ิอวี่พูดขึ้นมาด้วยความสงสัย “สำนักเหนือระดับ?”
ในสายตาของิวี่ คำว่า “สำนัก” มันก็แค่สถานที่ในการฝึกวิชาและกลุ่มอำนาจของราชสำนักเท่านั้น ในความทรงจำของเขา โลกใบนี้เหมือนจะมีอยู่ด้วยกันสิบกว่าราชวงศ์ ซึ่งราชวงศ์ต้าิกับราชวงศ์ปิงเฟิงต่างก็คือหนึ่งในกลุ่มราชวงศ์พวกนั้น
ถึงจะอย่างนั้น โลกใบนี้ก็ยังกว้างใหญ่ไพศาลอยู่ กินพื้นที่ไปกว่าแสนกว่าลี้ เส้นทางที่ิอวี่ไปไกลมากที่สุดก็คือชายแดนทางทิศตะวันออกของราชวงศ์ต้าิที่ติดกับราชวงศ์อวินซีซึ่งห่างออกไปพันลี้ แล้วนั่นก็เป็ตอนที่เขาอายุเจ็ดขวบที่แม่ของเขาพาออกไปท่องเที่ยว
ในเวลานั้นิอวี่รู้สึกว่าโลกใบนี้กว้างใหญ่ไพศาลและเต็มไปด้วยพื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ แต่ิอวี่ก็ไม่เคยได้ยินเื่ของ “สำนักเหนือระดับ” เลยั้แ่เล็กจนโต ดังนั้นเขาถึงได้อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้
ิเฉินเหยียนยังคงไม่สามารถควบคุมความดีใจของตัวเองได้ เขาอธิบายว่า “ถูกต้อง สำนักเหนือระดับ น้อยคนนักที่จะรู้จัก เพราะมันอยู่ไกลจากเรามากจริงๆ ”
“ดินแดนแห่งนี้กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ใน่านับหมื่นปี มีราชวงศ์ต่างๆ ล่มสลายไปและมีอีกหลายราชวงศ์ที่สถาปนาขึ้นมา ภายในรัศมีกว่าแสนลี้ มีสามสิบเจ็ดราชวงศ์ที่มีความมั่นคง มีราษฎรมากถึงร้อยล้านคน ผู้คนจำนวนมากไม่อาจเดินทางท่องไปทั่วทุกแห่งหน และสำนักเหนือระดับที่ข้าพูดถึงก็อยู่นอกเหนืออาณาเขตเ่าั้”
“พ่อเองได้ไปพบบันทึกเกี่ยวกับสำนักเหนือระดับนี้จากบันทึกโบราณจากซากปรักหักพังโบราณที่หนึ่ง มันเขียนไว้ว่าขอแค่เดินทางผ่านทั้งสามสิบเจ็ดราชวงศ์ไปได้ แล้วหาพื้นที่รกร้างที่มีค่ายกลขนส่งแห่งหนึ่งให้เจอ ก็จะสามารถส่งตัวไปยังสำนักเหนือระดับได้”
“เมื่อห้าปีก่อน พ่อได้รับข่าวมาว่าราชวงศ์อื่นก็เหมือนจะเริ่มรู้เื่ของสำนักเหนือระดับมาบ้างแล้ว พวกเขาเริ่มส่งผู้ที่มีพร์และความสามารถไปยังค่ายกลขนส่งได้ เพียงแต่ยังไม่ถึงสามเดือน ผู้มีพร์และความสามารถเ่าั้ก็กลับมากันหมด สีหน้าท่าทางเศร้ามาก พวกเขาพูดมาเองเลยว่าสำนักเหนือระดับนั้นมีอยู่จริง! แต่ว่าทั้งหมดไม่มีใครผ่านการทดสอบเลย”
ิอวี่ฟังที่ิเฉินเหยียนพูดอย่างตั้งใจ โดยไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย
“ภายในระยะเวลาห้าปี ผู้ที่มีพร์และความสามารถเดินทางไปยังพื้นที่รกร้างนั้นอย่างต่อเนื่องเพื่อค้นหาค่ายกลขนส่งนั้น แต่ทุกคนก็กลับมาโดยไม่ได้อะไรเลย มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ผ่านการทดสอบและได้รับการคัดเลือก และราชวงศ์ที่พวกเขาอยู่ก็อยู่ไกลจากต้าิของเรามาก พ่อเองก็แค่ได้ยินมาเท่านั้นเลยไม่แน่ใจเหมือนกัน”
ิเฉินเหยียนพูดอีกว่า “ในสายตาของเ้า สำหรับโลกใบนี้ ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งมันอาจจะถือได้ว่าสูงสุดแล้ว แต่ในความเป็จริง ในสำนักเหนือระดับ ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งมันเป็แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น!”
“พ่อสามารถฝึกมาจนถึงขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งและสร้างดวงจิตเทวะออกมาได้ ถือว่าอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว ไม่สามารถพัฒนาได้อีก แต่ในความเป็จริงแล้ว ขอบเขตอมฤตมันยังสามารถสร้างตับเทวะ ม้ามเทวะ ปอดเทวะ และไตเทวะ จากนั้นก็รวบรวมพลังเทวะทั้งหมดเข้าไว้ด้วยกัน เพื่อสร้างพลังเทวะที่แท้จริงออกมาที่จุดตันเถียน!”
“ได้ยินมาว่า หลังจากสร้างพลังเทวะที่แท้จริงออกมาได้แล้วก็จะมีโอกาสได้ของบางอย่างของฟ้าดิน หากพบของสิ่งนั้นแล้วความสามารถจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เพียงแต่พ่อยังห่างไกลจากระดับนั้นมาก มันเป็แบบไหนอย่างไรพ่อเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”
พอพูดจบสายตาของิเฉินเหยียนก็เศร้าลง เมื่อเป็ผู้ฝึกยุทธ์ได้เดินบนเส้นทางของผู้กล้าเมื่อไหร่ ก็ไม่มีใครที่จะไม่อยากเดินไปยังเส้นทางที่ไกลมากกว่าเดิม
ิเฉินเหยียนเองก็เช่นกัน เพียงแต่เขาไม่ได้มีพร์และความสามารถในระดับสูงแบบนั้น
แต่ว่า เมื่อิเฉินเหยียนเงยหน้ามาเห็นหน้าิอวี่ ในใจของเขาก็เกิดไฟแห่งความหวังขึ้นมา ราวกับว่าเขาพบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ มันส่องมาที่จิตใจที่ใกล้ตายของเขาให้มีชีวิตอีกครั้ง
“อวี่เอ๋อร์ พ่อเชื่อในตัวเ้าว่าเ้ามีศักยภาพอย่างมาก หากมีโอกาสจะต้องไปลองดูนะ” ิเฉินเหยียนตบไปที่บ่าของิอวี่และพูดอย่างมีนัยสำคัญ
“อือ”
ิอวี่พยักหน้าและรู้สึกว่าเืลมในร่างกายพลุ่งพล่าน เขากำหมัดทั้งสองข้างเอาไว้แน่น
คำพูดของิเฉินเหยียนในวันนี้เหมือนเป็การเปิดประตูบานใหญ่ให้กับิอวี่ แม้หนทางข้างหน้าจะเป็หลุมเป็บ่อ แต่ก็เต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่ไม่มีวันหมดสิ้น
“เอาล่ะ เื่นี้พูดกันแค่นี้ก่อน เ้าต่อสู้เป็เวลานานมาก ต่อให้ร่างกายภายนอกจะดูไม่มีอะไร แต่ไม่แน่ว่าภายในอาจจะมีอาการาเ็ที่ซ่อนอยู่ก็ได้ จะต้องใช้เวลาในการรักษา ไม่อย่างนั้นมันจะเป็ปัญหาในภายหลังได้”
ิเฉินเหยียนพูดเสียงเข้มว่า “หลังจากนี้เ้าก็พักร่างกายให้สบายใจเถอะนะ เื่นี้พ่อจัดการเอง”
“แต่ว่าภัยที่แท้จริงของราชวงศ์ต้าิยังไม่ถูกขจัดไป พูดตามตรง ข้าไม่วางใจเลย” ิอวี่ตอนนี้ถือเป็เสาหลักของราชวงศ์ต้าิแล้ว ั้แ่ต้าิมีภัย เขาก็อยากจะปกป้องมันไว้ตลอดเวลา ในเวลานี้ก็เช่นกัน
“ไม่มีอะไรไม่น่าวางใจทั้งนั้น ร่างกายของเ้าสำคัญที่สุด พ่อให้เ้าไปพักเ้าก็ต้องพัก นี่เป็คำสั่ง”
ิเฉินเหยียนแทบจะไม่ได้ให้โอกาสิอวี่เลย เขาสะบัดชายเสื้อแล้วพูดว่า “ตามพ่อมา”
พูดจบเขาก็เดินตรงไปที่ตำหนักิหุนที่อยู่้า
ถึงแม้คำพูดของิเฉินเหยียนจะดูแข็งกระด้าง แต่ไม่รู้ทำไมในใจของิอวี่กลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ในที่สุดตอนนี้เขาก็ััได้ถึงการมีครอบครัว ...
ิเฉินเหยียนเดินไปยังรูปัหงส์โบยบินที่อยู่ในตำหนักิหุน จากนั้นเขาก็ใช้ลมปราณทำให้รูปนั้นเปล่งแสงสีทองขึ้นมา ิอวี่เดินตามเข้าไปในรูปสีทองนั่น จากนั้นแสงสีทองก็สว่างมากขึ้น แล้วเงาของพวกเขาสองคนก็หายไปในทันที
ร่างของิเฉินเหยียนกับิอวี่ไปโผล่ในพื้นที่แห่งหนึ่งที่สว่างไสว ิอวี่มองไปรอบๆ ก็พบว่ามันเป็พื้นที่ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางสามสิบเมตร รอบๆ นั้นมียาจูหยวนตันและยาวิเศษที่ไม่รู้ชื่ออีกจำนวนมาก กลิ่นหอมของตัวยาโชยไปทั่ว เมื่อสูดเข้าไปก็รู้สึกสบายอย่างมาก
ยาพวกนั้นไม่ได้มีไว้กิน แต่มีไว้ดม ถึงแม้ยาเหล่านี้จะไม่ได้เห็นผลทันตา แต่เมื่อสูดดมเข้าไปทุกวันก็จะทำให้ร่างกายเกิดความเปลี่ยนแปลง
แล้วิอวี่ก็พบอีกว่าด้านหน้าของพื้นที่แห่งนี้มีบ่อน้ำทรงกลมสีทองอยู่ น้ำในบ่อนั้นสะอาดบริสุทธิ์แบบไม่มีอะไรเจือปนเลย
“ที่นี่คือใต้ตำหนักิหุน พ่อใช้มันเป็ห้องฝึกวิชา บ่อน้ำด้านหน้านั่นคือสระัหยก” ิเฉินเหยียนพูด
ปกติแล้ว ิเฉินเหยียนแทบจะไม่ให้ใครมาที่นี่เลย ที่นี่เหมือนสถานที่ส่วนตัวเขา แต่ตอนนี้ิเฉินเหยียนกลับพาิอวี่เข้ามาที่นี่โดยไม่ลังเล
เขาเดินไปที่ชั้นเก็บยาวิเศษแล้วหายาพันปีออกมาหลายอย่าง จากนั้นก็ใช้ลมปราณทำให้โหลแตกแล้วนำยาใส่เข้าไปในบ่อน้ำ ยากระจายตัวอยู่ในบ่อจนบ่อน้ำเริ่มแปรเปลี่ยนเป็สีทอง
จากนั้นิเฉินเหยียนก็เดินไปกดผนังที่อยู่ข้างๆ เบาๆ เหมือนกับเปิดกลไกอะไรบางอย่าง จากนั้นอุณหภูมิของน้ำก็เพิ่มขึ้น ไม่นาน น้ำสีทองก็เกิดควันและมีกลิ่นหอมโชยขึ้นมา
ิเฉินเหยียนมองไปที่ิอวี่แล้วพูดว่า “ครั้งนี้ พ่อใส่ยาวิเศษอายุพันปีเข้าไปสี่อย่าง มีใบไผ่เขียวชิงจู๋ต้วน สมุนไพรตู้จงสีม่วง สมุนไพรไป๋เย่ซูเห่อ และหญ้าตีนหมีสีเื”
“นอกจากสมุนไพรสีอย่างนี้แล้ว ยังมียาวิเศษอายุสามพันปีอีกอย่างหนึ่งนั่นคือ โสมแก้วเคลือบทอง มันเป็ยาที่มีสรรพคุณในการบำรุงเื ฟื้นฟูกำลัง และช่วยให้พลังจิตแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นด้วย”
“อีกทั้งโสมแก้วเคลือบทองยังมีฤทธิ์ในการดูดซึมที่ดีมาก สมุนไพรสี่ชนิดก่อนหน้านี้ถือเป็ยาพื้นฐาน ฤทธิ์ยาของพวกมันได้สลายเข้าไปในโสมแก้วเคลือบทองหมดแล้ว ตอนนี้พลังในร่างกายของเ้าใช้ไปจนหมด เมื่อดูดพลังงานจากโสมแก้วเคลือบทองจะได้ผลลัพธ์เป็สองเท่าจากการออกแรงแค่ครึ่งเดียว เอาล่ะ ไปได้แล้ว”
“เอ่อ ... ”
ในใจของิอวี่นั้นตะลึงมาก ใบไผ่เขียวชิงจู๋ต้วน สมุนไพรตู้จงสีม่วง สมุนไพรไป๋เย่ซูเห่อ หญ้าตีนหมีสีเื ล้วนแต่เป็ยาวิเศษหายากอายุกว่าพันปี แต่ิเฉินเหยียนกลับเอามันออกมาใช้ทั้งสี่อย่างเลย
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ิเฉินเหยียนยังเอายาวิเศษอายุสามพันปีอย่างโสมแก้วเคลือบทองออกมาใช้ด้วย นั่นมันของหายากที่มีมูลค่าเกินประมาณเลยนะ!
ตอนนี้ิเฉินเหยียนนำโสมแก้วเคลือบทองออกมา โดยใช้สมุนไพรอีกสี่อย่างเป็ยาพื้นฐานเพื่อดึงฤทธิ์ยาที่ดีที่สุดของโสมแก้วเคลือบทองออกมา
แต่ิอวี่ก็ยังเลือกเดินไปที่สระัหยก และััได้ถึงพลังลมปราณที่หนาแน่นโชยมาจากบ่อัหยก!
ในเมื่อิเฉินเหยียนปฏิบัติกับเขาเช่นนี้แล้ว ทำถึงขนาดนี้แล้ว ิอวี่เองก็ไม่อยากเสแสร้งเกรงใจอีก เขาถอดเสื้อผ้าออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อและเส้นเืที่เด่นชัดบนร่างกาย จากนั้นก็เดินลงไปในสระัหยกและนั่งขัดสมาธิอยู่ในนั้นจนเหลือแค่คออย่างเดียวที่โผล่ขึ้นมา
เริ่มแรก ิอวี่ััได้ถึงความร้อนของน้ำสีทองในสระ ฤทธิ์ยานั้นพุ่งเข้าสู่ทุกอณูรูขุมขนของิอวี่ทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว
โสมแก้วเคลือบทองอายุสามพันปีกับสมุนไพรอีกสี่ตัวอายุพันปี ฤทธิ์ยาของมันรุนแรงมาก ในระยะเวลาสั้นๆ ิอวี่จึงไม่อาจคุ้นเคยกับมันได้
แต่เมื่อผ่านไปประมาณห้านาที ิอวี่ก็เริ่มคุ้นเคยกับอุณหภูมินั้น เขารู้สึกว่าพลังงานที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายมันไม่ได้ร้อนรุ่มเหมือนอย่างตอนแรกแล้ว กลับกัน มันยังทำให้เขารู้สึกสบายตัวด้วย
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า พลังงานที่อยู่ในโสมแก้วเคลือบทองนั้นมีฤทธิ์เป็กลางมาก สมรรถภาพทางกายภาพของิอวี่นั้นแข็งแกร่งมาก เขาใช้เวลาแค่ห้านาทีในการคุ้นเคยกับมัน
ิอวี่รู้สึกว่าร่างกายของเขาหลอมรวมไปกับยาสีทอง รู้สึกเบาสบาย ยาสีทองค่อยๆ ซึมเข้าสู่ร่างกายของิอวี่อย่างต่อเนื่อง มันทำให้เขารู้สึกว่าสายน้ำที่ไหลผ่านร่างกายของเขานั้นทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างมาก มันทำให้เขาผ่อนคลายเป็ที่สุด
หลังจากที่เขาแช่ยาสีทองเหล่านี้ก็รู้สึกว่าเซลล์ในร่างกายเหมือนกำลังะโโลดเต้นอยู่ ความรู้สึกสดชื่นในทุกเม็ดเซลล์ ความสุขที่ล้นหลามหลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของิอวี่ และในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เขารู้สึกสดชื่นอย่างไม่เคยมีมาก่อน เหมือนกับตัวเองกำลังลอยขึ้นไปบน์ เคลิบเคลิ้มไปจนเขาจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเป็ใคร
