“กูขอโทษแล้วกันที่ทำแบบนั้นกับมึง...” เขายังคงเอ่ยปากขอโทษฉัน โดยที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมและยังมองฉันด้วยแววตาที่อ่อนโยนลง ส่วนฉันที่แม้จะรู้สึกโกรธเคืองเขาอยู่ แต่ด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดและความรู้สึกที่รับรู้ได้ถึงคำขอโทษของเขาก็ทำให้ฉันเลือกที่จะทำ...