มหาลัยDL

07:30น.

เวียงพิงค์...

“ชื่ออะไรครับน้อง?” เสียงของพี่ผู้ชายหน้าตาตี๋ๆ ตัวสูงๆ ขาวๆ สวมแว่นตาหนาเตอะเอ่ยถามฉันพลางชี้มือมาที่ฉัน ฉันจึงค่อยๆเดินเข้าไปหาพี่เขาอย่างช้าๆ

“สวัสดีค่ะพี่^_^” ฉันยกมือไหว้สวัสดีเขา เขาก็ยกมือรับไหว้ฉัน

“ชื่ออะไรอ่ะเรา พี่จะได้เขียนป้ายชื่อให้” เขาเอ่ยบอกฉันพลางชูปลายชื่อสีชมพูให้ฉันดู ฉันจึงพยักหน้าเข้าใจ

“ชื่อเวียงพิงค์ค่ะ^_^” ฉันตอบพี่เขาไป เขาก็ยิ้มให้ฉันและเริ่มเขียนชื่อฉันลงไปในปลายชื่อ ด้วยลายมือสวยๆบรรจงตัวใหญ่เท่ากันเป๊ะเลยพร้อมกับรูปหัวใจดวงเล็กๆ หนึ่งดวง และเขาก็ยื่นป้ายชื่อมาให้ฉัน

“ขอบคุณค่ะ^_^” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาและรับป้ายชื่อมา เขาก็ยิ้มให้ฉันพลางโบกมือบ๊ายบายให้ฉัน ฉันจึงยิ้มแหยๆส่งไปให้เขาและค่อยๆหันหลังเดินไปรวมกลุ่มกับพวกเพื่อนๆที่ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่กันมามีเพียงฉันที่สะพายกระเป๋าเป้หนึ่งใบไว้ข้างหลังแค่นั้นเอง

“เธอ...หวัดดี..เราชื่อไต้ฝุ่นนะ^_^” ฉันที่กำลังยืนห่างจากเพื่อนๆ เพราะความกลัวแต่ละคนดูเป็๲ลูกคนมีเงินผิดกับฉันที่ไม่ได้มีเงินเหมือนกับพวกเธอ ฉันจึงไม่กล้าเข้าใกล้พวกเธอ แต่เสียงหวานและเป็๲มิตรก็เอ่ยทักทายฉันพร้อมๆกับเเรงสะกิดเบาๆที่หัวไหล่ฉัน ฉันจึงรีบหันไปมองด้วยความ๻๠ใ๽

“หะหวัดดี...เราชื่อเวียงพิงค์ เธอเรียกเราว่าผิงเฉยๆ ก็ได้^_^” ฉันเอ่ยบอกเธอไปเธอเป็๲ผู้หญิงตัวเล็กยิ้มเก่งผมยาวมัดเป็๲หางม้าอย่างเรียบร้อย

“ยินดีที่ได้รู้จักนะผิง^_^”

“จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะไต้ฝุ่น^_^” แล้วฉันกับไต้ฝุ่นก็คุยกันสารพัดของคนที่เพิ่งเคยเจอกันและยังเรียนสาขาเดียวกันด้วย ฉันเรียนสาขาแพทย์เฉพาะทาง ศัลยแพทย์หัวใจ (Cardiac Surgeon) พ่อของฉันป่วยเป็๲โรคหัวใจ ฉันอยากจะไปรักษาท่านให้หายเพราะแม่ของฉันท่านเองก็เสียชีวิตด้วยโรคนี้เหมือนกัน ฉันอยากจะช่วยทุกๆคนที่เคยผ่านจุดนั้นของชีวิตมาเหมือนฉัน จุดที่ๆเราไม่มีเงินมากพอจะไปรักษาโรงพยาบาลแพงๆหรือคลินิกแพงๆ ก็เลยต้องทำให้เราสูญเสียคนที่เราโดยที่เราช่วยเหลืออะไรพวกเขาไม่ได้เลยสักนิดเดียว

“น้องๆ ครับ ถ้าพร้อมกันแล้วเนี่ย ขึ้นรถเลยครับ ได้เวลาแล้ว” เสียงรุ่นพี่เอ่ยขึ้นทำให้ฉันกับไต้ฝุ่นหันไปมองหน้าพวกเขาและในจังหวะนั้นเองฉันก็เห็นพวกพี่ๆสามสี่คนชี้นิ้วมาที่ฉันกับไต้ฝุ่นและยิ้มพร้อมยกมือขึ้นมาโบกเหมือนทักทายพวกเรา

“เพื่อนหนูเองพี่ ชื่อเวียงพิงค์ โคตรน่ารักเลยเนอะ แต่ห้ามจีบ ห้ามแตะต้องเพื่อนฝุ่นเด็ดขาดพี่พายุ!!”ไต้ฝุ่นเดินมายืนข้างหน้าฉันพร้อมชี้นิ้วไปทางพวกพี่ๆ พวกนั้น พี่หน้าหล่อที่ไม่ได้สวมแว่นมีเรือนผมสีนำ้ตาลอ่อนเดินเข้ามาหาพวกฉันตามด้วยเพื่อนๆ เขาอีกสามคนก็เดินตามมาด้วย สงสัยพวกพี่เขาจะเป็๲รุ่นพี่ปีสามแน่ๆเลย เพราะพี่ปีสองจะมีสัญลักษณ์ผ้าสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดไว้ที่แขนเสื้อ เหมือนเมื่อกี้ไต้ฝุ่นจะเป็๲คนบอกฉันเองน่ะนะ

“แหม น้องฝุ่นครับ พวกพี่เเค่มองเอง ยังไม่ได้แตะต้องน้องเวียงพิงค์สักหน่อย” พี่ผู้ชายหนึ่งในเพื่อนของพี่พายุเอ่ยขึ้น และพวกพี่ๆ เขาก็พากันมายืนล้อมฉันกับไต้ฝุ่น ฉัน๻๠ใ๽รีบจับแขนไต้ฝุ่นแน่นเลย

“เห็นไหมผิงกลัวแล้ว ออกไปให้หมดเลยน่ะพวกพี่ๆ อ่ะ!!”ไต้ฝุ่น๻ะโ๠๲ขึ้นพร้อมกับจับแขนฉันพาเดินออกมาจากวงล้อมของพวกรุ่นพี่นั่นอย่างไว

“น้องผิงน่ารักวิ้ววววว”

“ขอไลน์หน่อยสิครับน้องเวียงพิงค์”

“น่ารักโดนใจพี่เลยอ่ะน้องผิง^_^”

“วี๊ดดดด วิ้ววววคนสวยของพี่”

“เงียบๆ หน่อย รำคาญค่ะ!!”ไต้ฝุ่นหันมา๻ะโ๠๲ชี้หน้าพวกพี่ๆ ปีสามพวกพี่ๆ เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรเพียงแต่หัวเราะคิกคักและโบกไม้โบกมือให้ฉัน ฉันจึงรีบหันหน้าหนีเขาทันที เกิดมาไม่เคยเจอผู้ชายแซวแบบนี้เลย เพราะโรงเรียนที่ฉันเรียนเป็๲โรงเรียนของเด็กยากไร้ทำให้มีเด็กนักเรียนไม่เยอะ ส่วนมากมีแต่เด็กที่อยู่ในสถานกำพร้า พวกเขาก็ไม่เคยเป็๲แบบนี้มาก่อนน่ะ สังคมคนรวยนี้น่ากลัวพิลึกๆดีเนอะ

“ไม่ต้องไปสนใจนะผิง พวกนั้นน่ะเขาก็แซวเล่นๆ แบบนี้แหละ เห็นผู้หญิงน่ารักหน่อยเป็๲ไม่ได้”ไต้ฝุ่นพาฉันมานั่งบนรถบัสเรานั่งคู่กัน ฉันนั่งริมหน้าต่างเพราะไต้ฝุ่นบอกให้ฉันนั่งข้างใน เธอจะนั่งข้างนอกเพื่อคอยดูความปลอดภัยให้ฉันเอง

“จ๊ะ”

“พี่พายุคนที่หล่อๆอ่ะคนที่ดัดฟัน เขาเป็๲พี่ชายเราเอง^_^” ฝุ่นหันมาบอกฉันพลางหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอมาเปิดรูปของพี่ชายเธอกับเธอที่ถ่ายคู่กันให้ฉันดู

“พี่พายุมองรักเธอเนอะ^_^” ฉันเห็นรูปของไต้ฝุ่นกับพี่พายุก็เอ่ยขึ้น พี่น้องคู่นี้น่ารักมากเลย ฉันเองก็อยากจะมีพี่สาวที่รักฉัน แต่พี่แพรวาเธอเกลียดฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเกลียดฉันนักหนาทั้งๆที่ฉันเองก็ไม่ได้ทำอะไรให้เธอไม่พอใจเลยสักนิด

“รักอะไรล่ะ ขี้แกล้งเราจะตายไป”ไต้ฝุ่นเบะปากมองบนและเอ่ยบอกฉันแล้วเธอก็กดโทรศัพท์ของเธอดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยและอยู่ดีๆเธอก็หันมาถามฉัน

“และเธอล่ะมีพี่ชายไหม?”

“ไม่มี เรามีแต่พี่สาวน่ะ” ฉันตอบเธอไป เธอก็พยักหน้าเข้าใจ

“พวกพี่ๆเมื่อกี้เขาเป็๲เพื่อนพี่ชายเราเอง เดี๋ยวไว้ไปถึงที่โน้นฉันจะแนะนำพวกเขาให้เธอรู้จัก” ฉันก็พยักหน้ารับรู้และเราสองคนก็นั่งคุยกันสารพัด เธอจบมอปลายจากโรงเรียนชื่อดังเลยน่ะ บ้านเธอรวยมาก ฉันก็บอกเธอว่าบ้านฉันน่ะจนพ่อทำงานก่อสร้างแต่ไต้ฝุ่นก็ไม่ได้นึกรังเกียจฉันหรือปฏิเสธที่ฉันเป็๲เพื่อนกับฉันเลย เธอนิสัยดีมากจริงๆ

“เอาล่ะครับน้องๆ พี่ชื่อพี่ไฟนะครับ อยู่ปีสองเป็๲รุ่นพี่ของพวกเรา” พี่ผู้ชายคนหนึ่งถือไมค์ลอยและพูดขึ้น พวกเราทุกคนจึงเลิกคุยกันและหันไปมองพวกพี่ๆ ที่พากันยืนอยู่ตรงหน้าพวกเราสามคน

“คณะแพทยศาสตร์ปีนี้เด็กน้อยมาก”ไต้ฝุ่นหันมากระซิบบอกฉัน ฉันจึงหันมองไปรอบๆรถ ก็จริงนะคนน้อยมากเพราะพวกเรารับน้องแยกกับสาขาอื่นๆน่ะ เพราะปกติเห็นไต้ฝุ่นบอกว่าเขาจะรับน้องรวมกับคณะพยาบาลศาสตร์

“วันนี้มีน้องๆไม่ถึงยี่สิบคน งั้นพวกพี่จะให้พวกน้องๆ แนะนำตัว พี่ชื่อพี่คิวนะครับ อยู่ปีสองเหมือนกัน” พี่ผู้ชายใส่แว่นเอ่ยขึ้น และก็มาถึงพี่คนสุดท้ายที่เป็๲คนเขียนชื่อให้น้องๆปีหนึ่งรวมถึงของฉันด้วย

“สวัสดีครับ พี่ชื่อพี่เเม็กนะครับ อยู่ปีสองเหมือนกัน^_^” พี่เเม็กเอ่ยขึ้น และพวกน้องๆอย่างพวกฉันก็ปรบมือต้อนรับพวกพี่เขา พวกพี่ๆ ปีสามไปด้วยแต่นั่งอยู่ชั้นล่างน่ะ

“เอ้าล่ะครับเริ่มจากน้องผู้ชายเรียงไปเลย พูดชื่อเล่นและแนะนำอะไรนิดหน่อยก็พอครับ” พี่ไฟเอ่ยขึ้นและชี้ไปทางผู้ชายที่สวมแว่นตาหนาเตอะที่นั่งอยู่แถวแรกทันที และพวกเพื่อนๆ ก็พากันยืนขึ้นแนะนำตัวจนมาถึงตาไต้ฝุ่น เธอก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับยิ้มโหดๆ เธอเป็๲ผู้หญิงห้าวๆ แมนๆ อ่ะมองมีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก ฉันล่ะอิจฉาเธอจังอยากมีความมั่นใจให้ตัวเองบ้าง

“สวัสดีนะ เราชื่อใต้ฝุ่น เรียกฝุ่นเฉยๆก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก^_^”ไต้ฝุ่นเอ่ยขึ้นและก้มหัวทำความเคารพรุ่นพี่ และนั่งลง

“ตาผิงแล้ว^_^”ไต้ฝุ่นหันมาบีบมือฉันและยิ้มให้ฉันอย่างให้กำลังใจ ฉันจึงยืนขึ้นและสายตาของทุกคนก็หันมาจับจ้องมองฉันทำให้ฉันเกิดอาการตื่นเต้น มือบีบเข้าหากันแน่น

“สวัสดีค่ะ ชื่อเวียงพิงค์ค่ะ เรียกผิงเฉยๆ ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะขอบคุณค่ะ” ฉันพูดรัวเร็วและก้มหัวให้เพื่อนๆ และนั่งลงอย่างไว และพวกเขาก็พากันร้องเพลงเต้นกันไต้ฝุ่นที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันเธอก็ลุกขึ้นไปยืดเส้นยืดสายด้วยการเต้นนี้แหละ เธอยังจะชวนฉันด้วยนะ แต่ฉันไม่กล้าน่ะ เกิดมายังไม่เคยเต้นเลย พวกเราใช่เวลาเดินทางนานนับสามชั่วโมงเต็มก็มาถึงจังหวัดที่พวกเราต้องทำกิจกรรมการรับน้องกันที่นี้ เห็นไต้ฝุ่นเล่าให้ฟังว่าพี่ๆ ว๊ากโหดมาอ่ะ เข้มงวดมาก ฉันชักจะกลัวขึ้นมาแล้วสิ

“เร็วๆ ครับน้อง รับประทานเต่ากันไปรึไงครับ ถึงได้ชักช้าอย่างนี้!!!” เสียง๻ะโ๠๲เรียกของพี่ผู้ชายทำให้พวกเราที่เพิ่งจะเดินรถจากรถด้วยความงัวเงียเพราะเพิ่งตื่น แต่ฉันไม่ได้หลับนะไต้ฝุ่นเธอไปเต้นมาหมดแรงก็เลยหลับไปเลย ฉันจึงให้เธอใช้ไหล่ฉันเป็๲หมอนหนุนแทน

“พี่ๆ เริ่มว๊ากแหละ” เสียงของไต้ฝุ่นพูดขึ้นและเธอก็วางกระเป๋าลากที่เธอเพิ่งจะหยิบลงมาจากที่เก็บของแล้วจูงมือฉันเดินไปรวมตัวกับพวกพี่ว๊ากปีสามและพวกพี่ว๊ากก็คือพวกรุ่นพี่ที่เป็๲พวกพี่ชายของไต้ฝุ่นนั้นเอง โดยมีพี่พายุกำลังยืนมองมาที่ฉันอยู่และเขาก็ยิ้มให้ฉัน ฉันจึงยิ้มบางๆ ตอบพี่เขาไป

“สงสัยเธอจะโดนพี่ชายเราจีบแน่ๆ ^_^”ไต้ฝุ่นหันมามองหน้าฉันและเอ่ยขึ้น เธอยิ้มให้ฉันและหันไปยิ้มให้พี่ชายของเธอ

“พี่พายุของเรายังโสดสนิทนะผิง”ไต้ฝุ่นกระซิบบอกฉันในขณะที่เราเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพี่ว๊ากทั้งสี่คนแล้ว

“มาแล้วก็จัดแถวครับ แถวตรงยาว!!!” เสียงของพี่หน้าตี๋โคตรจะแสบแก้วหูเลย ทำไมพี่เขาต้อง๻ะโ๠๲ด้วยเนี่ย พูดธรรมดาๆก็ได้

“ดุเหมือนDOG!!!”ไต้ฝุ่นพูดขึ้นและลอยหน้าลอยตาไปมา ทำให้พี่คนที่โดนไต้ฝุ่นว่าหันขวับมองหน้าไต้ฝุ่นอย่างเอาเ๱ื่๵๹

“น้องครับ!!!เมื่อกี้พูดว่าอะไรน่ะ??!!” พี่เขาเดินเข้ามาหาไต้ฝุ่นอย่างไวและ๻ะโ๠๲ถามด้วยนำ้เสียงและเเววตาที่บ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปยืนขวางหน้าไต้ฝุ่นทันที พร้อมกางแขนเพื่อปกป้องเธอ

“เอ่อพี่คะ พอดีเพื่อนหนูเขาพูดกับหนูนะคะ” ฉันพูดขึ้น พี่เขาจึงมองมาที่ฉันและสีหน้าและแววตาของเขาก็เปลี่ยนทันที

“หึ หน้าหม้อ!”ไต้ฝุ่นพูดขึ้นและเบะปากมองบนใส่รุ่นพี่ ฉันจึงหันไปหาเธอ

“ฝุ่นถือว่าผิงขอนะ” ฉันเอ่ยบอกไต้ฝุ่นไปและทำสีหน้าอ้อนๆเธอ เธอก็มองหน้าฉันและพยักหน้าให้ฉัน

“ก็ได้ถือว่าเห็นแก่หนูผิง”ไต้ฝุ่นพูดขึ้นและเดินออกไปเข้าแถวรวมกับเพื่อนๆในคณะ ฉันจึงหันกลับมามองหน้าพี่เขา

“ขอโทษรุ่นพี่อีกครั้งนะคะที่ทำให้เข้าใจผิด” ฉันยกมือไหว้ขอโทษเขา เขาก็๻๠ใ๽รีบจะยื่นมือมาจับมือฉันแต่ทักษะความว่องไวในการป้องกันตัวที่อาจารย์เคนสอนมาทำให้ฉันถอยหลังหนีและปล่อยมือลงอย่างไวจนรุ่นพี่คนนั้น๻๠ใ๽ ฉันจึงรีบก้มหัวขอโทษเขา

“ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ ผิงขอตัวไปเข้าแถวก่อนนะคะ” ฉันบอกเขาและกำลังจะหันหลังไปร่วมแถวกับไต้ฝุ่นที่ยืนกอดอกมองฉันกับรุ่นพี่และตลอดเวลาเธอชี้นิ้วมาที่รุ่นพี่และทำท่าปาดคอตัวเองเหมือนจะขู่รุ่นพี่คนนี้

“ไม่เป็๲ไรครับ แต่พี่ขอไลน์น้องเวียงพิงค์หน่อยได้ไหม?” รุ่นพี่เอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูของเขามาให้ฉัน

“เอ่อขอโทษนะคะพอดีผิงไม่มีไลน์นะคะ” ฉันบอกเขาไปตามความจริงพลางก้มหัวขอโทษเขา

“น้องผิงครับ เข้าแถวได้แล้วครับจะได้เข้าที่พักกัน” เสียงพี่พายุพี่ชายไต้ฝุ่น๻ะโ๠๲บอกฉันมาแต่ไกล ฉันจึงหันไปมองเขาและพยักหน้ารับรู้

“ผิงขอตัวก่อนค่ะ” ฉันพูดรัวเร็วบอกรุ่นพี่และรีบวิ่งเข้าไปที่แถวเพื่อจะต่อหลังไต้ฝุ่นแต่ไต้ฝุ่นกลับจับให้ฉันไปยืนข้างหน้าเธอ และพวกรุ่นพี่ปีสองก็เเจ้งรายละเอียดในการอยู่ที่นี้เรามาค้างที่นี้สองคืนสามวัน เราจะนอนแยกชายหญิงอยู่คนละฝั่งและพวกพี่เขาก็ให้เราเดินแถวไปเข้าที่พักและรอฟังเสียงเป่านกหวีดของพวกรุ่นพี่เพื่อเรียกไปรวม

“ผิงน้อยของเรา เธอไม่เห็นออร่าบนหัวมันเหรอ?” ไต้ฝุ่นพูดขึ้นในจังหวะที่เรากำลังจัดแจงของเข้าตู้เสื้อผ้า เราได้นอนห้องเดียวกัน นอนห้องละสองคน ฉันที่กำลังช่วยฝุ่นจัดเสื้อผ้าอยู่ก็หันไปมองหน้าเธอด้วยความสงสัย

“ออร่าบนหัวคืออะไรเหรอเราไม่ค่อยเข้าใจ” ฉันถามไต้ฝุ่นไปด้วยความสงสัย ออร่าบนหัวใครเหรอ

“โอ้ย!หนูผิง เธอนี้นอกจะน่ารักแสนดีไม่พอยังจะซื่อด้วยน่ะเนี่ย ดีแล้วที่เธอมีเราเป็๲องครักษ์เราจะปกป้องเธอจากเฒ่าหัวงูพวกนั้นเอง!!”ไต้ฝุ่นพูดขึ้นพลางลุกขึ้นยืนและเดินวนรอบห้องทำท่าหึกเหิม ฉันจึงยิ้มหัวเราะกับความขี้เล่นและความน่ารักของเธอ

“เราลงไปเดินเล่นถ่ายรูปข้างล่างกันเถอะหนูผิง”ไต้ฝุ่นพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นและเธอก็รีบมาจับมื

อฉันให้เดินตามเธอไป เมื่อเช้ามาดามมาส่งฉันและท่านก็กลับบ้าน ท่านต้องอยู่บ้านคนเดียวคงเหงาแย่เลย ฉันคิดถึงท่านจัง