ดาวบอกเล่าชีวิตที่ผ่านๆ มาของหล่อน…
ชีวิตที่ต้องปากกัดตีนถีบ และค่อนข้างจะลำบากจนหล่อนแทบไม่อยากเอ่ยถึงอดีต
“แล้วดาวมีลูกไหม… ”
ลิลลี่ถามต่อ…
“ไม่มีจ้ะ… ”
ดาวตอบไปตามความจริง
“ดีจัง… เรากับแมกซ์ไม่มีลูกเพราะแมกซ์เป็หมัน”
ลิลลี่กล่าว…
จากนั้นทั้งสองก็คุยกันต่อมาอีกพักใหญ่ๆ ให้สมกับที่ไม่ได้เจอกันนาน
ดาวเล่าให้ลิลลี่ฟังว่าทุกวันนี้หล่อนต้องทำงานเป็เสาหลักของบ้าน เพราะว่า ‘ลุงศักดิ์’ ผู้เป็สามีของหล่อนตอนนี้ล้มป่วย หลังจากเกิดอุบัติเหตุใหญ่เมื่อหลายปีก่อน
ลุงศักดิ์เมาแล้วขับรถมอเตอร์ไซค์ไปชนต้นไม้ ทำให้ขาข้างซ้ายหมดความรู้สึก เนื่องจากเส้นประสาทที่ง่ามขาถูกทำลายจากอุบัติเหตุครั้งนั้น
ทุกวันนี้ชีวิตในแต่ละวันของลุงศักดิ์จึงต้องนั่งรถเข็นเป็ส่วนใหญ่
อันที่จริงเคยดาวห้ามปรามเื่ที่ลุงศักดิ์มักจะชอบขับมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ประลองความเร็ว
แต่ทว่าลุงศักดิ์ก็ดื้อรั้นไม่ฟัง กระทั่งนำไปสู่เหตุการณ์อุบัติเหตุเปลี่ยนชีวิตทุกวันนี้
ดาวได้ผัวแก่…
ลุงศักดิ์อายุหกสิบแล้ว ตอนแรกก็นึกว่าลุงศักดิ์รวย แต่พอมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจึงรู้ว่าทรัพย์สมบัติของแกทุกวันนี้ไม่เหลือแล้ว
หลังจากพลัดหลงเข้าไปเป็ผีพนันจนหมดเนื้อหมดตัว สุดท้ายดาวต้องเป็คนหาเลี้ยงเมื่อลุงศักดิ์ป่วย
“เสียใจด้วยนะเื่สามีของเธอ… ”
ลิลลี่เอื้อมมือมาแตะแขน ให้กำลังใจเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันนาน
“ไม่เป็ไรจ้ะ… ”
ดาวกล่าวด้วยแววตาเศร้า แม้ว่าหล่อนพยายามทำน้ำเสียงให้เข้มแข็ง
วาบหนึ่งในความคิดหล่อนดาวอดไม่ได้ที่จะนึกน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง
หล่อนซึ่งครั้งหนึ่งสวยมากถึงขั้นเคยเป็ดาวมหาลัยฯ แต่วันนี้กลับต้องมาตกอับเพราะได้ผัวจนและตอนนี้ลุงศักดิ์ก็มีสภาพไม่ต่างจากคนพิการ
ส่วนลิลลี่ที่ตอนนั้นโดนเพื่อนๆ บูลลี่สารพัดว่าทั้งขี้เหร่ทั้งดำเป็อีดำตับเป็ด
แต่วันนี้กลับได้สามีเป็ชาวต่างชาติและมีโอกาสได้ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศสุขสบาย
‘เื่ของบุญวาสนาแข่งกันไม่ได้จริงๆ… ’
ดาวรำพึงเบาๆ กับตัวเองในใจ…
ยอมรับว่านึกอิจฉาลิลลี่ ที่ได้สามีเป็ชาวต่างชาติมีฐานะ ต่างจากหล่อนที่ชีวิตทุกวันนี้ยังลุ่มๆ ดอนๆ ต้องหาเช้ากินค่ำอย่างที่เห็น
“ดาวจ๊ะ… วันนี้ถ้าพอมีเวลาว่างไปหาฉันที่รีสอร์ตนะ ฉันยังอยู่ที่นี่อีกสามวัน เราจะได้คุยกันให้หายคิดถึง มาปาร์ตี้กันนะคืนนี้เพื่อนๆ ของแมกซ์อีกหลายคนจะแวะมาปาร์ตี้ที่รีสอร์ต”
ลิลลี่ชวนแล้วไม่ลืมรีบแลกเฟสฯ แลกไลน์เอาไว้เป็ช่องทางติดต่อสื่อสาร
“ได้จ้ะเพื่อน… เดี๋ยวเลิกขายของแล้วจะแวะไปหานะ… ”
ดาวตอบ…
หล่อนอยากคุยกับเพื่อนที่คิดถึงเพราะไม่ได้เจอกันนานมาก วันนี้ขายของจนเหนื่อยมาตลอดเย็น ก็เลยนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากไปดื่มกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน
“แล้วเจอกันนะดาว… ”
ลิลลี่บอกชื่อของรีสอร์ตริมทะเลที่หล่อนพัก คุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ ก็แยกจากกัน
ในเวลาต่อมา
เวลาสามทุ่มกว่าๆ…
เสร็จจากขาย ดาวโทรหาสามีของหล่อน…
“ลุงศักดิ์… วันนี้หนูเจอเพื่อนเก่ามาเที่ยวหัวหิน เดี๋ยวหนูจะแวะไปหาเพื่อน อาจจะกลับดึกหน่อยนะจ๊ะ… ”
ดาวสั่งสามีและไม่ลืมโทรบอกป้าคนหนึ่งที่อยู่บ้านเช่าใกล้ๆ กัน ถ้าวันไหนหล่อนติดธุระป้าคนนั้นจะรับหน้าที่ดูแลลุงศักดิ์สามีของหล่อน เป็เื่ปกติที่รู้กันดี ซึ่งลุงศักดิ์ก็ยังลุกขึ้นยืนและเดินได้แม้จะไม่คล่องนัก
“ขับรถดีๆ นะ… ”
ลุงศักดิ์ตอบ…
ขณะสายตากำลังจับจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า จิตใจกำลังจดจ่ออยู่กับการเล่นเกมอย่างเมามัน
เหมือนเป็การฆ่าเวลาให้หมดไปวันๆ ดีกว่าทำตัวซึมเศร้าจิตตกไปกับความเจ็บป่วยที่รุมเร้า
“กินข้าวแล้วก็เข้านอนเลยนะ… อย่าเล่นเกมจนดึก”
ดาวกำชับสามี…
“จ้ะ… ไม่ต้องห่วง”
ลุงศักดิ์ตอบ…
คุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ ก็กดวางสาย
ในเวลาต่อมา
หลังจากเก็บร้านเรียบร้อย ดาวขับรถนิสสันมาร์ชสีเขียวคันเล็กมาตามเวลาที่นัดเอาไว้ จุดหมายคือรีสอร์ตที่ลิลลี่และสามีของหล่อนเข้าพักในหัวหิน
ดาวจอดรถที่หน้ารีสอร์ต…
มีลักษณะเป็บ้านเดี่ยวชั้นเดียวหลังใหญ่อยู่ติดทะเล ตอนนั้นงานปาร์ตี้เล็กๆ ริมสระว่ายน้ำได้เริ่มขึ้นแล้ว
ลิลลี่และนำเพื่อนของแมกซ์อีกสี่คนที่แวะมาร่วมงานปาร์ตี้สังสรรค์ในค่ำคืนนี้ มีทั้ง ‘อดัมส์’ ‘เจมส์’ ‘จิมมี่’ และ ‘ไรอัล’ แต่ละคนล้วนเป็ชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่สะดุดตา ใบหน้าหล่อเหลาคมคร้าม
หลังจากได้ทักทายทำความรู้จักกัน…
เพื่อนๆ ของแมกซ์แต่ละคนแสดงความสนใจในตัวของดาวอย่างออกนอกหน้า ด้วยหล่อนเป็สาวสวยทรงเสน่ห์ ผิวขาวเนียนมาก ผมดำ นมใหญ่มหึมา สะโพกใหญ่ ทรวดทรงเอิบอิ่มเย้ายวนชวนมอง
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ… ”
จิมมี่ ฝรั่งผิวสีแทนตัวใหญ่เดินเข้ามาคุยกับดาว หล่อนสะดุดตากับลายสักบนเนื้อตัวของเขา
“ยินดีค่ะ… ”
ดาวรับแก้วเหล้าที่จิมมี่ยื่นให้…
