สองผู้าุโต่างะโสั่งการแสงสีเงินพวยพุ่งจากปากและจมูก เปลี่ยนเป็คลื่นเสียง แผ่กระจายไปทั้งสี่ทิศเสียงดังสนั่น สะท้อนไปทั่วูเา
พวกเขาวิ่งลงจากยอดเขา ทะยานกลับไปยังฐานของตัวเอง
หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว เหล่าหัวหน้าทีมไปจัดการอย่างรวดเร็วเตรียมคนรับศึก พร้อมทั้งประสานกับพวกหลินนั่วอีและเจียงลั่วเสินที่อยู่บนเขา
...
บนเขา บรรยากาศอึดอัด กดดันอย่างยิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหายใจลำบากอย่างประหลาด
บนท้องฟ้าไร้ซึ่งเมฆดำ หากก็ยังทำให้ผู้คนหายใจไม่ทั่วท้องหน้าอกเหมือนกับถูกกดทับด้วยหินก้อนใหญ่ อึดอัดสุดจะบรรยาย
บรรยากาศนิ่งสงบเหมือนก่อนพายุใหญ่จะมา กดดันและนิ่งสงัดรอการปะทุรุนแรงบ้าคลั่ง
พื้นที่บริเวณนี้ผิดปรกติอย่างยิ่ง ไม่มีลมพัดใบไม้ไหวหากทำให้คนต่างก็ใจเต้นไม่เป็ส่ำ
ผู้าุโสองคนยืนอยู่บนยอดเขาสองแห่ง สีหน้าเคร่งเครียดพวกเขากำลังแจ้งเตือนคนบนเขา พร้อมทั้งรอการตอบกลับ
ในเขตเขางูขาวไม่ว่าจะเป็ส่ำสัตว์หรือเป็มนุษย์พิเศษล้วนแต่พากันแตกตื่นในใจหวาดหวั่นพรั่นพรึง กดดันอย่างถึงที่สุด
คนกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าพากันเคลื่อนไหว เริ่มกระจัดกระจายออกจากูเา
“เตรียมป้องกัน!” เสียงคนะโ
พวกเขาไม่อาจกระจายออกห่างกันเกินไปทั้งยังเรียกคนที่อยู่ลึกเข้าไปในเขางูขาวให้กลับออกมา
ทันใดนั้น ผู้าุโทั้งสองพลันหน้าซีดเผือด ด้วยััได้ถึงอันตรายร้ายแรงเสียจนพวกเขาขนลุกไปทั่วร่าง
ไม่นานนัก พวกมนุษย์พิเศษต่างก็ััได้ความรู้สึกเหมือนกับกำลังถูกสัตว์ร้ายตัวมหึมาจับจ้อง ร่างกายสั่นเทาเหลือบมองไปทั่วทิศอย่างหวาดกลัว
ห่างออกไป อย่างเลือนรางไม่ชัดเจน มีสิ่งมีชีวิตปรากฏตัวขึ้น
“พระเ้าช่วย สัตว์ร้ายเยอะขนาดนี้ เต็มป่าไปหมด!”
มนุษย์พิเศษคนหนึ่งะโขึ้นมาทำลายความสงัด
สัตว์ป่าตัวแล้วตัวเล่า ค่อยๆ ปรากฏตัวออกมาอย่างไร้สุ้มเสียงกดดันโอบล้อมพื้นที่ตรงนี้
มันน่ากลัวอย่างยิ่ง จำนวนของพวกมันไม่น้อยเลยทว่ากลับไม่มีเสียงแม้แต่น้อย ทีละขั้นทีละตอนพวกมันล้อมกรอบพื้นที่ตรงนี้จากทั้งสี่ทิศแปดทาง
ความเงียบสงัดนี้ ความกดดันนี้ ทำให้ผู้คนลนลานรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวที่แผ่ขยายออกมา
พวกนั้นมันสัตว์เดรัจฉานไม่ใช่หรือ แต่ทำไมกลับสามัคคีพร้อมเพรียงอย่างนี้พวกมันรู้จักเข้าล้อมอย่างมีหลักการ ล้อมกักเหล่ามนุษย์พิเศษไว้ภายใน
นอกจากนี้ พวกมันยังมาจากต่างเผ่าต่างพันธุ์ หากกลับไม่ฆ่าฟันกันเองแม้ขนสักเส้นก็ไม่ก้ำเกินกัน เป้าหมายมีเพียงอย่างเดียว ก็คือพวกมนุษย์
กลิ่นสาบสางลอยตามลม ปลดปล่อยความป่าเถื่อนสัตว์ร้ายตัวแล้วตัวเล่าโผล่ออกมาจากหุบเขา จากแนวป่าดาหน้าเข้ามามองไปไม่มีที่สิ้นสุด
ในระยะอันใกล้ สามารถมองเห็นลักษณะของสัตว์ร้ายพวกนั้นได้
ลิงขนสีทองเรืองรอง หมาป่าที่ร่างกายเหมือนทำมาจากสำริด หมูป่าตัวมหึมาขนาดรถถังงูเขียวตัวหนาขนาดถังน้ำ...
นี่คือฝูงสัตว์ประหลาดที่แตกต่างจากเผ่าพันธุ์ของพวกมันอย่างมากพวกมันกลายพันธุ์มาแต่แรก เพียงปราดตาดูก็รู้ว่าไม่ควรเข้าไปแหย่นี่คือปราการสัตว์กลายพันธุ์
ทุกคนต่างก็รู้ทันที ซวยแล้วไง เจอตอเข้าจนได้สัตว์กลายพันธุ์ร้ายกาจจำนวนมากขนาดนี้โผล่ออกมาสำหรับมนุษย์พิเศษที่อยู่บนเขาไท่หังซานนี้ นับว่าเป็หายนะอย่างใหญ่หลวง
สัตว์กลายพันธุ์แต่ละตัวแผ่กลิ่นอายอันตรายออกจากตัว ลูกั์ตาเ็าฝีเท้าที่ค่อยๆ กรายใกล้ ก่อให้เกิดความหวาดกลัว
“โจมตีพวกมัน!”
มีคนออกคำสั่ง ตอนนี้เป็ระยะที่พอดีต่อการยิงปืน ไม่เช่นนั้นหากรอให้มันเข้าใกล้มามากกว่านี้ ผลที่ตามมาอาจน่ากลัวเกินกว่าคาดคิด
ปังปังปัง...
ในเขา เสียงปืนะเิรัวๆ ไฟจากกระบอกปืนพุ่งถี่ๆะุปืนเทกราดไปทั่วสารทิศ เสียงะเิดังสนั่นตรงนั้นตรงนี้
ตูมตูมตูม...
ะเิหล่นลงตรงพื้นดินตรงหน้า ต้นไม้ใหญ่หักโค่น หินผาแตกกระจายพื้นดินถูกเถือออกเป็บริเวณกว้าง
จะอย่างไรก็ตาม พวกสัตว์กลายพันธุ์พวกนี้ประสาทััเฉียบไวก่อนเสียงะเิจะดังขึ้นก็มุดไปหลบอยู่หลังหินก้อนมหึมาแล้วพวกมันว่องไวอย่างไม่น่าเชื่อ
พวกมันเคลื่อนไหวรวดเร็วว่องไวดวงตาทั้งคู่ของสัตว์กลายพันธุ์ทุกตัวมีแววลึกซึ้ง เหมือนกับมีความคิดอ่าน ทั้งยังสงบนิ่งยามที่ถูกระดมยิงด้วยปืนก็ไม่ลนลาน
“อ๊าก...”
เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น มีคนทำปืนตก แขนถูกกัดขาดหายไปหนูั์สีเงินตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ตัวยาวประมาณสามฟุต ปากเต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมอาบเื ดุร้ายอย่างยิ่ง
นี่คือสัตว์กลายพันธุ์ที่โผล่ขึ้นมาจากโพรงใต้ดิน แทบจะทำให้ผู้คนขนหัวลุกมันะโขึ้นลงไม่กี่ครั้ง เสียงร้องจากอีกหลายคนก็ดังขึ้น เพราะแขนถูกกัดจนขาด
หนูตัวใหญ่ขนาดนี้ ขนสีเงินทั้งตัว ดุร้ายอย่างยิ่งวิ่งพล่านท่ามกลางฝูงชน ทำร้ายคนไม่หยุดหย่อน
มนุษย์พิเศษบางคนลงไม้ลงมือ โจมตีอย่างรุนแรงกลับพบว่าหนูสีเงินหนังหนาทนทาน เพียงแค่สะบัดขน กลับสามารถสลายพลังการโจมตีได้
กร๊อบ!
วินาทีที่มันสะบัดหัว กัดเพียงครั้งเดียวแขนของมนุษย์พิเศษก็ขาดสะบั้นกระดูกสีขาวโผล่ออกมาให้เห็นคาตา
“งู งูพิษทั้งนั้นเลย!”
ไม่นานนัก อีกมุมก็เกิดเสียงะโโวยวายที่เลื้อยไปมาในกอหญ้านั่นไม่ใช่แค่ตัวสองตัวแต่เป็งูจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
ผู้คนต่างก็ร้องะโด้วยความหวาดกลัว เป็ภาพที่ชวนขนหัวลุก
ปืนกราดยิงไปทั่ว อสรพิษมากมายถูกยิงเืเนื้อกระจุยกระจาย
ทว่า กองทัพงูยังคงดาหน้า พวกมันเบียดเสียดยัดเยียดเข้ามาดูเหมือนกับว่าไม่มีหมดสิ้น
แต่แล้ว ตอนนี้เอง มีงูกลายพันธุ์หลายตัวที่รวดเร็วดุจสายฟ้าพุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง พลังการฆ่าฟันน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง
ปุปุปุ...
งูน้อยสีเงินตัวเท่าตะเกียบตัวหนึ่งพุ่งฉกอย่างต่อเนื่องทะลวงเข้าที่ศีรษะ โจมตีทีเดียวถึงตาย
ชั่วอึดใจ คนสิบกว่าคนถูกฆ่าเรียบ แถมครึ่งหนึ่งคืุ์พิเศษแม้จะป้องกันก็ยังทำไม่ได้
งูอีกหลายตัวก็ไม่น้อยหน้า อย่างกับว่าพวกมันสามารถลอยไปตามลมได้ทุกที่ที่มันปลิวผ่านคนที่โดนจุมพิตอสรพิษใบหน้าพลันเปลี่ยนเป็ดำคล้ำแล้วสิ้นใจทันที
งูจำนวนนับไม่ถ้วน เลื้อยกร่างอยู่กลางป่าเขาเป็ภาพที่ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวเยือกจนตัวสั่นสะท้าน ขนลุกขนพอง
โฮก!
ส่ำสัตว์ร้ายที่อยู่ห่างออกไปกระโจนเข้ามาในจังหวะที่วุ่นวายนี้เสียงปืนแ่ลง แต่ละตัวฉายแววตาโหดร้าย บางคนตาลีตาเหลือกวิ่งหนี
ตูมตูมตูม...
เปลวไฟพวยพุ่ง เสียงะเิดังไม่หยุด สังหารสัตว์กลายพันธุ์ไปบางส่วนอีกบางส่วนถูกะเิเืสาด ร่างกระจาย
ทว่า ความเร็วแรงของปืนลดลง สุดท้ายอ่อนแรง
เพราะว่า อสรพิษสารพัดชนิดโผล่ออกมา ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์อีกมากมายที่เ้าเล่ห์อย่างร้ายเหลือพวกมันแอบอยู่หลังหินผา คืบคลานเข้าใกล้ แล้วโผล่พรวดออกมาเบื้องหน้าผู้คน
ลิงสีทองตัวหนึ่งกู่ร้อง ตัวมันไม่ใหญ่โตอะไร ขนาดไม่ต่างกับลิงทั่วๆ ไปทว่าพละกำลังมหาศาล และโหดร้ายอย่างไม่มีอะไรเทียบเสียงทึบอย่างหนึ่งดังขึ้นจากการที่มันฉีกร่างมนุษย์คนหนึ่งทั้งเป็
“วู้...” เสียงหอนของหมาป่าะเืฟ้าดิน หมาป่าตัวหนึ่งสีสำริดทั่วร่าง ดุร้ายอย่างยิ่ง ฝ่าทะยานเข้ามาะุปืนพุ่งเข้าใส่ร่างของมัน จนเกิดสะเก็ดไฟกระจัดกระจาย ไร้ผลโดยสิ้นเชิง
หลังจากที่มันกลายพันธุ์ กายเนื้อกลายเป็สำริดก็หาได้เกรงกลัวอาวุธปืนอีกต่อไป มันพุ่งเข้าไปฆ่า ดุร้ายอย่างยิ่งกรงเล็บแหลมคมใหญ่มหึมาฟาดลงสะบั้นมนุษย์พิเศษสองคนตัวขาดสองท่อน
“หนีโว้ย...”
ผู้คนร่ำร้อง ความหวาดกลัวแผ่กระจาย
ยังมีหมาป่าอีกตัว เหมือนกับว่ามันถูกแกะสลักมาจากหินทุกแห่งที่มันกรายผ่านล้วนเปลี่ยนคนจำนวนมากให้กลายเป็หินมันความสามารถพิเศษอันน่ากลัว
โครม!
รถถังคันหนึ่งถูกหมูป่ากระแทกตกลงท่ามกลางกลุ่มคน เป็ภาพอันน่าสยดสยองคนไม่น้อยถูกทับอยู่ด้านล่าง เืเนื้อสาดกระจาย
หมูป่าตัวนั้นขนาดมหึมา ตัวใหญ่กว่ารถถังเสียอีกเขี้ยวคมสะท้อนแสงไม่ต่างจากดาบ ยามพุ่งทะยาน ไม่มีสิ่งใดขัดขวางมันได้
“หนีโว้ย!”
กองกำลังที่ล้อมกรอบอยู่ด้านนอกเขางูขาวก็รับมือไม่อยู่เช่นกันเื่พรรค์นี้เคยพบเจอกันเสียที่ไหน ดิบเถื่อนเกินไปแล้วบางคนสติแตกจนเตลิดเปิดเปิง
พวกเขาวิ่งเตลิดเข้าไปในส่วนลึกของูเา
อีตอนแรกยังคิดจะช่วยคนในให้ออกมา แต่แล้วกลับถูกต้อนเข้าไปข้างในเสียได้
ความแตกตื่นดำเนินต่อไป พอมีคนส่วนหนึ่งวิ่งหนีแล้วคนอื่นจะมีกะจิตกะใจสู้ต่อได้อย่างไร? สุดท้ายก็เผ่นกันป่าราบคำสั่งหัวหน้าทีมอะไรก็ไม่สนใจแล้ว
“ะเิ ถล่มให้ราบ!”
ผู้าุโจากเทียนเสินเซิงอู้ะโ เขาสังหารสัตว์กลายพันธุ์ไปไม่น้อยดวงตาแดงฉาน ทว่าเขาเพียงคนเดียวจะกู้สถานการณ์อะไรได้
อย่างไม่เต็มใจ เขาเองก็ล่าถอยออกคำสั่งให้กองหลังที่เป็เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธยิงถล่มสัตว์ประหลาดเ่าั้
ทางโพธิจีนส์เองก็ไม่ได้ดีกว่ากันสักเท่าไหร่ผู้าุโทางนั้นก็เืสัตว์ร้ายท่วมร่าง สุดท้ายก็ล่าถอยไปอย่างทุลักทุเล
ที่รอบนอกของเขางูขาวสองบริษัทั์ใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลได้ซุ่มเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธไว้หลายลำตอนนี้ต่างก็ระดมยิงกราดใส่ป่าเบื้องล่างอย่างเกรี้ยวกราด
โครม!
เบื้องล่างจากยอดเขาหนึ่ง งูั์ตัวหนาเท่าถังน้ำตั้งลำตัวขึ้นเสียงเพียะดังขึ้นจากการที่มันสะบัดตัวยาวสิบเมตรออกไปพุ่งเข้ากระแทกเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งเสียงสนั่นดังขึ้นเมื่อเครื่องตกกระแทกพื้น
“พระเ้า!”
พอเห็นเช่นนี้ คนไม่น้อยต่างก็ขวัญหนีดีฝ่อสัตว์ประหลาดพวกนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว
ขณะเดียวกัน ก็มีเสียงนกร้องดังกึกก้อง
เหยี่ยวตัวมหึมา ปีกกว้างราวหกถึงเจ็ดเมตรพุ่งปราดเข้ามาด้วยความเร็วดั่งสายฟ้าใส่เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง
เสียงแคร้งดังขึ้น กรงเล็บแหลมคมของมันตรงเข้ามาฉีกทึ้งเฮลิคอปเตอร์เหล็กกล้ายังไม่อาจทานทน ถูกมันฉีกกระจายไม่ต่างจากกระดาษ
คนมากมายเห็นภาพนี้ต่อหน้าต่อตา ต่างช็อกไปตามๆ กันแม้แต่เฮลิคอปเตอร์ยังสู้ไม่ได้ ถูกนกั์ทำลายสิ้นซาก
ตึง!
ห่างออกไปไม่ไกล เฮลิคอปเตอร์อีกลำถูกโจมตี ภาพที่เห็นช่างน่าหวาดกลัว
นกหัวขวานตัวหนึ่ง ตัวไม่ใหญ่นัก ปีกกว้างเพียงหนึ่งฟุตทั้งตัวเปล่งแสงสีเงินเจิดจ้าอย่างกับว่าทำมาจากโลหะ แข็งแกร่งสุดประมาณ
โดยเฉพาะจะงอยปาก ที่ทั้งยาวทั้งแหลมคม เปล่งแสงสีเงินแวววาว มันแทงทะลุเฮลิคอปเตอร์แล้วทะลวงผ่านตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวนไม่หยุดจากภายในตัวเครื่อง
มันพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว จะงอยปากเต็มไปด้วยเืเฮลิคอปเตอร์ลำนั้นร่วงกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น เปลวไฟพวยพุ่งสูงร่วมสิบเมตร
“จบกัน มนุษย์อย่างพวกเรา...หายนะมาเยือนแล้ว!”
บางคนตัวสั่นงันงก ใบหน้าซีดเผือด หวาดกลัวถึงที่สุด
วินาทีนี้ หลายคนคิดถึงอนาคตภายภาคหน้า สัตว์ประหลาดดุร้ายมากมายเช่นนี้พร้อมใจกันปรากฏตัว หากพวกมันโจมตีมนุษยชาติพร้อมกันยากที่จะจินตนาการถึงผลที่จะตามมา
หรือว่าตอนนี้เป็เพียงการซ้อม ก่อนที่อนาคตอันน่ากลัวจะเป็จริง
สัตว์ประหลาดพวกนี้เริ่มมีสติปัญญา มีการจัดการการเข้าโจมตีพวกสัตว์ร้ายเจาะจงมาที่คนบนพื้นดิน ส่วนพวกนกล่าเหยื่อก็จัดการกับเฮลิคอปเตอร์
คนของเทียนเสินเซิงอู้และโพธิจีนส์ที่วางซุ่มไว้รอบนอกล้วนพ่ายไม่เป็ท่าหนีเข้ามาในเขางูขาว
ทันใดนั้น พวกเขาก็สมทบเข้ากับกลุ่มที่จะถอยหนีออกไปด้านนอก
“ไหนว่าจะถอยไง แล้วพวกนายย้อนกลับเข้ามาทำไม?”
“หนีออกไปไม่ได้ ข้างนอกถูกสัตว์ประหลาดล้อมไว้หมดแล้ว มากันเพียบนับไม่ถ้วนเลย”
“พวกเราถูกล้อม มีแต่สัตว์ประหลาดเต็มไปหมด แต่ละตัวกระหายเืทั้งนั้นให้ยังไงพวกเราก็ไม่ใช่คู่มือ!”
เมื่อทั้งสองกลุ่มรวมตัวกัน แลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารความหวาดหวั่นพรั่นพรึงแผ่กระจาย
ทุกคนต่างก็ลนลาน ถูกกักอยู่ในเขา แล้วจะหนีได้อย่างไร?
“อย่ากลัว สัตว์กลายพันธุ์จริงๆ น่ะมีไม่ถึงแปดร้อยตัวที่เหลือเป็พวกสัตว์ร้ายธรรมดาที่ถูกพวกมันระดมกำลังมาตรงนี้พวกเรามีมนุษย์พิเศษเกือบพันคน บดขยี้พวกมันได้อยู่แล้ว”
ผู้าุโฝั่งโพธิจีนส์เอ่ย ผมขาวราวกับหิมะ ทั่วร่างอาบไปด้วยเืของสัตว์ร้ายด้วยท่วงท่าน่าเกรงขาม เขาสังหารเสือดาวกลายพันธุ์ตัวขนาดหกเมตรกว่าแล้วโยนซากของมันลงกับพื้น แผ่นดินสั่นะเืเลื่อนลั่น
เจียงลั่วเสินเดินเข้าไปข้างกายเขา กระซิบกระซาบเมื่อทำความเข้าใจกับสถานการณ์แล้ว เธอเอ่ยว่า “ทุกคนอย่าได้ลนลานไม่มีอะไรหนักหนา พวกมันก็แค่สัตว์ร้ายเท่านั้นพวกเราสี่ห้าคนรุมฆ่าหนึ่งตัวก็กำจัดพวกมันได้หมดแล้ว!”
พอนางฟ้าของปวงประชาออกมาพูดจาปลุกปลอบก็ได้ผลเป็อย่างยิ่งคนไม่น้อยที่กำลังลนลานก็ค่อยๆ สงบลง ขนาดหญิงสาวพราวเสน่ห์ยังสงบนิ่งได้อย่างนี้ ไม่หวาดกลัวแม้แต่นิดพวกเขาจะมาทำขี้ขลาดไม่ได้
อีกฟาก ทางเทียนเสินเซิงอู้หลินนั่วอีเองก็กำลังรับฟังรายละเอียดจากผู้าุโใบหน้าอ่อนเยาว์อยู่เช่นกัน
...
มนุษย์พิเศษร่วมพันคนรวมตัวกัน เตรียมการตอบโต้ฆ่าดะเพื่อออกจากเขางูขาว
ฉู่เฟิงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด รับรู้ได้ถึงความตึงเครียดเขารู้ว่าวันนี้ย่อมมีคนไม่น้อยสังเวยชีวิต สัตว์กลายพันธุ์ที่มีมันสมองเฉกเช่นมนุษย์น่ากลัวอย่างยิ่ง
แต่แล้ว เขาก็มองห่างออกไป
ตอนนี้ วัวั์สีดำกำลัง “พร่ำสอน” หวงหนิว
ความตั้งใจของหวงหนิวนั้น กะจะแกะเมล็ดสนที่อยู่ภายในลูกสนออกมาทั้งหมดเลยแต่ว่าวัวั์สีดำห้ามไว้ บอกมันว่าใช้แค่สิบเมล็ดก็พอแล้ว
“เื้ัของสัตว์กลายพันธุ์ฝูงนั้นยังมีตัวร้ายอยู่อีกตัว ดีไม่ดีพวกเราอาจต้องส่งส่วยเสียด้วยซ้ำ เอาลูกสนออกมา แล้วแกะเมล็ดสนออกมาครึ่งลูกก็แล้วกัน”วัวั์สีดำเอ่ย
มันคาดว่า ลูกสนนี้คงถูกจ้าวแห่งสัตว์ร้ายนั่นหมายตาไว้ก่อนแล้วก็ถึงกับส่งเ้างูน้อยสีเงินนั่นมาเฝ้าเอาไว้
แต่ว่าดูไปแล้วจ้าวแห่งสัตว์ร้ายตนนั้นก็ไม่ค่อยสนใจลูกสนสีม่วงทองนี่สักเท่าไหร่ไม่อย่างนั้นคงมาคว้าไปนานแล้วบางทีมันน่าจะเพ่งเล็งการเคลื่อนไหวของพวกมนุษย์มากกว่า คอยเฝ้าดูคอยศึกษาอาวุธหนักพวกนั้น
วัวั์สีดำเองก็นิ่งเช่นกัน มันนำหวงหนิวเดินส่ายอาดๆ ไปทางฝูงสัตว์ร้ายไม่มีลนลานแม้แต่น้อย
ด้านหลัง ฉู่เฟิงเฝ้ามองอย่างพูดไม่ออก ไอ้วัวสองตัวนี้มันจะชิวไปหน่อยไหมกะจะชิ่งแบบลอยชายอย่างนี้น่ะหรือ?
เขาอยากจะวิ่งตามไปด้วย แต่แล้วก็ต้องชะงัก เขาเป็มนุษย์นี่นะถ้าถูกพวกสัตว์กลายพันธุ์เห็นเข้าต้องเกิดการรุมทึ้งอย่างแน่นอน
หวงหนิวยังนับว่าเป็เพื่อนแท้ มันร้องมอมอหลายคำบอกวัวั์สีดำว่ามีเพื่อนอีกคนอยู่ข้างหลัง พาไปด้วยกันนะ
“รู้จักคำว่า ‘โพธิสัตว์ดินเหนียวข้ามแม่น้ำตัวเองยังเอาไม่รอด’ ไหม? พูดไปก็ตัวเ้านั่นแหละตัวเองยังไม่รู้จะเอาชีวิตหนีรอดไปได้หรือไม่ ยังจะหาเื่ใส่ตัวอีก”วัวั์สีดำเหล่มัน
“พวกเรานำไปก่อนดูก่อนว่าเื้ัสัตว์กลายพันธุ์พวกนี้เข้าขั้นเทพระดับไหน ถ้าพอจะช่วยได้ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะลากเพื่อนของเ้าไปด้วยหรอก” วัวั์สีดำเอ่ย
จากนั้น พวกมันก็มุ่งหน้าออกจากเขางูขาว เข้าใกล้ฝูงสัตว์
ยังอีกห่างไกล แต่วัวั์สีดำกลับเปิดปากะโ “พี่น้อง เหนื่อยไหม!”
คืออะไรอ่ะ? อย่างนี้ก็ได้ด้วยเหรอ! ฉู่เฟิงที่อยู่ห่างออกไปถึงกับอึ้ง
วัวั์สีดำทำตัวอย่างกับจอมหลอกลวง มันนิ่งอย่างยิ่ง เดินส่ายอาดๆเข้าไป ปากก็พูดจาตีสนิท “พี่น้องต่างพันธุ์ล้วนพวกเดียวกันศึกใหญ่วันนี้เหนื่อยหน่อยนะ”
สัตว์กลายพันธุ์ทุกตัวต่างหันมามองมัน ดวงตาเต็มไปด้วยแววสงสัย
พวกมันมีสติปัญญา ตอนนี้ล้วนแต่มีความจำอันดีเยี่ยม มั่นใจว่าไม่เคยเห็นวัวั์สีดำตัวนี้มาก่อนหน้าตาไม่เหมือนสัตว์กลายพันธุ์ที่เขาไท่หังซาน
แต่ว่า พวกมันก็รู้ว่า วัวั์สีดำตัวนี้น่าเกรงขามอย่างยิ่งเพราะมันพูดภาษามนุษย์ได้
วัวั์สีดำท่าทางเรื่อยเฉื่อย ย่างก้าวอย่างไม่ร้อนรน เอ่ยว่า“ทั่วสี่ทะเลล้วนพี่น้องกัน ทุกคนอย่าได้แบ่งพรรค์แบ่งพวกวันนี้ผ่านมาที่เขาไท่หังซาน ไม่นึกว่าจะมาเจองานสังสรรค์ระดับนี้เข้าเลยเชิญตัวเองสักหน่อย พี่น้องทุกตัวจะให้วัวแก่อย่างฉันช่วยออกแรงไหม?”
หวงหนิวที่เดินตามต้อยๆ แอบมองเหยียด ตาจอมหลอกลวงนี่แถไปได้จริงๆแอบเข้ามาขโมยลูกสนสีทองชัดๆ แต่ยังมีหน้ามาพูดแบบว่าข้ามีน้ำใจอย่างนี้ได้อีก
ต่อมา วัวั์สีดำแนะนำตัวเองว่า “ฉันมาจากเขาหั่วเยี่ยนซาน1ทางทิศตะวันตก ชื่อหนิวเสินหวัง”
ด้านหลัง ฉู่เฟิงสะดุ้งหรือว่าวัวั์สีดำจากเขาคุนหลุนทางทิศตะวันตกจะเป็าาปีศาจกระทิง2จริงๆ?
ฝูงสัตว์วุ่นวายขึ้นมาทันที สิ่งมีชีวิตที่พูดภาษาคนได้ย่อมร้ายกาจอย่างยิ่ง พวกมันไม่กล้าเสียมารยาท
พวกสัตว์กลายพันธุ์บางตัวที่แข็งแกร่งเป็พิเศษหลายตัวก้มหัวให้วัวั์สีดำหรืออย่างน้อยก็ค้อมตัวเป็การแสดงความเคารพ
วัวั์สีดำแหงนหน้า ตอบรับการทำความเคารพจากพวกมันจากนั้นก็เดินเรื่อยเฉื่อย นำหวงหนิวเข้าไปท่ามกลางฝูงสัตว์แล้วก็...ผ่านไปแล้วอ่ะ!
อย่างนี้ก็ได้เหรอ? ด้านหลัง สำหรับฉู่เฟิงมันช่างลำบากเืตาแทบกระเด็นแต่ไอ้วัวสองตัวนี้กลับเดินลอยชายจากไปอย่างง่ายดาย
ซู่ซู่...
ทันใดนั้น งูน้อยสีเงินตัวขนาดตะเกียบยกตัวขึ้นอยู่บนก้อนหินมันแลบลิ้นเหมือนกำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง
ฝูงสัตว์แตกพล่านทันที ดวงตาของพวกสัตว์กลายพันธุ์เปลี่ยนเป็เย็นเยียบจ้องวัวั์สีดำเขม็ง ไอสังหารแผ่กระจาย
“เฮอะ เรานั้นหรือคือหนิวเสินหวัง มันผู้ใดกล้าบังอาจต่อเรา!” วัวั์สีดำยืนอยู่ตรงนั้น ประกาศเสียงห้วนจ้องมองสัตว์กลายพันธุ์ทุกตัว
“พรึ่บ!”
งูน้อยสีเงินพุ่งเข้าใส่เป็ตัวแรก จากนั้น สัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นๆก็ออกตัว แม้จะยังหวาดๆ หากการล้อมกรอบก็เริ่มขึ้น
*******************
1 หั่วเยี่ยนซาน火焰山 คือูเาอัคคีในเื่ไซอิ๋ว ตอนที่พระถังซัมจั๋งเดินทางไปชมพูทวีปต้องผ่านูเาอัคคีซึ่งร้อนแรงมาก ไม่อาจเดินทางผ่านไปได้ซุนหงอคงต้องไปขอยืมพัดวิเศษจากองค์หญิงพัดเหล็กมาดับไฟเขาหั่วเยี่ยนซานอยู่ในเทือกเขาเทียนซานในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจีน
2 าาปีศาจกระทิงในเื่ไซอิ๋ว เป็สามีขององค์หญิงพัดเหล็ก และเป็สหายเก่าของซุนหงอคง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้