ผู้าุโแห่งตระกูลหลงและคนอื่นๆ ไม่มีข้อสงสัยกับวิธีการรับมือของหลงเหยียนเลย ความโกรธของตระกูลเซียวถูกกดเอาไว้ ทำให้พวกเขาไม่กล้าลงมือ
เซียวเหลิงเอ้าซึ่งเป็คุณชายสี่ของตระกูลเซียวมองหลงเหยียนด้วยความกังวลแล้วะโออกไป “ไอ้หนุ่ม จะให้ดีเ้าหยุดเสียดีกว่า หากเซียวเทียนอวี่และเซียวเทียนเซี่ยวตาย พวกเ้าตระกูลหลงต้องตายกันหมด...”
“ข้าเกลียดเวลาโดนข่มขู่ที่สุด ยิ่งเ้าขู่ข้า ข้าจะทำลายให้เ้าดู”
เมื่อหลงเหยียนพูดจบ ฟึ่บ! มีดเงาโลหิตปรากฏในมือ ก่อนจะจี้ไปที่คอของเซียวเทียนอวี่ กดลงเล็กน้อย เืสีแดงพลันปรากฏ หลงเหยียนควบคุมมีดได้ดีนัก วันนี้เขาจะกดคนตระกูลเซียวให้ได้
“ไม่ ไม่นะ...” เซียวเหลิงเอ้าใจึงทำให้มีสติขึ้นมามาก รู้สึกว่าการที่ตนข่มขู่หลงเหยียนนั่นเป็การกระทำที่โง่เขลายิ่งนัก
หลงเหยียนอายุเพียงแค่สิบหกปี ทว่าจิตใจกลับถูกฝึกมาั้แ่เด็ก ลองถามคนที่ถูกรังแกและหยามศักดิ์ศรีมาเนิ่นนาน เมื่อเติบโต จิตใจของพวกเขาย่อมถูกฝึกแข็งแกร่งดั่งพยัคฆ์! เกรงว่าคนที่อายุเท่ากันคงเทียบไม่ได้
“อวี่เอ๋อ เซี่ยวเอ๋อ...” หลงเหยียนบีบให้ผู้ใหญ่จำต้องคุกเข่าลงบนพื้น ยกมือขึ้นมากุมศีรษะ ร้องคร่ำครวญ...
“เป็ข้าไม่เอาไหนเอง ไม่สามารถฆ่าเ้าเดรัจฉานนั่นเสียเดี๋ยวนี้!” ขณะที่คร่ำครวญ แววตาของเขาแฝงความดุร้าย สามารถเห็นได้ว่าจิตใจของเขาโกรธแค้นมากเพียงใด
เวลานี้เอง ผู้าุโแห่งตระกูลเดินมาข้างหน้า เขามีพลังที่แข็งแกร่งและน่ากลัว มีรังสีที่น่าเกรงขาม ยื่นมือไปจับหลงเหยียนแล้วเอ่ยว่า “เหยียนเอ๋อ หากไม่ใช่เพราะมีเ้า เกรงว่าวันนี้ตระกูลหลงของเราคงดับสิ้น ในเมื่อคนรุ่นถัดไปแสดงออกถึงความรู้สึกเพียงนี้แล้ว มีหรือที่ผู้าุโอย่างข้าจะถอย”
เขาคำรามก่อนหันไปมองคนตระกูลเซียว “เซียวหยุนเหว่ย เกรงว่าวันนี้ตระกูลเซียวของเ้าคงทำอะไรพวกเราไม่ได้แล้ว ตอนนี้เ้ามีสองทางเลือก หนึ่ง เข้ามาสังหารพวกเราเสีย โดยไม่สนใจชีวิตของลูกหลาน ต่อให้ข้าต้องเส้นพลังขาด ข้าก็จะะเิพลังชีพัที่เก้าโดยไม่สนว่าจุดรวมปราณจะะเิ ข้าจะลากพวกเ้าตายไปพร้อมกัน”
“สอง นั่นก็คือมอบยาถอนพิษให้แก่เรา เื่ในวันนี้ พวกเราสองตระกูลจะทำเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ในเมื่อเราต่างก็ไม่ไว้หน้ากันแล้ว ต่างคนต่างอยู่ เช่นนั้นเรายังมีเวลา เพราะเกรงว่าพวกเ้าเองก็คงลังเลไม่กล้าตัดสินใจ เมื่อเป็อันตรายถึงชีวิตของคนรุ่นถัดไป พวกเ้าเองก็คงเสียหายไม่น้อย”
สองทางเลือกนี้บ่งบอกชัดเจนแล้ว แน่นอนว่าหลังจากเซียวหยุนเหว่ยได้ยินก็เข้าใจ ทว่าเป็ถึงผู้นำตระกูล หากถอยไปเช่นนี้ คนในตระกูลเซียวต้องรู้สึกว่าเขาที่เป็ผู้นำนั้นไร้น้ำยา ไม่ก็อ่อนแอจนเกินไปเพราะเขาถูกเด็กอายุสิบหกปีข่มให้ถอย
ทว่าหากไม่ถอย ตระกูลเซียวก็ไม่อาจลอบสังหารหลงเหยียน ทำลายตระกูลหลงได้ในตอนนี้
ขณะที่เขากำลังเรียบเรียงปัญหาทั้งหมดอยู่นั้น หลงห่าวเทียนผู้เป็ลุงใหญ่แห่งตระกูลหลง หลงจ้านน้องรอง และอาหญิงหลงเซวี่ยเซียงเคลื่อนไหวแล้ว
ฟิ้วๆๆๆ ... พวกเขาพุ่งไปด้านหน้าพร้อมกันเพื่อปกป้องผู้าุโแห่งตระกูล ดูออกว่าเวลานี้พวกเขาพร้อมสู้สุดชีวิตแล้ว หากคนตระกูลเซียวพุ่งเข้ามา ต่อให้เส้นพลังขาด จุดรวมปราณะเิก็ไม่มีทางยอมคนตระกูลเซียว
ในที่สุดเซียวหยุนเหว่ยก็ตระหนักได้แล้ว วันนี้เขาคงทำอะไรตระกูลหลงไม่ได้อีก เพื่อปกป้องคนรุ่นถัดไปในตระกูลเซียว เขาคงต้องยอมรับเงื่อนไข
“ผู้นำ ข้าเซียวกงเป้าขอให้ท่านรับเงื่อนไข”
“ข้าเซียวเหลิงเอ้าและเซียวมั่วเหยียน เราขอให้ท่านผู้นำรับเงื่อนไข เื่ระหว่างเรากับตระกูลหลงยังอีกยาวไกล...”
ผู้ฝึกยุทธ์ในเมืองัรวมไปถึงประชาชนธรรมดาแทบปรบมือให้กับการกระทำของตระกูลเซียว ตระกูลเซียวแสดงได้ดีไม่น้อย
เพื่อให้เซียวหยุนเหว่ยไม่ขายหน้า พวกเขาแสดงออกถึงความเคารพ ขอร้องให้ถอยกลับ มีหรือที่ทุกคนจะไม่เข้าใจ ต่อให้ไม่ขอร้อง ตอนนี้เขาก็ไม่มีวิธีกำจัดตระกูลหลงอยู่ดี
เซียวหยุนเหว่ยถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เฮ้อ... ตระกูลหลง พวกเ้านี่เ้าเล่ห์อย่างที่คิดจริงๆ หลงเหยียนเพียงผู้เดียวก็ข่มขู่ตระกูลเซียวข้าสำเร็จ แม้กระทั่งตัวข้าเองยังต้องยอมรับ ทว่าวันเวลายังอีกยาวไกล สักวัน ตระกูลเซียวของข้าจะเหยียบเข้าไปในตระกูลหลงของเ้า”
เพราะเขารู้ดีว่าพวกเขายังมีโอกาส ยังมีคนหนุนหลังซึ่งก็คือสำนักบงกชมาร
อยู่ในยามคับขัน ควรช่วยคนรุ่นถัดไปของตระกูลเซียวก่อน ต่อให้ไม่เต็มใจทว่าเวลานี้เขาก็ไร้ทางเลือก พวกเขายื้อเวลามานานพอสมควรแล้ว หน้าตาของตระกูลเซียวในเมืองัพังลงเพราะหลงเหยียนเพียงผู้เดียว
ทันใดนั้น เซียวหยุนเหว่ยนึกขึ้นได้ว่าเมื่อหลายวันก่อน เหมือนอู่หยา ประมุขแห่งสำนักบงกชมารบอกว่านางจะหายไป่หนึ่ง เหมือนจะมีเื่เร่งรีบ ทว่าเซียวหยุนเหว่ยกำลังปรึกษากับคนตระกูลเซียวว่าจะรับมือกับตระกูลหลงอย่างไรจึงไม่ได้สังเกตเป็พิเศษ เมื่อนึกเช่นนั้น ใบหน้าเขาก็ประกายรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
เซียวหยุนเหว่ยพูดในใจ ‘ตระกูลหลง... ได้ เช่นนั้นข้าจะให้โอกาสพวกเ้าอีกไม่กี่วัน รออู่หยาแห่งสำนักบงกชมารกลับมาก่อนเถิด เมื่อนั้นข้าจะทำให้ตระกูลหลงของพวกเ้าหายไปตลอดกาล แค้นที่เ้าทำไว้กับลูกข้า ข้าต้องชำระให้สาสม’
มีหรือหลงเหยียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะไม่รู้ว่าเขากำลังนึกแผนการชั่วร้ายอยู่ ทว่าหลงเหยียนจำได้ชัดเจน อู่หยาประมุขแห่งสำนักบงกชมารอยู่ลึกสุดในเทือกเขาหยุนหลัว พวกเขากำลังเฝ้ารอให้ต้นหอมหมื่นลี้โตเต็มที่
หากไม่ใช่เพราะเขามีราชสีห์หิรัณย์ หลงเหยียนคงไม่รู้ว่าต้นหอมหมื่นลี้จะโตเต็มที่เมื่อใด โชคดีที่ราชสีห์หิรัณย์บอกเขาว่ายังเหลือเวลาอีกสามวัน เมื่อนึกดูแล้ว ภายในเวลาสามวันตนต้องเฝ้าระวังคนของตระกูลเซียวให้ดี อีกทั้งยังต้องสร้างความแข็งแกร่งของระดับพลังขั้นที่เจ็ดด้วย
เมื่อเป็เช่นนี้ ยื้อต่อไปก็ไร้ความหมาย เซียวหยุนเหว่ยสะบัดมือ ถุงยาถอนพิษถูกส่งลอยไปในมือผู้าุโ
“ไอ้เฒ่า พวกเ้าฟังไว้เสีย ข้ามอบยาถอนพิษให้พวกเ้าแล้ว หากเด็กในตระกูลเซียวยังาเ็อีกแม้เพียงเล็กน้อย ข้าจะสังหารเ้าทั้งตระกูล”
เพราะพิษของฝ่ามือแดนนรกรุนแรงนัก การกินยาถอนพิษไม่ได้ช่วยขับพิษออกในระยะเวลาอันรวดเร็ว จำเป็ต้องใช้เวลาสองชั่วยามในการสลายพิษให้หมดสิ้น
สองตระกูลมหาอำนาจ ด้านหนึ่งคือผู้าุโแห่งตระกูลหลง ด้านหนึ่งคือผู้นำตระกูลเซียวหยุนเหว่ย ทั้งสองเป็คนยึดมั่นในคำพูด ครั้งนี้ผู้าุโแห่งตระกูลหันไปพยักหน้ากับหลงเหยียน
“เหยียนเอ๋อ นอกจากเซียวหลานเฟิงแล้ว ปล่อยคนอื่นๆ กลับไป มีลูกชายเขาเป็ตัวประกัน ความปลอดภัยของเราย่อมสูงกว่า”
หลงเหยียนพยักหน้า รวมพลังปราณ ก่อนที่พลังปราณระลอกหนึ่งจะโยนเซียวเทียนอวี่และเซียวเทียนเซี่ยวลอยไปทางคนตระกูลเซียว ตามมาด้วยเซียวเชียนมั่วกับคนอื่นๆ
เซียวเหลิงเอ้าคือคุณชายสี่แห่งตระกูลเซียวยื่นมือรับพวกเขา ทว่ากลับมองหลงเหยียนด้วยความโกรธแล้วพยักหน้าเป็การส่งสัญญาณ
“ไอ้หนุ่ม จะให้ดีเ้าอย่าได้ออกจากตระกูลหลง มิเช่นนั้นข้าคงทำให้เ้าตายไร้ที่ฝังแน่”
เซียวหยุนเหว่ยไม่เอาเื่ผู้าุโตระกูลหลงอีก ในเมื่อพวกเขาต่างก็เป็เหล่ามหาอำนาจ เป็ผู้มีชื่อเสียง อีกทั้งเวลานี้ก็มีคนทั้งเมืองเป็พยาน หลังหกชั่วยาม เขาจะปล่อยเซียวหลานเฟิงเอง ไม่จำเป็ต้องกลัวว่าจะเล่นอะไรตุกติก
เซียวหยุนเหว่ยพูดด้วยความโมโห “หลงกงฉู่ เ้าฟังไว้ให้ดี เื่ในวันนี้ถือว่าข้าซวยเอง ข้าวางแผนมานานกลับต้องมาพังเพราะเ้าเด็กเดรัจฉานนี่ ถึงกระนั้นข้าก็กล้าเดิมพันเลยว่าหลังจากนี้อีกสิบวัน ข้ายังมีแผนที่จะทำให้ตระกูลหลงหายไปจากเมืองัอย่างสิ้นซาก พวกเ้ารอดูเถิด”
จากนั้นเขาก็หันไปพูดปลอบใจเซียวหลานเฟิง “เฟิงเอ๋อ คงต้องลำบากเ้าแล้ว ข้ารับรองว่าเ้าต้องไม่เป็อะไร”
--------------------