก็เกิดอาการป่วยขึ้นมากะทันหัน

    ทั้งที่ผ่านๆ มาก็ไม่เคยเป็๞แบบนี้ ไกรสรแข็งแรงและขยันมาก เคยมีคนเคยชมว่าลุงคนนี้บึกบึนยังกับคนเหล็ก สู้การสู้งานผ่านมาได้โดยไม่รู้จักคำว่าป่วยไข้

        พูดคุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ…

    ไกรสรก็กดวางสายแล้วก้าวเดินออกมาจากห้องนอนของดอกแก้ว

    ครู่ต่อมา…

    ไกรสรก้าวตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่หลังบ้าน แอบปีนขึ้นไปยืนเหยียบขอบอิฐที่ผนังด้านหลังพร้อมกับเพ่งสายตาผ่านช่องว่างระหว่างผนังกับหลังคาลงมาเห็นภาพที่ทำเอาตะลึง