ฉินเฟิงทำภารกิจสำเร็จ3ภารกิจในคืนนี้และมีแต้มสำราญ 800 แต้มเขารู้สึกตื่นเต้นเกินจะพรรณนาและเร่งรีบอยากจะใช้มันทว่าเขาต้องทำความสะอาดสถานที่เกิดเหตุนี้ก่อนเขาไม่สามารถปล่อยให้ตระกูลเหลียงรู้ว่าเขาเป็คนทำมัน
แม้ว่าเขากำลังจะทำลายตระกูลเหลียงแต่จู่โจมจากเงามืดตอนที่พวกมันเผลอก็ยังดีกว่า
เนื่องจากตระกูลเหลียงแห่งเมืองหลวงเป็ตระกูลที่ใหญ่และมีอำนาจมากจึงไม่สามารถทำเล่นๆ ได้
ฉินเฟิงเกาหัวขณะมองดูร่างของเหลียงเซิงเขาเคยฆ่าคนมาก่อนแต่ไม่เคยจัดการกับศพ
“นายท่าน ให้หมูน้อยผู้นี้ออกมา ข้าสามารถช่วยนายท่านจัดการศพได้”ทันใดนั้นเ้าหมูน้อยก็เริ่มวิ่งเต้นอยู่ภายในหัวของฉินเฟิงอย่างตื่นเต้น
ด้วยความคิดของฉินเฟิงเ้าหมูน้อยน่ารักตัวอ้วนก็ออกมาและเริ่มวิ่งไปรอบๆ
ฉินเฟิงตัดสินใจว่าเขาจะให้เ้าหมูเวรนี่ออกมาบ่อยขึ้นเมื่อเห็นว่ามันดูตื่นเต้นมากแค่ไหนมันคงจะเบื่อตาย
“เ้าหมูน้อย แกคงไม่ได้อยากจะออกมาเล่นหรอกใช่ไหม? แกบอกจะช่วยทำความสะอาดแล้วแกจะไล่ตามแมวตัวเมียทำซากอะไรฟะ? มันคนละสปีชีส์กันเฮ้ย”
เมื่อได้ยินคำบ่นของฉินเฟิงเ้าหมูน้อยก็วิ่งมาหาเขาแล้วก็มองไปที่เหลียงเซิงและพูดอย่างวางท่า “เชอะไม่ใช่เื่ใหญ่ ปล่อยให้เป็หน้าที่หมูน้อยผู้นี้เอง ไม่กี่วิข้าก็ทำเสร็จแล้ว”
ขณะที่พูดเ้าหมูน้อยก็แสดงสีหน้าจริงจังแบบที่ไม่เคยแสดงมาก่อน มันมองไปที่เหลียงเซิงแล้วทันใดนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นมา
ฮัดชิ่ว...!
“เฮ้ย นี่แกจะทำเื่สำคัญขนาดนี้ด้วยแค่จามหรือไง?” ฉินเฟิงค่อนข้างประทับใจการกระทำของเ้าหมูน้อยและคาดว่าจะมีอะไรช็อกโลกออกมาอย่างไรก็ตาม มันก็แค่จามอย่างเดียว
ฮัดชิ่ว!ฮัดชิ่ว! ฮัดชิ่ว!
เ้าหมูน้อยเมินฉินเฟิงและจามอย่างต่อเนื่องขณะที่ดูจริงจังขึ้น
ฉินเฟิงเริ่มทนดูไม่ไหวเพียงแค่เขากำลังจะลากเ้าหมูน้อยกลับเข้าไปในระบบและให้มันไตร่ตรองกับการกระทำของมันคลื่นอากาศร้อนก็พุ่งออกมา
ตูม!!
ครั้งนี้เ้าหมูน้อยไม่ได้จามแต่ปล่อยลูกไฟขนาดใหญ่ ลูกไฟลอยไปที่ร่างของเหลียงเซิง
ในพริบตาเปลวเพลิงก็เผาผลาญคนรูปร่างสูงอย่างหมดจดทำให้ฉินเฟิงถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความกลัวเขามองเหลียงเซิงและพบว่ามันสลายหายไปเป็ธุลีแล้ว
“เจ๋งเป้ง เ้าหมูน้อย นี่แกเป็สัตว์ประเภทไหนเนี่ย? แกเป็ไดโนเสาร์มาก่อนหรือเปล่า? อาจจะมีคนโยนแกลงไปในเล้าหมูและแกก็โตขึ้นที่นั่นก็ได้”
ฉินเฟิงตกตะลึงอย่างมากตลอดระยะเวลามานี้เขาเชื่อว่านอกจากทำตัวน่ารักและอวดดีเ้าหมูน้อยนี่ไร้ประโยชน์ในการต่อสู้ ทว่าตอนนี้เขารู้แล้วเขาผิดมหันต์
“เชอะ มันไม่ใช่เื่ใหญ่เลยนายท่าน นี่แค่ยอดเขาน้ำแข็งเท่านั้นส่วนขีดความสามารถของข้า หลังจากที่ข้าทลายขีดจำกัดและวิวัฒนาการเข้าสู่ระดับกลางการพ่นไฟมันก็เหมือนกับปอกกล้วย” เ้าหมูประกาศอย่างภูมิใจเหมือนเดิม
“แกวิวัฒนาการยังไง? แล้วแกปล่อยลูกไฟได้ยังไงในเมื่อยังไม่วิวัฒนาการ?”ฉินเฟิงถามอย่างตื่นเต้น
“การวิวัฒนาการมี 2 ประการประการแรกคือปล่อยข้าเป็อิสระ และอนุญาตให้ข้าฝึกและทลายขีดจำกัดด้วยตัวเองมันก็เหมือนกับการฝึกของนายท่านไม่มากก็น้อยประการที่สองคือให้นายท่านซื้อยาวิวัฒนาการแล้วข้าจะสามารถวิวัฒนาการได้อย่างรวดเร็วทว่ายานี้ค่อนข้างจะแพง ยาวิวัฒนาการจากขั้นต้นถึงขั้นกลางราคา 2,000 แต้มสำราญ กับนิสัยอย่างนายท่านแล้วนายท่านคงไม่ตั้งใจที่จะซื้อให้ข้าแน่ๆ”
“ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ว่าเราสนิทกันเหรอ?” ฉินเฟิงเกาหัวอย่างอึดอัดและแสยะยิ้มเขามองไปยังเ้าหมูน้อยพลางกล่าว “บอกตามตรงฉันรู้สึกอยากจะให้แกฝึกด้วยตัวเองมันก็เป็ความคิดที่ดีแกอยู่แต่ในระบบทุกวันคงจะเบื่อตาย โลกนั้นกว้างใหญ่ แกควรจะออกไปเดินดูบ้างนะ”
เมื่อนึกถึงลูกไฟที่เ้าหมูน้อยเพิ่งปล่อยฉินเฟิงก็ตาเป็ประกาย เมื่อมันทลายขีดจำกัด เขาจะให้มันมาอยู่ข้างๆถ้าเขาไม่พอใจใครเขาก็สามารถฆ่ามันด้วยลูกไฟ
นี่เป็การลงทุนต่ำที่โอกาสตอบแทนสูงซึ่งเป็อะไรที่ฉินเฟิงชอบมาก
เ้าหมูวางท่าและกลอกตาใส่ฉินเฟิงขณะทำเสียงเ็า“นายท่าน คิดให้ดีๆ นะ ข้าสร้างลูกไฟได้แค่ 1 ครั้งต่อเดือนและข้าก็ยังไม่สามารถใช้มันได้สมบูรณ์เมื่อกี๊ข้าต้องพยายามตั้งหลายครั้งกว่าจะปล่อยออกมาได้ถ้านายท่าน้าจะโยนข้าเพื่อฝึกฝนตัวเอง แม้แต่หมาป่าก็ยังกัดข้าตาย”
“ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่นหรอกน่า”
ฉินเฟิงรีบไล่ความคิดของเ้าหมูน้อยเขาซื้อเ้าหมูนี่มา 50 แต้มสำราญจะให้ตายแบบนั้นไม่ได้
แน่นอนว่าเหตุผลคือฉินเฟิงจำได้ว่าเ้าหมูน้อยช่วยเขาไว้หลายครั้งด้วยเหมือนกันมันคงจะไร้มนุษยธรรมเกินไปถ้าทิ้งให้มันไปฝึกเอง
“งั้น กลายเป็ว่าลูกไฟยิงได้แค่เดือนละครั้งถ้าฉันรู้แบบนั้นคงไม่มีทางที่ฉันจะให้แกออกไปด้วยตัวเองหรอกโลกภายนอกมันอันตรายมาก และฉันก็คงจะเป็ห่วงแก” ฉินเฟิงหัวเราะอย่างสำนึกผิด
เ้าหมูก็หัวเราะอย่างเ็าไปกับฉินเฟิงชี้ชัดว่ามันไม่เชื่อเขา
ฉินเฟิงยิ้มแล้วพูดต่อ“เ้าหมูน้อย แกวิวัฒนาการได้กี่ครั้ง? ตอนที่แกถึงระดับกลางแกสามารถย่างทุกคนที่้าด้วยลูกไฟหรือเปล่า?”
“ข้าเป็สัตว์เลี้ยงธรรมดา ดังนั้นข้าสามารถวิวัฒนาการได้ 4 ครั้ง คือ ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง และขั้นสุดยอดแต่มันก็มีสัตว์เลี้ยงแบบหายากที่สามารถวิวัฒนาการต่อจากขั้นสุดยอดไปเป็ขั้นสูงสุดและปลดล็อกทักษะพิเศษที่ซ่อนอยู่ได้ พวกมันทั้งหมดจะแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อแต่มันก็ต้องใช้แต้มสำราญมหาศาลเพื่ออัพเกรดมันมันเป็อะไรที่นายท่านคงจะยังไม่กล้าคิด”
เ้าหมูน้อยมองฉินเฟิงอย่างมีเลศนัยก่อนจะพูดต่อ“แม้ว่าข้าจะวิวัฒนาการเป็ขั้นกลาง แต่การปล่อยลูกไฟมันก็ยังใช้พลังมากหลังจากใช้พลังจนหมดแล้ว ข้าจำเป็ที่จะต้องจำศีล
“ย่างทุกคนที่้า? นายท่านคิดว่าข้าเป็คณะละครสัตว์หรือไง?”
ฉินเฟิงตระหนักว่าเ้าหมูน้อยที่ดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยตัวนี้ได้ซ่อนความน่าสะพรึงกลัวที่มโหฬารเอาไว้
ยิงลูกไฟเดือนละครั้งมันน้อยไปสำหรับหมูขั้นต้นดูเหมือนว่าจะเป็ไปไม่ได้ที่จะกำจัดปอร์เช่ของเหลียงเซิง
อย่างไรก็ตามฉินเฟิงไม่เคยไปยุ่งกับรถคันนี้ ดังนั้นเขาไม่กลัวว่าตำรวจจะหาอะไรสาวถึงตัวเขาได้เขาวางเ้าหมูน้อยไว้บนบ่าและขับจักรยาน 28 นิ้วกลับโรงแรมหวงเจีย
ฉากที่ผู้ชายและหมูกำลังขี่จักรยานค่อนข้างเป็ที่สนใจเ้าหมูน้อยยากที่จะออกมาจากระบบ ดังนั้นมันจึงยกหัวอย่างตื่นเต้นมันกู่ร้องท่ามกลางสายลมและทิวทัศน์เวลากลางคืนที่ตระการตา
ทว่าน่าสงสารที่มันเป็เพียงหมูน้อยไม่ใช่หมาป่า ซึ่งอาจเหมาะกับฉากแบบนี้มากกว่า มันทำเสียงคร่อกๆจนทำให้ฉินเฟิงเริ่มบ้า
ไม่นานหลังจากที่ฉินเฟิงออกจากซอยนั้นเงาดำก็ปรากฏขึ้นมาทันทีตรงปอร์เช่ของเหลียงเซิงโทรศัพท์ในมือของชายคนนั้นปล่อยแสงสีออกน้ำเงิน ส่องรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของเขา
ภาพที่กำลังเล่นบนโทรศัพท์คือตอนที่ฉินเฟิงกำลังฆ่าเหลียงเซิง
“ฮ่าๆๆ ฉินเฟิง รอจนกว่าจะมีคนมาเก็บศพของแกเถอะ”ชายคนนั้นหัวเราะอย่างไร้อารมณ์ก่อนจะหายไปในความมืด
เมื่อฉินเฟิงกลับถึงโรงแรมหวงเจียมันก็ห้าทุ่มแล้ว
อย่างไรก็ตามเขายังรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเขานอนลงบนเตียงและรีบเปิดระบบราชันเ้าสำราญขึ้นมา ตอนนี้เขามีแต้มสำราญ 750 แต้มและซื้อของดีๆ ได้ไม่กี่ชิ้น
“เ้าหมูน้อย ขอคำแนะนำหน่อยสิ” หลังจากมองดูไอเทมทั้งหมดฉินเฟิงก็ตาลายจากสิ่งที่เห็นเขาตัดสินใจว่ามันจะปลอดภัยกว่าถ้าให้เ้าหมูเป็ครูฝึกการยกระดับ
“นายท่าน ตอนนี้นายท่านมีแต้มสำราญ 750 แต้มข้าแนะนำให้นายท่านใช้ 300 แต้มเพื่อยกระดับขั้นให้ถึงมนุษย์สำราญขั้นสี่นายท่านจะได้รับโอกาสจับสลาก 3 ครั้ง ส่วนอีก 450 แต้มที่เหลือ นายท่านควรจะเก็บไว้ซื้อวิชากระบี่พื้นฐานเมื่อครบ 1,000แต้ม”
“นายท่านสามารถใช้ 750 แต้มพวกนี้ยกระดับหมัดพยัคฆ์คำรนเบื้องต้นเป็หมัดพยัคฆ์คำรนขั้นกลางได้ด้วยเหมือนกัน”
ฉินเฟิงเข้าใจที่เ้าหมูน้อยพูดและพยักหน้า
เ้าหมูน้อยพูดต่อขณะส่ายหัว“เมื่อระดับของนายท่านถึงมนุษย์เ้าสำราญขั้นสี่นายท่านจะสามารถปลดล็อกฟังก์ชันการหลอมของระบบซึ่งจะทำให้ท่านสามารถผสมอุปกรณ์และวิชาต่างๆ ได้
“เมื่อนายท่านใช้แต้มสำราญมากกว่า 10,000 แต้มและกลายเป็มนุษย์เ้าสำราญขั้นที่ห้านายท่านจะสามารถเปิดใช้งานการเชื่อมต่อกับนิยายกำลังภายใน ไม่ว่าจะอุปกรณ์สวมใส่วิชา หรือยาใดๆ ก็ตามที่อยู่ในนิยายกำลังภายในก็จะสามารถนำออกจากระบบได้อย่างมีดบินไม่พลาดเป้าก็เป็ของทดสอบจากระบบการเชื่อมต่อนิยายกำลังภายใน
“ส่วนสำหรับฟังก์ชันอื่นๆ ที่ซ่อนอยู่ในระบบราชันเ้าสำราญมีแต่สิ่งที่นายท่านไม่อาจจินตนาการได้ ไม่มีอะไรที่ระบบไม่สามารถทำได้ทั้งหมดนี้นายท่านต้องจำไว้อย่างหนึ่ง ด้วยระบบที่อยู่ในมือนี้นายท่านจะแข็งแกร่งไร้เทียมทานในใต้หล้า!”
คำอธิบายของเ้าหมูน้อยทำให้ฉินเฟิงใโดยสิ้นเชิง
เขารู้ว่าระบบนี้ค่อนข้างแข็งแกร่งแต่ไม่เคยคิดว่ามันจะถึงขนาดนี้
ถ้าเขาสามารถไปถึงมนุษย์เ้าสำราญขั้นที่ห้าเขาก็จะสามารถปลดล็อกการเชื่อมต่อนิยายกำลังภายใน แค่คิดฉินเฟิงก็ตื่นเต้นสุดๆ แล้ว
ตอนที่เขายังเด็กเขาเป็แฟนพันธุ์แท้ของนิยายกำลังภายใน เช่น จิ้งจอกูเาหิมะ แปดเทพอสูรัฟ้าัหยกตำนานศึกเทพอินทรี และดาบัหยก
ถ้าเขาสามารถนำอาวุธอย่างกระบี่อิงฟ้าและดาบฆ่าั หรือวิชาอย่างเก้ากระบี่เดียวดายและสิบแปดฝ่ามือพิชิตั มาใช้มันในเทคโนโลยีปัจจุบันใครจะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะน่าเหลือเชื่อแค่ไหน?
