"แม่อยากคุยกับหนูไวท์แต่ตามหาตัวตั้งนานแล้วไม่เจอ ก็เลยตามกลิ่นเืมาถึงรู้ว่าอยู่สวนหลังวังนี่เอง ชงชาให้แม่ดื่มหน่อยได้ไหมเอ่ย"
"ได้พะยะค่ะ แต่ว่าหม่อมฉันต้องเตรียมอุปกรณ์ก่อนแล้วพวกเขาจะทำยังไงดีพะยะค่ะ" ดวงตากลมโตมองไปยังกลุ่มเหล่าลูกครึ่งแวมไพร์ด้วยความสงสารเพราะตนเองก็ไม่มีอำนาจมากพอที่จะพาไปไหนมาไหนและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูดีกว่านี้ จะทำให้เธอเอ็นดูไปถึงไหนกันนะ
"แม่คิดว่าพวกเขาน่าจะดูแลตัวเองกันได้นะ รัชทายาทสั่งให้ใครดูแลหนูไวท์บ้าง" จักรพรรดินีส่งสายตาคาดโทษไปด้วยถึงพวกเขาจะไม่กลัวเพราะเป็คนของรัชทายาทก็เถอะ ร้ายกาจกันจริงๆ เ้าพวกนี้
"ถ้างั้น เฟลิกซ์ ตามผมมาที่ห้องครัว ท่านจักรพรรดินีรบกวนรอที่ห้องนะพะยะค่ะ"
"ไม่จ๊ะ แม่อยากดูหนูไวท์ชงชาด้วยตาตัวเอง"
"งั้นไปกันครับ" ร่างสูงโปร่งเดินนำไปยังห้องครัวโดยมีผู้ติดตามของจักรพรรดินีและของตนเองตามมาไม่ห่าง ตอนแรกมีการนินทาเื่ความไม่แน่นอน ชาติกำเนิด ตอนนี้เปลี่ยนเป็ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเื่ว่าที่จักรพรรดินีไหม หรืออะไรยังไงก็ยังไม่มีใครรู้ และเื่ความฮอตของไวท์ถูกพูดถึงเป็อย่างมากเพราะยังไม่มีการหมั้นหมายออกมาอย่างเป็ทางการ มีจดหมาย จำนวนมากถูกส่งเข้าวังหลวงเพื่อผูกสัมพันธ์ไมตรีทั้ง ฉันท์มิตรและรักใคร่แบบคนรัก แต่จดหมายทั้งหมดถูกส่งไปยังห้องพักส่วนตัวของคุณชายไวท์แล้วเพียงแค่เ้าตัวยังไม่รู้เื่เท่านั้นเอง
"ไม่ทราบว่าท่านจักรพรรดินี้าชาแบบไหนครับ" ไวท์ถามพลางถกแขนเสื้อขึ้นเพื่อเตรียมตัวชงชา
"เอาแบบกินแล้วสบายหัว ปลอดโปร่ง ทำได้ไหม"
"ได้ครับ รอสักครู่"
"เฟลิกซ์ รบกวนน้ำแร่สดของวันนี้และน้ำเปล่าด้วย"
"ได้ขอรับ คุณชายไวท์"
มือขาวจัดการหยิบใบชามาเพื่อตรวจสอบความเข้มข้นพลางเช็คกลิ่นแต่ละชนิดไปด้วย จากนั้นนำน้ำแร่ครึ่งขวดต้มลงในน้ำร้อนแล้วจับเวลาจากนาฬิกาของตนเองที่ติดตัวมาจากโลกมนุษย์ และนำน้ำเปล่ามาต้มใบชาทั้งสองที่มีคุณสมบัติดังที่จักรพรรดินี้าออกมา เมื่อเสียงนาฬิกาดังร้องเตือนก็หยุดต้มน้ำแล้วมาใส่ในถ้วยเตรียมน้ำร้อนทันที ส่วนชาที่ชงขึ้นมานั้นก็ใส่ถ้วยเพื่อตวงเอาแต่น้ำชาออกมา
การผสมกันระหว่างน้ำต้มสุกกับน้ำแร่นั้นหากใส่ในปริมาณที่เหมาะสมจะให้สถานะเป็ กลางและจะเน้น ไปที่รสชาติของชามากกว่าอุณหภูมิของน้ำ แล้วนำมาใส่ลงในถ้วยชาในสัดส่วนที่น้ำชามากกว่าน้ำแร่ประดับด้วยน้ำตาลก้อนและดอกไม้เพื่อส่งกลิ่นหอมลักษณะเฉพาะออกมา ท่าทางเ่าั้อยู่ในสายตาของทุกคนที่ตามมาทั้งหมด ทำให้มั่นใจได้ว่านอกจากจะมีฝีมือทำขนมที่อร่อยแล้วยังชงชาได้น่าดื่มอีกด้วย ไม่แปลกเลยว่าทำไมรัชทายาทถึงได้หวงมากขนาดนี้
"เป็ยังไงบ้างครับ ท่านจักรพรรดินี" ดวงตากลมโตมองอย่างลุ้นระทึก เขาไม่ได้ชงชาให้กับบุคคลที่เป็ผู้ใหญ่นานแล้ว รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก
"อร่อยมากนะลูก รู้สึกปลอดโปร่งมากๆ " ร่างสูงโปร่งถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เธอไม่ได้ชมเพื่อให้อีกคนสบายใจแต่ว่ารสชาติของชาอร่อยมากจริงๆ จนอยากให้เป็คนทำเครื่องดื่มและของว่างประจำวังหลวงเลยด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่าลูกชายของเธอจะยอมไหม
"อะแฮ่ม! ชงอะไรให้ท่านแม่กิน ข้ากินด้วย" คลาส แทรกตัวเข้ามาอยู่ในห้องครัวทันที เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาเลยได้ตามมาถึงที่นี่ การที่เด็กคนนี้ทำอะไรสักอย่างมันหอมขนาดนี้เลยรึ
"ถ้าท่านพี่คลาส ได้กิน ข้าก็ต้องได้กินด้วย" ครอส บอกอย่างเอาแต่ใจตัวเองทันที ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่แฝดเดินทางไปที่ไหนก็ย่อมมีแต่เื่ชวนปวดหัวทุกครั้งไป หลายๆ คนเลือกที่จะเงียบและไม่โต้ตอบอะไร ขนาดผู้เป็แม่อย่างจักรพรรดินีก็ทำเพียงส่งยิ้มไปเท่านั้น ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน
"ถ้าเป็แบบนี้รบกวนเชิญเ้าชายคลาส เ้าชายครอส และท่านจักรพรรดินีที่ห้องนั่งเล่น แล้วผมจะทำอาหารว่างรวมถึงชาให้รับประทานอย่างเต็มที่ อยู่รวมกันแบบนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ครับ" ไวท์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่ฟังแล้วสามารถแปลได้ว่าให้ออกไปจากที่นี่อย่ารบกวนการทำงานของเขานั่นเอง
"แล้วถ้าข้าไม่ยอมทำตามที่เ้าบอกล่ะ เ้าจะมีปัญญาทำอะไรข้าได้" คลาส ไม่ยอมออกจากห้องไปง่ายๆ ที่นี่มีกลิ่นหอมชวนน่าอยู่มากกว่าที่อื่น ใครจะยอมไปง่ายๆ ล่ะ
"ถ้าเ้าชายคลาสไม่ยอมไปก็หมายความว่าขัดขวางการทำขนมและชาของผม งั้นก็ไม่ต้องกินครับ ผมจะได้พาทุกคนที่รออยู่ข้างนอกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า" คลาสรู้สึกแปลกใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงสามารถพูดชื่อของเขาออกมาได้อย่างแม่นยำ เพราะขนาดแม่ของเขายังจำสลับกับครอสเลย พี่ชายของเขายังเรียกรวมกันว่าแฝดเลย เป็ไปไม่ได้ที่มนุษย์ผู้นี้จะรู้ว่าใครเป็ใคร
"เ้ามั่นใจได้อย่างไรว่าคนที่คุยด้วยเป็คลาส ข้าอาจจะเป็ ครอสก็ได้ เ้าแยกพวกเราไม่ออกหรอก เพราะไม่เคยมีใครแยกออก พฤติกรรม นิสัย การแต่งตัวพวกเราจงใจทำเหมือนกัน นอกจากพ่อบ้านส่วนตัวของพวกเราไม่มีใครแยกพวกเราสองคนออกหรอกนะ เ้าอย่ามาหลอกซะให้ยากเลย" ครอส ได้ทีเติมเชื้อไฟต่อจากพี่ชายฝาแฝดเพื่อทำให้อีกฝ่ายงงและสับสน วิธีการนี้ได้ผลทุกครั้งเพราะคู่สนทนาจะเริ่มงงว่าใครเป็ใครและยอมจำนนการจำตัวตนไปในที่สุด
"ถึงจะบอกว่าเหมือนกันแต่ยังไงก็ต่างกันอยู่ดี
เ้าชายคลาสจะมีความสุขุมรอบคอบมากกว่าเ้าชายครอส เป็คนเ้าแผนการมากกว่าแฝดน้องอย่างเ้าชายครอส
เ้าชายครอสมักจะคอยยุแยงตะแคงรั่วให้คนอื่นสับสน ส่วนเ้าชายคลาสจะมาสบทบเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือมากขึ้น
ถ้าวิธีการของพวกท่านสองคนมีเพียงเท่านี้ก็ถือว่าเกมส์แล้ว
เพราะว่าเป็แฟนหนังสือเชอร์ล็อคโฮมส์ ชายผู้ที่ฉลาดที่สุดในศตวรรษที่ 19 เื่แค่นี้ทำอะไรไม่ได้หรอก อย่าลืมว่าวิธีการเลี้ยงดูและสภาพแวดล้อมที่ผมเกิดมามันต่างจากที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่าคิดว่าวิธีที่ใช้กับคนที่นี่จะทำกับผมได้" เสียงหวานพูดด้วยท่าทางมั่นใจและเฉียบขาดทุกคำ เพราะทุกสิ่งที่พูดมาคือสิ่งที่แฝดทำมาโดยตลอดระยะเวลาของพวกเขา
แฝดนรกถึงกับแสดงท่าทีเปลี่ยนไปทันที ทั้งคู่มีใอย่างเห็นได้ชัดจากสายตาของทุกคน สมกับเป็คนมาจากโลกอื่นเสียจริง มีสิ่งที่คนในจักรวรรดิไม่มี แบบนี้น่าจะเป็ข้อได้เปรียบสำหรับไวท์แล้วว่าทำไมถึงได้ใจรัชทายาทมากขนาดนี้ และคนที่มองเห็นคนแรกน่าจะเป็รัชทายาทอย่างแน่นอน
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"ท่านพี่คีย์จะเคาะประตูทำไม ในเมื่อห้องครัวไม่ได้ล็อค" ครอสแขวะพี่ชายของตนเองทันที อยากทำตัวเป็ที่สนใจของคนในนี้ล่ะสิ ไม่งั้นคงไม่ทำแบบนี้หรอก น่าหมั่นไส้ชะมัดยาก
"ถ้าข้าจะทำแบบนี้เ้ามีปัญหาอะไรไม่ทราบ แฝด" คีย์ไม่ได้สนใจคำพูดแขวะของน้องชายตนเองมากนักเพราะพบเห็นอยู่บ่อยครั้งจนชินชา
"หึ! แบบนี้เหมือนระฆังมาช่วยไว้เลย ว่าไหมครับ เ้าชายคลาส เ้าชายครอส" เสียงหวานเอ่ยถามด้วยสีหน้าเ้าเล่ห์ เพราะถ้ารัชทายาทไม่เข้ามาขวาง จะต้องบอกอะไรหลายอย่างที่คนในจักรวรรดิสังเกตไม่ได้อีกอย่างแน่นอน
"แม่ว่าพวกเราไปรอหนูไวท์ที่ห้องนั่งเล่นกันดีกว่า แม่อยากคุยกับลูกทุกคน" จักรพรรดินีเอ่ยขึ้นมาเพื่อ้าให้สถานการณ์เปลี่ยนไป แล้วทุกคนก็ทำความเคารพส่งบุคคลสำคัญของจักรวรรดิให้ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่น จนตอนนี้เหลือไวท์และเหล่าคนดูแลของไวท์ทั้งหมด
"เฟลิกซ์ นายให้คนพาทุกคนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนห้องนอนน่าจะนอนพักที่เดียวกับคนอื่นๆ ให้ลองไปถามดู เื่ขนมกับชาผมจะจัดการเอง"
"ขอรับ คุณชายไวท์"
