ยามราตรี แสงจันทร์อาบไล้เงาไม้เป็นลายพร้อยบนพื้นดิน แต่ภายในเรือนอันเงียบงันนั้น กลับเต็มไปด้วยความมืดหม่นอันน่าหดหู่ซ่งเจี้ยนหง เหม่อมองออกไปยังฟากฟ้าใบหน้าครั้งหนึ่งเคยหยิ่งผยองกลับหม่นเศร้าน้ำตาแห้งกรังบนข้างแก้มคือร่องรอยของผู้เคยเชื่อว่าตนเป็น ผ...