ตอนที่ 23 เงื่อนไขสองข้อ
ท่านอาจารย์ใหญ่ เงือนไขของท่านช่างน่าดึงดูดใจจริงๆ แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่อยากเข้าสถาบัน ข้าต้องทำให้ท่านผิดหวังแล้ว” โจวเย่ ยังคงปฏิเสธโดยไม่ลังเล
ดวงตาของ เมิ่งจางคง เต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้ และถามว่า เ้า้าให้พวกข้าทำยังไง เ้าถึงจะเต็มใจเข้าสถาบัน?
โจวเย่ สายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และพูดด้วยรอยยิ้ม "ข้าไม่มีเวลาจริงๆ ข้ามีหลายสิ่งที่ต้องทำ การอยู่ที่นี่จะทำให้ข้าล่าช้าไปมาก"
”เต้าชิงเฟิง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ โดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีกต่อไป
เมิ่งจางคง ยังคงไม่ยอมแพ้ แต่เขาไม่สามารถคิดวิธีอื่นได้
ในความคิดของ เมิ่งจางคง หากโจวเย่ เข้าร่วมสถาบัน สถาบันจะมีชื่อเสียงอย่างมากในอนาคตอย่างแน่นอน!
“โจวเย่ ทำไมเ้าไม่คิดเื่นี้ใหม่อีกทีล่ะ?” หลิวจางหลัน ถามอย่างกังวล
เมื่อโจวเย่ กำลังจะพูด หงเยว่ที่เงียบอยู่ข้างๆ จู่ๆ ก็ดึงแขนเสื้อของโจวเย่แล้วกระซิบ "นายน้อย ท่านสัญญากับพวกเขาไปเลยว่าจะเป็นักเรียนของสถาบันอัคคี และนายน้อยสร้างเงื่อนไข้สักข้อสองข้อ เช่นนายน้อนสามารถไปที่ไหนก็ได้ตามที่้า
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของโจวเย่ก็สว่างขึ้น และเขาก็แอบยกนิ้วให้หงเยว่ นี่เป็วิธีที่ดี อย่างน้อยชายชราเหล่านี้ก็จะไม่มาวุ่นวายกับเขาอีกต่อไป
“ท่านอาจารย์ใหญ่ ข้าจะเข้าร่วมสถาบันอัคคี แต่ต้องมีสองเงื่อนไข ท่านว่าอย่างไร ? แต่ถ้าหากท่านรับเงื่อนไขที่ข้าเสนอไม่ได้ ข้าจะจากไปทันที
“เงื่อนไขเหรอ?” เมิ่งจางคง ผงะเล็กน้อยหลังจากครุ้นคิดอยู่นานเขาก็กล่าวต่อว่า “แน่นอนว่าข้าอาจารย์ใหญ่จะรับเงื่อนไขของเ้า หากข้าสามารถทำได้ ! พูดมาเถอะเงื่อนไขของเ้าคืออะไร?" เมิ่งจางคงถาม
เงื่อนไขที่หนึ่งของข้าคือ ข้าจะเป็นักเรียนของสถาบันอัคคี แต่ข้าสามารถไม่เข้าเรียนและไปที่ไหนก็ได้ เงื่อนไขที่สองหากตระกูลของข้าเจอภัยพิบัติไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตามท่านต้องช่วยเหลือตระกูลของข้าอย่างสุดกำลัง
เมิ่งจางคง ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ แล้วกล่าวว่า "ข้าตกลง หากตระกูลของเ้าเจอภัยพิบัติข้าจะช่วยเหลืออย่างสุดกำลัง และเงื่อนไขที่หนึ่ง เ้าสามารถเข้าและออกสถาบันได้ตลอดเวลา แต่อีกหนึ่งปีข้างหน้าเ้าต้องกลับมาแข่งขันการต่อสู้จัดอันดับอัจฉริยะ ผู้ที่ชนะในการต่อสู้ในรายกายจัดอันดับอัจฉริยะห้าอันแรกจะมีโอกาสได้เข้าทดสอบ บททดสอบทั้งสามแห่งทวยเทพ และหากเ้าสามารถไปถึงแบบทดสอบที่สามได้ เ้าอาจได้รับสมบัติของพระเ้า ทั้งสามจักรวรรดิในดินแดนพิภพของเรา ไม่เคยมีผู้ใดผ่านแบบทดสอบที่สามแห่งทวยเทพ ไม่แน่หากเป็เ้า เ้าอาจทำมันได้
แบบทดสอบทั้งสามของทวยเทพเหรอ ? โจวเย่ประหลาดใจเล็กน้อยและตอบว่า ตกลง ในอีกหนึ่งปีข้าจะเข้าร่วมการแข่งขันอย่างแน่นอน
เมื่อเห็นโจวเย่ตอบตกลง เมิ่งจางคงก็โล่งใจและยิ้มอย่างมีความสุข " โจวเย่ ไม่ว่าเ้า้าอะไร เ้าสามารถเลือกได้ด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะเป็ ทักษะยุทธ์ ยาเม็ด และอาวุธต่างๆ
ความทรงพลังของอาวุธเรียงจากต่ำไปสูง ได้แก่อาวุธธรรมดา , อาวุธดึกดำบรรพ์ , อาวุธปฐี , อาวุธเซียน และอาวุธศักดิ์สิทธิ์ และในแต่ระดับมีสามระดับย่อยได้แก่ ต่ำ , กลาง , สูง
"ข้ายังไม่้าสิ่งพวกนี้ ข้ายังมีสิ่งที่ต้องทำ ดังนั้นข้าขอตัวก่อน!" โจวเย่ ส่ายหัวปฏิเสธแล้วหันหลังเดินออกมา
ไม่ต้้องการที่จะรับสิ่งของจากสถาบันเหรอ? ดวงตาของ เมิ่งจางคง มองไปที่ด้านหลังของโจวเย่หมือนคนโง่
หงเยว่ เ้าฉลาดอย่างยิ่ง” โจวเย่ ชื่นชมทันทีเมื่อเขาเดินออกจากห้องโถง
โจวเย่ชื่นชมตัวเธอ หงเยว่มีความสุขมากและยิ้ม
โจวเย่ และ หงเยว่ เพิ่งเดินออกมาได้สิบกว่าสิบเมตร และหยุดอีกครั้งเพราะมีคนอยู่ตรงหน้าขวางทางพวกเขาไว้
คนที่ขวางทางไม่ใช่คนอื่น แต่เป็ ฮั่นชิงหยาง นายน้องของตระกูลฮั่น พร้อมกับนักเรียนหลายคน
"ระดับที่เจ็ดของอาณาจักรปราณยุทธ์ เ้าสมควรแล้วที่เป็อัจฉริยะของตระกูลฮั่น ยินดีด้วย” โจวเย่พูดอย่างเฉยเมยขณะมองไปที่ ฮั่นชิงหยาง
"นางเป็ใคร?" ฮั่นชิงหยาง ถามโดยมองไปที่หงเยว่
"เป็คนรักใหม่ของข้า!” โจวเย่ ตอบกลับอย่างสบายๆ
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ใบหน้าของ หงเยว่ แดงก่ำแล้วมองโจวเย่ด้วยความประหลาดใจและแอบพูดในใจว่า "นายน้อยเรียกข้าว่าคนรัก หรือว่า นาย....นายน้อยชอบข้า?"
“คนรักใหม่เหรอ? ” ฮั่นชิงหยาง ใเมื่อได้ยิน เพิ่งโดนกู่หยิงทิ้งไม่นานแต่ในตอนนี้กลับควงสาวคนใหม่ที่สวยกว่ากู่หยิง เขา้าโอ้อวดข้ารึอย่างไร ?
"โอ้พระเ้า เราไม่มีโอกาสแล้ว! สาวสวยขนาดนี้มีคนรักแล้ว"
“พระเ้าไม่ยุติธรรมกับข้าเลย ! ข้าก็หล่อมาก แต่ทำไมไม่มีสาวสวยมาให้ข้าบ้าง"
“เฮ้อ น่าเสียดายจัง”
“ สาวน้อย เขาเป็เพียงผู้ที่มีจิติญญาการต่อสู้ขยะระดับสอง เ้าอย่าหลงกลเขา!” ฮั่นชิงหยาง ะโใส่ โจวเย่อย่างเ็า
“เ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ดูถูกพี่เย่ พี่เย่ไม่ใช้ขยะ” หงเยว่ พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องโจวเย่จากการดูถูก และการเรียกโจวเย่ว่านายน้อยของเธอ ก็เปลี่ยนเเปลงเป็ พี่เย่ เธอ้าแสดงเป็คนรักของโจวเย่ให้ดีที่สุด
"เ้า!"
ฮั่นชิงหยาง โกรธมาก และเขาไม่คิดว่าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าจะเพิกเฉยต่อความหวังดีของเขา
ด้วยการมองไปที่ฮั่นชิงหยาง อย่างไม่แยแส โจวเย่ พูดเยาะเย้ยขึ้น "ตอนแรกข้าไม่ได้สนใจเ้าเลย แต่ดูเหมือนว่าเ้าจะทำให้ข้ารำคาญเล็กนอยแล้ว นายน้อยตระกูลฮั่น น่าเสียดายจริงๆ ที่ตระกูลฮั่น สอนเ้ามาแบบนี้ ข้าไม่รู้ว่าถ้าตระกูลฮั่นตกไปอยู่ในมือของเ้า จะอยู่รอดได้นานแค่ไหน?"
"เ้าลองพูดอีกครั้งสิ! อย่าคิดว่าการเอาชนะ ซ่งจ้าน และ ซ่งซวน นั้นยอดเยี่ยม"
"เหอะ! " โจวเย่ ี้เีเกินกว่าจะมีเื่ และจับมือ หงเยว่ แล้วเดินเพื่อที่จะจากไป
นายน้อยกำลังจับมือข้าอยู่! ”หงเยว่ รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ใบหน้าที่สวยงามของเธอแดงก่ำ และหัวใจของเธอก็รู้สึกมีความสุข
เมื่อเห็นว่าทั้งสองสนิทสนมกันมาก นักเรียนชายก็แทบจะอาเจียนเป็เื และพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะรีบพุ่งไปทุบตีโจวเย่