บทที่ 17: หมากกลบนกองไฟ เสี้ยววินาทีแห่งความตื่นตระหนกที่ปรากฏบนใบหน้าของจ้าวหมิ่นหลานนั้น สั้นราวกับสายฟ้าที่ฟาดผ่านท้องฟ้ายามราตรี ก่อนจะถูกกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็วจนแทบไม่มีผู้ใดจับสังเกตได้ทัน มีเพียงเหอเจียน...บุรุษผู้มีสายตาแหลมคมดุจพญาเหยี่ยวเท่...