เมื่อฝูงชนได้ยินคำกล่าวอ้างเช่นนั้นของสาวใช้ในชุดสีเหลืองขิง ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปยังฉู่เหลียน ผู้กลายเป็แพะ
ท่ามกลางสายตาเยาะหยัน ดูแคลน สะใจ ปนสับสนของฝูงชน หวงฮูหยินกลับมีแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะและดุดัน
ท้ายที่สุดนางก็เอ่ยปากอย่างช้า ๆ แต่มั่นคง ทุกคนบริเวณนั้นล้วนได้ยินโดยทั่วกัน
“นายหญิงสามแห่งจวนจิ่งอัน ข้าหวังว่าท่านจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นนี้”
ร้านเต๋ออันของคุณชายหวางใช่ว่าจะรับทำให้ในทุกคำร้องขอ ที่เมืองหลวงแห่งนี้มีเขาเพียงผู้เดียวที่สามารถทำซิ่วท้ออันงดงามเช่นนี้ได้ และหากเขายอมทำซิ่วท้อให้ใครในวันเกิด นับเป็เกียรติแก่ผู้นั้นยิ่ง
หวงฮูหยินต้องไปเยือนร้านเต๋ออันถึงสามหน และใช้เงินอีกหนึ่งพันตำลึงเงินเพื่อให้ได้มา ทว่ายามนี้ซิ่วท้อที่นางต้องใช้ความพยายามมากมายในการให้ได้มานั้น กลับสูญสิ้นไปเสียแล้ว ความเกรี้ยวกราดของหวงฮูหยินจึงมากดังคาด
เมื่อเทียบกับจวนจิ่งอันแล้ว จวนติ้งหยวนจัดว่าเป็ที่โปรดปรานของฮ่องเต้มากกว่า เนื่องจากมีบุตรสาวเป็สนมอยู่ในวังหลวง หากวันใดที่ทั้งสองจวนทะเลาะกัน ย่อมต้องเป็จวนจิ่งอันที่ก้มหัวให้จวนติ้งหยวน
นอกจากนั้น ต้นเหตุของปัญหาคราวนี้ยังเป็นายหญิงสามคนใหม่ที่มาจากตระกูลอิ้งซึ่งกำลังตกต่ำ
เกียรติยศของฉู่เหลียนย่อมถูกทำลายลง ณ ที่แห่งนี้ เื่เลวร้ายที่นางได้กระทำลงต่อจวนติ้งหยวนในครานี้ย่อมแพร่สะพัดไปด้วยคำติฉินเล่าลือ ส่งผลต่อชื่อเสียงของนางเป็แน่
เหล่าฮูหยินที่มาจากตระกูลเล็กล้วนแต่สงสารฉู่เหลียน
ในขณะที่ฉีเยี่ยนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้ชัดเจน นางแทบอยากจะแหวกฝูงชนไปตามหาโจวซื่อผู้เป็สะใภ้ใหญ่เหลือเกิน หากสะใภ้ใหญ่อยู่ตรงนี้ หวงฮูหยินย่อมต้องปล่อยไป ด้วยเพราะเห็นแก่หน้านายหญิงใหญ่ ทว่านางกลับถูกสาวใช้คนอื่นดึงตัวเอาไว้จนไปไหนไม่ได้ ในใจนางคงรวดร้าวเสียจนเก็บซ่อนดวงตาอันแดงก่ำไว้ไม่ไหว
เว่ยเฟิงจื่อที่เห็นฉู่เหลียนไม่แม้แต่แสดงอารมณ์ใดเมื่อเจอปัญหาเข้า ทั้งยังไร้ซึ่งทีท่าขลาดกลัวในแววตาแม้ยืนท่ามกลางฝูงชน เว่ยเฟิงจื่อเลิกคิ้วข้างหนึ่ง ลุกยืนขึ้น เหตุการณ์นี้ดูจะน่าสนใจขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
ขณะเดียวกัน ประกายวาบแห่งความเวทนาวาบผ่านดวงตาขององค์หญิงต้วนเจี่ยที่ยืนอยู่เื้ัองค์หญิงเล่อเหยา
โจวหยวนฉินกระซิบถามเบา ๆ แก่องค์หญิงเล่อเหยา พร้อมด้วยรอยยิ้มเยาะหยันบนใบหน้า “องค์หญิง ท่านพอใจหรือไม่?”
องค์หญิงเล่อเหยาอดมิได้ให้หัวเราะขณะมองฉู่เหลียนที่ดูเสียใจอยู่ตรงนั้น ท่ามกลางผู้คนที่ชี้นิ้วใส่จากทุกทิศทาง
นางพอใจเป็อย่างยิ่ง! ก็แค่สตรีธรรมดาไร้ประโยชน์ กล้าดีอย่างไรถึงมาแต่งงานกับผู้ที่สูงส่งกว่า ทั้งยังแย่งพี่เฮ่อของนางไป วันนี้นางจะทำให้สตรีไร้ค่าผู้นี้ต้องทุกข์ทนจนถึงที่สุด ดูสิว่ายังจะกล้าโผล่หน้าออกนอกจวนอีกหรือไม่!
คุณหนูห้าจวนติ้งหยวน โจวหยวนฉินกล่าวซ้ำอย่างเกรี้ยวกราด “นายหญิงสามแห่งจวนจิ่งอัน เ้ารู้หรือไม่ว่าซิ่วท้อถาดนี้มีราคาเท่าใด!? ข้าจะบอกเ้าให้นะ ไม่รวมถึงที่มารดาข้าต้องใช้ความพยายามเป็อย่างมากเพื่อขอให้คุณชายหวางทำสิ่งนี้ขึ้นมา ซิ่วท้อนี้ก็มีมูลค่าถึงหนึ่งพันตำลึงแล้ว!”
เสียงสูดหายใจเข้าอย่างตกตะลึงดังขึ้นจากฝูงชน
หนึ่งพันตำลึง! นั่นไม่ใช่จำนวนน้อยเลยสำหรับคุณหนูยาจกอย่างฉู่เหลียน หรือแม้แต่จะเป็เหล่าฮูหยินบรรดาศักดิ์ก็ตามที
สำหรับจวนอิ้งที่กำลังตกต่ำเช่นนี้ สินเดิมอย่างมากที่สุดของบุตรสาวที่ถูกต้องก็หนึ่งพันตำลึงแล้ว ในขณะที่คนอย่างฉู่เหลียนที่ไม่ได้รับความรักจากบิดา ไม่เป็ที่โปรดปรานของมารดาเลี้ยง จึงอย่าได้ฝันว่าจะได้ถึงเพียงนั้น!
หางตาของฉู่เหลียนกระตุก จวนติ้งหยวนละโมบไปหรือไม่? หรือจะเป็ฝีมือขององค์หญิงเล่อเหยา?
พวกนั้น้าให้นางเอาเงินหนึ่งพันตำลึงมาจ่ายค่าซาลาเปากาก ๆ เนี่ยนะ! นี่มันปล้นกันกลางวันแสก ๆ ชัด ๆ!
ฉู่เหลียนเบ้ปากอยู่ในใจ สินเดิมทั้งหมดของนางยังมีไม่ถึงหนึ่งพันตำลึงด้วยซ้ำ
ในเมื่อคนพวกนี้อยากวางแผนกับนางนัก หากนางไม่สู้กลับก็คงจะโง่งมไปแล้ว!
ใช่แล้ว! นางต้องเอาคืน!
ฉู่เหลียนทำสีหน้าตกตะลึง มองซิ่วท้อที่เกลื่อนกลาดบนพื้น จากนั้นจึงกล่าว “ซิ่วท้อพวกนี้น่ะหรือหนึ่งพันตำลึง? คุณหนูห้า ท่านไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่หรือไม่?”
