“สมาชิกทั้งหมดในอาณาจักรสัตว์โลก ั้แ่สัตว์ที่มีขนาดเล็กอย่าง” “สิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว” ไปจนถึงสัตว์ที่มีกลไกทางความคิดสลับซับซ้อนอย่าง “สิ่งมีชีวิตที่เลี้ยงลูกด้วยนม” ล้วนต่างมุ่งมั่นในการสืบทอดทายาท และขยายเผ่าพันธุ์ของตนให้รุ่งเรือง ดังนั้นจึงทำให้สัตว์ทุกชนิดบนโลกเกิดการวิวัฒนาการ…สัตว์โลกมีหลากหลายวิธีในการแสดงความรักที่แตกต่างกันออกไป แต่ในกระบวนการที่จะนำมาซึ่งความรุ่งเรืองของเผ่าพันธุ์ ล้วนต้องมีการปฏิสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายจึงจะสำเร็จได้ เรียกว่า “การสนธิ” หรือ “การผสมพันธุ์” “...”
บนจอวีดิทัศน์ในห้องเรียน กำลังเปิดวิดีโอที่มีเนื้อหา “18+” หากแต่ตัวละครเอกในเื่ไม่ใช่หนุ่มสาวที่รูปร่างเซ็กซี่ เร้าใจ แต่เป็ลิงชิมแปนซีที่กำลังผสมพันธุ์กันอยู่—อย่าเพิ่งคิดลึกนะ เพราะมันเป็เพียงเนื้อหาบางส่วนของ (หลักสูตรการเติบโตด้านสุขภาพจิตและร่างกายของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา) ที่ได้เปิดฉายแล้วบนจอวีดิทัศน์ในห้องของหลายๆ โรงเรียน แต่สำหรับโรงเรียนชีจงแล้ว ครั้งนี้ถือเป็ครั้งแรก จึงมีผู้ชายจำนวนมากตื่นเต้นจนแทบนั่งไม่ติด จินตนาการไปต่างๆ นานา ด้วยความคาดหวังว่า “ภาพยนตร์” ที่พวกเขารอคอยมานานนี้ จะมีเนื้อหา “18+” ที่มากระตุ้นให้เืในร่างกายได้สูบฉีดถึงขีดสุด
แม้ว่าผู้ชายจำนวนไม่น้อย จะเคยดูวิดีโอ “สุดขีด” ยิ่งกว่านี้ ที่ผลิตโดยประเทศญี่ปุ่น หรือประเทศในแถบทวีปยุโรป ในรูปแบบ “ภาพยนตร์” แล้วก็ตาม แต่ส่วนมากแล้วเป็การแอบดูในที่ลับตาคนเดียวแบบหลบๆ ซ่อนๆ ซึ่งต่างจากการดูอย่างเปิดเผยโจ่งแจ้งพร้อมกันหลายๆ สิบคนแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเพื่อนนักเรียนหญิงมาร่วมดูพร้อมกันด้วยแล้ว นี่เป็ครั้งแรกแน่นอน
เวลานี้เป็เดือนสี่ที่แมกไม้ทั้งหลายเริ่มผลิบานแล้ว แต่เนื่องจากเมืองซ่าหยางได้รับแสงแดดเต็มเปี่ยมอยู่เป็ประจำ จึงทำให้อากาศตอนนี้ร้อนราวกับอยู่ในฤดูร้อนเลย
ผ้าม่านของหน้าต่างทุกบานล้วนถูกปิดสนิท เพื่อรักษาประสิทธิภาพในการดูวีดิทัศน์ ทำให้อากาศถ่ายเทได้น้อยมาก บรรยากาศในห้องเรียนจึงร้อนอบอ้าว ถึงแม้บนเพดานจะมีพัดลมที่เก่าแก่จนเกือบจะเป็วัตถุโบราณเปิดอยู่ถึง 3 ตัวก็ตาม แต่การหมุนของพัดลมที่เก่าแก่ใกล้พัง เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถจะทำให้คลายร้อนได้เลย ดูไปได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น หลังของฉินหลางก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เช้าวันนี้ฉินหลางเพิ่งย้ายเข้ามาในโรงเรียนชื่อดังของประเทศแห่งนี้ เขาไม่คิดเลยว่า คาบแรกของการเรียนก็ต้องมานั่งดูวิดีโอเพื่อการศึกษาแบบนี้แล้ว
“มีสัตว์เพศเมียหลายชนิดที่สามารถปล่อยกลิ่นที่เรียกว่า "ฟีโรโมน" เพื่อดึงดูดเพศตรงข้ามได้ มันจะปล่อยกลิ่นชนิดพิเศษนี้ก็ต่อเมื่อ้าดึงดูดเพศตรงข้าม โดยส่วนมากแล้วฟีโรโมนจะถูกขับออกมาจากร่างกายในลักษณะที่เป็ของเหลว ซึ่งอาจผสมหรือรวมตัวกับของเหลวชนิดอื่น ก่อนจะถูกขับออกมาจากร่างกาย อย่างเช่น เหงื่อ…”
เหงื่อ?
เมื่อได้ฟังการบรรยายเกี่ยวกับลักษณะของฟีโรโมนในวิดีโอดังกล่าว ฉินหลางคิดพลางส่ายหน้าเล็กน้อย เพราะเขารู้สึกว่าในเหงื่อมีเพียงกลิ่นเหม็นเท่านั้น เป็ไปไม่ได้ที่มันจะมีกลิ่นหอม ซึ่งความคิดนี้ของเขาก็ได้รับการยืนยันอย่างชัดเจนแล้วจากหอพักชาย
แค่ออกเหงื่อก็สามารถหาคู่ได้ ใช้ได้กับชะมดเท่านั้นแหละ คงจะใช้กับคนไม่ได้
ในตอนนั้นเอง ก็มีกลิ่นหอมที่แปลกประหลาดสองกลิ่นโชยมาเข้าจมูกฉินหลาง กลิ่นหอมทั้งสองนี้ คล้ายกับก้อนหินที่ถูกโยนเข้าไปในบึงน้ำที่แน่นิ่ง ทำให้ใจที่นิ่งมานานของฉินหลางเหมือนมีคลื่นน้ำซัดสาดขึ้นมาทันที
ต้องขอบคุณตาเฒ่าพิษที่ตั้งใจปลูกฝัง ทำให้ตอนนี้ประสาทััด้านการรับรู้กลิ่นของเขาละเอียดอ่อนมาก จึงสามารถแยกแยะกลิ่นเพื่อตามหาที่มาได้ เพียงครู่เดียวเขาก็พบกับต้นตอของหนึ่งในสองกลิ่นนั้น
กลิ่นแรกนี้ อบอวลไปด้วยความหอมละมุนละไม ทว่ายังผสมความเย้ายวนของหญิงสาววัยสะพรั่ง ดูเย้ายวนในขณะที่ยังคงเลอค่า ดูสง่างามและพราวเสน่ห์ยั่วยวนชวนหลงใหลไปในเวลาเดียวกัน ราวกับ “ในฤดูใบไม้ผลิที่เหล่าบุปผาต่างบานสะพรั่ง ทว่าบุปผาที่บริสุทธิ์บนยอดเขาสูงเพิ่งเริ่มจะผลิบาน” ดั่งบุปผาบนยอดเขาสูง ในประโยคถึงเป็บุปผาเหมือนกัน แต่เป็บุปผาที่สวยเด่นสะดุดตาทว่าเริ่มผลิบานช้ากว่าดอกไม้ทั่วไป สวยจนผู้คนต่างแลตะลึง
เพียงครู่เดียว ฉินหลางก็ระบุหนึ่งในเ้าของกลิ่นหอมนั้นด้วยสายตา แล้วหัวใจเขาก็ต้องเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
เพราะเ้าของกลิ่นนี้คือ “เถารั่วเซียง” อาจารย์ประจำวิชาชีววิทยาคนใหม่ของเขานั่นเอง
ั้แ่ก่อนจะย้ายมาชีจง ฉินหลางก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเถารั่วเซียงมาบ้างแล้ว ไม่ใช่สิ ควรจะใช้คำว่า ชื่อเสียงที่เลื่องลือมากกว่า เถารั่วเซียงที่เพิ่งอายุครบยี่สิบ แน่นอนว่าต้องสวยสะพรั่งดั่งบุปผาในฤดูใบไม้ผลิ ปีนี้เธอเพิ่งมาเป็อาจารย์ที่ชีจง ทันทีที่ปรากฏตัวเธอก็ถูกยกให้เป็อาจารย์สาวที่ร้อนแรงที่สุดในชีจง รวมไปถึงเมืองเซี่ยหยางอีกด้วย ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ในชีจงต่างก็ต้องโดนรัศมีความโดดเด่นของเธอกลบจนดับสนิทชั่วพริบตา
ดั่งคำที่ว่า “ชื่อของคนดังสร้างประโยชน์ให้คนอื่นได้ ต้นไม้ที่สูงใหญ่ให้ร่มเงาให้คนหลบร้อนได้ “วินาทีที่เห็นเถารั่วเซียง ฉินหลางรู้สึกเหมือนหัวใจที่แห้งแล้งจนห่อเหี่ยวมานาน ได้รับการหล่อเลี้ยงให้กระชุ่มกระชวย ั้แ่ดวงตาไปจนถึงดวงิญญา อย่างที่ไม่เคยเป็มาก่อน ราวกับได้ยินเสียงร้องเรียกจากนางฟ้าเ้าในฤดูใบไม้ผลิ
ดูแล้วคนสวยไม่เพียงแต่หล่อเลี้ยงสายตาเท่านั้น แต่ยังสามารถหล่อเลี้ยงหัวใจได้อีกด้วย
ตอนนี้เถารั่วเซียงยืนอยู่ทางด้านซ้ายของฉินหลาง เอนร่างพิงกับขอบหน้าต่าง ย่อพักเท้าข้างหนึ่งและวางมือไว้บนขอบหน้าต่าง เพื่อใช้ลมเบาๆ ที่ลอดเข้ามาจากร่องด้านข้างหน้าต่างคลายร้อน เป็ท่าทีที่ดูสบายๆ แถมยังแอบมีความี้เีเล็กน้อยอีกด้วย แต่กลับให้ความรู้สึกมากมายในด้านความรัก แม้เธอจะใส่ชุดสูทกระโปรงสีเทาเข้ม ที่เป็ชุดทำงานของอาจารย์โรงเรียนชีจง ซึ่งความจริงแล้วควรจะดูเคร่งขรึมและน่าเกรงขาม แต่เพราะหน้าอกอันอวบอิ่มกับสะโพกที่กลมกลึง รวมถึงเอวที่บางคอดและขาเรียวยาวของเธอ จึงทำให้ชุดทำงานที่แข็งทื่อนี้กลายเป็ชุดทำงานสุดเซ็กซี่ เย้ายวนใจ จนเรียกว่าชุดทำงานแบบยั่วยวนเลยก็ว่าได้
ดูเหมือนเถารั่วเซียงจะร้อนมาก ทั้งใบหน้าและลำคอ เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ เม็ดเหงื่อพวกนี้รวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มไหลลงมาราวกับเป็ลำธารเล็กๆ ก่อนจะไหลผ่านปากแดงสวยอวบอิ่มที่เผยอได้รูป ไหลผ่านคางแหลมและใบหน้าที่ขาวอมชมพูดุจหยกขาวไร้ตำหนิ ลงไปยังร่องตรงกลางหน้าอกที่ดูลึกลับของเธอ มารวมกันในร่องลึกที่สวยจนไม่อาจละสายตาได้ ภายใต้ร่องลึกนั้น คลับคล้ายคลับคลาเหมือนมีรอยสักที่ซ่อนอยู่ …ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ทั้งสวยสง่าและมั่นใจในตัวเอง จนเรียกได้ว่าสวยสมบูรณ์แบบแม้จะอยู่ในชุดทำงาน อย่างอาจารย์เถา ก็แอบมีอีกมุมที่เกเรด้วย
ฉินหลางรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ในขณะที่เขากำลังสติไม่อยู่กับร่องกับรอย สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น
วี้ด!~
ยุงตัวหนึ่ง ซึ่งไม่รู้ว่าบินมาจากที่ไหน ส่งเสียงวี้ดวี้และบินโดยไม่ลังเลตรงไปยังเถารั่วเซียง ที่น่ากลัวยิ่งไปกว่านั้น เพราะเป้าหมายของยุงตัวนี้คือ…หน้าอกของเถารั่วเซียงนั่นเอง
“เดรัจฉาน!”
ฉินหลางหลุดสบถออกมาอย่างอดไม่ได้ ยุงตัวนี้น่ารังเกียจมากเกินไปแล้ว บังอาจตรงเข้าไปในพื้นที่ต้องห้าม!
ถึงแม้เ้ายุงนี่จะตัวเล็กมาก แต่กลับมีศิลปะและใจกล้ามาก ต้องเข้าใจว่าหน้าอกเถารั่วเซียงนั่นมัน “ยอดเขาที่สูงชัน ห้วยหุบเขาลึก สูงชันอันตราย” ยากที่จะลงสู่พื้นในบริเวณนี้ ต้องมีฝีมือการบินที่ล้ำลึกมากๆ เท่านั้นจึงจะทำได้สำเร็จ ยิ่งไปกว่านั้น หากยอดเขาทั้งสองของเถารั่วเซียงสั่นไหวแม้เพียงเล็กน้อย ก็สามารถบีบยุงลามกตัวนี้ให้เละเป็โจ๊กได้ง่ายๆ เลยทีเดียว
และแล้ว เ้ายุงหัวงูก็ลงสู่พื้นได้สำเร็จ
ฉินหลางร้อนใจ!
ก่อนที่ฉินหลางจะเผด็จศึกเธอได้สำเร็จ เขาจะยอมให้ใครมาทำให้พื้นที่ต้องห้ามของเถารั่วเซียงด่างพร้อยไม่ได้ ต่อให้เป็เพียงยุงแค่ตัวเดียวก็ไม่ได้ นอกจากนั้น ฉินหลางรู้ดีว่ายุงที่มีพื้นสีดำคาดลายเส้นสีขาวชนิดนี้ เรียกว่า “ยุงลาย” เนื่องจากสัญชาตญาณของมันมีความปรารถนาที่จะโจมตีสูงมาก มันจึงถูกเรียกอีกอย่างว่า “ยุงเสือเอเชีย” ยุงชนิดนี้มีลักษณะเล็ก แต่มีพิษร้ายแรงจนต้องตะลึง ใครก็ตามที่โดนกัด อย่างเบาจะเกิดรอยแดงขนาดประมานปลายนิ้วมือ ในผู้ที่เป็หนักจะเกิดแผลและตุ่มหนอง นอกจากนี้ เ้าตัวเล็กนี่ยังเป็พาหะนำโรค และยอดฝีมือในการแพร่เชื้อโรคต่างๆ ั้แ่เชื้อ “โรคไข้สมองอักเสบญี่ปุ่น” ไปจนถึงเชื้อ “โรคไข้เหลือง” และเชื้อ “โรคไข้เืออก” เลยทีเดียว
เ้ายุงเสือเอเชียตัวนี้ นอกจากจะเป็ยอดฝีมือด้านการบินแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันยังเป็โจรปล้นเืฝีมือดี แล้วยังเป็โจรปล้นสวาทชั้นเยี่ยมอีกด้วย โดยมันจะบินสำรวจหาจุดที่ดีที่สุดจากเขาสูงทั้งสองลูกเงียบๆ ก่อนจะบินไปถึงได้อย่างง่ายดาย มันฝังหัวลงบนผิวขาวสวยตรงกลางลำห้วย จากนั้นก็เขย่าปากแหลมๆ ของมันหนึ่งทีอย่างชำนาญ เตรียมพร้อมจะดูดเืไปพร้อมกับการปล้นสวาทที่เป็งานถนัดของมัน
ฉินหลางตระหนักได้ว่าเขาจะต้องขัดขวางเ้ายุงลามกตัวนี้!
ในเสี้ยววินาทีที่ยุงลามกเตรียมจะใช้ปลายปากแหลมของมันปักไปยังหน้าอกของเถารั่วเซียงนั้น เสมือนมีแสงแวบผ่านในสมองฉินหลาง เขานึกขึ้นได้ว่ามีแก้วน้ำเย็น ที่เขาเอามาไว้ในห้องก่อนเข้าเรียน จึงรีบก้มหน้าลงเพื่อหยิบ แล้วทำท่าเหมือนกำลังจะดื่มน้ำ เขาใช้นิ้วปัดหลอดดูดหนึ่งทีเหมือนไม่ตั้งใจ ทำให้น้ำเย็นจำนวนหนึ่งที่เกาะอยู่บนหลอดถูกดีดไปทางเถารั่วเซียง และแล้วก็มีน้ำสองหยดในนั้น ที่ไม่ทำให้เขาผิดหวัง ลอยไปตกบนเนินหน้าอกขาวสวยของเถารั่วเซียงได้อย่างพอดิบพอดี
หยดน้ำที่เย็นะเื ทำเอาเถารั่วเซียงสะดุ้งโหยงทันที ูเาทั้งสองลูก ข้างหน้าเธอสั่นไหวอย่างอดไม่ได้ เผยให้เห็นถึงความนุ่มเด้งของหน้าอกที่ยืดหยุ่นจนไม่น่าเชื่อ ทำเอายุงลามกถูกสั่นจนเสียหลักไหลลงไปในร่องของหน้าอก ก่อนจะจมมิดหายไปอย่างรวดเร็ว ราวกับจมลงไปในทะเลเพราะคลื่นลมพายุที่โหมกระหน่ำ
ฉินหลางแอบโล่งใจ เพียงไม่นาน เขาก็ได้เห็นในสิ่งที่คาดไม่ถึง เพราะฉินหลางคิดว่าเ้ายุงลามกถูกบีบตายไปแล้วเสียอีก ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า มันจะบินฝ่าคลื่นลูกั์นี้ออกมาได้ และกำลังบินตรงดิ่งมาทางเขา
“ยุงเสือเอเชีย” นี่ช่างเก่งกาจ สมคำร่ำลือจริงๆ ทำให้รู้สึกประมาณว่า “ตายซะยังดีกว่า ถ้าไม่ได้ดูดเื” ได้จากท่าทีของมัน
ฉินหลางแสร้งทำเป็มองไม่เห็น แล้วก้มดื่มโค้กแช่เย็นของเขาต่อ เขาไม่ได้ทำแบบนี้เพราะอยากให้เ้ายุงลามกตายใจหรอกนะ ที่เขาทำเพราะ้าจะพรางตาเถารั่วเซียง เนื่องจากไม่้าให้เธอรู้ว่าเขาแอบมองเธออยู่ตลอดต่างหาก
เ้ายุงลามกบินตรงไปเกาะบนใบหน้าของฉินหลางอย่างง่ายดาย ปักเขี้ยวทีเดียวก็ได้เืเลย
ที่บริเวณก้นของยุงเริ่มเปล่งสีแดง แล้วพองโตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนเหมือนโคมไฟสีแดงเล็กๆ ทว่าฉินหลางกลับยังไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย
เ้ายุงลามกดูดเืจนอิ่ม กระพือปีกบินออกไปด้วยความพึงพอใจ แต่เพิ่งจะบินพ้นหน้าฉินหลางไปเท่านั้น ก็บินเซราวกับคนเมา ก่อนที่มันจะร่วงลงบนพื้นดังตุบ แล้วนอนแน่นิ่งไม่ขยับเขยื้อน
อีกหนึ่ง “นักบินระดับตำนาน” ต้องจบชีวิตลง!
“เ้าตัวเล็ก!”
ฉินหลางใช้หางตา มองไปยังศพของยุงตัวนั้นอย่างผู้ชนะ กำลังเตรียมจะเป่ามันออกจากโต๊ะ ในเวลานั้นเอง ก็มีน้ำเสียงที่อ่อนโยนรื่นหู ทว่าไม่อาจจะปฏิเสธได้ พูดขึ้นเบาๆ ใกล้หูเขา “นักเรียน เธอชื่อฉินหลางใช่ไหม? ในเมื่อเธอไม่สนใจดูวิดีโอ ถ้าอย่างนั้นออกไปยืนตากลมหน้าประตูดีมั้ย?”
