เย่เจี้ยนกระโดดลงจากกำแพงบ้านตระกูลเย่อย่างแผ่วเบา จากนั้นเดินรุดหน้าไปด้วยความเด็ดเดี่ยวจังหวะฝีเท้าไม่ได้มีความอาลัยอาวรณ์หรือเสียใจในภายหลังแม้แต่น้อย        เขารู้ว่าถ้าหากตนเองก้าวเดินออกมาจะไม่สามารถหวนกลับได้อีกตลอดกาล แม้จะแซ่เย่แต่ไม่ใช...