หลังจากที่หลับกันไปจนเกือบสว่าง อนันทิตาก็สะดุ้งเพราะเสียงของเวรา

“ทำไมต้องเป็๲พี่ ทำไมพี่ทำแบบนี้กับเค้า” น้ำตาของเวราค่อยๆ ไหลออกมา

อนันทิตามองหน้าเวราที่ละเมอตัดพ้อเธอ อนันทิตาก็สงสารน้อง เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดีเหมือนกัน ได้แต่ทำให้เวราเห็นไปเองว่า เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เวราคิด เธอยังคงเป็๞พี่สาวที่รักเวรามากเหมือนเดิม และยิ่งไม่มีทางทำลายความรักของเวราแน่นอน ถึงคนที่จะโดนแย่งคนรักไปคือตัวเธอเอง เวราไม่ได้ผิดเลย เพราะจริงๆ แล้ว ทั้งสองคนเป็๞เหยื่อทั้งคู่

อนันทิตาลุกขึ้นออกไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เวรา ก็พบว่าเวราตัวร้อนมากจึงเช็ดตัว เธอค่อยเช็ดก็เห็นร่างกายทุกส่วนของน้องสาวก็เห็นชัดเจนว่า

“เธอโตเป็๞สาวแล้วจริงๆ สินะ ไม่ใช่เด็กน้อยที่พี่เคยเล่นด้วยเมื่อก่อนแล้ว” ร่างกายที่ดูแลตัวเองมาเป็๞อย่างดี ทำให้อนันทิตาใจเต้นอยากเอามือไป๱ั๣๵ั๱ แต่เธอก็สายหัว

“เราคิดบ้าอะไรนี่ เพราะยัยตัวแสบเอาแต่ทำอะไรบ้าๆ ทำเอาเราคิดอะไรแปลกๆ ตาม หยุดคิด” พออนันทิตาตั้งสติได้ก็เดินไปหยีบเสื้อผ้ามาใส่ให้เวราจนเสร็จ

อนันทิตามาจับหน้าผากเวราดูอีกรอบก็รู้สึกอุ่นๆ เธอก็เดินไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะไปทำงาน ก่อนจะไปเธอก็มาดูเวราอีกครั้งแต่คราวนี้เวราลืมตาตื่นพอดี แล้วบอกว่า

“อย่าพึ่งไปรอเราก่อน เราไปด้วย” อนันทิตาเอามือสองข้างมากดตัวเวราให้นอนเหมือนเดิมแล้วบอกว่า

“ไม่ต้อง สภาพแบบนี้เธอทำงานไม่ไหวหรอก นอนพักอยู่นี่แหละ เดียวให้คุณแม่หาอะไรให้ทานแล้วกินยานอน งานนะเดียวพี่ลาให้เอง”

เวราคว้ามืออนันทิตาดึงลงมากอดไว้ จูบเธออย่างดูดดื่มแต่อ่อนหวานและบอกเธอว่า

“งั้นก็ไม่ต้องไปทั้งคู่ เธอทำเราเจ็บ ทำเราปวดหัวมากตอนนี้ ไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยหรือ คิดจะปัดความรับผิดชอบอีกแล้วสินะ” อนันทิตาผลักออกมานั่งขอบเตียง

“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย พี่แค่จะรีบไปเคลียร์งานให้เสร็จๆ แล้วจะกลับมาดูเราต่างหาก เธอก็เห็นว่างานค้างอยู่บนโต๊ะขนาดไหน”

“งั้นเราให้เวลา 1 ชม.ไปเอาเอกสารกลับมาทำที่ห้องหรือไม่ก็พาเราไปด้วย แล้วพาเราไปนอนพักชั้นบนแต่เธอต้องเอางานขึ้นมาทำบนห้องไม่งั้นก็ไม่ต้องทำ”

อนันทิตาคิดในใจว่า “โอ้ว....แม่เ๽้า พอไม่สบายเอาแต่ใจมากกว่าตอนสบายดีอีก ถ้าไม่ยอมตามใจ คงไม่ได้ทำงานสินะ”

“ก็ได้ ลุกไหวมั้ยละ ไปที่บริษัทกัน พี่ไม่เคยเอางานมาทำที่บ้านหรอกนะ นอกจากทำชั้นบนนั้นเคยทำอยู่”

เวราลุกขึ้น อนันทิตาค่อยๆ ผยุงพากันเดินไปจนถึงรถ

“ดื้อจริงๆ เดินเองจนแทบจะไม่ไหว ตัวก็ร้อนขนาดนี้ ยังจะฝื่นตามมา”

“ใครละที่ทำให้เราไม่สบาย ก็ต้องรับผิดชอบดูแลเราสิ ไม่ใช่ให้แม่มาดูแล”

“ยังจะเถียงอีก คาดเข็มขัดด้วยละคราวนี่ ถ้าหัวกระแทกอีก พี่ไม่รู้ด้วยแล้วนะ จะถือว่าเธอนั่นแหละที่จงใจทำให้ตัวเองเจ็บตัว”

เวราคาดเข็มขัดแล้วก็นอนหลับตาด้วยความปวดหัว อนันทิตาจึงปรับเปาะให้น้องสาวให้นอนได้สบายขึ้น แต่เวราที่แกล้งทำเป็๲หลับก็ยังไม่วายที่จะดึงต้นคอของอนันทิตาเอาไว้แล้วกดให้ริมฝีปากของอนันทิตามาทาบทับลงกับริมฝีปากของตัวเอง เวราก็จูบอนันทิตาอย่างดูดดื่ม แล้วผละออกจากกันด้วยความปวดหัว ภายในรถก็เงียบสนิทจนมาถึงที่ทำงาน แต่ภายในใจคนโดนจูบกลับใจเต้นรัว พากันจนมาถึงบริษัท ก็ขึ้นไปชั้นบนสุด พร้อมกับมีแม่บ้านมาคอยเพราะจะเข้าไปทำความสะอาดห้อง อนันทิตาจึงถือโอกาส

“ป้าคะ ช่วยพาคุณเวราขึ้นไปพักข้างบนด้วยนะคะ เดียวฉันจะไปเอาเอกสารก่อนแล้วจะตามขึ้นไป”

เวรามองหน้าอนันทิตาเหมือนจะไม่พอใจอนันทิตากระซิบข้างหู

“อย่าดื้อ ไม่งั้นพี่จะปล่อยให้นอนคนเดียวจริงๆ นะ สภาพเธอไม่มีแรงจะลงมาตามพี่ด้วยตัวเองหรอกตอนนี้”

จริงอย่างที่อนันทิตาบอก เวราไม่มีแรงพอจะเดินเอง จึงทำตามที่อนันทิตาสั่ง

สักพักอนันทิตาพอสั่งเลขาหน้าห้องเสร็จก็หอบเอกสาร กลับมาทำบนห้องบางส่วน อีกส่วนถือขึ้นมาไม่ไหวจึงทิ้งไว้ในห้องทำงาน แต่ด้วยความเป็๞ห่วงเวรา อนันทิตาจึงเอาเอกสารเข้าไปนั่งทำในห้องนอน เธอทั้งทำงานและคอยเช็ดตัวเพื่อลดไข้ให้เวรา จนบ่ายกว่าๆ เวราก็เริ่มดีขึ้นไข้ก็เริ่มลดลง แต่เธอก็ยังคงหนาว

“นี่เธอ ขอกอดหน่อยได้มั้ยเราหนาวมาก”

อนันทิตามองหน้าเวรา เห็นเพียงแววตาขี้อ้อนของเด็กน้อยที่เธอเคยรู้จัก จึงเดินไปแล้วนั้งลงบนที่นอน ปล่อยให้เวรากอดเอวเธอเพื่อหาความอบอุ่นจากตัวเธอ

“อ้อนเป็๲เด็กเลยนะเรา ถ้าเป็๲เด็กน่ารักแบบนี้ได้ตลอดก็คงดีสิ”

เมื่อนั้นเวราที่ได้ไออุ่นก็ผลอยหลับไปแล้วเพราะยังเพลียอยู่

“เป็๲เด็กน่ารักของพี่แบบนี้ตลอดไปนะเวย์ อย่ากลับมาดื้อกับพี่อีกหละ”

อนันทิตาค่อยๆ ขยับตัวลงไปนอนกอดเวราไว้ ทำให้เวราค่อยๆ ขยับตัวเอาหน้าไปซุกอกอนันทิตาแล้วกอดเอวเธอไว้ เวราละเมอบอกว่า

“เค้ารักพี่ที่สุดเลย ถ้าพี่ไม่ทำร้ายเค้าก่อน เราก็คงเป็๲พี่น้องกันได้เหมือนเดิม”

เวราน้ำตาไหลออกมาจนเปียกไปถึงยกทรงของอนันทิตา ทำให้อนันทิตาสงสารเวรามาก จนเธอไม่รู้จะปลอบใจยังไงให้เวรารู้สึกดีขึ้น

“พี่จะช่วยเธอยังไงดีเวย์ เพราะในสายตาเธอพี่คือคนผิด ความสับสนในใจเธอ พี่จะแก้ไขยังไงดี เด็กน้อยที่น่าสงสารของพี่”

อนันทิตาลุบหัวน้องสาวเธอเบาๆ ด้วยความเป็๞ห่วง และหลับไปด้วยกัน จนถึงดึก เวราก็ได้สติ เห็นว่าตัวเองนอนกอดอนันทิตาไว้แน่น แต่ลึกๆ แล้ว เวรากลับรู้สึกดีที่อนันทิตาไม่ได้ทิ้งเธอให้นอนป่วยอยู่คนเดียว กลับเฝ้าเธอไม่หายไปไหน เหมือนที่ทำทุกครั้งที่เธอไม่สบาย เวราที่ตอนนี้รู้สึกดีก็ก้มลงไปจูบหน้าผากอนันทิตาแล้วบอกว่า

“ขอบคุณนะที่ดูแลกัน”

เวราลุกไปจากเตียงเพื่ออาบน้ำเพราะเธอรู้สึกเหนียวตัวมากจากเหงือที่ออกจนชุ่มไปทั้งตัวด้วยพิษไข้ ในขณะที่อนันทิตายังคงหลับอยู่ และดูเหมือนตัวเองกลับรู้สึกไม่สบายตัวแทนเพราะตอนนี้คนที่ติดไข้กลายเป็๞อนันทิตาไปแล้ว พอเวรากลับออกมาก็เห็นพี่สาวหน้าแดงผิดปกติ จึงเดินเข้าไปดูก็พบว่า อนันทิตาเองก็เป็๞ไข้เหมือนกัน คราวนี้เป็๞เวราที่ต้องดูแลอนันทิตาแทน

เวราเดินไปเตรียมจะเช็ดตัวให้อนันทิตา พอเวราจะถอดเสื้อผ้าอนันทิตา อนันทิตาก็ลืมตาขึ้นมาจับมือเวราห้ามเอาไว้

“เธอจะทำอะไร อย่าทำแบบนี้เลยนะ พี่ขอหละ” เวรายิ้มและตอบว่า

“เธอเป็๲ไข้ เราแค่จะตอบแทนที่เธอดูแลเราเท่านั้นเอามือออกเถอะ” อนันทิตายังคงไม่เชื่อจับมือเวราไว้แน่นแต่แรงก็มีไม่มากพอเพราะเธอกำลังเหนื่อยหอบด้วยพิษไข้

“เธอจะอายอะไร เราต่างก็เคยเห็นร่างกายของกันจนหมดแล้ว ต้องรีบเช็ดตัวนะ เดียวไข้จะขึ้นสูงแล้วจะแย่เอา”

คำพูดของเวราทำเอาอนันทิตา อายแต่ก็จำใจต้องยอมเพราะเธอก็ไม่อยากไข้ขึ้นสุงเพราะแค่นี้เธอก็หนักหัวจะแย่แล้ว เวราถอดเสื้อผ้าอนันทิตาออกจนหมดเหลือแต่บราตัวงาม เธอจึงนั่งลงบนเตียงแล้วค่อยๆ พยุงอนันทิตา ให้นั่งเธอจึงถอดชิ้นสุดท้ายของท่อนบนออก เวราที่นั้งด้านหลังอนันทิตาก็ค่อยๆ เช็ดตัวให้จากด้านหลัง และบอกว่า

“อ้าแขนหน่อย ปิดไว้แบบนั้นเราเช็ดไม่ได้” อนันทิตาก็ยอมทำตาม จนเวราค่อยๆ เช็ดมาถึงหน้าอก ก็ทำให้อนันทิตารู้สึกแปลกๆ กับร่างกายตัวเอง แต่ข่มเสียงเอาไว้ไม่ให้เวราได้ยิน เพราะเวราเองก็รู้สึกเหมือนกัน จากที่เช็ดกลายเป็๞เคล้าคลึงหน้าอกอวบอิ่มของเธอ แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อ อนันทิตาจับมือเวราไว้แล้วดึงผ้าไป

“ไม่ต้องแล้วเดียวที่เหลือเราเช็ดต่อเองได้”

มันทำให้เวราดึงสติกลับมาได้ ก่อนที่จะเลยเถิด เธอก็พยักหน้าแล้วลุกขึ้นไป

“อืม งั้นเดียวเราออกไปทำข้าวต้มให้ทาน จะได้กินยา”

“อือ......”

สักพักเวราก็ยกถาดอาหารมาก็เห็นอนันทิตาหลับไปแล้ว แต่เธอก็ต้องปลุกเพราะอนันทิตาต้องกินยาก่อน เวราป้อนข้าวให้อนันทิตา เธอก็เห็นถึงความอ่อนโยนลึกๆ ของเวรา เธอก็รู้สึกดี ทั้งๆ ที่เวราจะฉวยโอกาสก็ได้เมื่อกี้ แต่เธอกลับไม่ทำเลือกที่จะเดินออกไปแล้วกลับเข้ามาดูแลกัน ทำให้อนันทิตาดีใจคิดไปว่า คงได้น้องสาวคืนมาแล้ว

อนันทิตาหลับไปเพราะพิษไข้ โดยมีเวรานอนอยู่ข้างๆ คอยเฝ้าไม่ห่าง