"สำหรับพวกข้าแล้วยังไงก็ได้พะยะค่ะ เพราะถึงจะมีเด็กคนนั้นอยู่พวกเราก็ยังต้องทำงานเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรนัก" ครอสบอกพลางทำหน้าเรียบเฉย
"แถมพวกเรายังดูเขตการปกครองคนละที่กันด้วย ยังไงก็คงจะคนละสัปดาห์อยู่แล้ว" คลาสเห็นด้วยทันทีเพราะว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันมากขนาดนั้น แถมเขตการปกครองยังอยู่ห่างกันคนละซีกจักรวรรดิเลยก็ว่าได้ ตัวติดกันเฉพาะตอนเรียน ตอนสอบ และตอนออกงานใหญ่ๆ นอกนั้นก็อยู่แยกกันตลอด
"ข้าจะส่งหนูไวท์ไปอยู่กับพวกเ้าคนละหนึ่งสัปดาห์ แต่ถ้าเป็ฝาแฝดจะเป็สองสัปดาห์เพราะมีสองคนในที่เดียวกัน หากพวกเ้ามีใจให้แล้วล่ะก็...จะต้องพยายามทำให้เด็กคนนั้นตกหลุมรักพวกเ้าให้ได้ และอย่าหาวู่วามทำอะไรล่วงเกินโดยใช่เหตุ เพราะไม่มีใครรู้ว่าพลังของักับเทพเป็ยังไง คนกำเนิดเป็ถึงบุคคลที่มีพลังมากที่สุดของัทั้งปวง สุดเทพก็ยังเป็เทพแนวหน้าของเทพเ้ากรีกอีก หากไม่คิดให้ดีแล้วอาจจะถูกทำลายแทนที่จะได้รับความรักก็ได้ ตัวอย่างก็มีให้เห็นอยู่แล้วหลายคน คงต้องไม่อธิบายให้มากความ"
"นอกนั้นให้มันเป็ไปตามลำดับก็แล้วกัน คนที่มียศมากจะได้อยู่กับหนูไวท์ก่อน เพราะฉะนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนี้เด็กคนนั้นจะเดินทางไปตะวันออกกับรัชทายาทและคนอื่นที่ไม่ได้ทำงานติดต่อร่วมกันห้ามเข้าไปยุ่งอย่างเด็ดขาด ส่วนฟรัง...ไม่ว่าเ้าจะเต็มใจหรือไม่ก็ต้องดูแลคุณชายแห่งตระกูลริค เข้าใจไหม"
"พะยะค่ะ ท่านจักรพรรดิ / พะยะค่ะ ท่านพ่อ" ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ หากเป็คำสั่งของจักรพรรดิก็ต้องน้อมรับอยู่ดี ถึงได้บอกว่าการพูดจาดีๆ จะเห็นได้แค่ตอนคุยกับลูกหลานตาแก่มากกว่าพวกเรานั่นเอง
ทางด้านในครัวเองก็มัวแต่ช่วยคุณชายเตรียมวัตถุดิบในการทำขนมและช่วยนวดแป้ง คนแป้ง และหั่นส่วนผสมให้เข้ากัน ร่างสูงโปร่งจะมาคอยพิถีพิถันกับการทำขั้นตอนสุดท้ายเพื่อให้ได้รสชาติออกมากลมกล่อมที่สุด ในตอนแรกเหล่าคนทำอาหารในวังคิดว่าฝีมือการทำขนมของอีกฝ่ายทำเพราะต้องทำ แต่จากท่าทาง สีหน้า กิริยา บ่งบอกถึงความใส่ใจทุกขั้นตอน
"อาหารว่างมาแล้วครับ วันนี้เป็ขนมปังเคลือบน้ำตาล นมข้น และนมสด เครื่องดื่มเป็โกโก้ผสมช็อกโกแลตชิป แล้วก็ชิฟฟอน ลองรับประทานกันดู"
หน้าตาของขนมทานเล่นก็ยังคงความแปลกตาตลอดที่เด็กคนนี้อาศัยอยู่ที่นี่ มันทำให้รู้ว่าข้อมูลทั้งหมดเหล่านี้ไม่มีในจักรวรรดิ แต่ละคนลองชิมของว่างที่มีส่วนผสมแปลกตา
"อร่อย! หนูไวท์ทำขนมอะไรออกมาก็อร่อย อยากให้มีการเรียนการสอนแบบนี้ในวัง ทุกคนมีความคิดเห็นว่ายังไง"
"หม่อมฉันคิดว่าถ้ามีการเรียนการสอนแบบนี้ สาวๆ ในวังก็น่าจะทำตามได้ไม่ยาก และเป็การเปลี่ยนแปลงไปในตัวด้วยว่าผู้ชายสามารถทำอาหารและขนมได้ ไม่ใช่แม่ครัวหรือพ่อครัวจากครอบครัวโดยตรงเท่านั้น" มาร์แชลเห็นด้วยเพราะเขาเองเป็คนต้นคิดที่จะให้มีอาหารแบบนี้ภายในวังหลวงเป็คนแรกแต่ก็มีคนคัดค้านอย่างรัชทายาท
"สำหรับข้ายังไงก็ได้ เพราะยังไงเด็กคนนี้ก็ทำขนมอร่อยทุกอย่าง" คลาสบอกพลางกินอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก
"สำหรับข้าเองก็ถือว่าดีไม่น้อยเลย แต่จะทำไหวหรือเปล่ามันก็อีกเื่นึงนะ" ครอสเห็นด้วยแล้วกินต่ออย่างอารมณ์ดี
"ข้าไม่อยากให้กระรอกน้อยทำงานหนักเกินไป แต่ถ้าเป็ความ้าของเขา...ก็ปฏิเสธไม่ได้" คีย์ตอบเสียงเบากว่าใครเพื่อนเพราะใจจริงแล้วไม่อยากให้ทำอะไรหนักๆ เหมือนสมัยเพื่อนของเขาที่บ้างานจนตายคางานเอกสาร โชคดีที่วิจัยเล่มนั้นทำเสร็จก่อนตาย เพราะ่ชีวิตของมนุษย์มันค่อนข้างสั้น แต่สำหรับเด็กคนนี้ที่เป็ลูกครึ่งสามเชื้อถ้าให้มองกันดีๆ แล้ว คือ เทพ ั มนุษย์ ซึ่งหลายคนอาจจะไม่ได้มองเื่นี้หรือไม่มีเวลาคิดก็ไม่ทราบเหมือนกัน
"ยังไงก็ตามแต่ ทำไมข้าจะต้องมาดูแลเด็กคนนี้ด้วย" ฟรังบ่นอย่างไม่พอใจทันทีเพราะเขาไม่ได้รู้สึกสนใจในตัวเด็กคนนี้เหมือนคนอื่น เพราะว่ามันก็เหมือนๆ กันหมด
"หม่อมฉันเองั้แ่มาที่นี่ได้ไม่กี่สัปดาห์ยังไม่มีงานการทำเป็เื่เป็ราว ถ้าได้ทำส่วนนี้ก็คิดว่าไม่เลวเลยพะยะค่ะ" เสียงทุ้มนุ่มตอบด้วยใบหน้าร่าเริง
"คุณชายริคยังต้องเรียนรู้อะไรอีกหลายอย่างกว่าจะไปสอนคนอื่นได้นะขอรับ ลืมที่ข้าบอกไปแล้วหรือว่ายังเหลืออีกหลายวิชา" เฟลิกซ์รีบเตือนผู้เป็นายทันทีเพราะเห็นดีใจที่จะมีงานทำเพิ่ม แต่เื่ราวในจักรวรรดิยังเป็ศูนย์ ต้องเรียนรู้อีกหลายอย่างเพื่อให้ดูแลตัวเองได้มากกว่านี้ รวมถึงการดูแลพลังในตนเองอาจจะต้องอาศัยโหราจารย์ของที่นี่คอยดูแลและช่วยทำให้เสถียร์ให้มากกว่านี้
"อ๊ะ! ลืมไปสนิทเลย โทษทีนะเฟลิกซ์"
"ถือว่ารัชทายาทคิดไม่ผิดที่ให้เผ่าพันธ์คล้ายกันมาดูแล ท่าทางจะดูแลได้ดีกว่าที่คาดคิดเอาไว้" ถึงคำพูดจะดูดีมีรอยยิ้มแต่มันไม่ใช่รอยยิ้มอ่อนโยน มันคือรอยยิ้มพิฆาตเพื่อบ่งบอกให้รู้ว่าต่อไปนี้ไม่ควรติเด็กคนนี้ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้อีก
"แต่ข้าจะช่วยดูแลเื่ต่างๆ อย่างเต็มที่ ยังมีเวลาที่จะเรียนรู้อีกมากขอรับ" เฟลิกซ์รีบพูดต่อทันทีหลังจากเห็นรังสีอำมหิตจากจักรพรรดิบนบัลลังค์้าสุด ทำให้หลายคนถึงกับหลุดขำเพราะว่าพวกเขาเองก็โดนแบบนี้เหมือนกัน
"จริงเหรอ! ถ้างั้นก็หมายความว่าข้าจะต้องไปช่วยงานท่านพี่คีย์ก่อน แล้วค่อยไปช่วยคนอื่นๆ ใช่ไหมพะยะค่ะ"
"เข้าใจถูกแล้ว หนูไวท์ เดี๋ยวเื่นี้พ่อจะให้คนจัดตารางงานให้"
"ขอบพระทัยมากพะยะค่ะ" ร่างสูงโปร่งบอกพลางทำความเคารพ
"ไม่ต้องพูดาาศัพท์ให้มากมาย ที่นี่พูดสบายกว่าที่คิด หนูไวท์"
"พะยะค่ะ ท่านจักรพรรรดิ"
"ไหนเรียกข้าใหม่สิ เรียกว่าอะไร"
"พะยะค่ะ ท่านพ่อ"
การเตรียมตัวทั้งหมดนั้นได้รับคำสั่งมาจากคนของจักรพรรดิที่ถ่ายทอดคำสั่งมายังคนของคุณชายริคเพื่อให้ทำตามขั้นตอนได้อย่างถูกต้อง ในครั้งนี้ไม่ว่าใครจะเห็นด้วยหรือไม่ แต่การตัดสินใจทั้งหมดนั้นมาจากผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุดในจักรวรรดิ ไม่มีใครสามารถคัดค้านได้ ถึงแม้จะมีบางเสียงที่ไม่เห็นด้วยที่จะให้มือใหม่ไปทำงานกับคนเก่งอย่างพวกเขาทั้งหมด จึงได้พากันไปร้องเรียนกับจักรพรรดินีแทนแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือการเห็นด้วยกับผู้เป็สามีและไม่ได้คัดค้านใดๆ ต่อ ในสายตาคนนอกอาจจะดูเหมือนเื่เล็กน้อย
แต่บุคคลที่คุณชายริค ไวท์จะต้องไปร่วมงานด้วยนั้นคือผู้ปกครองตามหัวเมืองต่างๆ ของจักรวรรดิ และไหนยังจะหน่วยปราบปรามพิเศษที่ขึ้นตรงกับองค์จักรพรรดิอีก การทำงานผิดพลาดของเด็กคนนี้อาจส่งผลกับงานใหญ่ในจักรวรรดิได้ ซึ่งในรายงานนั้นระบุว่านี่เป็การทำงานการเรียนรู้ในจักรวรรดิ ไม่เกี่ยวข้องกับการทำงานของหน่วยงานใดๆ ภายในจักรวรรดิ ขอให้เหล่าขุนนางเลิกแตกตื่นแล้วพากันแห่เดินทางเข้าวังหลวงเสียที มันรบกวนการทำงานขององค์จักรพรรดิและองค์จักรพรรดินี ประกาศฉบับนี้ถูกส่งต่อไปยังหัวเมืองน้อยใหญ่และวังหลวง ไม่มีที่ไหนที่จะไม่ประกาศเช่นนี้ เพื่อป้องกันการทำให้เกิดการความเข้าใจผิดในอนาคต
