ฉับพลัน เสียงหัวเราะประสานก็เงียบลง
ครั้งนี้ตระกูลหนิว เฉิง จางทั้งสามตระกูลมาพร้อมกำลังพลเข้มแข็ง ในสายตาพวกเขา บดขยี้ตระกูลหวงง่ายดายเหมือนกับก้อนหินบดขยี้ไข่ไก่
แต่คิดไม่ถึงว่าตระกูลหวงจะทะนงตนถึงเพียงนี้ส่งเด็กรุ่นหลังมาคนเดียว หนึ่งคนกับหนึ่งกระบี่มาต่อต้านผู้ฝึกยุทธ์นับร้อยของทั้งสามตระกูล
อีกทั้งเด็กรุ่นหลังคนนี้ยังใจกล้าไม่น้อยต่อหน้าผู้ฝึกยุทธ์นับร้อย สีหน้าไม่เปลี่ยน ท่าทางนิ่งสงบ ยังกล้าด่าใส่หน้าพวกเขาว่าเป็ขยะ!
ถึงแม้ว่าเสวียนเทียนจะอายุเพียงสิบสี่สิบห้าปีในสายตาผู้ใหญ่แล้วยังเป็แค่เด็กน้อยผู้หนึ่ง แต่หลังจากอึ้งไปผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสามตระกูลก็อดโกรธขึ้นมาไม่ได้
เสวียนเทียนไม่ใช่คนยอมคน เ้าเรียกเขาเดรัจฉานเขาก็เรียกเ้าขยะ
หนิวเจิ้นซาน จางกู่เฟิงเฉิงหยวนอู่หางตากระตุกเล็กน้อย แทบทนไม่ได้จะพุ่งเข้าไปฟันเสวียนเทียนเป็ชิ้นๆแต่เห็นเสวียนเทียนมีเพียงคนเดียว ทั้งยังเป็แค่เด็กน้อย จากเหตุผลทางด้านจิตใจไม่มีสักคนคิดจะให้ทุกคนรุมเข้าไปกระทืบเสวียนเทียน แต่คิดส่งใครคนหนึ่งไปเชือดเ้าเด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้เสีย
นี่เป็จิตวิทยาความเคยชินของผู้คนอย่างหนึ่งเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่อ่อนแอและอยู่ตามลำพัง จะเกิดความรู้สึกดูถูกไม่ใช้พลังทั้งหมดโจมตี
เวลาเดียวกันก็จะทะนงฐานะของตัวเองฝ่ายสามตระกูลมียอดฝีมือชั้นเบิกนภาขั้นสามสามคนหนิวเจิ้นซานมีพลังวัตรถึงชั้นเบิกนภาขั้นสี่เมื่อเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่เป็เพียงเด็กหนุ่มอายุสิบสี่สิบห้าทั้งยังมีพลังวัตรแค่ชั้นเบิกนภาขั้นหนึ่ง ในสายตาของทั้งสามตระกูลเสวียนเทียนย่อมเป็เพียงศัตรูที่อ่อนแอและโดดเดี่ยว รุมเข้าไปเห็นได้ชัดว่าเสียศักดิ์ศรี
เสวียนเทียนเข้าใจสภาพจิตใจของคนดังนั้นถึงกล้าหนึ่งคนหนึ่งกระบี่เข้าขวางผู้ฝึกยุทธ์นับร้อยของทั้งสามตระกูลเป้าหมายก็เพื่อให้อีกฝ่ายส่งยอดฝีมืออกมาสู้ตัวต่อตัวกับเขาเช่นนี้เสวียนเทียนก็สามารถกำจัดยอดฝีมือของอีกฝ่ายไปก่อนได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีจำนวนคนมาก แต่กำลังรบที่แท้จริงอยู่ที่ยอดฝีมือไม่กี่คน
ขอเพียงยอดฝีมือไม่กี่คนนี้ถูกกำจัดเมื่อยกพวกสู้ขึ้นมา เสวียนเทียนขวางหนิวเจิ้นซานไว้ผู้ฝึกยุทธ์ของอีกฝ่ายแม้ว่าจะมีจำนวนมาก แต่สำหรับตระกูลหวงแล้วก็เป็แค่หุ่นไร้ประโยชน์เท่านั้น เอาชนะได้อย่างง่ายดาย
“เ้าเด็กเดรัจฉานกล้าไม่เห็นผู้อื่นในสายตา ให้ข้าไปกำจัดเขาเอง!”
หนิวเจิ้นเยว่ะโก้องขึ้นมาราวกับกลัวคนอื่นจะแย่งตัดหน้า รีบก้าวออกมาข้างหน้า
หนิวเจิ้นเยว่พลังวัตรเลื่อนขึ้นชั้นเบิกนภาขั้นสามพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่า อำนาจตระกูลหนิวก็ยิ่งใหญ่ ยากเลี่ยงจิตใจลำพองเขามองจางกู่เฟิงและเฉิงหยวนอู่ที่มีพลังวัตรขีดสุดของชั้นเบิกนภาขั้นสามด้วยสายตาแฝงความดูถูก
สายตาดูถูกนี้หนึ่งด้วยถือว่าตระกูลหนิวยิ่งใหญ่ แข็งแกร่งกว่าตระกูลจางและตระกูลเฉิงสองตระกูลอีกด้านหนึ่งมองว่าพลังวัตรของตัวเองเพิ่มสูงขึ้นจางกู่เฟิงกับเฉิงหยวนอู่ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไร เทียบกับเขาไม่ได้
ตอน่สิ้นปี ในงานประลองทายาทรุ่นหลังหนิวจื้อเฉียงแห่งตระกูลหนิวถูกเสวียนเทียนฟันแขนขาดคนตระกูลหนิวเกลียดเสวียนเทียนเข้ากระดูก อยากสังหารเขาให้สาแก่ใจ
ตอนนี้โอกาสดีขนาดนี้ หนิวเจิ้นเยว่ย่อมอดใจรอไม่ไหวะโออกมา ้าจะสังหารเสวียนเทียนด้วยมือตนเองชำระความแค้นในใจ
จางกู่เฟิงกับเฉิงหยวนอู่ตอนนี้กำลังครุ่นคิดกังวลเื่ตระกูลของตนเองหนิวเจิ้นเยว่ขันอาสา พวกเขาย่อมดีใจที่ไม่ต้องลงแรงไหนเลยจะไปแย่งชิงกับหนิวเจิ้นเยว่
“พวกเต่าหดหัวตระกูลหวงให้เด็กน้อยคนหนึ่งออกมาต้านทานด้านนอก พวกเ้าคิดว่าพวกเราสังหารเ้าเด็กเดรัจฉานนี่แล้วพวกเ้าจะหนีภัยครั้งนี้ไปได้หรือ ฮึๆ...! ฝันไปเถอะฆ่าเ้าเด็กเดรัจฉานนี่แล้ว จากนั้นข้าจะหาพวกเ้าเต่าหดหัวทีละคน สังหารให้หมดสิ้น คนเดียวก็ไม่เว้น!”
หนิวเจิ้นเยว่เดินไปพลาง ะโก้องไปรอบทิศเดินมาถึงตรงหน้าเสวียนเทียนที่อยู่ห่างออกไปสิบเมตรกว่า สายตาถึงเพิ่งสนใจตัวเสวียนเทียน “เ้าเด็กเดรัจฉานพลังวัตรถึงกับเลื่อนขึ้นชั้นเบิกนภาขั้นหนึ่งแล้ว ดูท่าในเทือกเขาดงอสูรเ้าคงเหมือนกับข้า ได้พบโชคดีเข้าไม่น้อยแต่ชะตาเ้าไม่ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้น วันนั้นเ้าสะบั้นแขนหลานข้าหนึ่งข้างวันนี้ข้าจะสะบั้นแขนทั้งคู่ขาทั้งสองของเ้าก่อนแล้วค่อยบั่นศีรษะของเ้าให้เ้าได้เ็ปกับการเสียแขนขาก่อนแล้วค่อยตาย”
“สุนัขเฒ่า เ้าทำได้ก็ลองดู” เสวียนเทียนเอ่ยขึ้นเสียงเย็น
“เ้าเด็กเดรัจฉาน ตายเสียเถอะ!”
หนิวเจิ้นเยว่คำรามเสียงดัง สองขางอลงเล็กน้อยดีดตัวอย่างแรง ร่างฉับพลันพุ่งตรงมาข้างหน้า หนึ่งฝ่ามือฟาดออกมารัศมีฝ่ามือสายหนึ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเบิกนภาขั้นสามโจมตีพลังไม่อาจดูถูกได้ ในรัศมีฝ่ามือเหมือนมีเงาของยอดเขาลูกหนึ่งรัศมีฝ่ามือยังมาไม่ถึง เสวียนเทียนก็รู้สึกถึงขุนเขาลูกหนึ่งพุ่งชนเข้ามา
วิทยายุทธ์ชั้นนิลขั้นต้นประจำตระกูลของตระกูลหนิวฝ่ามือเบิกภูผา
เผชิญหน้ากับรัศมีฝ่ามือที่พุ่งทะยานเข้ามาเสวียนเทียนยกแขนขึ้น กระบี่ขุนเขาหนักชักออกจากฝัก รัศมีกระบี่สายหนึ่งปรากฏขึ้นพริบตาปะทะเข้ากับรัศมีฝ่ามือ
รัศมีกระบี่ราวกับเต้าหู้ถูกทำลายสิ้นรัศมีฝ่ามือพลังไม่ลดลง โจมตีเข้ามาที่ตัวกระบี่ขุนเขาหนัก
ตึงๆๆๆ!
กระบี่ขุนเขาหนักพลันสะท้าน ดีดกลับมาเสวียนเทียนถอยหลังติดต่อกันห้าก้าว ในดวงตามีแววตื่นตะลึง
หนิวเจิ้นเยว่หัวเราะเสียงดังก้าวขึ้นมาข้างหน้าก้าวใหญ่ ‘ฝ่ามือเบิกภูผา’ ฟาดลงมาอีกครั้งะโเสียงดังว่า “เ้าเด็กเดรัจฉานความต่างชั้นของพลังแต่ละขั้นของชั้นเบิกนภาห่างไกลเทียบกับตอนชั้นวิถียุทธ์ไม่ได้เ้าคิดว่าเ้าจะยังต่อสู้ข้ามระดับชั้นสองขั้นได้หรือ? เ้าต่อสู้ข้ามระดับชั้นได้ก็นับว่าเป็อัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งคนหนึ่งเด็กรุ่นหลังในอำเภอเป่ยโม่ล้วนสู้เ้าไม่ได้ แต่อัจฉริยะเช่นเ้าวันนี้ต้องถูกข้าชิงฆ่าั้แ่ยังเป็ทารก”
ตึงๆๆๆ!
เสวียนเทียนฟันหนึ่งกระบี่ไปที่รัศมีฝ่ามือกระบี่ขุนเขาหนักก็ถูกดีดกลับมาอีก ร่างกายถูกกระแทกถอยไปสี่ก้าว
ด้านข้างลาน ที่ซ่อนในหอแห่งหนึ่งสมาชิกคนสำคัญของตระกูลหวงล้วนจับตามองการต่อสู้ครั้งนี้อยู่หวงิซานพูดขึ้นมาเสียงเบา “เทียนเอ๋อร์เล่นอะไรอยู่? หนิวเจิ้นซานนั่นแค่พลังห้าส่วนของข้ายังเทียบไม่ได้เทียนเอ๋อร์ใช้ศาสตราวิเศษชั้นนิลระดับกลางในมือ แต่กลับแพ้ถอยแล้วถอยอีก?”
เสวียนหงพูดขึ้นเบาๆ ว่า “เขากำลังสร้างภาพลวงหลอกศัตรูแสร้งทำเป็พลังไม่สู้หนิวเจิ้นเยว่ทำให้ผลสุดท้ายกลายเป็สังหารหนิวเจิ้นเยว่โดยไม่ได้ตั้งใจ ให้อีกฝ่ายดูถูกเขาถึงสังหารหนิวเจิ้นเยว่ได้ อีกฝ่ายก็จะไม่รุมเข้ามาเทียนเอ๋อร์กำลังปลอมเป็หมูล่าพยัคฆ์ คิดกวาดยอดฝีมือของอีกฝ่ายให้หมดทีเดียว!”
“อายุยังน้อยก็ความคิดแยบยลได้เช่นนี้พวกเราเป็ห่วงเขาเสียเปล่าเสียแล้ว เทียนเอ๋อร์จะไม่หุนหันพลันแล่นเป็ศัตรูกับเขาคือเื่ที่น่าหวาดหวั่น ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมอีกฝ่ายรุมโจมตีเมื่อไร พวกเราก็ลุยออกไป ต่อสู้ตัวต่อตัว ให้เทียนเอ๋อร์ได้แสดงฝีมือเต็มที่!”
หวงหย่วนเฉิงพูดขึ้นเสียงเบา
.....
“เ้าหนู หลุดมือไปซะ!” หนิวเจิ้นเยว่ใช้พลังทั้งหมดโจมตีฝ่ามือหนึ่งเข้าใส่เสวียนเทียนตั้งใจจะโจมตีกระบี่ในมือของเสวียนเทียนให้กระเด็นไป
เสวียนเทียนฟันกระบี่ออกมาทีหนึ่ง รัศมีกระบี่ปะทะเข้ากับรัศมีฝ่ามือแล้วพลันสลายไปกระบี่ขุนเขาหนักพริบตาก็สะท้อนกลับมา เขาถอยหลังต่อเนื่องหลายก้าวอีกครั้ง
“หืม?” หนิวเจิ้นเยว่ผิดคาดนิดหน่อย ฝ่ามือเมื่อครู่เขาใช้พลังถึงสิบสองส่วนส่งการโจมตีที่เหนือกว่าปกติออกไป เดิมทีคิดว่าจะโจมตีกระบี่ในมือของเสวียนเทียนให้ปลิวไปได้แต่ผลกับไม่เป็อย่างที่คิด ถึงแม้เสวียนเทียนจะกระเด็นถอยไปแต่ก็ยังรับการโจมตีไว้ได้
ที่จริงแล้ว หากมียอดฝีมือที่แท้จริงดูอยู่ก็จะรู้ได้ว่า ทุกครั้งที่กระบี่ขุนเขาหนักดีดกลับไป ความจริงแล้วพริบตาที่รัศมีกระบี่สลายไปรัศมีฝ่ามือของหนิวเจิ้นเยว่ยังไม่ทันโจมตีโดนกระบี่ขุนเขาหนักกระบี่ขุนเขาหนักก็ดีดกลับไปเองเพียงแต่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วประกายไฟแลบ ไม่มีใครมองออกก็เท่านั้น
ทุกครั้งที่กระบี่ขุนเขาหนักดีดกลับล้วนเป็เสวียนเทียนดึงกระบี่กลับเอง ไม่อย่างนั้นกระบี่ขุนเขาหนักที่เป็ถึงศาสตราวิเศษชั้นนิลระดับกลางรัศมีฝ่ามือของหนิวเจิ้นเยว่จะโจมตีให้กระบี่ขุนเขาหนักถอยไปได้อย่างไรคงได้เป็เหมือนกับเต้าหู้ ถูกกระบี่ขุนเขาหนักฟันขาด
เสวียนเทียนสู้พลางถอยพลางค่อยๆ ดึงหนิวเจิ้นเยว่มายังมุมหนึ่งของลานที่ห่างไกลจากพรรคพวกของตระกูลหนิวตระกูลเฉิง ตระกูลจาง
ในสายตาของผู้คน หนิวเจิ้นเยว่ได้เปรียบอย่างมากเสวียนเทียนพ่ายถอยไม่หยุด ไม่มีใครรู้หนิวเจิ้นเยว่กำลังเดินทีละก้าวทีละก้าวเข้าไปสู่ความตาย
ไม่นาน เสวียนเทียนก็ถอยมาถึงมุมกำแพงไม่มีที่ให้ถอยอีก
“เ้าเด็กเดรัจฉานทีนี้เ้าไม่มีที่ให้ถอยแล้ว ดูสิว่าเ้าจะป้องกันข้าอย่างไร ฮ่าๆ...” หนิวเจิ้นเยว่หัวเราะเสียงดัง ร่างกายราวกับพญาเหยี่ยวถลาจับกระต่ายถีบตัวออกมาทะยานพุ่งเข้าหาเสวียนเทียน ‘ฝ่ามือเบิกภูผา’ ฟาดเข้าใส่เสวียนเทียนอีกครั้ง รัศมีฝ่ามือมีเงาของขุนเขาปรากฏขึ้นแจ่มชัดหนึ่งฝ่ามือฟาดออกมา ราวกับขุนเขากดทับ พลังอำนาจชวนให้คนพรั่นพรึง
วิชาท่าร่างชั้นนิลขั้นต้น...เก้าย่างัพยัคฆ์!
เงาร่างของเสวียนเทียนเร็วจนถึงที่สุด เคลื่อนผ่านอากาศกลายเป็เงาเลือนราง ‘ฝ่ามือเบิกภูผา’ โจมตีโดนอากาศว่างเปล่า เสียง ‘ปึง’ กัมปนาทดังขึ้น กำแพงด้านหลังถูกโจมตีจนกลายเป็รูขนาดเท่าตะกร้า
เมื่อเห็นเสวียนเทียนคิดหนีหนิวเจิ้นเยว่ก็ทิ้งตัวลงพื้น ปลายเท้าสะกิด ความเร็วรวดเร็วยิ่งนัก เข้าขวางหน้าเสวียนเทียนตอนนี้ทั้งสองคนใกล้กันเพียงเอื้อมมือ
เสวียนเทียนหลุดสีหน้าใกระบี่ฟันขวางออกไปตามสัญชาตญาณ ฟันเข้าที่ศีรษะของหนิวเจิ้นเยว่
หนิวเจิ้นเยว่โจมตีออกมาพร้อมกันสองมือมือซ้ายตบเข้าที่กระบี่ขุนเขาหนัก มือขวาโจมตีไปข้างหน้าฟาดเข้าที่หัวใจของเสวียนเทียน
ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองใกล้มากเสวียนเทียนไม่อาจหลีกหลบได้ ใบหน้าของหนิวเจิ้นเยว่ฉีกยิ้มโเี้
ทว่าในเวลาเดียวกันใบหน้าของเสวียนเทียนก็ฉีกยิ้มเบิกบาน เหมือนกับรอยยิ้มของนายพรานที่รอคอยมาเนิ่นนานในที่สุดเหยื่อก็ติดกับ
แน่นอนว่าร่างกายของเสวียนเทียนถูกหนิวเจิ้นเยว่บังไว้พอดีนอกจากหนิวเจิ้นเยว่แล้วก็ไม่มีใครมองเห็นอีก
หนิวเจิ้นเยว่ถูกเสวียนเทียนมองจนในใจขนลุกซู่เมื่อมองใบหน้ายิ้มแย้มของเสวียนเทียน ในใจก็สะพรึงขึ้นมา บอกตัวเองว่าท่าไม่ดีแต่ก็สายไปเสียแล้ว
เสวียนเทียนไม่สนฝ่ามือขวาของหนิวเจิ้นเยว่ที่ฟาดมาแม้แต่น้อยร่างกายพลิกนิดเดียว มือข้างซ้ายอาศัยมุมที่ไม่มีใครมองเห็น ชี้นิ้วออกมาในพริบตารัศมีนิ้วสายหนึ่งพุ่งออกมาโดนรักแร้ข้างซ้ายของหนิวเจิ้นเยว่
แขนซ้ายของหนิวเจิ้นเยว่ฝ่ามือยังไม่ทันฟาดออกมาก็หดกลับไปโดยสัญชาตญาณกระบี่ขุนเขาหนักกวาดฟันมาโดยไม่มีสิ่งใดขวางกั้น ตวัดผ่านลำคอของหนิวเจิ้นเยว่ไป
ฉึบ!
เืสดพวยพุ่ง ศีรษะคนหัวหนึ่งลอยปลิวไป
เวลาเดียวกัน เสวียนเทียนก็ร้องเสียงหลงขึ้นมา ถูกมือขวาของหนิวเจิ้นเยว่โจมตีโดนหัวไหล่ร่างกายราวกับว่าวสายขาด ปลิวไปข้างหลัง ชนเข้ากับกำแพง ร่วงลงมาที่พื้น
ตอนที่ร่วงลงมา เสวียนเทียนยังกัดปลายลิ้นตัวเองเค้นเืออกมาคำหนึ่ง พอลงมาถึงพื้น ก็พ่นเืสดคำหนึ่งออกมา ดูไปแล้วราวกับได้รับาเ็ภายในหนักหนาสาหัส
ความเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา
ในสายตาของคนทุกคนหนิวเจิ้นเยว่กับเสวียนเทียนแข็งขืนเข้าปะทะหนึ่งกระบวนท่า คิดจะแตกดับไปพร้อมกันเสวียนเทียนฟันกระบี่เข้าที่คอของหนิวเจิ้นเยว่หนิวเจิ้นเยว่ฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าอกของเสวียนเทียน
สิ่งที่ทำให้ผู้คนตื่นใก็คือหนิวเจิ้นเยว่ดันลำพองขนาดนี้คิดว่าจะชิงสังหารเสวียนเทียนให้ตายก่อนได้จึงไม่ได้หลบแต่อย่างใดแต่ร่างกายของเสวียนเทียนพลิกทีหนึ่งกลับหลบกระบวนท่าสังหารไปได้ส่วนหนิวเจิ้นเยว่กลับถูกกระบี่ของเสวียนเทียนฟันหัวขาด
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้