ณ วังหลวง
"จักรพรรดินีเพคะ องค์รัชทายาทแจ้งว่ากำลังเดินทางกลับมาวังหลวง" นีน่ารายงานตามเอกสารที่ได้รับมาทันที เพราะสถานการณ์ตอนนี้ถึงจะดีขึ้นแล้วแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่นัก ยังมีเหล่าขุนนางจำนวนมากที่อยากเห็นหน้าว่าที่คู่หมั้น
"ดีแล้วล่ะ ขออย่าให้เกิดเื่ก่อนมาถึงก็พอ"
"ทำไมคิดเช่นนั้นเพคะ"
"มีหลายคนที่ไม่พอใจเื่นี้เยอะ มันจะต้องมีการลอบสังหารเกิดขึ้นแน่" ที่นี่ไม่ใช่เมืองมนุษย์ฉะนั้นกฎทุกอย่างมีไว้แหก ไม่ได้มีไว้ทำตามดั่งที่ควรจะเป็
"แล้วพระองค์จะทำเช่นไรเพคะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน ของแบบนี้ต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง"
ขุนนางบางส่วนที่หวังพึ่งอำนาจจากเ้าชายฝาแฝดมากกว่ารัชทายาทคนปัจจุบัน เนื่องจากไม่ชอบความคิดที่รู้ไปทุกเื่โดยไม่ฟังคำจากผู้ใหญ่ หากมีเื่มนุษย์เข้ามาเกี่ยวข้องแล้วหมายความจุดอ่อนคือสิ่งนี้ เมื่อรู้จุดอ่อนของศัตรูเป็ธรรมดาที่จะต้องกำจัดทิ้ง
"กระผมจ้างทหารรับจ้างให้ไปลอบสังหารรัชทายาทแล้วขอรับ"
"ทำดีมาก ชาร์ที"
"ข้าอยากจะรู้นักว่ารัชทายาทจะปกป้องคนรักได้หรือไม่"
"ขอรับ"
การเดินทางกลับวังหลวงนั้นจำเป็ต้องใช้รถม้าเนื่องจากเป็การเดินทางที่เป็ทางการ ไม่สามารถใช้แบบรถค้างคาวไปแบบคราวก่อนได้ รวมถึงใช้เส้นทางหลักในการเดินทางอีกด้วย หมายความว่าอาจถูกลอบสังหารหรือเป็เป้าโดนโจมตีได้ง่าย การจะมีชีวิตรอดกลับไปได้ต้องมาจากความสามารถของตนเอง พึ่งพาใครไม่ได้ หมู่แวมไพร์ด้วยกันการทำให้ตัวเองแข็งแกร่งถึงจะอยู่เหนือทุกคน
ตูม!
ใครกันที่กล้าวางแผนลอบทำร้ายรัชทายาทแบบนี้ มันคงจะไม่รู้ว่ากำลังต่อกรกับใครอยู่ ไม่มีทางรอดเงื้อมมือไปได้แน่นอน เมล์ะโออกจากหน้าต่างของรถม้าด้วยความไวตามสัญชาติญาณแวมไพร์ กรงเล็บยาวถูกขยายออกตามการเรียกหาของผู้เป็นาย มีทหารรับจ้างจำนวนมากกำลังล้อมรถม้าเอาไว้ ช่างเป็เกมการเมืองที่เดาง่ายเสียจริง โชคดีที่ไม่ได้พาใครมาด้วยนอกจากพวกเราเท่านั้น
"กระรอกน้อย อยู่ในรถนะ"
"ท่านพี่จะไปไหน"
"ข้าจะออกไปช่วยเมล์ มามากขนาดนั้นยังไงก็น่าจะรับมือยาก"
ขึ้นชื่อว่าทหารรับจ้างการต่อกรกับองค์รักษ์คนสนิทของรัชทายาทถือว่าเป็เื่เหนือความคาดหมายนัก ฝีมือห่างชั้นกันมากเลยทีเดียว แต่ด้วยจำนวนที่มากขนาดนี้ ถึงพลังจะห่างกันแต่พลาดพลั้งขึ้นมาก็ไม่แน่ว่าจะได้จบชีวิตในสมรภูมิเช่นกัน รัชทายาทเห็นท่าไม่ดีจึงออกโรงมาช่วยข้ารับใช้ของตนเอง สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาคมนั้น
จำนวนนับพันนี่มันอะไรกัน ใครเป็คนจ้างพวกมันมาได้มากขนาดนี้ แปลว่าคนจ้างวานมีอำนาจพอมากสมควร จุดประสงค์ในครั้งนี้หวังอะไรกันแน่ ถ้าเป็เื่ราชบัลลังค์ไม่มีทางเปลี่ยนอยู่แล้ว ถึงข้าจะตายไปก็ยังมีสองแฝดนรกที่เขี้ยวลากดินขึ้นครองราชย์ จู่ๆ ก็มีบุคคลปริศนายื่นมือเข้ามาช่วยทำให้กองทหารรับจ้างจำนวนมากล้มตายภายในพริบตาเดียว
"รัชทายาทไม่ควรแสดงพลังของเืบริสุทธิ์ต่อเส้นทางหลวงเเห่งนี้ ลำพังกำลังทางทหารน่าจะมากพอแล้วพะยะค่ะ" ฟรังซ์ เตือนด้วยความหวังดี หากโดยประชาชนไปด้วยแล้วมันจะต้องมีผลเสียตามมาอีกมากมายแน่
"ถึงไม่มีเ้าหน้าที่มาช่วย ข้าก็สามารถจัดการเ้าพวกนี้เองได้"
"หม่อมฉันมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยขององค์รัชทายาทและว่าที่คู่หมั้น"
"ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นขอรับ"
"หึ! อย่างเ้าเนี่ยนะจะมาปกป้องข้า"
"เืในตัวเ้ามันเป็ของชนชั้นปลายแถวด้วยซ้ำ ลืมไปแล้วรึ"
"แย่แล้วพะยะค่ะ รถม้าหาย! "
"ว่าไงนะ! "
"กระรอกน้อยอยู่ที่ไหน"
"แผนล่องั้นรึ! เจ็บใจนัก! " รัชทายาทหมดความอดทนต่อทุกสิ่ง พลังของเืบริสุทธิกำลังส่งผลต่อโลกนี้ เสียงกู่ร้องของเขาส่งผลให้แม่น้ำไหลย้อนไปอีกทาง ท้องฟ้าเปลี่ยนสี แผ่นดินสั่นะเื ถึงจะรู้ว่าควรสงบใจให้มากกว่านี้แต่พอเป็เื่ของคนที่รักแล้วมันยากเกินห้ามใจนัก
ผัวะ!
"รัชทายาทต้องใจเย็นให้มากกว่านี้พะยะค่ะ ไม่เช่นนั้นใครจะตามหาคุณชายจีนได้"
"กลับพระราชวังแล้วค่อยคิดเื่นี้กันใหม่ หม่อมฉันจะเตรียมทุกอย่างให้พร้อม"
"ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขออาสาไปด้วยพะยะค่ะ เื่ของราชสำนักเป็หน้าที่ของทหารอย่างพวกเรา" ฟรังซ์ อาสาขอไปด้วย
"เรเวล เ้าอย่าเพิ่งมายุ่งในตอนที่รัชทายาทจิตใจไม่มั่นคง"
"ข้าคือข้ารับใช้คนสนิทของรัชทายาท"
"คนที่เคียงบ่าเคียงไหล่มาั้แ่เด็ก"
"คนที่จะหยุดเขาได้มีเพียงข้าเท่านั้น"
"หากไม่อยากตาย อย่าได้เข้ามาวุ่นวาย"
"การตามหาคุณชายริค เป็หน้าที่ของพวกเราไม่ใช่เ้า"
