“ฟีนิกส์สีเืตัวนั้นแม้ว่าจะมีรูปร่างและเสียงแบบฟีนิกส์ แต่กลับไม่เหมือนฟีนิกส์ทั่วๆไปเลยแม้แต่น้อย ฟีนิกส์ที่แท้จริงจะอวยพรให้แก่เหล่ามนุษย์ แต่ทันทีที่ฟีนิกส์สีเืตัวนั้นปรากฏตัว มันกลับโจมตีใส่เมืองเทียนเฉินอย่างบ้าคลั่ง.... ฟีนิกส์นั้นมีความแข็งแกร่งมาก และเ้าฟีนิกส์สีเืนั่นก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน ชาวเมืองเทียนเฉินของพวกเราพยายามร่วมมือกันอยู่เป็เวลานานถึงสามารถขับไล่มันไปได้และสามารถหลีกเลี่ยนภัยพิบัติที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ในที่สุด แต่ทว่าทั้งหมดก็ไม่ได้จบลงเพียงเท่านั้น หลังจากนั้นเมื่อเวลาผ่านไปพักหนึ่งเ้าฟีนิกส์สีเืตัวนั้นก็จะปรากฏตัวขึ้นบริเวณใกล้ๆเมืองเทียนเฉินอีกหลายครั้ง ทุกครั้งที่มันปรากฏตัวมันก็จะสร้างความเสียหายและทำลายทุกอย่างจนราบ สามปีมานี้ความถี่ในการปรากฏตัวของมันก็แทบจะเป็เดือนละครั้ง ทั้งหมดที่พวกเราทำได้ก็แค่ขับไล่มันออกไป แต่กลับไม่มีความสามรถมากพอจะสังหารมันได้”
เ้าเมืองเทียนเฉินถอนหายใจยาว “ถ้าหากพวกเรามีทหารประจำเมืองที่แข็งแกร่งเหมือนดังเช่นเมืองหลวงล่ะก็พวกเราคงไม่ต้องคอยกังวลใจเช่นนี้แน่ เมื่อเดือนก่อนเ้าฟีนิกส์สีเืก็ปรากฏตัวขึ้นมาอีก หลังจากที่มันสร้างความเสียหายครั้งยิ่งใหญ่ก็ถูกพวกเราขับไล่ไปได้อีกครั้ง แต่หากเป็เช่นนี้ต่อไปเมืองเทียนเฉินของเราก็คงจะไม่มีวันสงบสุขอย่างแท้จริง ดังนั้นหลังจากตอนนั้นผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองเทียนเฉินจึงได้รวมตัวกันเป็กองกำลังขนาดย่อมและติดตามไปยังทิศทางที่เ้าฟีนิกส์สีเืบินหนีไปเพื่อค้นหารังของมันและสาเหตุที่ทำให้มันโจมตีเมืองเทียนเฉินไม่หยุดหย่อนเช่นนี้....... หรือหากมีโอกาสก็จะทำการสังหารมันทันที เฮ้อ...... ตอนนี้ก็ผ่านไปเดือนกว่าแล้ว จนถึงตอนนี้กองกำลังวีรบุรุษนั้นกลับไม่มีข่าวคราวกลับมาเลยแม้แต่นิดเดียว นอกจากที่อยู่ของเ้าฟีนิกส์สีเืที่ส่งมาใน่ไม่กี่วันแรกๆแล้ว ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆส่งมาอีกเลย หลายคนก็พูดกันว่าพวกเขาคงพบเื่ไม่คาดฝันภายใต้น้ำมือของเ้าฟีนิกส์สีเืเป็แน่..... แต่ข้าก็ไม่เชื่อ และไม่อยากที่จะเชื่อเช่นนั้น ผู้กล้าจากต่างแดนเอ๋ยเ้าจะช่วยเดินทางไปทางใต้แล้วค้นหาร่องรอยของพวกเขาได้หรือไม่?”
“ติ๊ง! เ้าเมืองเทียนเฉินมอบหมายให้ท่านช่วยตามหาร่องรอยของทหารประจำเมืองที่หายไป ข้อจำกัด : ชื่อเสียง 220, ลักษณะภารกิจ : ภารกิจหนึ่งเดียว, ระยะเวลาของภารกิจ : 1 เดือน, รางวัลภารกิจ : ไม่ทราบ, ขึ้นอยู่กับระดับความสำเร็จของภารกิจ ท่านจะยอมรับหรือไม่”
“ยอมรับ!”
“ขอบใจเ้ามากเ้าหนุ่ม เ้าสามารถเหรียญผู้กล้าได้แสดงว่าเ้าจะต้องเป็ผู้กล้าที่ยอดเยี่ยมเป็แน่ ได้เ้ามาทำภารกิจที่แสนอันตรายเช่นนี้ข้าก็วางใจได้มากขึ้นแล้วล่ะ” เ้าเมืองเทียนเฉินพยักหน้าแล้วยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ
“แล้วรังของฟีนิกส์สีเือยู่บริเวณไหนเหรอครับ?” เย่เทียนเซียถาม
“ที่ตั้งรังของฟีนิกส์สีเืนั้น หลังจากออกเดินทางไปได้สี่วันกองกำลังวีรบุรุษกลุ่มนั้นก็ให้คนส่งข่าวกลับมาให้พวกเรา..... ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้รับข่าวสารใดๆอีกเลยั้แ่วันนั้นเป็ต้นมา มาสิ เอานี่ไป นี่คือแผนที่ บนแผนที่นี้ได้ระบุสถานที่ตั้งรังของฟีนิกส์สีเืเอาไว้ เ้าน่าจะสามารถหาร่องรอยของพวกเขาหรือข่าวคราวของพวกเขาได้ใกล้ๆบริเวณนี้..... แต่เ้าหนุ่ม แม้ว่าเ้าจะแข็งแกร่งมาก แต่ด้วยความสามารถของเ้าในตอนนี้ จงอย่าพยายามเข้าใกล้รังของฟีนิกส์สีเืจะดีกว่า ด้วยความแข็งแกร่งของมัน เ้าในตอนนี้ยังไม่สามารถต่อกรกับมันได้หรอก”
เ้าเมืองเทียนเฉินส่งแผนที่ที่ดูใหม่เอี่ยมให้เย่เทียนเซี่ย เมื่อเย่เทียนเซี่ยเปิดออกดูเขาก็กวาดตามองอย่างรวดเร็ว สายตาของเขาหยุดลงตรงที่ถูกทำสัญลักษณ์ไว้ว่าเป็ตำแหน่งรังของฟีนิกส์สีเืชั่วครู่ หลังจากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นแล้วเก็บแผนที่ไป
“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะพยายามทำภารกิจนี้ให้สำเร็จภายในระยะเวลาที่สั่นที่สุด” เย่เทียนเซี่ยไม่ได้มีท่าทีท้อถอยหรือพยักหน้าอย่างลำบากใจ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็ภารกิจที่ยากมากๆและเต็มไปด้วยอันตรายร้ายแรง....... แต่ถ้าภารกิจนี้ไม่ยากมันก็คงไม่ใช่ภารกิจหนึ่งเดียว
“ข้าจะตั้งตารอวันที่เ้ากลับมาอย่างปลอดภัย พร้อมนำข่าวดีที่ข้าหวังไว้กลับมาด้วย” เ้าเมืองเทียนเฉินยิ้มน้อยๆก่อนจะพูดออกมา
เย่เทียนเซี่ยเดินออกไปจากจวนเ้าเมืองอย่างเงียบๆ กลังจากเดินวนอยู่ในถนนการค้าใจกลางเมืองรอบหนึ่งเขาก็พบหมู่ตึกที่กระจัดกระจายอยู่โดยรอบใจกลางเมือง เย่เทียนเซี่ยจัดการซื้อม้วนคัมภีร์กลับเมืองเทียนเฉิน 20 ม้วนจากร้านขายไอเทม และซื้อน้ำยาฟื้นฟูขั้นสูงสามขวดจากร้านขายยา หลังจากนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ร้านขายสัตว์พาหนะ
จากแผนที่ที่เ้าเมืองเทียเฉินให้เขามาถ้าให้เดินไปจนถึงตำแหน่งของรังฟีนิกส์สีเืก็คงจะต้องใช้เวลาประมาณสามวัน ทวีปที่สาบสูญนั้นกว้างใหญ่ไพศาลมาก ระยะทางที่ต้องใช้เวลาเดินทางถึงสามวันในแผนที่ของทวีปที่สาบสูญจึงถือเป็เพียงระยะทางสั้นๆเท่านั้น แต่เมื่อระบบแลกเงินยังไม่เปิดให้บริการตอนนี้จึงเกิดภาวะขาดแคลนเหรียญทอง พวกผู้เล่นเลเวลต่ำๆก็ทำได้แค่ใช้ชีวิตอยู่บริเวณรอบๆเมืองเทียนเฉินเท่านั้น เพราะพวกเขาไม่มีเหรียญทองมากพอที่จะซื้อสัตว์พาหนะโดยไม่จำเป็ แต่ในการเดินทางไกลเช่นนี้ การซื้อสัตว์พาหนะเป็สิ่งจำเป็
เ้าของร้ายขายสัตว์พาหนะเป็ชายชราที่ดูมีอายุราวๆ70-80 ปี (ทำไมเป็ตาแก่อีกแล้วล่ะ?) เขากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางง่วงงุน...... ร้านขายของอื่นๆล้วนมีผู้เล่นจำนวนมากหมุนเวียนมาเยี่ยมเยียนไม่ขาดสาย มีเพียงร้านขายสัตว์พาหนะของเขาร้านเดียวที่ไม่มีคนสนใจเลยสักนิด เย่เทียนเซี่ยเดินเข้ามาในร้านแล้วกวาดตามองไปรอบๆเล็กน้อย ชายชราคิดว่าเขาก็คงเหมือนกับผู้เล่นคนอื่นๆที่จะเข้ามาดูๆแล้วก็จากไปในทันที
สัตว์พาหนะที่มีขายในร้านขายสัตว์พาหนะแห่งนี้มีทั้งหมด 4 ประเภท
ม้าทั่วไป : ความเร็วในการเคลื่อนที่ +30, ราคา 70 เหรียญทอง, มันเป็ม้าแดงธรรมดา
ม้าชั้นสูง : ความเร็วในการเคลื่อนที่ +40, ราคา 300 เหรียญทอง, มันคือม้าที่แข็งแรงและสูงใหญ่กว่าม้าธรรมดา ความสามารถในการเคลื่อนที่ของมันก็รวดเร็วกว่าอย่างเห็นได้ชัด
ม้าัขาว : ความเร็วในการเคลื่อนที่ +50, ราคา 2,000 เหรียญทอง, ว่ากันว่ามันคือม้า์ที่เคยส่งผู้ปฏิบัติธรรมไปศึกษายังตะวันตกและยังมีส่วนในการสนับสนุนการเดินทางครั้งนั้นอย่างมากด้วย แต่ประโยคที่ว่า “ม้า์ล้วนเหมือนเมฆ*” ก็เป็เื่จริง ดังนั้นราคาของม้าั์จึงตกลงเรื่อยๆ............
ม้าเหงื่อโลหิต : ความเร็วในการเคลื่อนที่ +60, ราคา 30,000 เหรียญทอง, มันเป็หนึ่งในม้าโบราณของทวีปที่สาบสูญ ร่างกายของมันสูงใหญ่ มีพละกำลัง ความอดทนและความเร็วอันแข็งแกร่ง เป็พาหนะของกษัตริย์ในสมัยโบราณ ปัจจุบันมีม้าเหงื่อโลหิตเหลืออยู่น้อยมาก มูลค่าของมันจึงสูงมากตามไปด้วย
“สวัสดีครับ ผมอยากได้ม้าชั้นสูงหนึ่งตัวครับ” เย่เทียนเซี่ยพูดออกไป หลังจากนั้นก็นำเงินออกมา 300 เหรียญทอง...... พวกมันก็คือเหรียญทองที่เขาได้มาจากการหลอกลวงเ้าแกะอ้วนห้าตัวจากพันธมิตรใบไม้สีชาติ ขณะเดียวกันนั้นเขาก็จงใจยืดเหรียญผู้กล้าที่อยู่บนอกซ้ายให้โดดเด่นขึ้นมา
เมื่อได้ยินว่ามีคนมาซื้อม้าชายชราเ้าของร้ายขายสัตว์พาหนะก็ลืมตาขึ้นมาทันที เขามองไปยังเย่เทียนเซี่ยเป็สิ่งแรก และสิ่งต่อมาที่เขามองเห็นก็คือเหรียญผู้กล้าที่อยู่บนหน้าอกของเย่เทียนเซี่ย
“นั่นมัน......เหรียญผู้กล้า!!”
ปฏิกิริยาตอบสนองเป็ไปตามที่เย่เทียนเซี่ยคาดเดาและหวังไว้ไม่มีผิด เ้าของร้านขายสัตว์พาหนะตื่นเต็มตา สีหน้าและน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนเป็กระตือรือร้น
“ใช่ครับ มันคือเหรียญผู้กล้าที่ผมได้มาโดยบังเอิญ” เย่เทียนเซี่ยตอบกลับไปอย่างถ่อมตัว
เ้าของร้านขายสัตว์พาหนะประเมินเย่เทียนเซี่ยอย่างจริงจังอยู่สักพักก่อนจะพูดออกมา “ไม่คิดมาก่อนเลยว่าข้าจะได้เห็นการปรากฏตัวของผู้เหรียญผู้กล้าอีกครั้ง ข้าตื่นเต้นยิ่งนัก เก็บเหรียญทองของเ้ากลับไปเถอะ การช่วยเ้าถือเป็เื่ที่ข้ายินดียิ่ง ม้าชั้นสูงตัวนี้ข้าให้เ้าโดยไม่คิดเงิน..... อ้อไม่สิ ผู้กล้าที่สามารถเหรียญผู้กล้าได้เช่นเ้า ข้าคิดว่าสิ่งที่คู่ควรกับเ้าน่าจะเป็สัตว์พาหนะที่ดียิ่งกว่า...... อืม.......” เสียงของเ้าของร้านขายสัตว์พาหนะขาดหายไปชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็ขบฟันเบาๆดูเหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง “ทวีปที่สาบสูญของเรา้าผู้กล้า พวกเราเฝ้ารอคอยการปรากฏตัวของผู้กล้ามาโดยตลอด และหวังว่าจะสามารถใช้วิธีการของตัวเองช่วยพวกเขาให้ได้ถึงที่สุด........ ข้าขอมอบม้าเหงื่อโลหิตตัวนี้ให้แก่เ้า”
“............” เย่เทียนเซี่ย
พระเ้า........ ม้าเหงื่อโลหิต........ ให้ฟรี.......... นี่เขาฟังผิดไปหรือเปล่า!?
เย่เทียนเซี่ยที่เดิมที่แค่หวังว่าเ้าของร้านจะมอบม้าชั้นสูงให้เขาฟรีๆเกือบจะคิดว่าหูของเขามีปัญหาซะแล้ว ม้าเหงื่อโลหิต นั่นมันเป็เงินถึงสามหมื่นเหรียญทองเชียวนะ!
-----------------------------------------------------------------------
*ม้า์ล้วนเหมือนเมฆ เป็สำนวนที่มีความหมายประมาณว่าไม่มีค่าให้พูดถึงค่ะ
