ผู้าุโตำหนักซ่อนอัคคีในชุดสีแดงผู้นี้แต่เดิมแล้วเขาคิดจะฉวยโอกาสนี้ฆ่าหลงอวี้เพื่อล้างแค้นให้กับจ้าวตำหนักน้อยหั่วฝู่และกลับไปรับรางวัลจากท่านจ้าวตำหนัก
แต่กระนั้นเขากลับไม่คิดเลยว่าหลงอวี้ที่มีวิถียุทธ์แค่ระดับิญญาแท้ขั้นที่สองเท่านั้นกลับสามารถสังหารเขาได้ในพริบตา!
“ไป!”
หลงอวี้รีบเร่งเร้าปีกจันทราแล้วพุ่งทะยานออกไปต่อทันทีอย่างไม่ลังเล!
ในตอนที่เกิดการต่อสู้ขึ้นเมื่อครู่นี้ เงาร่างของอวี่เชียนหนิงก็ขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น
เพียงแต่หลงอวี้ยังคงอยู่นอกระยะของเขตแดนจักรพรรดิของอวี่เชียนหนิง!
“เ้าหมอนี่!”
อวี่เชียนหนิงกัดฟันกรอด ในดวงตาฉายแววเ็าอำมหิต
เมื่อครู่นี้นางยังคิดว่าหากได้ผู้าุโของตำหนักซ่อนอัคคีช่วยขวาง นางต้องไล่ตามหลงอวี้ทันแน่ อีกทั้งยังแย่งชิงแผ่น์จันทรามาได้ด้วย
แต่นางกลับคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าหลงอวี้จะสามารถสังหารผู้าุโของตำหนักซ่อนอัคคีระดับิญญาแท้ขั้นสามผู้นั้นได้ในพริบตาเช่นนี้!
เื่นี้มันอยู่เหนือความคาดหมายของอวี่เชียนหนิงอย่างสิ้นเชิง
นางหลงคิดว่าตัวเองมีพร์โดดเด่นเหนือใครมาโดยตลอด แต่พอมาเทียบกับหลงอวี้ในตอนนี้แล้ว นางดูด้อยกว่าทันที!
หลงอวี้สามารถสังหารศัตรูที่มีระดับสูงกว่าตัวเองหนึ่งขั้นได้ในพริบตา
ส่วนนางนั้นกลับยังไม่เคยทำได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว!
“ย้าก!!!”
พอนึกถึงตรงนี้แล้ว จิตสังหารของอวี่เชียนหนิงก็รุนแรงมากขึ้น เงาร่างในชุดสีเหลืองอ่อนได้พุ่งผ่านทะเลเพลิงไปอย่างรวดเร็ว ไล่ตามหลงอวี้อย่างไม่ลดละ
บนูเาหิมะใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา ทั้งสองคนที่วิ่งไล่ตามกันอย่างรวดเร็วอยู่นั้นก็ดูราวกับดาวตกก็ไม่ปาน
หลงอวี้วิ่งหลบทหารลาดตระเวนของกู่เิไปจำนวนมากจนนับไม่ได้ และในตอนที่เขาใกล้จะไปถึงส่วนใจกลางของูเาหิมะลูกนี้แล้วนั่นเอง ตรงด้านหน้าของเขาในจุดที่ห่างออกไปไม่ไกลนั้น มีฐานทัพอีกแห่งหนึ่งที่มีกระโจมตั้งอยู่มากมายจนแน่นขนัด
องค์ชายน้อยแห่งกู่เิได้นำทัพมาปักหลักอยู่ที่นี่นั่นเอง
อีกด้านหนึ่งของฐานทัพเต็มไปด้วยกระโจมมากมายแห่งนี้เป็ที่ตั้งของบึงอัสนีซ่อนฟ้าที่มีฟ้าผ่าดังกึกก้องตลอดเวลานั่นเอง!
เมื่อมีอวี่เชียนหนิงไล่ตามอยู่ข้างหลังตลอดเวลาเช่นนี้ หลงอวี้ก็ไม่กล้าหยุดเท้าลงเลยแม้แต่วินาทีเดียว
เขาถึงกับบุกฝ่าเข้าไปภายในฐานทัพนั้นตรงๆ ท่ามกลางสายตาเหลือเชื่อของอวี่เชียนหนิง ทำให้มีทหารกู่เิจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาจากในกระโจมทันที!
บนพื้นหิมะในรัศมีหลายร้อยจ้างล้วนมีแต่กระโจมของทหารกู่เิ ตอนที่หลงอวี้บุกฝ่าเข้าไปนั้น เสียงแตรส่งสัญญาณเตือนก็ดังขึ้นทันที
ทหารผู้ฝึกยุทธ์กลุ่มแล้วกลุ่มเล่าออกมาจากกระโจมและไล่ตามหลงอวี้ไปทันที ภาพที่เกิดขึ้นนั้นมันช่างน่าตื่นตะลึงเหลือเกิน
‘บึงอัสนีซ่อนฟ้า ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้าไปล้วนไม่อาจรอดชีวิตกลับออกมาได้อย่างสิ้นเชิง แต่สัญลักษณ์ัปรภพเหมือนจะอยากให้ข้าเข้าไปภายในนั้น... ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ไม่มีทางหนีอื่นเหลืออยู่อีกแล้ว อย่างนั้นก็ลองเสี่ยงเข้าไปในบึงอัสนีซ่อนฟ้าดูสักตั้งเลยก็แล้วกัน!’
หลงอวี้ตัดสินใจแล้ว ต่อให้ด้านหน้าเขาจะมีทหารนับหมื่นนับแสนยืนขวางอยู่ เขาก็ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
แต่อวี่เชียนหนิงตอนนี้ก็ได้หยุดไล่ตามต่อแล้ว
หากตกอยู่ในวงล้อมของทหารกู่เิจำนวนมากขนาดนี้แล้ว แม้แต่นางก็ไม่มีทางรอดชีวิตออกมาได้แน่!
เ้าหลงอวี้นี่มันอยากตายหรืออย่างไร ถึงได้บุกฝ่าเข้าไปในฐานทัพของกู่เิตรงๆ เช่นนี้?
ตอนแรกนางยังคิดว่าหลงอวี้นั้นร่วมมือกับอาณาจักรกู่เิไว้เสียอีก แต่เพียงไม่นานนางก็พบว่า ทหารของกู่เิเองก็กำลังไล่ล่าหลงอวี้อยู่เหมือนกัน ไม่มีทีท่าว่าจะออมมือเลยแม้แต่น้อย!
“น่าสนใจ”
บนยอดเขาหิมะแห่งหนึ่งใกล้ๆ นั้น โม่เฟิงิในชุดเขียวก็กำลังมองดูด้านล่างด้วยสายตามีเลศนัย
“ถึงกับบุกฝ่าฐานทัพกู่เิเช่นนี้ อีกทั้งด้านหน้ายังเป็บึงอัสนีซ่อนฟ้าอีก แม้แต่ข้าโม่เฟิงิผู้นี้ก็ยังไม่กล้าเลย ข้าอยากเห็นเหมือนกันว่าเ้าคิดจะทำอะไรกันแน่!”
ตอนนี้ไม่มีใครคิดเลยว่าเป้าหมายที่หลงอวี้กำลังมุ่งหน้าไปจะเป็บึงอัสนีซ่อนฟ้า!
“ลุย!”
หลงอวี้ไม่กล้าหยุดเท้าแม้แต่น้อย เพราะทันทีที่เขาหยุดลงภายในฐานทัพแห่งนี้ เขาจะต้องถูกปิดล้อมไว้อย่างสมบูรณ์ในพริบตาเป็แน่
ไม่ว่าเขาจะฆ่าศัตรูได้มากเพียงใด สุดท้ายก็ยังต้องหมดสิ้นเรี่ยวแรงอยู่ดี
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าเขาจะฆ่าคนในนี้ไปมากแค่ไหนก็ล้วนไม่มีความหมายใดๆ ทั้งสิ้น
เขากวาดหอกัปรภพในมือ กระแสลมสายหนึ่งพลันพัดตัวเขาจนดีดตัวออกไปไกลนับร้อยจ้าง มุ่งหน้าไปยังยอดเขาสูงที่อยู่ห่างไปไม่ไกลแห่งหนึ่ง
นั่นเป็ยอดเขาหิมะที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว ตรงปลายสุดของยอดเขานั้นเป็หน้าผาที่สูงชัน หากะโลงมาจากบนนั้น จะตรงดิ่งเข้าสู่อาณาเขตของบึงอัสนีซ่อนฟ้าทันที
พอเห็นว่าเป้าหมายของหลงอวี้คือยอดเขาหิมะแห่งนั้นแล้ว ผู้คนทั้งหมดก็รู้สึกสงสัยกันมากขึ้นกว่าเดิม
เ้าหมอนี่สมองมีปัญหาหรือเปล่า?
ตอนแรกก็บุกฝ่ากองทัพกู่เิคนเดียว หลังจากนั้นยังขึ้นไปที่ยอดเขาหิมะคนเดียวอีก ตรงปลายทางนั้นมันเป็ทางเข้าบึงอัสนีแล้ว ขึ้นไปแบบนั้นก็เท่ากับฆ่าตัวตายน่ะสิ!
ตรงกระโจมที่ใหญ่ที่สุดที่ตั้งอยู่ในใจกลางของฐานทัพกู่เินั้นมีชายหนุ่มที่ดูแล้วน่าจะอายุประมาณยี่สิบปีคนหนึ่งเดินออกมา
ชายหนุ่มผู้นี้สวมใส่ชุดเกราะสีทอง มีรูปร่างใหญ่โตกำยำ บนศีรษะสวมมงกุฏทองม่วงที่มีขนไก่ฟ้าสองเส้นเสียบไว้ ลักษณะเหมือนกับลิโป้แห่งยุคสมัยสามก๊กที่อยู่ในความทรงจำของหลงอวี้!
“องค์ชายน้อย ให้จัดการอย่างไรดี?”
ข้างๆ ของชายหนุ่มมงกุฎทองม่วงนั้นมีแม่ทัพใหญ่ที่รูปร่างอ้วนท้วมผู้หนึ่งค้อมตัวเอ่ยถามอย่างนอบน้อม
“ไล่ตามไป แล้วก็ลองปล่อยให้มันวิ่งหนีต่อด้วย”
ชายหนุ่มมงกุฎสีทองม่วง หรือก็คือองค์ชายน้อยแห่งอาณาจักรกู่เินั้น ดวงตาของเขาได้ฉายแววสนุกสนใจ เขายืนสังเกตดูหลงอวี้ที่อยู่ห่างไกลออกไปโดยไม่ได้ขยับไปไหน
องค์ชายน้อยแห่งกู่เิผู้นี้ย่อมต้องเคยได้ยินเื่เกี่ยวกับหลงอวี้มาบ้างอยู่แล้ว พอตอนนี้เขาเห็นหลงอวี้เลือกที่จะวิ่งไปบนทางที่เหมือนกับฆ่าตัวตายเช่นนี้ เขาก็ย่อมไม่ยอมลดตัวลงไปไล่ตามด้วยตัวเองอยู่แล้ว
ไอ้กระจอกเช่นนี้ไม่จำเป็ต้องถึงมือขององค์ชายน้อยแห่งกู่เิอย่างเขาหรอก!
ระหว่างที่หลงอวี้กำลังวิ่งตะบึงอย่างบ้าคลั่งอยู่นั้น เขาก็สังเกตเห็นองค์ชายน้อยที่สวมมงกุฎทองม่วงนั่นด้วยเช่นกัน แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ขอเพียงอีกฝ่ายไม่ออกมาไล่ตามด้วยตัวเองล่ะก็ อย่างนั้นเื่มันก็ง่ายขึ้น!
บางทีในสายตาขององค์ชายน้อยอาจจะเห็นว่าหลงอวี้นั้นห่างชั้นมากเกินไป จึงไม่จำเป็ต้องให้เขาลงมือกับหลงอวี้เองเลยแม้แต่น้อย!
หลงอวี้เร่งเร้าลมปราณ พริบตานั้นความเร็วก็เพิ่มสูงขึ้น แม้จะมีแม่ทัพของกู่เิและทหารผู้ฝึกยุทธ์มากมายพยายามจะเข้ามาล้อมเขาเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจขวางเขาเอาไว้ได้เลยอย่างสิ้นเชิง
ความเร็วของเขานั้นเหนือกว่าทหารกู่เิเหล่านี้มากเกินไปจริงๆ!
แต่ในสายตาของคนอื่นๆ นั้นล้วนมองเห็นว่าทิศทางที่เขากำลังมุ่งหน้าไปนั้นมันเป็เส้นทางที่มุ่งสู่ความตาย
มีเพียงหลงอวี้เท่านั้นที่รู้ว่า ตัวเขาในตอนนี้มีเพียงแต่ต้องเดินทางนี้เท่านั้นถึงจะมีโอกาสรอดชีวิต!
ด้วยความเร็วของหลงอวี้ในตอนนี้ เพียงหนึ่งก้านธูปมอดดับเท่านั้น เขาก็ได้วิ่งมาถึงยอดเขาหิมะอันโดดเดี่ยวลูกนั้น อยู่ห่างจากหน้าผาสูงอันเป็ทางเข้าสู่บึงอัสนีซ่อนฟ้าเพียงไม่กี่สิบจ้างเท่านั้น
ด้านหลังของเขานั้นมีกองทัพผู้ฝึกยุทธ์นับพันนับหมื่นคนมาล้อมยอดเขาหิมะทั้งลูกไว้แล้ว ทำให้เขาไม่มีทางหนีออกจากที่นี่ได้อย่างสิ้นเชิง
แต่น่าเสียดายที่ผู้คนทั้งหมดต่างก็ไม่รู้เลยว่า หลงอวี้นั้นไม่ได้คิดจะฝ่าออกจากวงล้อมั้แ่แรกแล้ว
‘ถึงแล้ว ไปเถอะ!’
หลงอวี้ก้าวเท้าออกไปด้านหน้า ปีกจันทราที่ด้านหลังของเขานั้นทำให้ตัวเขาที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงกลายเป็ประกายแสงสีเทาดำ พุ่งตรงไปยังบึงอัสนีซ่อนฟ้าโดยไม่ลังเล!
“นี่มันบ้าไปแล้วหรือ?”
เมื่ออวี่เชียนหนิงมองเห็นการเคลื่อนไหวของหลงอวี้แล้วก็ตื่นตะลึงทันที
เ้าหลงอวี้นี่มันถึงกับยอมตายในบึงอัสนีซ่อนฟ้าเพื่อไม่ให้ใครได้แผ่น์จันทราบนตัวมันไปเลยหรือ? เ้าเล่ห์เกินไปแล้ว!
“หืม?”
แต่โม่เฟิงิกับองค์ชายน้อยแห่งกู่เิกลับขมวดคิ้ว
พวกเขาต่างก็มองออกว่า หลงอวี้เหมือนจะมีเป้าหมายอยู่ที่บึงอัสนีซ่อนฟ้าั้แ่แรกแล้ว หรือว่าเ้าหลงอวี้มันคิดจะเข้าไปชิงสมบัติในบึงอัสนีซ่อนฟ้ากัน?
แต่ว่า ในบึงอัสนีซ่อนฟ้ามันมีสายฟ้าฟาดผ่าลงมาตลอดเวลา พลังทำลายรุนแรงสุดขีด ต่อให้เป็ยอดฝีมือที่ก้าวขึ้นไปถึงระดับผสานิญญาแท้ก็ยังไม่สามารถเอาชีวิตรอดออกมาจากบึงอัสนีได้เลย!
ในตอนที่เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายหน้าเปลี่ยนสีนั้น หลงอวี้ก็ก้าวเท้าออกจากยอดเขาหิมะอันโดดเดี่ยวนั่นแล้ว เงาร่างของเขาได้พุ่งดิ่งลงไปภายในบึงอัสนีซ่อนฟ้าอย่างรวดเร็วจนเห็นเป็ประกายแสง
และในพริบตาเดียวกันนั้นเอง อสนีบาตหลายสายก็ได้ถูกหลงอวี้ดึงดูดเข้ามา มันได้ฟาดผ่าใส่เขาอย่างเกรี้ยวกราดรุนแรง
‘จะรอดหรือตายก็อยู่ที่เ้าแล้ว!’
หลงอวี้กัดฟัน เงาร่างของเขาไม่ได้หยุดนิ่งเลยแม้แต่น้อย แต่เขาได้กระตุ้นสัญลักษณ์ัปรภพขึ้นมา อีกทั้งยังให้ปราณปรภพปกคลุมร่างกายไว้ทั่วทั้งตัวด้วย!
ตูม!!!
อสนีบาตฟาดผ่าดังกัมปนาท พลังทำลายล้างอันมหาศาลได้มาถึงเหนือหัวของหลงอวี้ในพริบตา!
แต่กระนั้นเอง พลังอันอสนีบาตสายนั้นก็ได้ถูกสัญลักษณ์ัปรภพดูดกลืนเข้าไปในพริบตาโดยที่หลงอวี้ไม่ได้รับาเ็เลยอย่างสิ้นเชิง!
‘เลือกเสี่ยงถูกทางแล้ว!’
หลงอวี้รู้สึกยินดีขึ้นมา จากนั้นก็เร่งความเร็วเพิ่มขึ้น มุ่งหน้าเข้าไปในส่วนลึกของบึงอัสนีซ่อนฟ้า
บึงอัสนีทั้งผืนนี้มีอาณาเขตกว้างนับสิบลี้ เขาไม่อยากให้ตัวเองตกเป็เป้าสายตามากเกินไป จึงได้แต่ต้องเข้าไปแอบในส่วนลึกเท่านั้น
หลงอวี้ที่ผสานใจกับปีกจันทราแล้วสามารถวิ่งตะบึงด้วยความเร็วสูง หลังจากถูกฟ้าผ่าไปสองสามครั้งตัวเขาก็หายไปจากสายตาของผู้คนทั้งหมดอย่างรวดเร็ว
“อสนีบาตไม่อาจฆ่ามันได้หรือนี่?”
เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดที่ยืนดูจากนอกบึงอัสนี ไม่ว่าจะเป็องค์ชายน้อย โม่เฟิงิ อวี่เชียนหนิง หรือเหล่ายอดฝีมือคนอื่นๆ ที่แอบซ่อนอยู่รอบๆ ก็ล้วนแสดงสีหน้าตื่นตะลึงออกมาทั้งสิ้น
แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้แต่ส่ายหน้า
สายฟ้าฟาดนั่นมันทรงพลังเกินไป แม้แต่ยอดฝีมือระดับผสานิญญาแท้ หากเข้าไปภายในบึงอัสนีก็ยังถูกฟ้าผ่านั่นบดขยี้จนไม่เหลือแม้แต่กระดูก
แม้เ้าหลงอวี้นั่นดูเหมือนจะไม่เป็อะไรก็ตาม แต่มันต้องาเ็สาหัสแล้วแน่ๆ
การบุกฝ่าเข้าไปในบึงอัสนีตรงๆ เช่นนี้มันไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตายเลย!
“อะไรกัน ที่แท้ก็เป็แค่ไอ้โง่เองหรอกหรือ”
ในหัวของผู้คนเกือบทั้งหมดล้วนคิดแบบนี้กันทั้งสิ้น จากนั้นก็เพียงหัวเราะเบาๆ ออกมาแล้วปล่อยผ่านไป
การที่หลงอวี้บุกฝ่าเข้าไปในบึงอัสนีทั้งอย่างนั้น ในสายตาของผู้คนทั้งหมด หลงอวี้ต้องถูกฟ้าผ่าตายแล้วอย่างแน่นอน!
ส่วนพวกโม่เฟิงิ อวี่เชียนหนิงที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ นั้นต่างก็แอบซ่อนตัวกันต่อไปเพื่อรอจังหวะเวลาที่เหมาะสม ส่วนเหล่าแม่ทัพและทหารกู่เินับหมื่นนายต่างก็พากันส่งเสียงด่าทอพร้อมกับกลับสู่ฐานทัพของตัวเอง ผู้ที่ไม่มีเวรก็นอนต่อ ผู้ที่มีเวรก็ทำการลาดตระเวนต่อไป
หลังผ่านไปไม่นาน หลงอวี้ที่บุกฝ่าเข้าไปในบึงอัสนีก็ได้กลายเป็เพียงหัวข้อพูดคุยของผู้คนทั้งหลายเท่านั้น
แต่พวกเขาไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่า ตรงส่วนใจกลางของบึงอัสนีซ่อนฟ้าที่มีเสียงฟ้าผ่าดังกึกก้องกัมปนาทมากที่สุดนั้น หลงอวี้ยังคงมีชีวิตอยู่
เมื่อครู่นี้สัญลักษณ์ัปรภพได้ส่งข้อมูลมาให้หลงอวี้ว่า ในบึงอัสนีซ่อนฟ้าแห่งนี้มีพลังงานมากมายอุดมสมบูรณ์ เหมาะที่จะใช้สายฟ้าเหล่านี้มาหล่อหลอมร่างกาย!
“ใช้สายฟ้ามาหล่อหลอมร่างกาย!”
หลงอวี้ตื่นตะลึงกับข้อมูลที่ได้มาจากสัญลักษณ์ัปรภพจนนิ่งค้างไปเลยทีเดียว
แต่เดิมแล้วเขาเพียงแค่เสี่ยงดวงว่าสัญลักษณ์ัปรภพจะสามารถช่วยให้เขารอดชีวิตออกไปได้ อย่างมากก็แค่ได้รับาเ็เล็กน้อยเท่านั้น
แต่ตอนนี้สัญลักษณ์ัปรภพกลับทำให้เขาสามารถใช้อสนีบาตในบึงอัสนีซ่อนฟ้ามาหล่อหลอมร่างกายของตัวเองได้
ผู้ที่ทนความยากลำบากได้มากกว่า ย่อมได้เป็คนเหนือคน
หลงอวี้ที่ทนฝึกฝนวิทยายุทธ์ประเภทฝึกกายอย่างวิชากายาพิชิตมารมาอย่างยากลำบากก็ได้ทำให้เขามีความแข็งแกร่งมากกว่าคนที่อยู่ในวิถียุทธ์ระดับเดียวกันไม่น้อย
การใช้อสนีบาตมาหล่อหลอมร่างกายนั้นก็คงจะมีหลักการแบบเดียวกัน มันต้องเ็ปทรมานยิ่งกว่าตอนฝึกวิชากายาพิชิตมารเป็แน่ แต่ผลลัพธ์ของมันเองก็ย่อมต้องสูงกว่าเช่นกัน!
หลงอวี้ตาเป็ประกาย ในเมื่อสัญลักษณ์ัปรภพมอบโอกาสนี้ให้กับเขา อย่างนั้นเขาก็ขอลองดูหน่อยแล้วกัน!
