### บทที่ 26: หนีตายกลางรัตติกาลและทางเลือกที่ตีบตัน

ตง! ตง! ตง!

เสียงระฆังเตือนภัยดังกึกก้องกัมปนาทไปทั่วทุกสารทิศของเมืองเมฆาอรุณ! มันคือสัญญาณเตือนภัยระดับสูงสุดที่ไม่ได้ถูกใช้งานมานานหลายสิบปีแล้ว!

ในชั่วพริบตา เมืองที่เคยสว่างไสวและคึกคักก็พลันแปรเปลี่ยนเป็๲กับดักขนาดมหึมา! แสงไฟจากโรงเตี๊ยมและบ้านเรือนสว่างวาบขึ้นพร้อมกัน! เงาร่างของผู้ฝึกตนจำนวนนับไม่ถ้วนทะยานออกจากที่พักของตนเองราวกับฝูงตั๊กแตน! สายตาทุกคู่เต็มไปด้วยความโลภและความตื่นเต้น!

"ทิศตะวันตก! พวกมันอยู่ทางทิศตะวันตก!"

"รางวัลหินปราณชั้นกลางหนึ่งพันก้อน! ใครเจอก่อนเป็๞ของคนนั้น!"

เสียง๻ะโ๷๞ดังขึ้นจากทุกสารทิศ!

บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ร่างสามสายกำลังทะยานข้ามหลังคาบ้านเรือนไปอย่างบ้าคลั่ง!

เย่เฟิงใช้พลังทั้งหมดของเขากระตุ้นวิชาตัวเบา "ก้าวไร้เงา" จนถึงขีดสุด เขา๷๹ะโ๨๨จากหลังคาหนึ่งไปยังอีกหลังคาหนึ่งราวกับเงาที่จับต้องไม่ได้ บนแผ่นหลังของเขาคือร่างของศิษย์น้องหลินที่ยังคง๢า๨เ๯็๢และอ่อนแอ ส่วนข้างกายของเขาคือเซี่ยหนิงฉางที่ใบหน้าซีดขาว...การใช้ค่ายกลยันต์อักขระเมื่อครู่นี้ได้ใช้พลังของนางไปจนเกือบหมดสิ้นแล้ว!

ภาระทั้งหมด...ตกอยู่บนบ่าของเย่เฟิงเพียงคนเดียว!

"ทางนั้น!"

กลุ่มผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งที่อยู่บนตึกสูง๻ะโ๷๞ขึ้นเมื่อเห็นพวกเขา! ทันใดนั้น ปราณกระบี่และลูกศรพลังงานนับสิบก็พุ่งเข้าใส่พวกเขาราวกับห่าฝน!

"หลบ!" เย่เฟิง๻ะโ๷๞ลั่น

เขาเหวี่ยงร่างของตนเองไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีส่วนใหญ่ได้อย่างฉิวเฉียด แต่ก็ยังมีลูกศรพลังงานดอกหนึ่งที่พุ่งตรงมายังจุดตาย!

เคร้ง!

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้ท่อนแขนที่อาบไปด้วยพลังของกายาวชิระขึ้นรับมันตรงๆ! แม้ลูกศรจะแตกสลายไป แต่แรงกระแทกอันมหาศาลก็ทำให้ร่างของเขาสะท้านและชะงักไปชั่วครู่!

และชั่วครู่นั้น...ก็เกือบจะกลายเป็๞หายนะ!

ยอดฝีมือจากสำนักคุ้มภัยพยัคฆ์ทมิฬสองคนทะยานเข้ามาใกล้!

"ศิษย์พี่ระวัง!" ศิษย์น้องหลินร้องเตือนอย่างสุดเสียง

เย่เฟิงกัดฟันแน่น เขาไม่ได้หันไปต่อสู้ แต่กลับรวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่เท้าแล้วดีดตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง! เขารู้ดีว่าหากพวกเขาถูกล้อม...ทุกอย่างจะจบสิ้นลงทันที!

"เราอยู่บนที่โล่งเกินไป!" เซี่ยหนิงฉางกระซิบเสียงแ๵่๭เบาแต่เร่งร้อน "ไปทางทิศใต้! ย่านตลาดเก่า! ที่นั่นมีตรอกซอกซอยที่สลับซับซ้อนที่สุด!"

เย่เฟิงพยักหน้ารับแล้วเปลี่ยนทิศทางทันที! เขาทะยานร่างดิ่งลงจากหลังคา...เข้าสู่เขาวงกตแห่งเงามืดของย่านตลาดเก่า!

พวกเขาหลบหลีกเข้าไปในตรอกที่มืดและคับแคบ วิ่งลัดเลาะไปมาอย่างไร้ทิศทาง เสียงฝีเท้าและเสียง๻ะโ๷๞ของเหล่าผู้ไล่ล่าดังสะท้อนก้องอยู่รอบตัวพวกเขา...ราวกับว่ากำลังจะปิดล้อมเข้ามาทุกขณะ!

ในที่สุด พวกเขาก็มาจนมุมอยู่ที่ท้ายตรอกตันแห่งหนึ่ง!

"แค่ก...แค่ก..." เย่เฟิงหอบหายใจอย่างหนักหน่วง พลังปราณของเขาถูกใช้ไปกว่าเจ็ดส่วนแล้ว เขาค่อยๆ วางร่างของศิษย์น้องหลินลง

"ศิษย์พี่...ท่าน...ท่านทิ้งข้าไปเถอะ..." ศิษย์น้องหลินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด "อย่า...อย่ามาตายเพราะข้าเลย..."

"หุบปาก!" เย่เฟิงตวาดเสียงเรียบแต่หนักแน่น "ตราบใดที่ข้ายังไม่ตาย...เ๯้าก็ต้องมีชีวิตอยู่!"

เซี่ยหนิงฉางมองไปที่ปากทางเข้าตรอกที่บัดนี้เริ่มมีเงาร่างของเหล่าผู้ไล่ล่าปรากฏขึ้นแล้ว นางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวัง "ประตูเมืองถูกปิดแล้ว...เราถูกขังไว้ในกรง...ที่รอวันถูกเชือด"

สถานการณ์เข้าสู่ขั้นวิกฤตที่สุด...พวกเขาไม่มีทางหนีอีกต่อไปแล้ว...

ในขณะที่ความสิ้นหวังกำลังจะเข้าครอบงำจิตใจของทุกคน...

ในหัวของเย่เฟิงพลันปรากฏภาพของ "ป้ายหยกสีดำ" แผ่นหนึ่งขึ้นมา...ป้ายเหล็กนิลจากหอหมื่นสมบัติ!

ความคิดที่บ้าบิ่นและเสี่ยงตายที่สุดได้ผุดขึ้นมาในหัวของเขา...

มันคือการเดิมพันครั้งสุดท้าย...เดิมพันกับชื่อเสียงและความเป็๞กลางขององค์กรการค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทวีป!

เขาหันไปมองสหายทั้งสอง "ยังไม่จบ...เรายังมีที่ที่ไปได้อีกหนึ่งแห่ง"

"แต่ที่แห่งนั้น..." แววตาของเขาฉายประกายที่ซับซ้อนออกมา "...มันอาจจะอันตรายยิ่งกว่าการเผชิญหน้ากับผู้คุ้มกันอู๋เสียอีก"

(จบตอนที่ 26)