บนอาคารขนาดใหญ่ ชายผู้หนึ่งในชุดสีดำกำลังจ้องมองไปด้านล่าง ที่ๆพวกเขามองไปคือที่ที่หลี่ชิงหยุนกำลังคุยกับปิงเสวียน
ชายผู้นั้นหยิบหยกสื่อสารออกมาคุยกับใครบางคน "ผู้เฒ่าหลิง ท่านแน่ใจหรือว่าให้สังหารเ้าเด็กหนุ่มชุดขาวผู้นั้น?"
คนในหยกตอบกลับมาอย่างเรียบง่าย "ถูกต้อง นายน้อยบอกข้ามาเช่นนั้น"
"เอาล่ะ" ชายชุดดำวางหยกสื่อสาร มันส่งสัญญาณมือให้กับนักฆ่าที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
แม้ว่ามันจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่ต้องมาสังหารเด็กหนุ่มที่มีการฝึกฝนที่ต่ำเช่นนี้ แต่ในเมื่อได้เงินมันจึงไม่สามารถบ่นอะไรได้
ด้านล่างขณะนี้การสนทนาระหว่างหลี่ชิงหยุนและปิงเสวียนเป็ไปได้ไม่ดีนัก ทันใดนั้นทั้งสองเริ่มชักดาบออกมา เมื่อมองจาก้าจะมองเห็นว่าพวกเขากำลังจะต่อสู้กัน
การโต้เถียงระหว่างทั้งสองเริ่มรุนแรงมากขึ้น
วินาทีต่อมาหลี่ชิงหยุนหยิบดาบสีดำและแสร้งทำเป็พุ่งเข้าหาปิงเสวียน
แต่ทันใดนั้นร่างของหลี่ชิงหยุนหายไปจากระยะสายตา แม้แต่ปิงเสวียนก็หันหลังกลับและพุ่งไปหาที่นักฆ่าที่อยู่ด้านหลังเขาทันที
"เป็ไปได้อย่างไร!?" นักฆ่าสองคนอุทานออกมาพร้อมกัน
จากการแสดงออกของปิงเสวียน เห็นได้ชัดว่าเขาทราบที่อยู่ของนักฆ่าที่ซ่อนตัวอยู่แล้ว
นักฆ่าสองคนนี้เป็มืออาชีพในสายงานนี้ พวกมันผ่านการลอบสังหารไม่ต่ำกว่า 1,000 ครั้ง และทุกครั้งไม่มีใครสามารถััถึงพวกมันได้ในขณะที่กำลังซ่อนตัว หากนักฆ่าทำให้เป้าหมายััได้ พวกเขาเ่าั้จะถูกเรียกว่านักฆ่าได้อย่างไร?
แต่ตอนนี้เยาวชนสองคนด้านล่างสามารถััได้ถึงตำแหน่งที่แม่นยำของทั้งคู่ อีกทั้งเยาวชนทั้งสองไม่ลังเลเลยที่จะพุ่งเข้าใส่พวกมันราวกับว่าพวกเขาแน่ใจแล้วว่ามีนักฆ่าอยู่บนอาคารจริงๆ
"ไม่ดี!" ชายที่อยู่ด้านหลังของปิงเสวียนหยิบดาบของมันออกมา ซึ่งดาบของมันคือดาบอาบยาพิษ!
ชายผู้นี้อยู่ในระดับเดียวกับปิงเสวียน ดังนั้นหากมัน้าที่จะได้เปรียบในการต่อสู้ มันจำต้องใช้อุบายบางอย่าง
ทันใดนั้นนักฆ่าชุดดำฟันไปที่ปิงเสวียนที่กำลังจะเข้าใกล้ตัวของมันในทันที
อีกด้านหนึ่งนักฆ่าอีกฝั่งรู้สึกใอย่างมากกับการหายตัวไปอย่างกะทันหันของหลี่ชิงหยุน จู่ๆมันััได้ถึงอันตรายบางอย่างจากด้านหลัง
มันถอยกลับโดยไม่ลังเล และมันก็ต้องพบว่าตรงหน้าของคือร่างของหลี่ชิงหยุนที่มาดักรออยู่ก่อนแล้ว
[ เ้าเด็กนี่ สามารถเข้าใกล้ข้าในระยะ 10 เมตรโดยที่ข้าไม่รู้สึกตัวได้อย่างไร? ] นักฆ่าหัวโล้นคิดในใจ
มันถูกฝึกมามากมายกว่าจะกลายเป็นักฆ่ามืออาชีพอย่างทุกวันนี้ หากมีผู้ใดเข้าใกล้ในระยะ 100 เมตร มันน่าััได้ทันที
แต่มันเกือบจะถูกเยาวชนอายุ 15 ปีฆ่าตายในที่เกิดเหตุ มันจะไม่รู้สึกหวาดกลัวได้อย่างไร?
ั้แ่ได้รับภารกิจมา ชายหัวโล้นรู้สึกว่านี่อาจจะเป็งานที่ยากที่สุดที่มันเคยทำ
หลี่ชิงหยุนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแค่ยิ้มจางๆ และชวนนักฆ่าหัวโล้นคุยอย่างสบายๆ "ตอบคำถามของข้า ใครเป็คนส่งเ้ามา?"
คำถามของหลี่ชิงหยุนนั้นเรียบง่าย แต่ความกระหายเืในน้ำเสียงของเขานั้นสามารถััได้อย่างชัดเจน ขณะนี้หลี่ชิงหยุนรู้สึกหงุดหงิดจริงๆ เขาเกือบจะโดนฆ่าตายด้วยเข็มทำลายิญญาในเวทีประลองไม่พอ อีกทั้งยังมีนักฆ่าส่งมาจัดการกับเขาเป็การส่วนตัวอีก
แต่เขากลับไม่สามารถหลบหนีได้อย่างชีวิตที่แล้ว เพราะคนรักและคนรู้จักของเขายังอยู่ที่ราชวงศ์โม่ หากเป็ในอดีตเขาคงหลบซ่อนตัวจนกว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นและกลับมาล้างแค้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
"เ้าหนู เ้าเป็ชายหนุ่มที่อันตรายที่สุดที่ข้าเคยเจอมาจริงๆ" แม้แต่นักฆ่าหัวโล้นก็ต้องชื่นชมในตัวเยาวชนชุดขาวผู้นี้ ที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้แม้กระทั่งในเวลานี้ อีกทั้งสายตาของหลี่ชิงหยุนไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย นี่ไม่ใช่เื่ปกติที่มันเคยเจออย่างแน่นอน
"ขอบคุณสำหรับคำชม แต่หากจะดีกว่านี้ก็จงบอกชื่อของผู้ว่าจ้างมา" หลี่ชิงหยุนยืนคุยด้วยท่าสบายๆ
"เ้าไม่ได้สังกัดอยู่กับตระกูลใดอย่างแน่นอน รัศมีของพวกเ้าบ่งบอกว่าเ้าควรจะเป็นักฆ่ามืออาชีพจากองค์กรบางอย่างที่ผ่านการทำภารกิจมานับไม่ถ้วน... ข้าขอพูดอีกครั้ง ข้าไม่อยากจะฆ่าเ้า แต่ข้า้าแค่ชื่อของผู้จ้างวานเท่านั้น" หลี่ชิงหยุนพูดอย่างสงบ
"เ้าหนู เ้าฉลาดไม่น้อย แต่เ้ามั่นใจในตัวเองสูงไป" นักฆ่าหัวโล้นพูดอย่างเยาะเย้ย มันไม่สนใจที่จะเสวนากับหลี่ชิงหยุนอีกต่อไป พลันหยิบดาบบางๆที่อาบด้วยยาพิษออกมา
หลี่ชิงหยุนที่อยู่ด้านตรงข้ามก็ถอนหายใจ "เอาล่ะ งั้นข้าจะงัดแงะจากปากของเ้าเป็การส่วนตัว"
โดยไม่รีรอเขาปลดปล่อยรัศมีสังหารที่น่าสะพรึงกลัวออกมา!
ขณะที่จิตสังหารของหลี่ชิงหยุนปรากฏขึ้น ออร่าแห่งความกระหายเืพุ่งสูงขึ้นรอบๆตัวของหลี่ชิงหยุนทันที
ออร่ารอบๆตัวเขากลายเป็สีแดง ดวงตาของเขาเฉียบแหลมราวกับเขาสามารถมองทะลุได้ทุกอย่างบนโลกใบนี้ แม้แต่บรรยากาศรอบๆตัวก็ยังให้ความรู้สึกที่อึดอัดจนหายใจไม่ทั่วท้อง
นักฆ่าหัวโล้นััได้ถึงบางสิ่งที่น่ากลัว มันตั้งท่าพร้อมจะโจมตีทันที ออร่าระดับลมปราณโลกขั้นกลางะเิออกมาจากเส้นลมปราณในวินาทีนั้น
ทันใดนั้นออร่าสีแดงรอบๆตัวของหลี่ชิงหยุนเริ่มเบาลง ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถควบคุมความกระหายเืได้เล็กน้อย
หลี่ชิงหยุนเคลื่อนที่ทันทีด้วยฝีเท้าที่คล่องแคล่ว เขาปรากฏขึ้นมาต่อหน้าและอยู่ห่างจากนักฆ่าหัวโล้นไม่ถึงสองก้าว เขาฟันดาบลงไปที่บริเวณคอของนักฆ่าในทันที!
แต่นักฆ่าผู้นี้เป็มืออาชีพมากพอ มันสามารถสกัดกั้นการโจมตีของหลี่ชิงหยุนได้ทันเวลา แม้ว่ามันจะเร็วแค่ไหนก็ตาม
ทั้งสองเริ่มแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากันอย่างต่อเนื่อง แต่ฝ่ายของหลี่ชิงหยุนเสียเปรียบเล็กน้อย เนื่องจากเขาไม่สามารถเข้าใกล้ระยะของนักฆ่าหัวโล้นได้มากพอ
"เ้าหนู เมื่อครู่เ้ายังปากเก่งอยู่เลยมิใช่หรือ?" นักฆ่าหัวโล้นก็ได้เปรียบในการต่อสู้ระยะประชิดมากขึ้น มันทนไม่ไหวจนต้องเยาะเย้ยออกมา
หลี่ชิงหยุนเห็นท่าไม่ดี เขารีบะโถอยหลัง เพื่อ้าใช้การโจมตีจากระยะไกล
"เอาล่ะ ข้าจะให้เ้าได้ลิ้มลองทักษะใหม่ของข้า!" เมื่อหลี่ชิงหยุนพูดจบเปลวเพลิงสีเขียวหยกปรากฏขึ้นบนฝ่ามือทั้งสองข้าง ออร่าความร้อนแพร่กระจายอยู่รอบๆตัวของเขา
ขณะนี้เปลวเพลิงสีเขียวหยกที่ร้อนระอุกำลังรวมตัวกันเป็รูปร่างล้อมฝ่ามือของเขา ทักษะการควบคุมไฟนี้เป็ทักษะที่อยู่ในเจดีย์ปฐมกาลอย่างแม่นยำ แต่ทักษะนี้กินพลังฉีมากเกินไป หลี่ชิงหยุนต้องรีบจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด
นักฆ่าหัวโล้นที่อยู่ห่างออกไปก็ขมวดคิ้วออกมา เป็ที่รับรู้กันว่าพิษไม่อาจต้านทานเปลวไฟได้ และเปลวไฟเป็จุดอ่อนสำหรับผู้ใช้พิษอย่างมันอย่างแท้จริง
แต่ด้วยระดับความแข็งแกร่งขั้นลมปราณโลกขั้นกลาง นี่อาจจะไม่ยากเกินไปสำหรับนักฆ่าผู้นี้
"แม้ว่าเ้าจะเป็ผู้ใช้เพลิง แต่ระดับของเ้ายังอ่อนแอเกินไป!" นักฆ่าหายตัวไปจากตำแหน่งเดิม การเคลื่อนไหวของนักฆ่าคล้ายกับ 9 ก้าวลวงตาของหลี่ชิงหยุนอย่างมาก
จุดประสงค์คือ้าสังหารหลี่ชิงหยุนแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
นักฆ่าปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของหลี่ชิงหยุน ดาบอาบยาพิษกำลังเล็งไปท่อนบนของร่างกายหลี่ชิงหยุน
หลี่ชิงหยุนมีสัญชาตญาณที่เร็วพอในการหลบการโจมตี แต่เขาก็ยังถูกฟันถากๆเบาที่แขนขวา
"ฮ่าๆๆๆ เมื่อครู่เ้าไม่หยิ่งเกินไปหรือ!?" นักฆ่ากำลังไล่ต้อนหลี่ชิงหยุนอย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงหยุนได้รับพิษจากดาบของมันแล้ว
พิษชนิดนี้ใช้สำหรับหยุดการเคลื่อนไหวของเหยื่อเท่านั้น มันไม่ได้ส่งผลต่อเส้นลมปราณแต่อย่างใด
หลี่ชิงหยุนทำได้แค่ถอยหลังในขณะที่หลบการโจมตี เขาไม่ได้โต้กลับแม้แต่น้อย การเคลื่อนที่ของเขาค่อยๆช้าลง แต่นักฆ่าไม่ได้สังเกตว่าเปลวเพลิงในมือทั้งสองข้างของหลี่ชิงหยุนกำลังรวมตัวกันช้าๆและเปลวเพลิงเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นราวกับเป็รูปร่างของบางสิ่งบางอย่าง
หลังจากหลบหนีอยู่นาน หลี่ชิงหยุนที่มีรอยแผลจากดาบพิษไปทั่วทั้งตัวก็หยุดเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน
"เป็อะไรไป? เ้ายอมแพ้แล้วงั้นรึ?" นักฆ่าหัวโล้นเห็นโอกาสนี้ มันไม่รอช้าที่จะใช้ดาบแทงสวนไปที่ตำแหน่งหัวใจของหลี่ชิงหยุนทันที
แต่ทันใดนั้นเปลวเพลิงสีเขียวหยกะเิออกมากลายเป็โดมทรงกลมขนาดั์ล้อมรอบหลี่ชิงหยุนไว้ ขณะนี้เปลวเพลิงกำลังบดบังตำแหน่งด้านในของหลี่ชิงหยุน จึงทำให้นักฆ่าหัวโล้นไม่สามารถมองเห็นหลี่ชิงหยุนได้อย่างชัดเจนอีกต่อไป
"อะไร!?" นักฆ่าที่ััได้ถึงความร้อนจากเปลวเพลิง มันรับรู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่แค่ทักษะควบคุมไฟธรรมดา
เปลวเพลิงของหลี่ชิงหยุนเป็เปลวเพลิงระดับแก่นแท้ดินเท่านั้น ไม่มีทางที่จะปล่อยความร้อนเช่นนี้ออกมาได้
แต่นักฆ่าจะไม่ยอมให้โอกาสหลุดมือ มันแทงดาบไปข้างหน้า และพุ่งเข้าใส่โดมทรงกลมที่ห่อหุ้มหลี่ชิงหยุนอยู่ในทันที แม้ว่าจะต้องโดนความร้อนจากไฟแผดเผา แต่มันต้องทำภารกิจให้สำเร็จ
"ตาย!" นักฆ่าพุ่งทะยานเข้าไปในกองไฟลุกโชน มันกำลังจะหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อพุ่งผ่านเข้าไปได้ แต่จู่ๆมันกลับััได้ว่าในโดมเปลวไฟทรงกลมไม่มีใครอยู่ด้านในเลย!
"ยะ-แย่แล้ว!" เมื่อนักฆ่าหัวโล้นเห็นว่าหลี่ชิงหยุนไม่ได้อยู่ในโดมไฟ มันกลับตื่นตระหนกทันที
แต่ไม่ทันที่จะได้หลุดพ้นจากกองเพลิงที่ลุกโชติ่ หลี่ชิงหยุนโผล่ออกมาจากด้านซ้ายของนักฆ่าหัวโล้น ในมือทั้งสองข้างมีเปลวเพลิงสีเขียวหยกที่ก่อตัวเป็รูปร่างของหัวัขนาดั์ ในเพลิงสีเขียวหยกกลับมีพลังฉีสีทองจางๆแฝงอยู่ หลี่ชิงหยุนทำให้เปลวเพลิงระดับแก่นแท้ดินนี้เป็เปลวเพลิงระดับลึกซึ้ง!
ความเข้ากันได้ระหว่างฉีต้นกำเนิดและเปลวไฟนั้นอยู่เหนือทุกสิ่ง ดังนั้นไม่ใช่เื่ยากที่หลี่ชิงหยุนจะผสานพลังฉีและเปลงเพลิงเข้าด้วยกัน ดังนั้นนี่คือเปลวเพลิงระดับลึกซึ้งที่มีความรุนแรงเพิ่มขึ้นอีกขั้น สิ่งนี้อาจจะใกล้เคียงกับเปลวเพลิงระดับ์ด้วยซ้ำ
"ทักษะเพลิงัคู่!" หลี่ชิงหยุนใช้ทักษะเพลิงัคู่ มือทั้งสองของเขามีรูปร่างัหยกลอยขึ้นมา หัวัทั้งสองโจมตีไปที่นักฆ่าหัวโล้นทันที!