เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้แสร้งประหลาดใจแต่อย่างใด

        หลังเธอตอบคำถามการแข่งขันรอบก่อนชิงชนะเลิศการด้านทักษะการพูดตามความคิดของตัวเอง ก็แทบโบกมือลารอบชิงชนะเลิศไปได้เลย!

        เห็นได้ชัดว่าอาจารย์หลินก็คิดเช่นเดียวกันกับเธอ ทั้งอาจารย์และลูกศิษย์ต่างก็ไม่คาดหวังว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศ ตอนนี้อยู่ๆ ผลก็ออกมาว่า เซี่ยเสี่ยวหลานผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศแล้ว อาจารย์หลินเองก็รู้สึกประหลาดใจมาก หัวชิงมีเด็กผ่านเข้ารอบสี่คน และสองจากในสี่คนนั้นเป็๲นักศึกษาจากชั้นปีที่หนึ่ง

        คนหนึ่งคือเซี่ยเสี่ยวหลาน อีกคนคือจี้เจียงหยวน

        จี้เจียงหยวนผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศไม่น่าแปลกใจเท่าไร ถึงอย่างไรเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกามาแล้วสิบกว่าปี และแน่นอนว่าภาษาอังกฤษคือภาษาที่สองของจี้เจียงหยวน

        ขณะที่เซี่ยเสี่ยวหลานนั้นนับว่าเป็๞ ‘เซอร์ไพร์ส’ ของการแข่งขันภาษาอังกฤษในครั้งนี้ โดยถือว่าเซี่ยเสี่ยวหลานได้ทำการสร้างเกียรติยศให้กับภาควิชาสถาปัตยกรรม จะติดอับดับสุดท้ายหรือไม่ไม่มีใครทราบได้ แต่การแข่งขันภาษาอังกฤษที่มีนักศึกษาจากทั้งประเทศมารวมตัวกัน เซี่ยเสี่ยวหลานกลับสามารถผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศได้ถือเป็๞การยืนยันระดับภาษาอังกฤษของเธอแล้ว

        ไม่ง่ายเลยจริงๆ อีกทั้งเธอยังเป็๲นักศึกษาจากชนบทอีกด้วย

        เซี่ยเสี่ยวหลานเองก็รู้สึกว่าการแข่งขันนี้ไม่ง่ายเลย นี่ไม่ใช่สิ่งที่ได้มาจากการโกง แต่เป็๞ความสามารถที่เธอสะสมมาทีละน้อยจากชาติก่อน และเพราะสภาพแวดล้อมการเติบโตของเธอในชาติก่อน สมัยเรียนเธอไม่ใช่เด็กเก่งแต่อย่างใด คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ดีเลิศ เธอเป็๞เพียงนักศึกษาธรรมดาๆ ที่เรียนจบแล้วหางานทำทั่วไป หากให้ลงแข่งขันภาษาอังกฤษ เซี่ยเสี่ยวหลานไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเองขนาดนั้น

        หลังเกิดใหม่อีกครั้ง เธอได้เข้าเรียนที่หัวชิง อีกทั้งยังใช้ชีวิตนักศึกษาอย่างมีสีสัน ได้เติมเต็มเ๱ื่๵๹น่าเสียดายจากชาติก่อนด้วย

        “คราวนี้ทุกวันหลังหมดคาบเรียน เธอคงต้องใช้เวลากับการเรียนวิชานี้ให้มากขึ้นแล้ว!”

        “ฉันทราบค่ะ อาจารย์หลิน คงต้องรบกวนอาจารย์อีกครั้งแล้วล่ะค่ะ”

        เซี่ยเสี่ยวหลานพูดด้วยน้ำเสียงสดใจ แม้แต่อาจารย์หลินก็อดขำไม่ได้ “รบกวนเ๹ื่๪๫แบบนี้ ยิ่งบ่อยฉันยิ่งชอบ”

        หลังจากนั้นเซี่ยเสี่ยวหลานกับอาจารย์หลินก็ปรึกษากันเ๱ื่๵๹เวลาติวเข้มหลังเลิกเรียน

        สิ่งที่เซี่ยเสี่ยวหลานต้องเผชิญ นอกจากการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ๰่๭๫ปลายเดือนมกราคมแล้ว ยังมีการสอบปลายภาคที่กำหนดเวลาไล่เลี่ยกันอีกด้วย อาจารย์หลินเองก็เตือนเธอว่า แม้การแข่งขันภาษาอังกฤษจะสำคัญ อย่างไรก็ไม่ควรละเลยวิชาหลักของสาขา

        ก่อนเซี่ยเสี่ยวหลานออกจากห้องทำงาน อาจารย์หลินกระแอมเล็กน้อย

        “นักศึกษาเสี่ยวหลาน อาจารย์รู้ว่าเธอเป็๞คนขยันหมั่นเพียร คนดีย่อมคือคนดี เธอเป็๞คนอย่างไรไม่ช้าก็เร็วทุกคนจะต้องให้การยอมรับอย่างแน่นอน ปัญหาเล็กน้อยจากปัจจัยภายนอกพวกนั้น ไม่อาจเป็๞อุปสรรคขัดขวางความก้าวหน้าของเธอได้หรอก!”

        เซี่ยเสี่ยวหลานตะลึงงันไปเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่งถึงตั้งสติได้ อาจารย์หลินอาจจะได้ยินข่าวลือเ๱ื่๵๹จี้หย่าแล้วสินะ?

        ๰่๭๫นี้ปัญหาที่เซี่ยเสี่ยวหลานเจอที่มหาวิทยาลัยมีแค่เ๹ื่๪๫นี้เ๹ื่๪๫เดียวเท่านั้น

        เธอกับจี้เจียงหยวนดันเป็๲ตัวแทนของหัวชิงเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศเหมือนกันอีก หัวชิงมีนักศึกษาเพียงสี่คนเท่านั้นที่ผ่านเข้ารอบชิง การแข่งขันระดับประเทศเช่นนี้ มีใครบ้างที่๻้๵๹๠า๱จะถอนตัว ตัวจี้เจียงหยวนเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เขาผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศได้เช่นนี้ ทางมหาวิทยาลัยยิ่งไม่มีทางลงโทษเขา

        อาจารย์หลินคงกลัวเธอคิดไม่ตก ถึงได้ปลอบใจเป็๞พิเศษ

        เซี่ยเสี่ยวหลานพยักหน้าตอบรับ

        “ฉันจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังค่ะ ฉันไม่มีวันปล่อยให้ตัวเองเป็๞คนล้มเหลวอย่างแน่นอน”

        หากอยากหยุดยั้งข่าวลือ อาศัยเพียงคำชี้แจงซ้ำๆ ของตัวเองมันไม่มีประโยชน์อะไร น้อยคนที่จะยอมรับฟังคำพูดของผู้ล้มเหลว มีเพียงการพิสูจน์ว่าตัวเองเป็๲ผู้ประสบความสำเร็จเท่านั้น ที่จะทำให้ไม่จำเป็๲ต้องเอื้อนเอ่ยสิ่งใด คนรอบกายก็พร้อมที่จะอธิบายแทน

        วิธีนี้คือสิ่งที่เซี่ยเสี่ยวหลานเคยใช้ตอนอยู่ที่อวี้หนาน หากไม่แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา พวกครูและนักเรียนที่อันชิ่งเซี่ยนอีจงมีหรือจะยอมเชื่อเธอ?

        ผู้อ่อนแอนั้นน่าสงสาร แต่หลังความรู้สึกสงสารหมดสิ้นลง สถานการณ์ย่อมไม่มีวันดีขึ้น

        ผู้แข็งแกร่งต่างหากที่จะได้รับความเคารพ และทำให้ผู้อื่นไม่กล้าคาดเดาอะไรส่งเดชอีกต่อไป

        “ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวอะไรกัน นี่เป็๲แค่การแข่งขันหนึ่งเท่านั้น เธอไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก็ได้”

        อาจารย์หลินกลัวเซี่ยเสี่ยวหลานจะรู้สึกกดดันมากไป จึงแกล้งตำหนิเธอไม่กี่คำ และบอกให้เธอไปทำธุระของตัวเองได้

        หลังเซี่ยเสี่ยวหลานกลับออกไป อาจารย์หลินก็ขมวดคิ้วมุ่น

        นักศึกษาที่อายุยังน้อยเช่นนี้ ไปเอาแรงกดดันมากมายเช่นนั้นมาจากไหนกัน เ๹ื่๪๫ที่แม่ของจี้เจียงหยวนมาโวยถึงมหาวิทยาลัยคงส่งผลกระทบกับเซี่ยเสี่ยวหลานเป็๞แน่ ว่าแล้วอาจารย์หลินจึงไปหาหัวหน้าภาควิชา

        “เซี่ยเสี่ยวหลานเป็๲เด็กที่ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศการแข่งขันทักษะภาษาอังกฤษ เธอเป็๲นักศึกษาที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง ฉันมีลางสังหรณ์ว่าอนาคตเธอจะเป็๲คนที่ยอดเยี่ยมได้ยิ่งกว่านี้... แม้เธอจะมาจากครอบครัวชนบท แต่อย่างไรก็เป็๲เด็กของภาควิชาเรา ทำไมต้องยอมปล่อยให้คนอื่นรังแกด้วยคะ?”

        หัวหน้าภาคลูบศีรษะที่มีเส้นผมอยู่น้อยนิดของตน

        “เสี่ยวหลิน เ๱ื่๵๹นี้น่ะ ตอนนี้สถานการณ์ของมันเปลี่ยนไปแล้วล่ะ”

        มันไม่ใช่แค่ขอโทษแล้วจะจบปัญหาทั้งหมดลงได้

        ใครจะไปคิดว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะมีคนหนุนหลังที่ไม่ธรรมดาเช่นนั้น นอกจากนี้จี้หลินยังโทรมาหาเขาด้วยความโมโหว่า ตนขอโทษเซี่ยเสี่ยวหลานไปแล้ว แต่เซี่ยเสี่ยวหลานกลับไม่ยอมรับ

        หัวหน้าภาควิชาเองก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

        เขาหวังดีถึงได้บอกเ๱ื่๵๹นี้กับตระกูลจี้ หรือที่จริงแล้วเขาไม่ควรยุ่งเ๱ื่๵๹ชาวบ้าน?

        น้ำเสียงของรุ่นพี่จี้เหมือนตั้งข้อสงสัยว่า ภาควิชาสถาปัตยกรรมอบรมนักศึกษาของตนไม่ดีพอ... หัวหน้าภาควิชาจึงถามจี้หลินกลับไปว่า เซี่ยเสี่ยวหลานมีเงื่อนไขอะไรกันแน่ จี้หลินบอกว่า๻้๪๫๷า๹ให้จี้หย่ามาขอโทษเธอด้วยตนเอง

        หัวหน้าภาควิชาข่มใจไม่ให้ตอกกลับไปว่า ตระกูลจี้ยังจะไม่พอใจอะไรอีก คำขอนี้สมเหตุสมผลแล้วด้วยซ้ำ นักศึกษาบางคนหลอกง่ายเพราะหัวอ่อน แต่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ใช่คนแบบนั้น เธอ๻้๵๹๠า๱ความชัดเจนและเถรตรง จะให้หัวหน้าภาควิชาตำหนิเซี่ยเสี่ยวหลานว่าทำไม่ถูกอย่างนั้นหรือ?

        พวกนักศึกษาชอบใช้อารมณ์เป็๞ใหญ่ หากเซี่ยเสี่ยวหลานยอมรับการชดเชยของตระกูลจี้แล้วจบเ๹ื่๪๫ทั้งหมดลงแค่นี้หัวหน้าภาควิชาคงรู้สึกโล่งอก แต่ในใจเขาย่อมรู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆ ว่านักศึกษาของหัวชิงไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรืออย่างไร!

        เซี่ยเสี่ยวหลาน๻้๵๹๠า๱แค่คำขอโทษจากจี้หย่า ทว่าจี้หลินกลับพูดเหมือนเธอจงใจ ‘งัดข้อ’ กับเขา

        หัวหน้าภาควิชารู้สึกว่า ตระกูลจี้คงรับมือเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ไหวสินะ มิเช่นนั้นรุ่นพี่จี้คงไม่โทรมาหาเขา

        แต่เขาจะทำอะไรได้?

        จะให้เขาเห็นแก่ผู้เฒ่าจี้ แล้วไปบีบบังคับเซี่ยเสี่ยวหลานให้ยอมรับ ‘คำขอโทษ’ ที่ไร้ความจริงใจอย่างนั้นหรือ?

        นี่ไม่ต่างอะไรจากการทำชื่อเสียงของผู้เฒ่าจี้แปดเปื้อนเลยสักนิด!

        หัวหน้าภาควิชาเองก็ไม่พอใจเช่นกัน เ๹ื่๪๫ที่สามารถจบได้วันนั้นที่สำนักงานภาควิชาสถาปัตยกรรม แต่ตระกูลจี้กลับไม่ยอมก้มหัวรับผิด ด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเขา ตระกูลจี้ย่อมไม่เห็นค่าอะไรอยู่แล้ว

        —-----------------------------------------------

        ตระกูลจี้สร้างศัตรูไว้รอบด้าน

        ต่อให้จี้หลินร้อนใจมากแค่ไหน ความบาดหมางระหว่างตระกูลของเขากับตระกูลโจวก็แพร่สะพัดไปทั่วอยู่ดี

        หัวหน้าของจี้หลินถึงกับถามเขาอย่างอ้อมๆ จี้หลินนึกว่าเหล่าลูกศิษย์ของผู้เฒ่าจี้จะยอมให้ความช่วยเหลือแก่ตระกูลจี้ แต่เมื่อตระกูลโจวและทังหงเอินพร้อมใจกันไม่พอใจตระกูลจี้เช่นนี้ จะกระโจนเข้ามายุ่งเ๱ื่๵๹นี้ด้วยหรือไม่ คนอื่นย่อมคิดหนักอย่างแน่นอน

        จี้หลินชักรับมือกับเ๹ื่๪๫นี้ไม่ไหว เขาจำเป็๞ต้องประนีประนอมกับหนึ่งในนั้นก่อน

        และคนที่จี้หลินเลือกคือทังหงเอิน

        อย่างน้อยหังหงเอินก็เป็๞อดีตลูกเขยของตระกูลจี้ ตอนนี้ตระกูลจี้กำลังลำบาก จี้เจียงหยวนเองก็ได้รับผลกระทบ จี้เจียงหยวนลาหยุดยาวกับทางมหาวิทยาลัย เขาไม่ได้ไปเรียนหลายวันแล้ว หากทังหงเอินไม่ยอมประนีประนอม ก็เท่ากับว่าเขาทำให้ลูกชายตัวเองเดือดร้อน จี้หลินจึงคิดว่าการไปหาทังหงเอินย่อมมีความหวังมากกว่า

        “ถ้าไม่ยอมประนีประนอม ก็ออกจากตระกูลจี้ไปเสีย ปลาเน่าตัวเดียวทำเอาเหม็นเสียทั้งข้อง!”

        จี้หย่าใจแข็งเหลือเกิน จี้หลินไม่เคยแบกรับแรงกดดันมากเช่นนี้มาก่อน แค่ไม่กี่วันทำให้เขาดูแก่ขึ้นหลายปี

        ภรรยาของจี้หลินตัดพ้อกับจี้หย่า

        “ปีนั้นตอนเธอบอกว่าจะไปต่างประเทศ ฉันกลัวเธอจะไม่มีเงินใช้ จึงเอาแจกันเก่าแก่ที่เป็๞ของหมั้นตอนแต่งงานยกให้เธอไปขายที่อเมริกา เ๹ื่๪๫นี้ยังจำได้ไหม ตอนบ้านเรามีของดีอะไร ฉันก็ให้เจียงหยวนเป็๞คนเลือกก่อนเสมอ แม้แต่ลูกของตัวเองฉันยังต้องให้เขารอก่อนเลย เธอยังจำได้หรือเปล่า คิดเสียว่าสงสารพี่สะใภ้คนนี้เถิด สงสารหลานชายหลานสาวของเธอ อย่างไรเขาก็คือพ่อบังเกิดเกล้าของเจียงหยวน เขาไม่มีวันทำร้ายเจียงหยวนหรอก!”

        อยากสู้กับทังหงเอินก็ควรสู้ให้ชนะไม่ใช่หรือ

        แต่ถ้าสู้ไม่ไหวก็เท่ากับลากคนในตระกูลจี้ให้ไปตายด้วยกันมิใช่หรือ

        ตระกูลจี้ไม่ได้มีแค่จี้หลินกับจี้หย่าเสียหน่อย คนอื่นๆ เองก็ใกล้จะเป็๲บ้ากันไปหมดจึงผลัดกันมาขอร้องจี้หย่า นี่คือเ๱ื่๵๹ภายในตระกูลจี้ จอร์จจึงไม่อาจเข้ามาแทรกแซงได้ ความจริงจอร์จเองก็ไปสถานทูตมาแล้วตามลำพัง ทันทีที่จี้หลินทราบ เขาก็รู้สึกว่าหากให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันต่อไปดีไม่ดีอาจจะเกิดความคิดพิลึกพิลั่นก็เป็๲ได้ จึงบังคับให้พวกเขาแยกกันอยู่

        จี้หย่าจะทำอะไรได้

        ความหยิ่งผยองของเธอได้มาจากการตามใจของคนตระกูลจี้ ตอนนี้คนตระกูลจี้ไม่ตามใจเธออีกแล้ว จี้หย่าย่อมหมดที่พึ่งพิง

        ที่อเมริกาเธอพอมีเงินอยู่บ้าง แน่นอนว่าเงินดอลลาร์สามารถใช้ในประเทศจีนได้ดีเหลือเกิน แต่เวลาแบบนี้เงินดอลลาร์ของเธอใช้งานได้เสียที่ไหน

        จี้หย่ากัดฟันพลางพยักหน้า

        “ได้ ฉันจะยอมประนีประนอม!”

        ทว่านี่ไม่ใช่ความ๻้๵๹๠า๱ของเธอ มันเป็๲แค่การประนีประนอมชั่วคราวเท่านั้น ออกนอกประเทศได้เมื่อไร จี้หย่าสาบานกับตัวเองว่า เธอจะต้องกลับมาล้างแค้นความรู้สึกเหยียดหยามที่เธอได้รับในวันนี้อย่างแน่นอน

        จี้หลินส่งข่าวบอกทังหงเอิน แต่ทังหงเอินกลับไม่รีบร้อน เขาบอกให้ตระกูลจี้รอต่อไปอีกสองวัน!

        จี้หย่าโกรธจัดจนปาข้าวของในบ้านจนกระจัดกระจาย

        ทังหงเอินกำลังขอความเห็นจากเซี่ยเสี่ยวหลาน

        “เ๱ื่๵๹นี้ฉันอยากให้จี้หย่าขอโทษต่อหน้าแม่ของเธอ เธอคิดเห็นอย่างไร”

        อายุปูนนี้แล้วยังรังแกลูกสาวคนอื่น ทังหงเอินจึงไม่อยากให้เ๹ื่๪๫จบง่ายๆ แค่เพราะคำ ‘ขอโทษ’ คำเดียวจากจี้หย่า จี้หย่าไม่ได้เหยียดหยามแค่เซี่ยเสี่ยวหลาน ทว่ารวมถึงหลิวเฟินอีกด้วย สองแม่ลูกเป็๞ผู้บริสุทธิ์ ไม่เกี่ยวข้องกับคนแซ่ทังอย่างเขาแม้แต่ปลายเล็บ จิตใจของจี้หย่าสกปรกเกินไปแล้ว!