คำพูดของหลี่ชิงเจาทำให้เฉินเฟิงแอบหัวเราะกับตัวเอง
"งั้นเรามาลงนามกันหลังจากจัดการเื่สินเชื่อเสร็จ"
หลี่ชิงเจาพยักหน้าเบาๆ เป็อันตกลง
คอมพิวเตอร์รุ่นเก่าทำให้การดำเนินการต้องใช้ระยะเวลาพอสมควร และเฉินเฟิงก็ต้องให้ข้อมูลเพิ่มเติมอย่างครอบคลุมอยู่เป็ระยะๆ ให้เธอตรวจสอบ
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง เงินกู้หนึ่งร้อยล้านถูกอนุมัติและโอนย้ายเข้าบัญชีเฉินเฟิงในที่สุด ถือว่าเป็การโอนเงินกู้ที่รวดเร็วมาก เร็วกว่าแอปพลิเคชันสินเชื่อออนไลน์ที่ดอกเบี้ยสูงและไม่เป็ทางการเสียอีก
เขารู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นแจ้งเตือนความเคลื่อนไหวทางบัญชี
"เงินเข้าบัญชีแล้ว ผมขอฝากเอกสารของโรงแรมกับที่ดินสองแปลงไว้กับธนาคารนะครับ คุณช่วยเก็บไว้ให้ดีๆ ด้วย เพราะในอนาคตมันจะกลายเป็สัญญามูลค่าหลายหมื่นล้าน" เฉินเฟิงพูดเป็นัยเพื่อบอกให้หลี่ชิงเจาเก็บรักษาเอกสารเหล่านี้ให้ดี
แม้ว่าโรงแรมและที่ดินสองแปลงของเขาจะซื้อมาในราคาเพียงห้าสิบล้านกว่าๆ แต่ในอนาคตจะมีราคาอย่างน้อยหมื่นล้าน เฉินเฟิงกลัวว่าหลี่ชิงเจาอนุมัติสินเชื่อเพราะเห็นแก่หน้าผู้เฒ่าหวัง เธออาจไม่ให้ความสำคัญกับเอกสารของเขา ทำให้เขาต้องพูดย้ำอีกครั้ง
"ฉันเคยศึกษาเกี่ยวกับโรงแรมเฉียนต๋ามาก่อน" หลี่ชิงเจาพูดด้วยความแปลกใจ
"เมื่อปีก่อนประธานหวัง้าใช้โรงแรมแห่งนี้ยื่นขอสินเชื่อ แต่ทางเราไม่เห็นโอกาสการทำเงินจากโรงแรม การที่คุณเข้าซื้อกิจการต่อจากประธานหวังด้วยราคาสูงถึงยี่สิบล้านนั้น เป็เื่ที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าอะไร"
แม้ว่าเธอจะไม่พูดออกมาตรงๆ แต่ความหมายเื้ัคำพูดเหล่านี้กลับชัดเจน เธอกำลังเคลือบแคลงใจว่าทำไมเฉินเฟิงถึงเข้าซื้อกิจการโรงแรมที่ไร้มูลค่านั้น
หลิ่วอีอีพูดแทรกขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทีเหนื่อยจะรอ
“พวกเรากำลังจะจัดงานวิวาห์เล็กๆ กันที่โรงแรมเฉียนต๋าคืนนี้ พวกเราหวังว่าคุณผู้จัดการหลี่จะให้เกียรติร่วมเป็สักขีพยานของพวกเรา”
หลี่ชิงเจาพยักหน้าตกลงทันที
"ได้ค่ะ ปกติหลังเลิกงานฉันก็ตรงกลับบ้านอยู่แล้ว บางทีถ้าฉันร่วมเป็สักขีพยานกับคู่บ่าวสาวอย่างพวกคุณ ฉันอาจมีโอกาสได้แต่งงานเร็วๆ นี้บ้างก็ได้"
เฉินเฟิงหัวเราะคิกคัก
"งานจะจัดขึ้นที่ร้านอาหารมิชลินสามดาวที่ผมซื้อมา จะบอกว่าเป็งานแต่งอย่างเป็ทางการก็คงไม่ได้ เรียกว่าเป็การเชิญเพื่อนนักศึกษามาฉลองด้วยกันมากกว่า"
หลี่ชิงเจาไม่ได้ใส่ใจอะไร ยังคงพยักหน้ารับเช่นเคย
"ฉันก็อยากลองติดต่อกับคนหนุ่มๆ ดูบ้าง เผื่อว่าในบรรดาเพื่อนร่วมรุ่นของคุณ จะมีสักคนที่เข้ากับฉันได้ ฉันจะสามสิบแล้ว พ่อแม่ฉันก็ค่อนข้างกดดันให้ฉันแต่งงานพอสมควร"
เฉินเฟิงไม่กล้าพูดอะไรเกี่ยวกับเื่งานแต่งงานอีก
จากนั้นเขาให้หลี่ชิงเจาพิมพ์สัญญาการเดิมพันตามที่พวกเขาตกลงกันไว้ทีละข้อ
ความจริงแล้ว หลี่ชิงเจาไม่ได้คิดอะไรมากกับการเดิมพันนี้ เพราะว่าเื่ที่เดิมพันกันเป็เื่ของสิบปีข้างหน้า และเธอก็ไม่เชื่อว่าคนแปลกหน้าคนหนึ่งจะยกเงินหนึ่งร้อยล้านให้เธอจริงๆ
มีความเป็ไปได้สองอย่าง
อย่างแรกคือเฉินเฟิงมั่นใจในตัวเองมาก มั่นใจว่าสิบปีข้างหน้าเขาจะสามารถเข้าถือหุ้นในธนาคาร ICB ได้ หากเขาทำได้จริง ต่อให้ไม่มีการเดิมพัน หลี่ชิงเจาก็ตั้งใจลาออกจากธนาคาร ICB และย้ายไปทำงานกับเฉินเฟิงด้วยตัวเองอยู่แล้ว
เพราะว่าการเป็ผู้จัดการสาขาของธนาคารใหญ่ๆ ก็แค่ได้รับเงินเดือนและโบนัสตามความสามารถ
แต่ถ้าเฉินเฟิงสามารถหุ้นธนาคาร ICB ได้สำเร็จจริง เวลานั้นเขาคงมีธนาคารของตัวเองแล้ว การที่หลี่ชิงเจาเลือกย้ายไปทำงานกับเฉินเฟิงบริหารธนาคาร น่าจะเป็การตัดสินใจที่ดีที่สุด
เฉินเฟิงกำลังดำเนินการตามแผนของเขา ลงทุนและทาบทามบุคลากรที่มีศักยภาพทุกคนที่เขาพบเจอ วิธีนี้จะประหยัดเวลาในการหาคนมาช่วยเขาในอนาคต
หลี่ชิงเจาพิมพ์สัญญาการเดิมพันสองชุด โดยไม่มีเนื้อหาอะไรเพิ่มเติม เธอลงนามและเขียนหมายเลขบัตรประชาชนพร้อมประทับลายนิ้วมือ
จากนั้นจึงส่งสำเนาให้เฉินเฟิงตรวจสอบ
เฉินเฟิงอ่านสัญญาจบอย่างรวดเร็ว เพราะเงื่อนไขมันเรียบง่ายเกินไป ง่ายถึงขนาดไม่ต้องจริงจังก็ได้ เขาถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่
"ไม่คิดจะเพิ่มข้อตกลงอะไรหน่อยเหรอครับ ในเมื่อเป็การเดิมพัน คุณเองก็ตั้งเงื่อนไขได้เหมือนกันนะ"
หลี่ชิงเจายังคงพูดด้วยความไม่ใส่ใจ
"เนื้อหาสัญญาฉบับนี้ธรรมดามาก มันมีแค่ว่าคุณจะได้ถือหุ้นธนาคาร ICB ภายในสิบปีนี้ได้หรือเปล่า ถ้าคุณทำได้จริง ตอนนั้นคุณคงมีธนาคารเป็ของตัวเองแล้ว ฉันก็แค่ย้ายไปช่วยคุณบริหารธนาคาร ฉันได้เปรียบเห็นๆ แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ ฉันก็ได้เงินมาใช้เล่นร้อยล้าน จะให้ฉันเรียกร้องอะไรอีก?"
เฉินเฟิงรู้สึกเสียดายเล็กน้อย เขาหัวเราะและตอบกลับแบบติดตลก
"รู้งี้ผมน่าจะเพิ่มข้อตกลงสักหน่อย ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ คุณก็ไม่เสียอะไรเลย ถ้าคุณชนะ คุณได้เงินหนึ่งร้อยล้าน หรือต่อให้คุณแพ้ คุณก็ได้ย้ายมาช่วยผมบริหารธนาคาร มีแต่ผลดี..."
หลี่ชิงเจาหัวเราะตอบอย่างมีความสุข
"น่าเสียดายที่ฉันลงนามไปแล้ว คุณเพิ่มเนื้อหาอะไรไม่ได้แล้วนะคะ..."
หลี่ชิงเจาเข้าใจดีว่าเฉินเฟิงอยากให้เธอประทับใจ จึงให้สัญญาที่เธอมีแต่ได้ทุกประการ
ไม่งั้นด้วยความสามารถของเฉินเฟิงที่เคยเซ็นสัญญาผู้เฒ่าหวังกับคุณหยางแล้ว หลี่ชิงเจาคงต้องแลกด้วยอะไรที่มากกว่านี้เพื่อเป็การเดิมพัน
บางทีเฉินเฟิงอาจ้ากู้เงินเพิ่ม หรืออาจสนใจตัวหลี่ชิงเจาจริงๆ
"เอ้าๆ พวกคุณสองคนหยุดจีบกันได้แล้ว พวกคุณกำลังทำเหมือนภรรยาใหม่คนนี้เป็มือที่สามเลยนะ!" หลิ่วอีอีััได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ ระหว่างเฉินเฟิงกับหลี่ชิงเจา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเฟิงก็ยิ้มแหยๆ ไม่พูดอะไร เขาเซ็นชื่อและประทับลายนิ้วมือบนสัญญาการเดิม ถ้าจังหวะนี้เขาแก้ตัวอะไรไป ก็จะยิ่งน่าสงสัยกว่าเดิม
"คุณคิดมากเกินไปแล้ว ฉันแก่แล้ว แต่งตัวก็เชย สามีของคุณจะมองฉันทำไม? เขาสนใจแค่ความสามารถในฐานะผู้จัดการธนาคารของฉันเท่านั้นแหละค่ะ พูดตามตรง คุณน้องเลือกผู้ชายเก่งมาก สักวันหนึ่งสามีของคุณต้องกลายเป็คนใหญ่คนโตแน่นอน ตอนนี้เขาเป็แค่เด็กมหาลัยปีสาม แต่กลับถือหุ้นของเฉียนต๋ากรุ๊ปกับปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปซะแล้ว และเขาได้หุ้นมาล่วงหน้าด้วยการสัญญากับประธานหวังกับประธานหยางว่าจะทำให้พวกเขากลายเป็มหาเศรษฐีอีกต่างหาก" หลังจากอ่านข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับเฉินเฟิงแล้ว หลี่ชิงเจาจึงได้ผลลัพธ์ที่น่าใออกมา
"คุณผู้จัดการหลี่ก็ว่าไป คุณในชุดเครื่องแบบน่าจะล่อตาล่อใจสามีฉันมาก..."
หลิ่วอีอียังคงรู้สึกว่าเฉินเฟิงดีกับหลี่ชิงเจาเกินไป เธอจึงได้กลิ่นตุๆ ว่าต้องมีอะไรมากกว่านี้
