ในถ้ำที่เต็มไปด้วยกองกำลังของราชวงศ์ั น้ำทะเลเ่าั้กลับกลายเป็พิษที่ฆ่าชีวิตของสัตว์ทะเลที่อยู่ใกล้เคียงไปและพิษสายรุ้งยังคงแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วพุ่งเข้าสู่ร่างของทหารและขุนนางโดยที่พวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกคนที่ได้รับพิษนั้นไปต่างอยู่ในสภาพที่ทนทุกข์ทรมาน และพวกเขาได้พ่นของเหลวสีรุ้งออกจากปากและเริ่มดิ้นทุรนทุราย บางคนที่มีการบ่มเพาะอ่อนแอ ร่างกายของพวกเขาค่อยๆ บิดเบี้ยวด้วยความเ็ป
ซือหลง จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ั มองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเต็มไปด้วยความใและสับสน เสียงแจ้งเตือนจากระบบในจิตใจของเขาดังขึ้นพร้อมข้อความที่บอกว่า
[พบสิ่งที่เป็อันตรายต่อชีวิตของโฮสต์ ระบบเริ่มทำการป้องกัน] ซือหลงก็ยิ่งใยิ่งขึ้นไปอีก
สายตาของซือหลงมองไปยังจุดที่ร่างกายของชายชุดเขียวะเิออก ของเหลวสีรุ้งที่กระจายออกมานั้นกลายเป็แหล่งพิษแพร่กระจายไปทั่วบริเวณ และทันใดนั้นเอง ซือหลงก็เห็นปลากระเบนขนาดั์อีก 99 ตัวพุ่งตัวออกมาจากความมืด พวกมันเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วจนเขาแทบไม่ทันตั้งตัวและกระจายตัวออกไปยังส่วนต่างๆ ของถ้ำ
ซือหลงกัดฟันด้วยความสิ้นหวัง เขาพยายามสั่งการด้วยเสียงที่หนักแน่น “พวกเ้าทั้งหมด โจมตีปลากระเบนเ่าั้ซะ! ห้ามให้พวกมันเคลื่อนที่ต่อไปได้!”
แต่เสียงของซือหลงกลับถูกกลืนหายไปในความวุ่นวาย ทหารและนายพลต่างกำลังต่อสู้กับพิษที่แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของพวกเขา บางคนพยายามรวบรวมพลังิญญาเพื่อขับพิษออก แต่กลับพบว่าพิษสายรุ้งนี้ทรงพลังเกินกว่าที่พวกเขาจะต้านทานได้ ร่างกายของบางคนเริ่มสั่นสะท้าน โลหิตสีรุ้งไหลออกจากตา จมูก ปาก และร่างกายของพวกเขาเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ
เมื่อปลากระเบนเ่าั้ได้ว่ายไปยังจุดที่เหมาะสมในส่วนต่างๆ ของถ้ำ มันก็ทำการะเิตัวเองออกมาทันที! พิษสายรุ้งจำนวนมหาศาลพุ่งออกจากร่างของปลากระเบนเ่าั้ และแพร่กระจายปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ ทหารของซือหลงที่ไม่ทันระวังได้ดูดซับพิษนั้นเข้าไปในร่างกายโดยไม่รู้ตัว ส่งผลให้ร่างกายของพวกเขาทรุดลงไปกับพื้นและดิ้นทุรนทุรายด้วยความเ็ป เสียงโหยหวนดังสนั่นไปทั่วถ้ำแห่งนั้น มันสะท้อนให้เห็นถึงความโกลาหลและความทุกข์ทรมานที่ทหารต้องเผชิญหน้าอยู่
ซือหลงยืนมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่แหลกสลาย สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและสับสน เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกไร้พลังอย่างที่ไม่เคยเป็มาก่อน เสียงร้องขอความเมตตาของทหารดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ซือหลงกลับไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้เลย
เวลาผ่านไปไม่นาน สัตว์ทะเลที่มีการบ่มเพาะต่ำกว่าระดับจักรพรรดินักบุญก็ได้ล้มตายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงสัตว์ทะเลระดับจักรพรรดินักบุญไม่กี่สิบตัวเท่านั้นที่ยังรอดชีวิต ซึ่งแต่ละตัวยังมีสภาพย่ำแย่และแทบจะสูญสิ้นพลังไป ซ้ำร้ายยังเสียชายชุดเขียวที่เป็เสนาธิการระดับจักรพรรดินักบุญไปอีกคน ซึ่งเป็หนึ่งในคนที่ซือหลงไว้ใจมากที่สุดอีกด้วย
ซือหลงคุกเข่าลงกับพื้น หยดน้ำตาค่อยๆ ไหลออกจากดวงตาของเขาอย่างเงียบงัน ความโศกเศร้าผสมกับความโกรธและ ความรู้สึกผิดหวังในตัวเองที่ไม่สามารถช่วยเหลือทหารของตนได้ “ข้า… ทำไมข้าถึงทำอะไรไม่ได้เลย...” เขาพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ ราวกับความหวังทั้งหมดในใจได้ดับสิ้นไปแล้ว
แต่ทันใดนั้น เสียงคลื่นขนาดใหญ่ได้พุ่งทะยานจากภายนอกถ้ำ ราวกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงคลื่นกระแทก ผู้าุโกึ่งจักรพรรดิแห่งเผ่าัได้ปรากฏตัวขึ้นในร่างใหญ่ั์และเต็มไปด้วยพลัง เขาะโด้วยเสียงดังก้อง “พวกมนุษย์ เ้าพวกนั้นมัน้าเริ่มาระหว่างทะเลและพื้นดินหรือไง!”
เสียงคำรามนั้นดังรุนแรงจนทำให้ทั้งถ้ำะเื แต่ก่อนที่ซือหลงจะทันได้พูดหรือแก้ตัว เสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเพื่อหยุดยั้งัตัวนั้น เสียงนั้นมีความเ็าและทรงพลังเป็อย่างมาก “หยุดการกระทำของเ้าซะ เ้าจะทำลายแผนการของราชวงศ์ัหรือไงกัน?”
ัดำที่เป็คนะโเกี่ยวกับาก่อนหน้านี้ คำรามขึ้นท่ามกลางถ้ำมืดมิด เสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ราวกับสายฟ้าฟาด “เ้าโง่รึไง! เ้ามองไม่เห็นหรือว่าพวกมันปล่อยพิษลงสู่ทะเลของเรานี่มันบ้านเกิดของพวกเรา ข้าจะฆ่าพวกมันทั้งหมดเอง เ้าไม่ต้องมาหยุดข้าด้วยเหตุผลไร้สาระเช่นนั้น!” ัดำคำรามด้วยความโกรธ
ัสีแดงตัวหนึ่งที่เป็คนสั่งให้ัดำหยุด มันได้พูดสวนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เ็า “ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เราจะเปิดศึกกับเผ่ามนุษย์ หากว่าพวกเราทำเช่นนั้น พวกเราจะเพียงแค่โยนความได้เปรียบให้พวกมันทั้งหมด เ้าไม่เข้าใจรึไง?”
ัดำส่งเสียงฮึดฮัดพร้อมสบถกลับ “เ้ามันขี้ขลาด ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรีความเป็ั!”
ัแดงหัวเราะเสียงเบา ก่อนจะกล่าวขึ้นอย่างยียวน “หึ แล้วศักดิ์ศรีไร้สาระของเ้าน่ะ มันทำให้เผ่าพันธุ์ของเราคงอยู่ตลอดไปได้หรือไม่? หากพวกเ้าลดความหยิ่งผยองลงบ้าง เผ่าัของเราก็ไม่ต้องตกต่ำถึงเพียงนี้หรอก”
คำพูดนี้ทำให้ัดำโกรธจนตัวสั่น มันะโกลับด้วยความโกรธ “แล้วเ้าจะทำอย่างไรล่ะ พ่อัสุดฉลาด? จะปล่อยเื่นี้ไปเฉยๆ แล้วหดหัวอยู่ในถ้ำเหมือนทุกทีใช่ไหมล่ะ?”
ัแดงหัวเราะเล็กน้อย “งั้นข้าจะแสดงให้ดู ว่าสมองเขาใช้กันอย่างไร” เมื่อมันพูดจบ ัแดงได้บดขยี้ร่างของสัตว์ทะเลทั้งหมดที่ติดพิษและเริ่มสร้างกระแสน้ำวนมหาศาลขึ้นเพื่อกลืนพิษสายรุ้งและสารพิษทั้งหมดที่ลอยปะปนในทะเล พัดพาพิษเ่าั้ให้ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า และด้วยพลังิญญาของัแดง มันได้ทำให้พิษระเหยกลายเป็ไอน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนไอน้ำนั้นให้กลายเป็เมฆที่ทำให้ฝนตกได้ เมื่อพิษเ่าั้กลายเป็ก้อนเมฆทั้งหมดแล้ว ัแดงใช้พลังของมันในการพัดส่งเมฆพิษเ่าั้พัดเข้าสู่ชายฝั่งของทวีปดาราในทันที แต่เมฆเ่าั้มันจะทำให้ฝนพิษตกลงมาแค่ในทวีปดาราเท่านั้น เพราะว่าัแดงไม่้าต่อสู้กับเผ่ามนุษย์ในตอนนี้และนี้ถือซะว่าเป็แค่คำเตือนของัแดงต่อเผ่ามนุษย์เท่านั้น
“จำวิธีการใช้สมองเอาไว้บ้างนะ เ้าัโง่เง่า” ัแดงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “บางที…มันอาจช่วยให้เ้าฉลาดขึ้นบ้างสักเล็กน้อย”
ัดำที่ถูกถากถางได้แต่มองหน้าัแดง ก่อนจะทิ้งสายตาที่อาฆาตแค้น พร้อมกับคำรามเบาๆ แล้วมุดกลับเข้าสู่ถ้ำใต้ดินของราชวงศ์ั ซุกซ่อนความโกรธไว้ในความเงียบงันของถ้ำลึก “หึ……”
หลี่หวงที่ยืนอยู่บนชายฝั่งของทวีปดารา ดวงตาสีแดงเข้มจับจ้องไปยังแต้มสังหารที่พุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว เขายิ้มมุมปากและพอใจในผลงานของตนเองที่ได้ประสานการใช้ “วิชาหมื่นพิษ” จากหน่วยลับเงาทมิฬเข้ากับ “ลูกศระเิสายรุ้ง” ของกองทัพศร์ พิษสายรุ้งที่หลี่หวงสร้างขึ้นเป็พิษที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว มันสามารถคร่าชีวิตของผู้ที่มีการบ่มเพาะต่ำกว่าระดับกษัตริย์นักบุญได้อย่างรวดเร็ว และแม้กระทั่งเหล่าผู้คนที่มีการบ่มเพาะแข็งแกร่งกว่านั้น หากมีาแหรืออาการาเ็ที่รุนแรงก่อนหน้าที่จะได้รับพิษสายรุ้ง พิษสายรุ้งก็สามารถฆ่าจักรพรรดินักบุญได้เลย
ข้อความแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น
……..
………
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ สังหารผู้ฝึกตนและสัตว์ทะเลขั้นทะเลิญญาั้แ่ระดับที่ 1 ถึงระดับ 9 รวมทั้งสิ้น 124,512,581 คน ได้รับ 871,588,067,000 แต้มสังหาร]
……
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ สังหารผู้ฝึกตนและสัตว์ทะเลขั้นก่อตั้งิญญาั้แ่ระดับที่ 1 ถึงระดับ 9 รวมทั้งสิ้น 1,110,420 คน ได้รับ 555,210,000,000 แต้มสังหาร]
……
……
…..
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ สังหารผู้ฝึกตนหรือสัตว์ทะเลขั้นกษัตริย์นักบุญ ั้แ่ระดับที่ 1 ถึงระดับ 9 รวมทั้งสิ้น 186 คน ได้รับ 558,000,000,000 แต้มสังหาร]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ สังหารสัตว์ทะเลระดับจักรพรรดินักบุญขั้นที่ 4 ได้รับ 40,000,000,000 แต้มสังหาร]
[แต้มสังหารทั้งหมด: 2,415,640,548,120 แต้ม]
หลี่หวงยืนอย่างเงียบสงบและมองดูข้อความเ่าั้ ด้วยรอยยิ้มที่แสดงถึงความพึงพอใจ