ท่ามกลางความทุรกันดารของเมืองชายขอบ แสงแดดแผดเผาลงมาจากฟากฟ้าอย่างไร้ปรานี ไม่มีแม้แต่เงาไม้หรือม่านเมฆใด ๆ ที่จะคอยบรรเทาความร้อนแรงจากสุริยัน ร่างของซ่งเจี้ยนหงนั่งซุกตัวอยู่ข้างกำแพงเก่า หน้าผากเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ขณะที่ริมฝีปากแห้งผากและแตกระแหง...