กู้หลานอันตะลึงกับน้ำเสียงอันเ็าของเขาเมื่อไม่แน่ใจก็มองดูเจาเยี่ยอีกครั้งถึงปกติจะไม่ค่อยยิ้มให้แต่ก็ไม่เคยดุเขาแบบนี้ เมื่อนึกได้ว่าตัวเองกลับชาติมาเกิดใหม่และเพิ่งพบกับเจาเยี่ยครั้งแรก การกระทำแบบนี้ดูหุนหันพลันแล่นเกินไปจริงๆ จึงรีบปล่อยเขาจากอ้อมอก ลูบหน้าตัวเองด้วยความตื่นตระหนก รีบตั้งสติและกล่าวขอโทษ “ซุปเปอร์สตาร์เจาขออภัยจริงๆ ฉันชื่นชมนายมาตลอด เมื่อได้เจอ ก็เก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่ถึงได้ทำอะไรบ้าบิ่นแบบนี้”
“ไม่เป็ไร”เมื่อได้เห็นท่าทีของกู้หลานอันที่เปลี่ยนไป เจาเยี่ยหรี่ตาลงและพูดขึ้นเบาๆ ใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ แต่จากการที่ตัวเขาได้รู้จักกับเจาเยี่ยครึ่งปีกู้หลานอันรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของเขาชัดเจน เจาเยี่ยโกรธซะแล้ว หลานอันเกาหัวด้วยความสงสัยและไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองทำอะไรผิดไป เมื่อเห็นเจาเยี่ยกำลังเดินจากไปเพราะความร้อนรน จึงรีบคว้าตัวเขาไว้ “อย่าเพิ่งไปฉันมีเื่จะพูดกับนาย”
“ปล่อย”เจาเยี่ยปัดมือเขาทิ้งอย่างไร้ความปราณีเพราะั้แ่เขาและเพื่อนรักหลินเซวียนเริ่มเข้าสู่วงการเพื่อนเขารวมถึงการ์ดก็กันคนอื่นไม่ให้เข้าใกล้เขาได้ในระยะประชิดน้อยคนนักที่จะได้เเตะต้องตัวเขา เเต่ในวันนี้คนคนนี้ละเมิดเส้นที่เขาขีดไว้ครั้งเเล้วครั้งเล่าเขาอดไม่ได้จริงๆที่จะเเสดงท่าทีโกรธเเบบนั้น
กู้หลานอันที่โดนปัดจนตัวเซ มองดูเจาเยี่ยด้วยความประหลาดใจ คิ้วสวยขมวดมุ่น เพราะชาติที่เเล้วกู้หลานอันไม่ได้รู้จักเจาเยี่ยเร็วขนาดนี้เขาคาดไม่ถึงว่าเจาเยี่ยในตอนนี้กับเจาเยี่ยในเวลาที่รู้จักมักจี่สนิทกันเเล้วจะต่างกันขนาดนี้ เช่นการถูกเนื้อต้องตัว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจาเยี่ยจะเกลียดการถูกเนื้อต้องตัวขนาดนี้หากในตอนนี้เขาถูกตัวเจาเยี่ยไม่ได้เลย เเล้วจะเข้าใกล้เจาเยี่ยได้อย่างไรกู้หลานอันอดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล
ในขณะที่กู้หลานอันตกอยู่ในภวังค์ของห้วงความคิดเจาเยี่ยก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ เขาค่อยๆปัดเสื้อที่โดนหลานอันดึงเมื่อครู่ ก่อนจะพูดด้วยความสุภาพอ่อนน้อมหากห่างเหินว่า “ต้องขอโทษด้วย ฉันไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว ว่าเเต่นายมีเื่อะไรรึเปล่า? ”
สติของกู้หลานอันกลับมาเพราะคำพูดของเจาเยี่ยเเต่กลับต้องอึ้งไปอีกครั้งกับคำถามของเขา ที่รั้งไว้เมื่อกี้เขาเผลอพลั้งปากเพราะไม่อยากให้เจาเยี่ยเดินจากไปเท่านั้นเอง ไฉนเลยตอนนี้เขาจะมีเื่อะไรให้พูดด้วยกัน จะบอกเขาไปว่าฉันกลับมาเกิดใหม่งั้นหรือ? มีเเต่จะทำให้เจาเยี่ยคิดว่าเขาเป็บ้าน่ะสิ
เมื่อคิดไปถึงเื่เกิดใหม่เเววตาของหลานอันก็เปล่งประกายเมื่อคิดถึงคำพูดสุดท้ายที่เขาเอ่ยออกมาก่อนจะะโตึก หลานอันอ้าปากกว้างะโมันออกมาเหมือนคนที่เก็บความในใจไว้เเล้วอยากพูดออกมาให้คนรักฟัง “เจาเยี่ย ที่ฉันรั้งนายเอาไว้ ฉันอยากจะบอกนายว่า ฉันชอบนายตั้งเเต่เเรกพบ”ถึงเเม้คำพูดเหล่านี้ ฟังดูในชาตินี้จะดูปลอมไปบ้าง ถึงอย่างนั้นเมื่อชาติที่เเล้ว ั้แ่ที่เขาได้เห็นออร่าของเจาเยี่ยที่เดินมาเเต่ไกล หลานอันก็ตกหลุมรักเจาเยี่ยตั้งเเต่เเรกพบจริงๆ เพียงเเต่ในชาตินั้น เขารู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าไม่คู่ควรกับเจาเยี่ย ตลอดเวลาที่ผ่านไปนั้น เขาไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเองออกไปต้องไขว่คว้าไต่เต้าจนสถานะของตัวเองเท่าเทียมกับเจาเยี่ยถึงกล้าบอกความในใจเเต่ไม่เคยคิดเลยว่าการรอแล้วรอเล่า สุดท้ายจนถึงวันที่เขาตายก็ยังไม่มีโอกาสได้พูดให้เจาเยี่ยได้รับรู้ ในตอนนี้ที่พูดคำนี้ได้เอื้อยเอ่ยออกไป ถึงเเม้จะไม่ได้เขินอายเหมือนในตอนเเรกเเต่ความรู้สึกประหม่าตื่นเต้นก็ยังคงมีอยู่ชัดเจน
เจาเยี่ยรู้สึกตะลึงในสิ่งที่เขาพูดนอกจากจะไม่ประทับใจในการกระทำของเขาเเต่เเรกเเล้ว การกระทำนี้ทำให้เื่ยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีกในวงการบันเทิงนั้น การมาบอกว่าชอบกรรมการก่อนการประกวด เหตุผลที่คิดได้มีเพียงหนึ่งเดียวคือหลานอัน้าให้เจาเยี่ยสนับสนุนตนเองนั่นเอง
“ฉันไม่ชอบการติดสินบน”เขาเอ่ยทิ้งท้ายคำพูดนี้ด้วยน้ำเสียงต่ำๆ เจาเยี่ยมองก็ไม่มองกู้หลานอันมือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าเเล้วเดินจากไปอย่างไม่ใยดี
“หา?” กู้หลานอันถูกคำพูดของเจาเยี่ยทำให้อึ้งไป จะร้องไห้หรือหัวเราะก็ล้วนกระทำไม่ออกทั้งนั้น เขาอุตส่าห์บอกรักไปตรงๆเเต่กลับถูกเข้าใจผิดว่า้าเอาตัวเข้าเเลกเพื่อให้ได้อยู่ในวงการบันเทิงเเต่คิดๆเเล้วมันก็ใช่ การกระทำเมื่อครู่ของเขามันดูประหลาดจริงๆ เเต่มันมีเพียงเหตุผลนี้ที่จะอธิบายในสิ่งที่เขาทำได้นี่นา เมื่อคิดได้เเบบนี้ ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก พออารมณ์ดีขึ้นมองตามเเผ่นหลังของเจาเยี่ยที่เดินจากไปแล้วยิ้มออกมา สูดหายใจเข้าลึกๆะโเสียงดังว่า “เจาเยี่ย ที่ฉันบอกนายว่านายคือรักเเรกพบของฉัน ไม่ได้เป็เพราะฉันจะหลอกใช้นายเพื่อไปถึงฝัน ฉันเเค่้าจะบอกนายว่า ฉันชอบนายจริงๆ และฉันจะตามจีบนาย”
สำหรับเจาเยี่ย คำว่าชอบนั้นทำให้เขารู้สึกเอียนเหลือเกิน มีผู้คนมากมายที่พูดว่าชอบกับให้เขา พ่อเเม่ เเฟนเพลงเเฟนคลับ ดารา นับไม่ถ้วน ทว่าไม่เคยมีใครให้ความจริงใจกับเขาเลยพวกเขาล้วนหวังผลประโยชน์ ชายหนุ่มส่ายหัวเบาๆ จากนั้นเจาเยี่ยก็เชิดหน้าขึ้น ก้าวเดินต่อไปอย่างไม่เเยเเส
คำว่าชอบคำนี้น่ะ เขาไม่มีวันศรัทธาในตัวมันหรอก
