ูเาด้านหลังตระกูลเย่
เย่ชิงหนิวกับเย่ไป๋หู่พาเย่ชิงอู่และเหล่านายน้อยคุณหนูทั้งหลายมายังูเาด้านหลัง ส่วนคนอื่นๆ ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้ามาได้จึงให้เย่เชียงและคนของตระกูลดูแลต้อนรับไป เนื่องจากพื้นที่แห่งนี้เป็เขตหวงห้ามของตระกูลเย่ เวลาปกติแม้แต่ผู้าุโระดับธรรมดาทั่วไปของตระกูลเย่ยังไม่มีสิทธิ์เข้ามา แต่พวกหลงไซ้หนาน เฟิงจื่อ และฮวาเฉ่าแตกต่างออกไป เพราะพวกเขาต่างเป็ว่าที่หัวหน้าตระกูลรุ่นต่อไปของแต่ละตระกูลใหญ่ ส่วนเยว่ชิงเฉิงยิ่งไม่ต้องพูดถึงเป็ว่าที่ภรรยาที่ยังไม่แต่งของเย่ชิงหาน ดังนั้นเย่ชิงหนิวและเย่ไป๋หู่ปรึกษากันอยู่ชั่วครู่จึงตัดสินใจยกเว้นให้สักครั้งพาพวกเขาเข้ามา
ทัศนียภาพูเาด้านหลังตระกูลเย่ยังคงงดงามเช่นเคย กำแพงที่เย่เทียนหลงพังก็กลับคืนมาอยู่ในสภาพเดิมเรียบร้อย
ภายในหอเล็กๆ ข้างทะเลสาบ ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกับเด็กสาวที่ได้ยินชื่อมาเนิ่นนานแต่ยังไม่เคยพบพานสักครั้ง มองดูเย่ชิงอวี่ที่อยู่ในชุดขาวพร้อมกับเส้นผมที่ขาวไปทั้งศีรษะ ใบหน้าที่นอนหลับด้วยอาการสงบนิ่งราวกับคนหลับลึกอยู่บนเตียงหลังใหญ่สีขาว ในวินาทีที่ได้เห็นจิตใจของพวกเขาต่างเกิดความรู้สึกเศร้าและเ็ปภายในใจกันขึ้นมา
เด็กสาวหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ที่ใครเห็นใครก็รัก ใครเห็นใครก็เอ็นดูเช่นนี้ ตอนนั้นเสว่อู๋เหินและเย่ชิงขวงกล้าลงมือทำเื่ต่ำช้าต่อนางไปได้อย่างไรกัน? เย่ชิงอู่และเยว่ชิงเฉิงยิ่งอดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ และยิ่งคิดถึงเย่ชิงหานที่ตกอยู่ภายในูเาสุสานทวยเทพน้ำตาพลันไหลพรั่งพรูออกมาดั่งสายฝน
“พี่หนิว ยาิญญาเทวะที่เย่ชิงหานแลกมาตอนนี้อยู่กับท่านใช่ไหม?” เย่ไป๋หู่เห็นว่าบรรยากาศภายในห้องเริ่มอึดอัดขึ้นจึงได้เบนความสนใจของทุกคนไปทางอื่น
“อืม! อยู่กับข้า แล้วยาอีกเม็ดที่ท่านหัวหน้าตระกูลไปแลกมาเล่า?” เย่ชิงหนิวล้วงเอากล่องหยกสีเขียวออกมาจากอก ของสิ่งนี้เป็สิ่งที่เย่ชิงหานใช้พลังปราณรบที่หลงเหลืออยู่อย่างน้อยนิดซัดปลิวออกมาก่อนที่ตัวเขาจะถูกดูดเข้าไปภายในูเาสุสานทวยเทพ ถ้าหากพวกเขาไม่สามารถทำให้เย่ชิงอวี่ฟื้นขึ้นมาได้คงรู้สึกผิดต่อเย่ชิงหานเป็อย่างมาก
“อืม ท่านหัวหน้าตระกูลมอบให้ข้าเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ และยังสั่งกำชับอีกว่าหากพวกท่านกลับมาถึงให้รีบทำการช่วยเหลือเย่ชิงอวี่ให้ฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วที่สุดเพื่อทำตามความปรารถนาของเย่ชิงหานให้สำเร็จ! อืม...ให้ข้าเตรียมตัวสักหน่อย รออีกไม่กี่วันค่อยช่วยนางให้ฟื้นขึ้นมาก็แล้วกัน!” เย่ไป๋หู่พยักหน้าตอบรับพร้อมกับเอ่ยขึ้น
ทุกคนอยู่ภายในหออีกไม่นานจึงถูกพาลงมาจากูเาโดยเย่ไป๋หู่เพื่อพากลับไปพักผ่อน ส่วนเย่ชิงหนิวอยู่ต่อทีู่เาด้านหลังเพื่อพักรักษาตัว
.................................
เย่ไป๋หู่พูดว่าขอเวลาเตรียมตัวไม่กี่วันแต่ภายในเย็นวันนั้นกลับเรียกเย่ชิงหนิวที่เพิ่งจะเริ่มเก็บตัวรักษาอาการาเ็ออกมาทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังทำการส่งกระแสเสียงบอกผู้าุโของตระกูลเย่หลายคนมาช่วยคุ้มกันบริเวณูเาด้านหลังอีกด้วย เพราะในคืนนี้เขาจะใช้เคล็ดวิชาลับทำการช่วยให้เย่ชิงอวี่ฟื้นขึ้นมา
เย่ชิงอวี่ถูกเย่ชิงเสบีบบังคับ หลังจากพุ่งชนกำแพงกลับปลุกพลังคุณสมบัติทางร่างกายร่างหยกิญญาขึ้นมาได้ จากนั้นฝืนทำการเซ่นสังเวยิญญาโดยที่ยังไม่สามารถศึกษาให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงวิธีการเซ่นสังเวยิญญาจนทำให้เกิดพลังตีกลับิญญาได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักเกือบจะดวงิญญาแตกสลายไป
ตลอดหนึ่งปีมานี้ล้วนเป็เย่ไป๋หู่ที่ใช้ของวิเศษล้ำค่าและยาสมุนไพรหายากต่างๆ ที่เกี่ยวกับพลังิญญามาทำการหล่อเลี้ยงดวงิญญาของนางเอาไว้ ตอนนี้ยาิญญาเทวะอยู่ในมือแล้วเขาย่อมไม่รอช้ารีบจัดการใช้เคล็ดวิชาลับเพื่อช่วยเหลือนางให้ตื่นขึ้นมาภายในคืนนี้ วิธีการก็คือ ทำการดึงเอาพลังิญญาบริสุทธิ์มหาศาลที่อยู่ภายในยาิญญาเทวะเข้าไปในหัวของนาง จากนั้นทำให้พลังิญญาที่หลงเหลืออยู่เล็กน้อยของนางมั่นคงแข็งแรงและเติบโตขึ้นเรื่อยๆ จนมีขนาดและระดับความแข็งแกร่งของิญญาเท่ากับของคนปกติ จากนั้นนางก็จะตื่นขึ้นมาได้เอง
“ท่านปู่ไป๋หู่ ผ่านคืนนี้ไปน้องชิงอวี่ก็จะตื่นขึ้นมาแล้วใช่ไหม?” เย่ชิงอู่อยู่ข้างกายเย่ชิงหนิวตลอด ดังนั้นสิ่งที่เย่ไป๋หู่กำลังทำนางย่อมรู้ทุกอย่าง ส่วนเย่ชิงหนิวก็ไม่ได้ปฏิเสธที่นางขอมาดูด้วยและเหมือนกับว่าชื่นชมที่นางมาด้วยซ้ำ
“นางหนู อย่าส่งเสียง ดูอยู่ข้างๆ ให้ดีก็พอ ถ้าหากมีพลังิญญาที่เอ่อล้นออกมาให้ใช้เคล็ดวิชาลับที่ข้าสอนให้ดูดซับเอาให้หมด!” เย่ไป๋หูยังไม่ได้พูดอะไรแต่เย่ชิงหนิวกลับถลึงตามองเย่ชิงอู่ครั้งหนึ่ง ยาิญญาเทวะพลังมากมายมหาศาลถึงเพียงนั้นคาดว่าเย่ชิงอวี่คงไม่สามารถดูดซับไปได้หมดแน่ ดังนั้นเย่ชิงหนิวจึงพาเย่ชิงอู่มาด้วยเผื่อว่านางจะได้รับประโยชน์ไปด้วย
“อืม พลังเหล่านี้หากระเหยไปเฉยๆ ก็น่าเสียดาย สามารถดูดซับได้เท่าไรก็เท่านั้น! พี่หนิวท่านช่วยระวังให้ข้าด้วยล่ะ ข้าจะเริ่มแล้ว!” เย่ไป๋หู่พยักหน้าแล้วหันไปมองเย่ชิงหนิวครั้งหนึ่ง แม้ว่ารากฐานพลังปราณรบภายในร่างกายของเย่ชิงหนิวจะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก แต่พลังทางิญญากลับสมบูรณ์เต็มเปี่ยมดี ดังนั้นเย่ไป๋หู่เรียกเย่ชิงหนิวมาด้วยก็เพื่อจะให้เขามาอยู่ข้างๆ เพื่อคอยระวังให้
พูดจบเขาล้วงกล่องหยกสีขาวออกมาจากหน้าอกแล้วจึงปล่อยอาณาเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมา มือข้างซ้ายที่ยื่นออกไปพวยพุ่งกระแสพลังสีขาวโปร่งใสชนิดหนึ่งปกคลุมไปยังศีรษะของเย่ชิงอวี่เอาไว้ หลังจากนั้นหลายนาทีต่อมาเย่ไป๋หู่ดึงมือกลับแล้วเปิดกล่องหยกสีขาวนั้นขึ้น ทันใดนั้นกลิ่นหอมที่ทำให้คนเคลิบเคลิ้มพลันแผ่กระจายตลบอบอวลไปทั่วทั้งหอเล็ก เนื่องจากอาณาเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เย่ไป๋หู่ครอบหอเอาไว้ทำให้กลิ่นหอมไม่ได้เอ่อล้นออกไปสู่ภายนอกแต่อย่างใด
เย่ไป๋หู่รีบทำลักษณะท่ามือประสานกันขึ้นอย่างรวดเร็วสองครั้งเปลี่ยนฝ่ามือกลายเป็กรงเล็บคว้าจับไปที่หินหยกเจ็ดสีขนาดเท่าเล็บมือที่กำลังส่องสว่างสีสันแวววาวลานตาที่อยู่ในกล่องหยกสีขาว จากนั้นใช้กระแสพลังสีขาวที่ปล่อยออกจากกรงเล็บห่อหุ้มหินหยกเจ็ดสีนั้นลอยเคลื่อนไปยัง้าหน้าผากของเย่ชิงอวี่
เย่ชิงอู่อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงจ้องมองดูหินหยกเจ็ดสีที่ส่องสว่างสีสันแวววาวลานตาเหนือบริเวณหน้าผาก้าของเย่ชิงอวี่ นี่ก็คือยาิญญาเทวะรึ? ทำไมถึงดูสวยงามเช่นนี้ พลังที่แผ่ออกมาทำให้คนรู้สึกสุขสบายเป็อย่างมากทั่วทั้งสรรพางค์กายรู้สึกราวกับเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมอกของมารดาฉันนั้น จิตใจอบอุ่นและเป็สุขสงบ เย่ชิงอู่ไม่กล้าประมาทรีบโคจรเคล็ดวิชาลับที่เย่ชิงหนิวสอนให้นางสงบจิตใจเป็สมาธิฝึกฝนขึ้นในทันที
ส่วนเย่ชิงหนิวและเย่ไป๋หู่กลับมองตากันครั้งหนึ่งต่างเห็นได้ถึงแววสงสัยและตกตะลึงที่อยู่ในดวงตาของอีกฝ่าย ยาิญญาเทวะที่เป็ของระดับเทพเช่นนี้แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยพบเห็นมาก่อนแต่ในบันทึกข้อมูลของทางตระกูลเขียนบรรยายไว้อย่างละเอียดชัดเจน เ้าหินหยกเจ็ดสีเม็ดที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้แม้ว่าภายในจะอัดแน่นไปด้วยพลังิญญาบริสุทธิ์มหาศาล แต่ทำไมถึงได้ไม่เหมือนกับในบันทึกข้อมูลของทางตระกูลที่บรรยายเอาไว้เลย?
แม้บนตัวของทั้งสองคนจะมียาิญญาเทวะกันคนละเม็ด แต่ของสิ่งนี้ถ้าไม่ถึงเวลาใช้จริงๆ จะไม่เปิดกล่องหยกที่บรรจะอยู่ออกเป็อันขาด เวลาปกติพวกเขาใช้พลังิญญาตรวจสอบดูแค่เพียงััได้ว่าภายในมีพลังิญญาที่บริสุทธิ์อยู่จำนวนมากแค่นั้น แต่ครั้งนี้เป็ครั้งแรกที่เห็นของจริงซึ่งไม่คาดคิดว่าจะแตกต่างจากข้อมูลบันทึกของตระกูลที่บรรยายเอาไว้เช่นนี้?
“เอ่ออ...” ในขณะที่ทั้งสองคนไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรดี จะดำเนินการต่อหรือจะหยุดดีนั้น หินหยกเจ็ดสีที่ลอยอยู่เหนือหน้าผากของเย่ชิงอวี่พลันเปล่งประกายแสงวาบออกมาครั้งหนึ่งแล้วก็มุดหายเข้าไปภายในหน้าผากของนาง จากนั้นไม่นานร่างกายของเย่ชิงอวี่พลันแผ่พุ่งแสงสีขาวที่ทำให้รู้สึกสงบออกมา ทั่วทั้งร่างและใบหน้าของนางเริ่มค่อยๆ มีสีเืปรากฏขึ้นมา...
“มันเกิดอะไรขึ้น?”
เย่ชิงหนิวลุกยืนขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เย่ชิงหานก่อนที่จะถูกดูดกลืนเข้าไปภายในูเาสุสานทวยเทพย้ำอย่างหนักแน่นว่าต้องช่วยเย่ชิงอวี่ให้ฟื้นขึ้นมาให้ได้ ตอนนี้กลับปรากฏเหตุการณ์แปลกประหลาดเช่นนี้ขึ้นถ้าหากเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมาเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้าอย่างไรดีเหมือนกัน
เย่ไป๋หู่รีบยื่นมือข้างซ้ายออกไปหวังที่จะใช้พลังปราณรบสีขาวโปร่งใสนั้นตรวจสอบดูภายในร่างของเย่ชิงอวี่สักหน่อย เพียงแต่ไม่คาดคิดว่ากระแสพลังสีขาวโปร่งใสนั้นยังไม่ทันที่จะซึมหายเข้าไปในหัวของเย่ชิงอวี่กลับถูกต่อต้านสะท้อนกลับออกมาเสียก่อน
“ซวยแล้ว! แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถตรวจสอบดูสภาพิญญาของเย่ชิงอวี่ได้ หินบ้านี้ต้องไม่ใช่ยาิญญาเทวะอย่างแน่นอน บันทึกข้อมูลที่บรรยายไว้เกี่ยวกับยาิญญาเทวะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แล้วตกลงมันคืออะไรกันแน่?”
เย่ไป๋หู่ก็ร้อนรนรีบลุกขึ้นยืนทันที ดวงตาปรากฏความตื่นตระหนกขึ้น ชี้นิ้วไปที่เย่ชิงอวี่พร้อมกับพูดออกมาอย่างติดๆ ขัดๆ
สีหน้าของเย่ชิงหนิวจากที่ปั้นยากเริ่มเปลี่ยนเป็เขียวคล้ำแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย “ไม่ใช่เ้าบอกว่าท่านหัวหน้าตระกูลไปแลกยาิญญาเทวะจากเ้าเกาะเร้นลับมิใช่รึ? ถ้าหากนี่ไม่ใช่ยาิญญาเทวะแล้วมันคือสิ่งใดกัน?”
“มันคือผลึกเทวะ!”
ในขณะที่เย่ไป๋หู่และเย่ชิงหนิวไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ทันใดนั้นพลันปรากฏเสียงๆ หนึ่งดังขั้นมาในอากาศ ในเวลาเดียวกันดวงตาของทั้งสองคนรู้สึกพร่ามัวขึ้นครั้งหนึ่งก่อนที่จะปรากฏเงาร่างสีดำสายหนึ่งโผล่ออกมาจากกลางอากาศภายในหอ!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้