ไป๋เหวินเซวียนมองเธออย่างอ่อนโยนภายใต้ความเงียบ เขาไม่ขัดจังหวะ เพียงปล่อยให้เธอได้พูดสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาเอง    “ฉันปล่อยให้เสี่ยวฉินอยู่กับพวกเขา...” เธอพูดเสียงสั่น “ฉันคิดว่ามันจะปลอดภัย ฉันคิดว่าเขาจะได้รับการดูแล...”    “...เด็ก...