ความสัมพันธ์ของคนไม่กี่คนใกล้ชิดขึ้น เหล่าโจวแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของศาสตร์ฮวงจุ้ยกับเขา เป็่เวลาที่พวกเขาพูดคุยกันอย่างมีความสุข
พวกเขาพูดคุยกันขณะที่เดินไปทางลานจอดรถ จ้าวอี้เดินตามอยู่ข้างหลังและมองสภาพแวดล้อมรอบด้านอย่างสบายใจ ภารกิจหลักครั้งนี้กล่าวได้ว่าลุล่วง และเขาก็อารมณ์ดีไม่น้อย
ทันใดนั้น!
จ้าวอี้ขนลุกซู่!
นี่เป็สัญชาตญาณแห่งความเป็ความตายจากการดิ้นรนฝึกฝนหลายต่อหลายครั้ง!
มีอันตราย!
“ระวัง!”
สายไปที่จะคิดถึงเื่นี้ จ้าวอี้รีบดันเหล่าโจวให้นอนราบกับพื้น ทั้งสองคนกลิ้งลงไปด้านล่างราวกับน้ำเต้า หินใหญ่ก้อนหนึ่งเกือบกระแทกแก้มของเหล่าโจว อีกนิดเดียวก็อาจทำให้เขาเกิดรอยแผลได้
ตอนนี้เอง บรรยากาศที่แต่เดิมกลมเกลียวก็หายไปหมด เหล่าโจวรู้สึกเขินอายในขณะที่กำลังลุกขึ้นมาด่าจ้าวอี้ เขารู้สึกเสียหน้าจริงๆ โดยเฉพาะต่อหน้าเพื่อนร่วมอาชีพ!
“นายทำอะ...”
ฟุ่บ...
เสียงทุ้มดังขึ้นตรงที่เขาเพิ่งจะยืนขึ้นมา ทำให้พ่อบ้านและชายชุดคลุมยาวใจนตัวโยน
“เฮ้ย แม่มันเถอะ!”
พ่อบ้านและชายชุดคลุมยาวเกือบกลิ้งลงไปข้างล่าง ทั้งสองคนก้มลงคลานเข้ามาหลบที่ด้านหลังจ้าวอี้
“เกิดอะไรขึ้นน่ะครับ?”
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
พ่อบ้านและชายชุดคลุมยาวถามเสียงสั่น
ในหน้าจ้าวอี้เต็มไปด้วยความสงสัย เขาเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “ไม่ทราบครับ แต่มีใครบางคนลอบยิงพวกเรา! ทาง 2 นาฬิกา”
พ่อบ้านคิดจะชะเง้อมอง แต่ก็ถูกจ้าวอี้ห้ามไว้ “คุณอยากตายหรือไง?”
“แล้วตอนนี้ต้องทำยังไง?”
พ่อบ้านตื่นตระหนก ตอนนี้มีเพียงจ้าวอี้ที่ดูใจเย็นที่สุด
“คุณช่วยโทรเรียกกำลังเสริมที!”
เขาคิดแล้วคิดอีกก่อนจะถอดชุดสูทของตนออก เขาค่อนข้างเจ็บใจ ชุดสูทชุดนี้พูดได้เลยว่าแพงที่สุดแล้ว แต่ตอนนี้เขาจะมาสนใจอะไรมากไม่ได้
จ้าวอี้สูดลมหายใจแล้วหยิบปืนพกออกมา โชคดีที่ตนมีใบอนุญาตอาวุธปืน ไม่อย่างนั้นปืนพกก็คงไม่สามารถผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยมาได้
ชุดสูทถูกโยนออกไป!
ฟุ่บๆ!
เสียงปืนอีกชุดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกันจ้าวอี้ก็พุ่งออกมาจากอีกทาง!
ปังๆ!
จ้าวอี้เปิดฉากยิง ขณะเดียวกันก็เคลื่อนไหวไร้รูปแบบ พุ่งไปทางมือปืนอย่างรวดเร็ว
พ่อบ้านวางสายและหันมาเอ่ยกับทั้งสองคนที่จ้องเขาตาไม่กะพริบ “ห้านาที อีกห้านาทีคนจากตระกูลหลี่จะมาถึงครับ!”
สองนาทีต่อมา จ้าวอี้ปรากฏตัวตรงหน้าทั้งสามคน
“จับได้ไหม?”
“ไม่ครับ ระยะยิงของปืนพกสั้นไป เลยทำให้เขาหนีไปได้ ผมกังวลว่าเขาจะมีผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ด้วย เพราะงั้นผมเลยไม่ได้ไล่ตามต่อ”
“ไม่ตามไปก็ถูกแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่องกงจะวุ่นวายขนาดนี้” เหล่าโจวพูดอย่างหวาดผวา
สิบนาทีต่อมา ในที่สุดบอดี้การ์ดของตระกูลหลี่ก็ปรากฏตัว พวกเขามีประมาณยี่สิบสามสิบคน อารมณ์วิตกของพ่อบ้านผ่อนคลายในทันที
“ทำไมพวกนายมาช้าขนาดนี้? ที่จ่ายเงินไปมากมายเพื่อจ้างพวกนายไม่ใช่ว่าเสียเปล่าหรอกหรือ? ไปตามหามันมาให้ฉัน! ไอ้มือปืนนั่นน่าจะยังหนีไปไม่ไกล! กล้าดียังไงมาโจมตีแขกตระกูลหลี่ของเรา นี่เป็การท้าทายตระกูลหลี่ชัดๆ!” พ่อบ้านต่อว่าหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยอย่างรุนแรง
ใบหน้าของหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยค่อนข้างเหยเก เขาพูดอะไรบางอย่างกับพ่อบ้านด้วยเสียงทุ้มต่ำ สีหน้าของพ่อบ้านก็เปลี่ยนไปทันที!
“คุณโจว ผู้ช่วยของคุณไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ผมหวังว่าเขาจะช่วยเราหาเบาะแสของมือปืนได้ ผมมีเื่สำคัญอย่างอื่นที่ต้องไปทำ ทำไมคุณไม่กลับไปที่บ้านตระกูลหลี่กับผมล่ะครับ คุณว่าไง?”
“ดีเลย!” เหล่าโจวพิจารณาเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับคำพ่อบ้าน
พวกเขาแบ่งออกเป็สองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งปกป้องพ่อบ้าน เหล่าโจวกับชายชุดคลุมยาวกลับไป ส่วนอีกกลุ่มเริ่มหาเบาะแสอย่างขะมักเขม้น
“คุณจ้าว พอจะมีเบาะแสอะไรบ้างไหมครับ?”
หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยเกริ่นถามอย่างสุภาพ
“คนร้ายเล็งจากทาง 2 นาฬิกา มีความรู้ทางการทหารในระดับหนึ่ง เป็ข้อบ่งชี้ได้ว่าเขาอาจจะเคยเป็ทหารมาก่อน ปืนที่ใช้น่าจะสไนเปอร์ไรเฟิล SVD1 จำนวนที่ยิงคือสี่นัด ตอนนี้ช้าไปที่จะตามจับ ผมหวังว่าจะมีเบาะแสอื่นๆ อยู่อีก”
จ้าวอี้เอ่ยทุกอย่างที่เขารู้ออกมา แต่เขาก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรว่าจะจับตัวคนร้ายจากจุดนี้ได้
เขาพยายามไล่ตามในเวลาอันสั้น แต่เขากลับจับอีกฝ่ายไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งและไม่มีช่องโหว่ อีกทั้งค่อนข้างหลักแหลมด้วย
คำตัดสินของเขาไม่มีอะไรผิดไป เขาไม่พบอะไรเลยสักอย่างนอกจากร่องรอยการกดทับในจุดที่ยิง
เมื่อขยายขอบเขตการค้นหา พวกเขาก็พบปลอกะุสี่นัดบนูเา และตรงทางขึ้นเขาอีกทางก็พบร่องรอยรถมอเตอร์ไซค์ที่เคยมาจอด นอกจากนี้ก็ไม่เจอเบาะแสที่มีประโยชน์อีกแล้ว
จ้าวอี้ตามทุกคนกลับไปที่บ้านตระกูลหลี่ เพิ่งเข้าไปในบ้านตระกูลหลี่ได้ไม่นาน เขาก็มองเห็นบริเวณด้านหน้ามีผ้าสีขาวแขวนไว้ รวมไปถึงมีเสียงร้องไห้ลอดออกมา
“คุณคือคุณจ้าวใช่ไหมครับ? ผมเป็หัวหน้าหน่วยตรวจการของสถานีตำรวจฮ่องกงเขตใต้ ผมขอแจ้งให้ทราบว่าคุณกับเพื่อนร่วมงานของคุณตกเป็ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรม หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือกับทางเราและนำปืนของคุณออกมา!”
ชายสวมยูนิฟอร์มคนหนึ่งเดินตรงมาเบื้องหน้าจ้าวอี้ มือจับปืนแน่นราวกับเป็ศัตรู น้ำเสียงแสดงถึงความประหม่า
จ้าวอี้ชะงักไปชั่วขณะ ตอนนี้เอง เขาจึงพบว่ารอบด้านมีคนเจ็ดแปดคนล้อมเข้ามา สายตาของคนเ่าั้จับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเขาอย่างระมัดระวัง
“เหลวไหลสิ้นดี! พวกเราฆาตกรรมใคร? ใครตายกัน?”
จ้าวอี้จ้องเขม็งไปที่หัวหน้าหน่วยตรวจการที่ยืนอยู่ตรงหน้า เอ่ยถามอย่างไม่เกรงใจ
“หลี่ต้าเฮิงและน้องชายของเขาเสียชีวิตพร้อมกัน ตามหลักแล้วสามารถตัดสินได้ ว่าหลี่ต้าเฮิงที่ป่วยหนักเสียชีวิตจากการถูกวางยา ส่วนน้องชายของเขาก็ฆ่าตัวตาย! เป็เื่ที่น่าเสียใจยิ่งนัก แต่ก่อนหน้าที่หลี่ต้าเฮิงจะเสียชีวิต คนสุดท้ายที่เขาได้พบก็คือคุณและคุณโจวซึ่งเป็เพื่อนร่วมงานของคุณ ดังนั้นพวกคุณสองคนจึงตกเป็ผู้ต้องสงสัยในคดีนี้อย่างชัดเจน! ส่งปืนของคุณมาและให้ความร่วมมือกับเราเสีย!”
หัวหน้าหน่วยตรวจการพูดเสียงดัง และทันใดนั้นก็ชักปืนออกมา!
เหลวไหลสิ้นดี!
นี่เป็ความคิดเดียวของจ้าวอี้ต่อเื่ราวทั้งหมด
“คุณสามารถเก็บปืนไปได้ชั่วคราว แต่ผม้าคุยกับเ้านายของผม นั่นก็คือ ผอ.โจว” จ้าวอี้คิด ตอนนี้การปะทะเป็ทางเลือกที่ไม่ฉลาดเลย
“นั่นคงเป็ไปไม่ได้ ถ้าพวกคุณดันไปนัดแนะกันเื่คำให้การล่ะ?”
หัวหน้าหน่วยตรวจการปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง!
“ไอ้โง่! พวกแกจะตามไปฟังก็ได้ว่าฉันพูดอะไรกับเขา แล้วแกค่อยตัดสินก็ได้!” จ้าวอี้มองไปที่เขาด้วยตาคล้ายมองคนโง่และตวาดใส่เขาทันที
“พาเขามาหาฉันซะ!”
ท้ายที่สุด หัวหน้าหน่วยตรวจการยังคงมีความขุ่นข้องในจิตใจ เขาถีบไปที่เอวของจ้าวอี้อย่างรวดเร็ว
ขณะเดียวกัน คนเจ็ดแปดคนที่ล้อมอยู่ก็เลือกที่จะลงมือบ้าง!
สายตาของจ้าวอี้เย็นะเื เขาะโไปข้างหน้าทันที!
คนทั้งหมดเกือบกระแทกใส่หัวหน้าหน่วย จากนั้นเขาใช้ไหล่กระแทกเข้าที่หน้าอกของหัวหน้าหน่วยตรวจการอย่างแรง คนทั้งร่างกระเด็นไปไกลหลายเมตรและนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น
ผัวะ ตุ้บ ผลั่ก!
เสียงหนักแน่นของเท้าและหมัดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ความสามารถของเ้าหน้าที่ในฮ่องกงพวกนี้ไม่เลวเลย แต่จะเทียบความสามารถของจ้าวอี้ที่ฝึกฝนท่ามกลางห่าะุได้งั้นเหรอ?
“โอ๊ย!”
เวลาสั้นๆ ไม่ถึงสองนาที คนเหล่านี้ก็ได้แต่นอนโอดครวญอยู่บนพื้น
บอดี้การ์ดของตระกูลหลี่เริ่มขยับตัว แต่ก็ถูกหัวหน้าบอดี้การ์ดห้ามไว้
“ทำอะไรกันน่ะ? พวกนายทำบ้าอะไรกัน? แถวนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? โดนจัดการหมดเลยเรอะ?”
ตอนนี้หัวหน้าหน่วยตรวจการที่สลบไปได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว เขายืนด้วยท่าทางเหมือนพยายามตะกายขึ้นจากพื้น “รายงานครับผบ. ชายคนนี้เป็ผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรม เขาปฏิเสธการจับกุมและทำร้ายเ้าหน้าที่ตำรวจครับ!”
คนที่มาคือชายชาวฮ่องกงนามอี้เกอ เป็ผู้บัญชาการตำรวจ ตามสถานะของหลี่ต้าเฮิงแล้ว เขาเสียชีวิตอย่างผิดธรรมชาติ จึงเป็ธรรมดาที่ต้องแจ้งให้เขาทราบ
อี้เกอคนนี้จ้องไปที่หัวหน้าหน่วยตรวจการ จากนั้นก็ยิ้มออกมา “สุภาพบุรุษท่านนี้ เรารู้สถานะของคุณบนแผ่นดินใหญ่ดี เรียกได้ว่าคุณเป็เพื่อนร่วมงานของเราเลย หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือกับเรานะครับ พวกเรารับรองว่าจะไม่ปล่อยคนชั่วและไม่ใส่ร้ายคนดีแน่นอน”
“ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่ร่วมมือ ผมแค่้ารายงานหัวหน้าของผมเท่านั้น”
จ้าวอี้เงียบไปครู่หนึ่ง เขายังคงยืนยันความเห็นของตน
การมอบปืนให้ไปไม่ใช่เื่เล็กเลย เป็ไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สนใจ โดยเฉพาะจ้าวอี้ที่มีความรู้สึกพิเศษกับอาวุธปืน
อี้เกอครุ่นคิดก่อนพยักหน้า “คนที่อยู่ด้านในคือคุณโจวใช่ไหมครับ? คุณโจวเป็ผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ คุณสามารถรายงานกับหัวหน้าท่านอื่นได้ แต่กับเขาไม่ได้”
จ้าวอี้พยักหน้า เขาคิดแล้วโทรหาเซี่ยตัน
เขาเล่าสถานการณ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง จากนั้นเซี่ยตันก็บอกให้เขารอ
จ้าวอี้ยืนรออยู่ที่เดิมประมาณสิบนาที โทรศัพท์ของอี้เกอก็ดังขึ้น
อี้เกอรับสายและพูดอะไรบางอย่างเป็ครั้งคราว ไม่นานก็ได้คำตอบ
“คุณจ้าว ผู้บัญชาการระดับสูงเพิ่งโทรมา ผมจะยึดปืนของคุณเป็การชั่วคราว นี่เป็กระบวนการอย่างหนึ่งเช่นกัน เมื่อใดที่เราตรวจสอบได้แล้วว่าคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเื่นี้ เราจะคืนมันให้กับคุณโดยเร็วที่สุด”
ขณะเดียวกัน มือถือของจ้าวอี้ก็ได้รับข้อความจากเซี่ยตัน ในนั้นบอกว่า ‘นายให้ปืนพวกเขาได้’
เขาส่งปืนให้อย่างอาลัยอาวรณ์ อี้เกอรับมันไว้อย่างดี หัวหน้าหน่วยตรวจการแสยะยิ้มทันที เขา้าใส่กุญแจมือจ้าวอี้
“หยาบคายน่า! ตอนนี้เขาไม่ใช่ผู้ต้องหา อย่าทำแบบนี้เชียว!”
อี้เกอจ้องไปที่หัวหน้าหน่วยทันที ใบหน้าของอีกฝ่ายพลันหงอลง
“ผบ.ครับ เื่นี้มีการเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? พวกเราถูกเชิญมาเพื่อตรวจดูฮวงจุ้ยเท่านั้นเอง ผอ.โจวก็ไม่มีเหตุผลให้ฆ่าชายชราคนนั้นด้วย อีกทั้งเมื่อครู่พวกเราก็ถูกลอบยิง ผมไม่ทราบว่ามันจะมีความเกี่ยวข้องอะไรกันหรือเปล่า”
จ้าวอี้เอ่ยเื่ที่ตนสงสัยออกมา
“ผมทราบแล้ว เพียงแต่คุณจ้าวต้องให้ความร่วมมือกับเราด้วย แล้วเราก็จะได้ข้อสรุปในอีกไม่ช้า ในเหตุการณ์นี้พวกเรามีวิจารณญาณของเราเองและจะระมัดระวังอย่างดี ช่วยสุภาพกับคุณจ้าวด้วยล่ะ” อี้เกอกำชับพลางจัดการเื่อื่นต่อ
จ้าวอี้ถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ
คราวนี้หัวหน้าหน่วยตรวจการดูตรงไปตรงมาขึ้นมาก สอบถามรายละเอียดั้แ่จ้าวอี้มาถึงฮ่องกง อีกทั้งยังให้ความสนใจกับทุกรายละเอียดที่เกิดขึ้นในเหตุการณ์การลอบยิง
“...สถานการณ์เป็แบบนี้ไปแล้ว ถ้าผมนึกอะไรออกอีก ผมจะบอกพวกคุณแน่นอน”
ท่าทางจ้าวอี้ดูดีขึ้นมาก เขาบอกทุกสิ่งที่ตนรู้อย่างละเอียด
“ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ คุณจ้าว คุณบอกว่าคุณสามารถตัดสินรุ่นของปืนไรเฟิลได้จากเสียง หมายความว่าคุณคุ้นเคยกับอาวุธปืนเป็อย่างมากสินะ ผมขอถามหน่อยว่า เมื่อก่อนคุณเคยอยู่กองทัพรหัสอะไร?” หัวหน้าหน่วยตรวจการนั่งซักถามอยู่ที่ที่นั่งของตน เขาเหมือนกับแสดงงิ้วเปลี่ยนหน้า ไม่มีใครดูออกว่าก่อนหน้านี้ทั้งสองคนได้ปะทะต่อยตีกันมาก่อน เหมือนทุกคนจะลืมเื่นี้ไปแล้ว
“รหัสกองทัพของผมถือเป็ความลับ ถ้าคุณอยากรู้จริงๆ ล่ะก็ ผมสามารถบอกกับหัวหน้าของคุณได้ นอกจากนี้ รหัสกองทัพที่ผมเคยอยู่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเื่นี้เหรอครับ?”
สีหน้าของจ้าวอี้ที่เดิมทีอบอุ่นเปลี่ยนเป็เ็าขึ้นมา ตอนที่เขาถูกถอดจากกองทัพ เ้าหน้าที่รัฐได้กำชับเขาไม่ให้เปิดเผยเื่กองทัพที่เคยอยู่ทั้งหมด นี่เป็ข้อบังคับ แม้จะไม่ได้อยู่ในสังกัดแล้ว แต่เงื่อนไขการเก็บความลับยังคงมีผลอยู่
รอยยิ้มบนใบหน้าของหัวหน้าหน่วยตรวจการแข็งค้าง เขาส่ายหน้าอย่างโมโห “ก็ได้ คุณมีสิทธิ์ที่จะเงียบ แต่จะมีการสอบปากคำเพิ่มเติมที่นี่ เราต้องใช้เวลาสืบสวนสถานการณ์นิดหน่อย คุณอยู่ที่นี่ไปก่อนชั่วคราว พวกเราจะจัดเตรียมอาหารและที่พักให้”
ด้วยเหตุนั้นเอง จ้าวอี้จึงถูกพาตัวไปที่ห้องเดี่ยว ด้านในมีเพียงเตียงและผ้าห่มเท่านั้น
จ้าวอี้ไม่สนใจสภาพของที่นี่ เขานั่งตัวตรงบนเตียง ครุ่นคิดถึงเื่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในไม่กี่วันนี้
คิดไปคิดมา เขาก็รู้สึกได้ว่าเื่นี้เกี่ยวข้องกับเขาและเหล่าโจวแค่เล็กน้อย สิ่งเดียวที่กังวลก็คือ พวกเขาอาจถูกใส่ร้าย
ใช่แล้ว อาจถูกใส่ร้าย!
เพียงแต่คนผู้นี้คือใครกันแน่?
จ้าวอี้ในตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ เขาทำได้แค่รอเท่านั้น
การปฏิบัติต่อเหล่าโจวนั้นเทียบไม่ได้กับจ้าวอี้เลย เขากำลังถูกสอบปากคำซ้ำๆ ถ้าไม่ใช่เพราะสถานะของเขาค่อนข้างพิเศษ เกรงว่าวิธีพิเศษบางอย่างอาจถูกนำมาใช้กับเขาด้วยก็เป็ได้
“แล้วคุณจะอธิบายถึงสาเหตุการตายของคุณหลี่ยังไง? เขาไม่ได้เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัวแต่เป็เพราะถูกวางยา! หลังจากที่คุณออกไป! ระหว่างนั้นไม่มีใครเข้าไปในห้องของเขาเลยสักคน!”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงเล่า? ตอนที่ผมออกมา แม้สภาพร่างกายของเขาจะย่ำแย่อย่างมาก แต่สภาพจิตใจของเขาค่อนข้างดีทีเดียว เขาพูดกับผมอย่างสุภาพแค่ไม่กี่คำ หลังจากนั้นผมก็ออกมา!” เหล่าโจวสงบมาก เพียงแต่ในความสงบก็มีความกระวนกระวายแฝงอยู่ด้วย
ตอนนี้เอง มีเ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามาและกระซิบอะไรบางอย่าง แล้วดวงตาของหัวหน้าหน่วยตรวจการก็เป็ประกาย “คราวนี้คุณจะอธิบายยังไง? เราพบยาชนิดนี้ในกระเป๋าเดินทางของคุณ! รีบนำไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้เลยว่าร่างกายของคุณหลี่มีสารตกค้างของยาประเภทนี้อยู่ไหม!”
“นี่เป็การใส่ร้าย! จัดฉากใส่ร้ายชัดๆ!” เหล่าโจวร้อนใจขึ้นมาทันที เขาไม่เคยเห็นขวดยาเล็กๆ ตรงหน้ามาก่อน!
“อาจเป็อย่างที่คุณพูดก็ได้ แต่ฮ่องกงของพวกเรามีความสามารถในการพิสูจน์หลักฐาน! จากการสันนิษฐานของผม คุณอาจได้รับเงินมาจากสายลับสักก้อน จากนั้นสายลับนั่นก็ฆ่าคนลับหลังคุณ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าผู้ช่วยของคุณจะเก่งกาจถึงขนาดทำให้คุณหนีรอดมาได้ ผมแนะนำว่า คุณยอมเป็พยานดีกว่า นั่นเป็ทางเลือกที่ดีที่สุดของคุณแล้ว!”
หัวหน้าหน่วยตรวจการดูมั่นใจอย่างมาก ยิ่งเขาพินิจมากเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกว่าข้อสรุปของตนนั้นถูกต้องแล้ว
ช่างเป็เหตุผลที่สมบูรณ์แบบ แถมยังมีหลักฐานมัดตัวแ่า!
อย่างน้อยในความเห็นของเขาก็เป็เช่นนี้
------------------------------
1 สไนเปอร์ไรเฟิล SVD หรือ ปืนซุ่มยิงดรากูนอฟ (Dragunov Sniper Rifle) เป็ปืนซุ่มยิงระยะไกลแบบกึ่งอัตโนมัติ
