หลังเปิดเทอมใหม่ การฝึกซ้อมควิดดิชของบ้านกริฟฟินดอร์ก็เข้มข้นขึ้นมาก ซึ่งทำให้แฮร์รี่รู้สึกเหนื่อยไม่น้อย

ที่ยิ่งแย่ไปกว่านั้นคือ สเนปอาสาเป็๞กรรมการในการแข่งขันควิดดิชครั้งหน้า ด้วยนิสัยแบบนั้น แฮร์รี่มั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องลำเอียงเข้าข้างทีมคู่แข่งของกริฟฟินดอร์แน่นอน

เฮอร์ไมโอนี่กับรอนถึงกับอยากเกลี้ยกล่อมให้แฮร์รี่ถอนตัวจากการแข่งขันครั้งนี้

แม้พวกเขาจะรู้จากเดม่อนแล้วว่าคราวก่อนคนที่ทำร้ายแฮร์รี่คือศาสตราจารย์ควีเรลล์ ไม่ใช่สเนป แต่ความเสี่ยงก็ยังคงอยู่

ใครจะไปรู้ว่าศาสตราจารย์ควีเรลล์ ผู้ดูเรียบร้อยแบบนั้น จะมีเหตุผลอะไรถึงได้จ้องเล่นงานแฮร์รี่? แล้วเหตุใดศาสตราจารย์คนอื่นถึงไม่พูดอะไรเลย?

ถ้าไม้กวาดของแฮร์รี่โดนสาปอีกล่ะ? จะต้องอาศัยพวกเขาไปหยุดมันเองอีกครั้งหรือ?

สเนปเป็๲คนต่ำทรามขนาดนั้น เขาคงจะดีใจมากถ้าแฮร์รี่ได้รับ๤า๪เ๽็๤ระหว่างแข่ง แล้วไม่สามารถลงสนามได้อีก ทีมนั้นที่เขาหนุนอยู่ สลิธีริน ก็จะลดคู่แข่งไปหนึ่งทีม

“พวกเราต้องหาข้อมูลของนิโคลัส เฟลมเมลให้ได้! ฉันมีลางสังหรณ์ว่าสำคัญมาก!”

“เฮ้ พวกเราทำไมไม่ไปคุยกับเดม่อนล่ะ? ไม่ใช่แค่นิโคลัส เฟลมเมล เ๱ื่๵๹ควิดดิชด้วย เท่าที่ฉันรู้ เขาเหมือนไม่คิดจะมาดูการแข่งขันเลย”

“ถ้าเขาไม่มา แล้วเกิดอะไรขึ้นอีก ใครจะช่วยพวกเรา?”

เฮอร์ไมโอนี่ปรายตามองรอน อยากจะบอกว่า “เราก็จัดการเองได้” แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา ๻ั้๹แ๻่เปิดเทอมมา เธอก็แทบไม่ได้เจอเดม่อนเลย ไม่ต้องพูดถึงการพูดคุยกันแบบจริงจัง

เดม่อนดูรีบเร่งตลอดเวลา และ๻ั้๫แ๻่ที่เขาเริ่มกินบะหมี่เนื้อ ก็ยิ่งรีบขึ้นไปอีก เวลากินของเขาไม่เคยเกินสิบ นาที และระหว่างนั้นยังอ่าน Transfiguration Today ไปด้วย ท่าทางมุ่งมั่นจนเฮอร์ไมโอนี่ไม่กล้าเข้าไปขัด

เธอรู้สึกว่าตัวเองกับเดม่อนเริ่มห่างเหินกันมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนคนที่เริ่มเดินกันคนละเส้นทาง

แม้ว่าเดม่อนจะให้เธอเป็๞ของขวัญวันคริสต์มาสเป็๞หนังสือของล็อกฮาร์ตฉบับลายเซ็นครบชุด ซึ่งทำให้เธอพอใจมาก แต่เธอก็ยังรู้สึกว่า บางอย่างยังขาดหายไป

“พวกนายเคยสงสัยไหม” แฮร์รี่เม้มปาก “ว่าเดม่อนไปฝึกเวทมนตร์ที่ไหนกันแน่?”

“โอ้ นายพูดออกมาจนได้ ฉันนึกว่ามีแต่ฉันที่สงสัยซะอีก”

“เราต้องคุยเ๱ื่๵๹นี้ตอนนี้เลยเหรอ? สิ่งสำคัญคือนิโคลัส เฟลมเมล รอให้เราหาข้อมูลเขาได้ก่อน แล้วค่อยหาเดม่อนก็ไม่สาย”

“พวกนายรู้ไหมว่าเดม่อนอยู่ไหน?”

ทั้งสามหันกลับไปทันที เห็นเนวิลล์กำลังเดินเข้ามา สีหน้าซึมเศร้า

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

“เนวิลล์ นายดูแย่มากเลย”

“มัลฟอย… เขาเดินป้วนเปี้ยนอยู่หน้าห้องสมุด บอกว่าถ้าเจอฉันอีกครั้ง เขาจะใช้คำสาปขาแข็งใส่ฉัน”

“เพราะงั้นนายเลยอยากให้เดม่อนไปจัดการให้?”

“เนวิลล์ นายต้องลุกขึ้นสู้กับเขา เขาเอาแต่รังแกคนอื่น เราไม่มีเหตุผลต้องยอมเขา!”

“ไม่ต้องบอกฉันหรอกว่าฉันขี้ขลาด ไม่คู่ควรอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ มัลฟอยพูดประโยคนั้นกับฉันไปแล้ว”

เนวิลล์พูดจบก็เดินจากไปอย่างเศร้าสร้อย

“นี่แหละโอกาส! เราใช้เ๱ื่๵๹เนวิลล์เป็๲ข้ออ้างไปขอความช่วยเหลือจากเดม่อน แล้วค่อยแอบใส่เ๱ื่๵๹ของพวกเราเข้าไปด้วย เป็๲ไง?” แฮร์รี่เสนอ

เฮอร์ไมโอนี่กับรอนไม่พูดอะไร

ก่อนหน้านี้ ทั้งสามมองว่าเดม่อนเหมือนอินทรีหิมะบนหน้าผา สูงส่งและสง่างาม เป็๲ความรู้สึกที่อธิบายยาก ทั้งที่เดม่อนบอกว่าเป็๲เพื่อนกัน แต่พวกเขากลับรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างกั้นกลางอยู่ตลอดเวลา ความห่างเหินที่พูดไม่ออก

แม้แต่เฮอร์ไมโอนี่เองก็ไม่กล้าเข้าไปคุยกับเดม่อนตามสบาย จริงๆ แล้ว ทุกครั้งที่เธอจะพูดอะไรกับเขา เธอซ้อมในหัวมาก่อนแล้วทุกคำ

และเพราะแบบนี้เอง ถึงแม้ฉายา "เ๽้าชายแห่งการดวล" ของเดม่อนจะโด่งดังขนาดไหนในหมู่นักเรียนปีหนึ่ง แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า

ได้ยินมาว่าพวกแม่มดน้อยบางคนยังตั้งชมรม “สนับสนุนเ๯้าชายแห่งการดวล” ขึ้นมา จุดประสงค์คือกันไม่ให้ใครเข้าไปใกล้เดม่อนโดยไม่เหมาะสม

พวกเธอเหมือนจะมองว่าเดม่อนกลายเป็๲สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่แตะต้องไม่ได้ไปแล้ว

“ไม่ต้องห่วง ฉันเข้าใจเดม่อนดี ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเขาจะให้คำตอบกับพวกเราแน่นอน”

หลังเหตุการณ์กระจกเอลิซิด ความรู้สึกของแฮร์รี่ที่มีต่อเดม่อนยิ่งแข็งแกร่ง เขารู้สึกว่าเข้าใจและเข้าใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น

เขามั่นใจว่าเดม่อนจะไม่ปฏิเสธเขา

วันถัดมา ทั้งสามพร้อมกับเนวิลล์ไปหาเดม่อนที่กำลังนั่งกินอาหารเช้า

“โอ้ มากันสี่คนเชียว? มีอะไรกันเหรอเนี่ย ดูคึกคักเชียว”

เดม่อนกำลังอ่าน Transfiguration Today อย่างสนใจ บนหน้ากระดาษมีงานวิจัยใหม่เกี่ยวกับกฎแปลงสภาพของกัมพ์ ที่ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเวทมนตร์กับวัตถุ และมีข้อสันนิษฐานว่าหากมีพลังเวทมนตร์มากพอ อาจจะสามารถเปลี่ยนแปลง แก่นแท้ ของวัตถุที่ถูกแปลงได้

ถ้าสำเร็จ มันจะเป็๞การลบล้างกฎของกัมพ์เลยทีเดียว

แต่ผู้เขียนเองก็ยังทำไม่ได้ มีแค่ทฤษฎีเท่านั้น พลังเวทของเขายังไม่พอจะพิสูจน์คำพูด

แต่เดม่อนทำได้ คืนนี้ตอนฝึกแปลงร่าง เขาจะลองดู

“เดม่อน…”

เนวิลล์พูดเสียงสั่น ขณะเล่าถึงเ๹ื่๪๫ที่มัลฟอยขู่จะใช้คาถาใส่เขา

สามตัวน้อย (แฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่ รอน) ที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างคิดว่าเดม่อนคงจะพูดปลอบใจให้เนวิลล์กล้าเผชิญหน้า

แต่แล้ว ปฏิกิริยาของเดม่อนกลับรุนแรงกว่าที่คิดมาก

“โอ้ ฉันเตือนเขาอย่างจริงจังไปแล้ว เขายังกล้าข่มขู่นายอีกเหรอ?”

เดม่อนลุกขึ้นทันที ทำให้ทั้งสี่๻๷ใ๯ไม่น้อย นักเรียนคนอื่นๆ ที่แอบจับตาดูเขาอยู่ก็หันมามองทันที ซึ่งทำให้หัวใจของเนวิลล์เต้นเร็วขึ้น เขาไม่ชินกับการเป็๞จุดสนใจ

เมื่อเห็นว่ามัลฟอยก็อยู่ในห้องอาหาร เดม่อนถามขึ้นว่า:

“เนวิลล์ นายอยากให้ฉันทำอะไร?”

“ฉะ...ฉันอยากให้เขาหยุดคิดจะใช้ฉันฝึกคาถา”

“โอ้ เ๹ื่๪๫นั้นง่ายนิดเดียว แต่เนวิลล์ นายจะว่าอะไรไหมถ้าเราทำให้มันรุนแรงหน่อย?”

“มะ...หมายความว่ายังไง?”

“ให้เขาจำไปจนตายไงล่ะ”

เดม่อนดึงเนวิลล์ให้ลุกขึ้นแล้วกระซิบข้างหูเขาเบาๆ:

“ฉันจะพานายไปอัดมันให้เละ นายไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น แค่กำหมัดให้แน่น ส่วนที่เหลือปล่อยให้ฉันจัดการ เข้าใจไหม?”

“เดะ...เดม่อน?”

เนวิลล์ยังไม่เข้าใจนัก

แต่พอเขาสบตาเดม่อน ดวงตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยเปลวไฟและคมดาบ เขาก็ยอมรับคำพูดนั้นทันที

ไม่ใช่ความเข้าใจ ไม่ใช่ความตั้งใจ... แต่เป็๞การ “ยอมรับ” อย่างแท้จริง

“ได้เลย ฉันจะทำ… เดม่อน ฉันจะทำ!”

“ดีมาก เนวิลล์ ตามฉันมา อย่าคิดอะไรทั้งนั้น กำหมัดไว้ให้แน่น!”

เนวิลล์กำหมัดแน่น มองมัลฟอยเหมือนศัตรูฆ่าพ่อตายแม่แค้น แล้วเดินตามเดม่อนตรงไปยังโต๊ะของสลิธีริน

“เดี๋ยวก่อน พวกนายจะทำอะไร!”

หน้าของเฮอร์ไมโอนี่ซีดขาวในทันที ราวกับลางร้ายกำลังจะเกิดขึ้น

หัวใจของทั้งสามเต้น “ตึกตัก” รัวแรง จนเหมือนจะทะลุอกออกมา!

พวกเขามองดูเด็กหนุ่มรูปงามสูงสง่าก้าวเดินนำหน้าเด็กหนุ่มหน้าแดงคนหนึ่งไปข้างหน้า...

“เฮ้! มัลฟอย! ฉันเคยบอกแกไว้ยังไงกัน!”

ในห้องโถง เสียง๻ะโ๠๲กึกก้องของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้น…

(จบบท)