“มานี่สิ รับนี่ไปนี่คือเหรียญตราซึ่งเป็สัญลักษณ์ของความกล้าหาญและเกียรติยศทั้งยังมีแค่เ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีคุณสมบัติมันมันจะนำความโชคดีมาให้หากเ้าสวมมัน”หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวขณะมอบเหรียญตราให้กับหลิงเฉิน
[หลักฐานแห่งความกล้าหาญ]: ประเภท: เหรียญตรา ระดับ:ไม่มี เงื่อนไขในการสวมใส่: ผู้เล่นคนแรกที่ออกไปจากหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นไม่สามารถซื้อขายแลกเปลี่ยน และจะหายไปเมื่อโยนทิ้ง เหรียญตรานี้ซึ่งเป็เครื่องหมายแห่งเกียรติยศมอบให้กับผู้เล่นคนแรกที่ออกไปจากหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นคุณสมบัติ: Luck +1 Comprehension +1
มันคือเหรียญตรานี่เองมันถึงกับเพิ่มค่าLuck และค่าComprehension
ถึงแม้จะไม่ใช่ว่าไม่มีทางเพิ่มค่าLuck และค่าComprehension ทว่ามันยังคงเป็เื่ที่ทำได้ยากยิ่งแม้แต่การเพิ่มค่าพวกมันสักหนึ่งแต้มก็นับว่ายากแล้วเพราะพวกมันเป็ค่าสถานะติดตัว (พร์)พวกมันจะไม่เปลี่ยนแปลงด้วยเลเวลหรืออาชีพของผู้เล่นและอุปกรณ์สวมใส่ทั่วไปก็ไม่อาจเพิ่มค่าสถานะติดตัวนี้ ค่า Luck และค่า Comprehension จะเพิ่มขึ้นได้ด้วยรางวัลพิเศษซึ่งได้จากการทำ‘ภารกิจเฉพาะ’ สำเร็จเท่านั้นอย่างไรก็ตามโอกาสในการได้รับ ‘ภารกิจเฉพาะ’ นั้นน้อยมากๆ และผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่เคยได้รับโอกาสเช่นนั้นถึงแม้พวกเขาจะมีโอกาส พวกเขาก็อาจจะไม่สามารถสำเร็จภารกิจ
ตัวอย่างเช่นเหรียญตราเหรียญนี้ที่เพิ่มค่าLuck และค่าComprehension อย่างละหนึ่งแต้มมันเป็บางสิ่งที่ผู้เล่นคนแรกซึ่งออกไปจากหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นเท่านั้นที่สามารถได้รับ
“ขอบคุณครับหัวหน้าหมู่บ้าน” หลิงเฉินตอบกลับอย่างสุภาพ ขณะหยิบเอาเหรียญตราพร้อมกับสวมใส่มันอย่างไรก็ตามเขายังคงสับสนเหรียญตราเหรียญนี้คือรางวัลสำหรับผู้เล่นคนแรกที่ออกไปจากหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นแต่ในความเป็จริงแล้วเขายังไม่ได้ออกไปจากหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นแม้กระนั้นหัวหน้าหมู่บ้านก็มอบเหรียญตรานี้ให้กับเขาหัวหน้าหมู่บ้านไม่กลัวว่าจู่ๆเขาจะตัดสินใจไม่จากไปแล้วหรือไง?
ฮ่าๆเ้าสมควรจะได้รับเหรียญตรานี้อย่างแท้จริงและแน่นอนว่าสถานที่ที่เ้าจะถูกส่งไปนั้นจะเป็หนึ่งในนครหลักทั้งห้าของทวีปหลงลืม‘นครั’ เมื่อเ้าไปถึงที่นั่น เ้าควรจะไปพบกับเ้านครและตอนที่เขาเห็นเหรียญตราของเ้า เขาอาจจะยินดีมอบภารกิจพิเศษบางอย่างให้แก่เ้าเอาล่ะ เ้า้าออกเดินทางไปที่ทวีปหลงลืมตอนนี้เลยไหม?ที่นี่เป็ภูมิภาคภายนอก และมันไม่ได้อยู่บนพื้นที่เดียวกันกับทวีปหลงลืมฉะนั้นแล้วหากเ้าเลือกออกไปจากที่นี่ เ้าจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกมันจะดีที่สุดสำหรับเ้าที่จะทำภารกิจที่ยังไม่เสร็จสิ้นให้สำเร็จก่อนที่เ้าจะจากไปแม้เ้าจะเลือกจากไปในวันพรุ่งนี้ข้าก็ยังเชื่อว่าเ้าจะยังคงเป็ผู้เล่นคนแรกที่ออกไปจากหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้น”หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวอย่างยิ้มแย้ม
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งหลิงเฉินก็เอ่ยถาม “หัวหน้าหมู่บ้านครับ หลังจากที่ผมได้ยินท่านพูดเกี่ยวกับทวีปหลงลืมมันจะเป็อะไรไหมหากผมขอถามคำถามสักสองสามคำถามเกี่ยวกับสถานที่แห่งนั้น?”
ความคิดถึงสะท้อนขึ้นบนใบหน้าของหัวหน้าหมู่บ้านขณะเขาเริ่มกล่าว: “ได้สิข้าเคยไปที่ทวีปหลงลืมตอนหนุ่ม และข้าก็บรรลุความปรารถนาตลอดชีวิตของข้าในการเดินทางไปทั่วทั้งทวีปแห่งนั้นอย่างไรก็ตามบางสิ่งที่เกิดกับข้าในปีถัดมากลับทำให้ข้าสมัครใจมาที่นี่เ้าเป็ผู้เล่นคนแรกที่จะไปจากที่นี่ ดังนั้นถามอะไรก็ได้ที่เ้า้าถามข้ายินดีตอบทุกคำถามของเ้า”
หลิงเฉินพยักหน้าพลางเอ่ยถาม: “นครัเป็สถานที่เช่นใดครับ?”
“นครัอยู่ทางทิศตะวันออกของทวีปหลงลืมมันเป็หนึ่งในห้านครหลักของทวีปหลงลืม นครหลักทั้งห้าได้แก่ ‘นครัคราม’ ทางทิศตะวันออก ‘นครพยัคฆ์ขาว’ ทางทิศตะวันตก ‘นครปักษาสีชาด’ ทางทิศใต้ ‘นครเต่าทมิฬ’ ทางทิศเหนือและ ‘นครหลงลืม’ ซึ่งเป็จุดศูนย์กลางผืนแผ่นดินของทวีปหลงลืมนั้นกว้างใหญ่ไพศาล นอกจากนครหลักทั้งห้าแล้วยังมีนครเมือง และหมู่บ้านอื่นๆอีกนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายอยู่ทั่วผืนแผ่นดินเฉกเช่นดาวดวงในท้องฟ้ายามค่ำคืนและแน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็อาณาเขตของมนุษย์ พลังของมนุษย์นั้นไม่ได้มากมายนักความแข็งแกร่งของพวกเขาแทบจะไม่ใกล้เคียงกับเผ่าอสูรทั้งยังเทียบกับเผ่าสมุทรไม่ได้ด้วยซ้ำทว่ามนุษย์กลับสามารถผืนแผ่นดินที่กว้างใหญ่ไพศาลอย่างทวีปหลงลืมในโลกจันทร์ลี้ลับแห่งนี้ได้ก็ด้วยเหตุผลสองประการประการแรกคือความเฉลียวฉลาดของมนุษย์ ส่วนประการที่สองคือการปกป้องของเผ่าเทพจันทราและเพราะเหตุนี้มนุษย์จึงเกิดความศรัทธาที่แน่วแน่อย่างไม่สิ้นสุดต่อเผ่าเทพจันทราซึ่งแท้ที่จริงแล้วมันเป็เพียงเพราะการดำรงอยู่ของเผ่าเทพจันทราซึ่งสามารถข่มปีศาจโบราณเ้าหนุ่ม เ้าเป็ผู้ที่มาจากโลกอีกแห่งอาจไม่สามารถเข้าใจศรัทธาของพวกข้าต่อเผ่าเทพจันทราแต่เมื่อเ้าไปที่ทวีปหลงลืม หรือที่แห่งหนใดก็ตามด้านนอกเ้าต้องไม่กล่าวอะไรก็ตามที่จะเป็การไม่ให้ความเคารพต่อเผ่าเทพจันทรารวมทั้งไม่กระทำสิ่งใดก็ตามที่เป็การทำให้เผ่าเทพจันทราไม่พอใจมิฉะนั้นแล้วตัวเ้าจะถูกเกลียดชังและอาจโดนเนรเทศ”
หลิงเฉิน: “...”
หลิงเฉินมองไปที่จันทร์ต้องสาปบนข้อมือของเขาแวบหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจเทาเที่ยกล่าวกับเขาว่าการสวมจันทร์ต้องสาปนั้นเท่ากับการสาบานว่าจะเป็ศัตรูของเผ่าเทพจันทรานี่คือความจริงซึ่งเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
อย่างไรก็ตามการกลายเป็ศัตรูของเผ่าเทพจันทร์นั้นก็เสมือนการกลายเป็ศัตรูของทวีปหลงลืมทั้งหมด!
หัวหน้าหมู่บ้านยังคงกล่าวต่อด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยน: “นครัซึ่งเ้าจะถูกส่งไปเป็เมืองที่สะดวกสบายที่สุดของทวีปหลงลืมผู้คนที่นั่นกระตือรือร้นและเป็มิตร นอกจากนี้มอนสเตอร์ในพื้นที่ก็อ่อนแออย่างมากข้าเชื่อว่าเ้าจะต้องชอบที่นั่นอย่างแน่นอนสำหรับนครัมีข่าวลือว่ามันได้รับการปกป้องโดยเทพลึกลับ ‘ัคราม’ ซึ่งเป็ส่วนหนึ่งของอสูรเทพลึกลับในตำนานดังนั้นจึงมีไม่กี่สิ่งในโลกใบนี้ที่สามารถระรานความสงบสุขของนครัและอีกสี่นครก็ได้รับการปกป้องจากผู้พิทักษ์ในตำนานของพวกเขาเช่นกัน โดยตั้งชื่อตามนครดังนี้นครพยัคฆ์คือเทพลึกลับ ‘พยัคฆ์ขาว’นครปักษาคือเทพลึกลับ ‘ปักษาสีชาด’นครเต่าคือเทพลึกลับ ‘เต่าทมิฬ’ส่วนนครหลงลืมซึ่งอยู่ตรงจุดศูนย์กลางได้รับการปกป้องจากผู้พิฆาตนักบุญทั้งห้าของทวีปหลงลืม---‘กิเลน’!”
“ผู้พิฆาตนักบุญทั้งห้ามีผู้พิฆาตนักบุญถึงห้าคนบนทวีปหลงลืมเหรอครับ?หลิงเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงตกตะลึง”
“ใช่”หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวตอบพลางพยักหน้า: “ผู้พิฆาตนักบุญไม่ใช่แค่แข็งแกร่งที่สุดบนทวีปหลงลืมพวกเขายังอยู่ในอันดับสูงสุดของโลกใบนี้ด้วย พลังที่ผู้พิฆาตนักบุญทั้งห้าตนนี้ไม่มีใครสามารถเทียบเทียม”
“พวกเขาทั้งห้าเป็ใครครับ?”
“ผู้พิฆาตนักบุญตนแรกคือ‘กิเลน’มันเป็สิ่งมีชีวิตตัวแรกที่ถูกกล่าวว่าเกิดในโลกจันทร์ลี้ลับมันเป็สัญลักษณ์ของความเจริญรุ่งเรืองและการปกป้อง นอกจากนี้มันยังพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังที่สุดบนโลกแห่งนี้สำหรับผู้พิทักษ์ของนครอื่นอีกสี่นครอันได้แก่ ‘ัคราม’ ‘ปักษาสีชาด’ ‘พยัคฆ์ขาว’ และ ‘เต่าทมิฬ’ ล้วนต้องเชื่อฟังคำสั่งของมันนอกจากนี้มันยังเป็ผู้พิฆาตนักบุญที่อ่อนโยนที่สุดในหมู่ผู้พิฆาตนักบุญทั้งห้าตนมีข่าวลือว่ามันอยู่ที่ไหนสักแห่งภายในนครหลงลืม ทว่ายังไม่เคยมีใครเห็นมันผู้พิฆาตนักบุญตนที่สองคือ ‘อีกาทองคำ’หรือที่เรียกกันว่า ‘อีกาสุริยัน’ตำนานกล่าวว่ามันเป็สิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์ซึ่งกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์ซึ่งอยู่สูงขึ้นไปในสรวงสรรค์มันสามารถควบคุมเปลวเพลิงสุริยันซึ่งทรงพลังพอที่จะแผดเผาโลกทั้งใบและยังถือครองความสามารถที่ร้ายกาจที่สุดในหมู่อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าตนแต่มันก็มีพลังชีวิตที่อ่อนแออย่างมาก ในขณะเดียวกันมันก็เป็ความโชคร้ายอย่างที่สุดของเหล่ามอนสเตอร์ที่ถูกทิ้งไว้โดยเทพปีศาจโบราณอสูรเทพลึกลับทั้งสิบต่างสั่นเทาเมื่ออยู่ต่อหน้ามันอย่างไรก็ตามมีตำนานที่คลุมเครือกล่าวว่าต้นกำเนิดของเปลวเพลิงของอีกาทองคำได้ดับสูญไปเมื่อนานมาแล้วดังนั้นจึงหายไปจากโลกใบนี้ ผู้พิฆาตนักบุญตนที่สามคือ ‘เทพัแห่งความว่างเปล่า’ มันเป็สายพันธุ์หนึ่งของอสูรที่แข็งแกร่งที่สุดบนทวีปหลงลืมมันอยู่ที่ระดับสูงสุดของเผ่าัไม่เพียงแต่มันถือครองความแข็งแกร่งซึ่งสามารถทำลายผืนปฐีทว่ามันยังพลังที่สามารถเรียกเผ่าัออกมาทั้งเผ่าแม้กระทั่งเผ่าเทพจันทรายังไม่กล้าที่จะไม่ให้ความเคารพมันผู้พิฆาตนักบุญตนที่สี่คือ ผู้พิทักษ์ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเทพจันทรา— ‘พยัคฆ์์แปดปีก’ในอดีตมันเป็พาหนะของเทพจันทราที่ดุร้าย แม้มันจะเป็สัตว์อสูรแต่ก็มีสถานะเฉกเช่นเทพีทั้งสามของเผ่าเทพจันทรา— เทพีแห่งระเบียบแบบแผนเทพีแห่งอิสรภาพ และเทพีแห่งโชคลาภ ข่าวเล่าลือมีอยู่ว่าเพียงแค่การคำรามร้องหนึ่งครั้งของมันก็สามารถทำให้ท้องฟ้าพังทลายและแผ่นดินแตกแยกผู้พิฆาตนักบุญตนที่ห้าคือ าาแห่งเผ่าสมุทร ‘ฉลามคลั่งสมุทร’ มันมีร่างกายที่ใหญ่โต รวมทั้งความแข็งแกร่งซึ่งไม่มีใครเทียบเทียมได้ทุกสิ่งอย่างที่อยู่ในหรือเหนือมหาสมุทรล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของมันไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่สามารถสร้างภัยคุกคามต่อความแข็งแกร่งในท้องทะเลของมันหากมันโกรธ ผืนมหาสมุทรทั้งหมดก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง”
หัวหน้าหมู่บ้านสูดหายใจสั้นๆหลังจากพูดเกริ่นเื่อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าของทวีปหลงลืมจบ และเริ่มกล่าวต่อ: “กิเลน อีกาทองคำเทพัแห่งความว่างเปล่า พยัคฆ์์แปดปีก และฉลามคลั่งสมุทรต่างเป็สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปหลงลืมและผืนสมุทรโดยรอบพวกเขาถือครองพลังที่ไม่มีใครเอาชนะได้ รวมทั้งชีวิตอันเป็นิรันดร์การปรากฏตัวของพวกเขานั้นเป็ไปได้โดยพลังลึกลับมากมาย การเติบโต และการวิวัฒนาการโดยการคาดหมายจากอีกาทองคำสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่น่าจะมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ทว่าโอกาสในการประสบพบเจอกับพวกเขาตนใดตนหนึ่งนั้นเป็เื่ที่ยากสุดขีด”
หลิงเฉินจดจำชื่อของอสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าและข้อมูลอื่นๆทั้งหมดอย่างละเอียด หลังจากนั้นจึงเอ่ยถาม: “เทพีทั้งสามของเผ่าเทพจันทราถือครองพลังของผู้พิฆาตนักบุญเช่นกันใช่ไหมครับ?”
“ถูกต้อง”หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวตอบพลางพยักหน้า “เทพีแห่งระเบียบแบบแผน เทพีแห่งอิสรภาพและเทพีแห่งโชคลาภ ล้วนอยู่ที่ระดับสูงสุดของผู้พิฆาตนักบุญ แม้พวกนางจะมีรูปลักษ์เฉกเช่นมนุษย์ทว่าพวกนางเหนือกว่าระดับมนุษย์อย่างมากเนื่องจากจุดสูงสุดของมนุษย์ทุกคนล้วนหยุดอยู่ที่ระดับเทพลึกลับและไม่ว่ามนุษย์จะมุ่งมั่นตั้งใจแค่ไหนพวกเขาก็ไม่มีวันเอื้อมถึงระดับผู้พิฆาตนักบุญอย่างไรก็ตามการที่จะไปถึงระดับเทพลึกลับนั้นก็นับเป็เื่ที่แทบจะเป็ไปไม่ได้สำหรับมนุษย์ที่จะทำสำเร็จเพราะหลายแสนปีที่ผ่านมามีคนแค่เพียงสองหรือสามคนเท่านั้นที่ไปถึงระดับเทพลึกลับในประวัติศาสตร์มนุษย์เทพีทั้งสามถือครองสายเืและพลังซึ่งต่างจากมนุษย์แต่มันไม่ใช่แค่พวกนางเท่านั้น ทูต์แห่งเผ่าเทพจันทราของพวกเขาก็ยังพลังระดับเทพลึกลับเช่นกัน—ไม่สิ พวกเขาเหนือกว่าระดับเทพลึกลับและสามารถจัดอยู่ระหว่างระดับเทพลึกลับและผู้พิฆาตนักบุญ ฮ่าๆเ้าอาจจะรู้สึกประหลาดใจ ทว่าทั้งหมดนี้คือเื่จริงเผ่าเทพจันทรานั้นมีอำนาจไม่สิ้นสุดอย่างแท้จริง”
หลิงเฉินสูดลมหายใจอันเย็นเยียบเข้าไปเทพีทั้งสามแห่งเผ่าเทพจันทรามีความแข็งแกร่งระดับผู้พิฆาตนักบุญแม้แต่ฑูต์ของพวกเขาก็มีความแข็งแกร่งระดับเทพลึกลับเป็อย่างน้อยนี่ช่างเป็ความแข็งแกร่งที่น่ากลัวในสายตาของพวกเขาบางทีพลังของหลิงเฉินอาจจะน้อยยิ่งเสียกว่าหมดตัวหนึ่ง
อย่างไรก็ตามตัวเขาซึ่งเป็ผู้จันทร์ต้องสาปถูกกำหนดให้ต้องเป็ศัตรูของเผ่าเทพจันทรา...
“พวกเขาถือเป็สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์”หลิงเฉินรำพึงกับตัวเองโดยไม่รู้ตัว
“ใช่หากเ้ามองพวกเขาเป็มนุษย์ พวกเขาเป็สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์จริงๆมนุษย์เงยหน้ามองและกราบไหว้พวกเขานอกจากนี้พวกเขายังปกป้องมนุษย์ทั้งหมดภายในทวีปหลงลืมหากมนุษย์ประสบกับภัยพิบัติใดๆ พวกเขาจะไม่ละทิ้งมนุษย์อย่างไรก็ตามพวกเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับข้อพิพาษหรือาซึ่งเกิดขึ้นระหว่างมนุษย์โดยภายในหมู่ ‘มนุษย์’มีเพียงเผ่าปีศาจรัตติกาลเท่านั้นที่สามารถต่อต้านพวกเขาทว่าเผ่าปีศาจรัตติกาลไม่เคยเอาตัวของพวกมันเข้าไปข้องเกี่ยวกับเื่ใดๆของมนุษย์ ศัตรูของพวกมันคือเผ่าเทพจันทราเท่านั้นมันแทบจะราวกับว่าเผ่าปีศาจรัตติกาลมีความแค้นที่ยิ่งใหญ่ซึ่งไม่อาจบรรเทาเบาบางลงได้ต่อเผ่าเทพจันทราเผ่าปีศาจรัตติกาลนั้นลึกลับมาก ไม่มีใครทราบว่าพวกมันอยู่แห่งหนใดและทำไมพวกมันถึงจงเกลียดจงชังเผ่าเทพจันทราและถึงแม้พวกข้าจะไม่เคยเห็นหลักฐานของการมีอยู่ของพวกมันแต่พวกข้าก็รู้ว่าพวกมันโจมตีเผ่าเทพจันทราอยู่เสมอดังนั้นมนุษย์ทุกคนบนทวีปหลงลืมรวมถึงเผ่าเทพจันทราทั้งหมดจึงมองพวกมันเป็หายนะของพวกเขามนุษย์แห่งเผ่าปีศาจรัตติกาลแข็งแกร่งมากและทุกครั้งที่พวกมันโจมตีก็จะนำปัญหาใหญ่มาสู่เผ่าเทพจันทราแต่พวกมันยังคงไม่ได้สร้างภัยคุกคามใดๆ มากมายให้เผ่าเทพจันทรานอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีใครในโลกใบนี้ที่สามารถสร้างภัยคุกคามให้กับเผ่าเทพจันทราเพราะมันเป็สิ่งที่ยากเกินกว่าจะทำได้...”
จู่ๆน้ำเสียงของหัวหน้าหมู่บ้านก็ช้าลง เหมือนว่าเขาเพิ่งจะนึกอะไรบางอย่างออกพร้อมกับความหวาดกลัวลึกๆ แวบขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาสูดลมหายใจยาวๆพร้อมกับน้ำเสียงที่เริ่มต่ำลง: “หากข้าต้องกล่าวว่าเคยมีมนุษย์ที่สามารถคุกคามเผ่าเทพจันทรานั่นมีเพียงคนเดียวคือชูร่า!”
“ชูร่า?”หลิงเฉินกล่าวด้วยความสงสัยใคร่รู้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้