"กั๋วฉาน เ้าอย่าคิดว่าเป็นักปรุงยาแล้วกำแหงต่อหน้าข้าได้!เ้าคิดจะปกป้องเ้ามารร้ายนั่นหรือ?นั่นหมายความว่าเ้าอยู่ข้างเดียวกับความชั่วร้ายเช่นกัน"
เฝินจงถังโกรธมาก ด้วยสถานะของมันในนิกายเซวียนอี้ การที่โดนต่อว่าและถูกทำให้อับอายขายหน้าต่อคนเป็จำนวนมาก จะโกรธเป็เื่ธรรมดา นอกจากนี้เขาจะช่วยหลานชายของมันจัดการเจียงเฉินให้จงได้
"หุบปากซะ!ใครกล้าที่จะแตะต้องเจียงเฉินวันนี้ ข้าจะลงมือกับมันผู้นั้นเป็คนแรก!
กั๋วฉานก้าวไปยืนด้านหน้าเจียงเฉิน หากเฝินจงถังคิดลงมือ เขาจะต้องใช้ทุกอย่างในการต่อสู้กับมัน
เจียงเฉินไร้อารมณ์ แม้สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เกินกว่าที่เขาได้คาดการณ์เอาไว้ มันไม่ได้อยู่ในจุดที่เขาไม่สามารถที่จะควบคุมได้ เนื่องจากว่าหากกั๋วฉานและเฝินจงถังไม่อาจหาข้อสรุปได้ นักพรตเซวียนอี้จะต้องเคลื่อนไหวแน่นอน
"พอซะที!"
เป็ไปตามที่เขาคิดจริงๆ เมื่อสิ้นสุดคำพูดของกั๋วฉาน ก็มีเสียงดังก้องออกมาจากวังเซวียนอี้ หลังจากนั้นแสงสีทองพุ่งออกมาจากวังเซวียนอี้
แสงสีทองนั่นมาถึงสนามประลองของฝ่ายนอก และกวาดเสาที่มัดพวกเขาทุกคนอยู่แตกกระจาย ปลดปล่อยผู้ที่ถูกมัด แสงสีทองนั่นไม่เพียงแค่ทำลายเสาไม้ทั้งหมดมันยังคลายจุดที่ผนึกไว้ที่ทะเลปราณของพวกเขาอีกด้วย ซึ่งเจียงเฉินเป็ผู้สกัดจุดพวกเขา
"ท่านผู้นำนิกาย!"
เฝินจงถังและกั๋วฉานต่างคารวะไปทางวังเซวียนอี้พร้อมกัน เสียงะโและแสงสีทองนั่นมาจากนักพรตเซวียนอี้ ในฐานะผู้นำนิกายเซวียนอี้ หนึ่งในสี่ผู้ที่ทรงพลังที่สุดในแคว้นฉี ไม่มีผู้ใดกล้าหยาบคายใส่เขา
"์!กระทั่งท่านผู้นำนิกายยังเคลื่อนไหว!มันเป็เื่ขัดแย้งเล็กน้อยของศิษย์นอก สามารถดึงท่านผู้นำเข้ามายุ่งเกี่ยวได้!"
"เื่ราวมันชักจะไปกันใหญ่!หากท่านผู้นำนิกายไม่ทำอะไรสักอย่างตอนนี้ มันคงจะไม่สามารถที่จะควบคุมได้อีกต่อไป!"
"วันนี้เจียงเฉินได้สร้างวีรกรรมขึ้นที่นิกายเซวียนอี้ เขาได้ทำให้เกิดสถานการณ์ที่ยากที่จะควบคุม"
ทุกๆคนต่างตกตะลึง ในสายตาของบรรดาศิษย์ทั้งหมด ผู้นำนิกายเป็ตัวตนยิ่งใหญ่และเป็ที่นับหน้าถือตาของบรรดาศิษย์จำนวนมาก
ในวินาทีต่อมา ชายวัยกลางคนสวมชุดนักพรตได้บินมาถึง มือของเขาไขว้หลัง เขายืนอยู่กลางอากาศด้วยท่าทางสง่างาม ผมสีดำของเขาปลิวไสวกับสายลม ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมา เขาคือนักพรตเซวียนอี้ ประมุขแห่งนิกายเซวียนอี้
"คารวะ ท่านผู้นำนิกาย!"
ศิษย์ทุกคนที่อยู่รอบสนามประลองต่างคารวะ ั้แ่เฝินจงถังและกั๋วฉานและไปถึงศิษย์ฝึกหัด พวกเขาทุกคนแสดงความเคารพต่อนักพรตเซวียนอี้ นักพรตเซวียนอี้เป็ผู้ที่ลึกลับที่สุดในนิกายเซวียนอี้ และไม่ว่าจะเป็เื่เล็กหรือเื่ใหญ่ภายในนิกาย มันเป็เื่ยากที่เขาจะเคลื่อนไหว แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ทำให้ผู้นำนิกายแสดงตัว บางทีอาจมีเพียงเจียงเฉินที่สามารถทำเช่นนี้ได้
"พูดมา ข้าจะให้โอกาสพวกเ้าได้อธิบาย"
บนใบหน้าของเขาเผยท่าทางน่ากลัว นักพรตเซวียนอี้ได้จ้องมองไปยังเฝินจงถังและกั๋วฉาน แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น เขามองไปยังเจียงเฉินและเฝินคุน
"เรียนท่านผู้นำ เจียงเฉินได้ข่มเหงศิษย์ร่วมนิกายมิหนำซ้ำยังทำร้ายพวกเขาสาหัส และกระทั่งแขวนผู้าุโนิกายฝ่ายนอกทั้งสี่และทุบตีพวกเขา!นี่สามารถบอกได้ว่ามันเป็คนโเี้เพียงใด!นี่เป็สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์นิกายเซวียนอี้!มันบ้าและไม่สนกฏเกณฑ์ใดๆ!ยิ่งไปกว่านั้นเจียงเฉินมันสังหารศิษย์ร่วมนิกาย ได้ใช้พิษร้ายแรงกับเจียงเหว่ยอย่างโเี้!ด้วยความโหดร้ายป่าเถื่อนของมัน นี่เป็พฤติกรรมของพวกมารร้าย!หากว่าพวกเราไม่กำจัดคนแบบนี้ มันจะเสื่อมเสียเกียรติของนิกายเซวียนอี้นะขอรับ และไม่มีศิษย์คนใดสามารถหวังจะอยู่อย่างสงบสุขได้"
เฝินคุนประณามอย่างชอบธรรมและถ่ายทอดเหตุผลของเขาเบื้อหลังการกระทำของเขา จักทำให้เจียงเฉินดูเป็คนชั่วร้ายไป
นักพรตเซวียนอี้มีท่าทางไร้อารมณ์ สายตาของเขามองไปยังเจียงเฉิน
"เจียงเฉิน แล้วเ้าจะอธิบายเช่นไร?"
นักพรตเซวียนอี้ถาม
"ข้าไม่จำเป็ต้องอธิบาย แต่ข้าเชื่อว่าท่านผู้นำนิกายจะให้ความเป็ธรรมแก่ข้า"
เจียงเฉินกุมหมัดต่อนักพรตเซวียนอี้ มันไร้ประโยชน์สำหรับเขาในการอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น ท้ายสุดแล้ว ขึ้นอยู่กับผู้นำนิกายว่าจะตัดสินใจเช่นไร หากว่าเขา้าที่จะลงทัณฑ์เจียงเฉิน ไม่ว่าเขาจะอธิบายดีเพียงใด มันก็ไร้ประโยชน์ และหากว่านักพรตเซวียนอี้ไม่้าที่จะติดตามเื่นี้อีก เพียงแค่พูดคำง่ายๆเพียงไม่กี่คำก็เพียงพอ
ยิ่งไปกว่านั้น เจียงเฉินไม่จำเป็ต้องอธิบายใดๆ เพราะคำอธิบายจากผู้ชมย่อมมีน้ำหนักมากกว่าเขาเพียงคนเดียว
"ความจริงนั่นเห็นๆกันอยู่ ไม่มีสิ่งใดที่เ้าสามารถอธิบายได้! ศิษย์ร้องขอให้ผู้นำนิกายลงทัณฑ์เจียงเฉินด้วยขอรับ"
เฝินคุนพูดพร้อมแสยะยิ้ม
"ท่านผู้นำนิกายขอรับ ศิษย์พี่เจียงถูกให้ร้าย!"
หลังเฝินคุนกล่าวจบ ศิษย์นอกคนหนึ่งได้กล่าวออกมา
"ใช่แล้วขอรับ ท่านผู้นำนิกาย เมื่อสองวันที่แล้ว ศิษย์นอกกั๋วเหล่ยได้แพร่กระจายข่าวลวงว่าเจียงเฉินได้ตายแล้วในเขาหมื่นอสูร!เขาได้รับคำสั่งมาจากศิษย์ในนามไฉตง!แล้วพวกเขาข่มเหงพวกเราและบอกให้พวกเรานำเม็ดยามนุษย์หยวนหนึ่งร้อยเม็ดให้เขาทุกคน และเขาได้ทุบตีหวังหยุนและหวงเจิงอาการสาหัส!พวกเราทุกคนสามารถเป็พยานได้ พวกเราทุกคนได้ตกเป็เหยื่อของพวกมันขอรับ"
"ท่านผู้นำนิกายขอรับ ศิษย์พี่เจียงพยายามทวงความยุติธรรมให้แก่พวกเรา!หากเขาได้ฝ่าฝืนกฏนิกายจริง มันเป็เพราะกั๋วเหล่ยและคนอื่นๆได้ฝ่าฝืนกฏก่อนขอรับ"
"แม้ว่าเจียงเหว่ยตายไปก็ต้องโทษตัวเขาเองขอรับ! เขาได้ท้าทายศิษย์พี่เจียงเฉินในการประลองชี้ตายขอรับ เขาไม่สามารถที่จะตำหนิผู้ใดได้ในการตายของตัวเองได้!ในส่วนเื่พิษ เข็มพิษนั่นเป็ของเจียงเหว่ยเองขอรับ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับศิษย์พี่เจียงเฉิน"
ศิษย์นอกที่ติดตามเจียงเฉินต่างแสดงออกถึงจุดยืนของพวกเขาในเื่นี้ พวกเขาไม่สามารถที่จะปิดปากเงียบอีกต่อไปได้ เพราะถ้าหากว่าพวกเขาไม่พูดความจริงออกมา เจียงเฉินจะรู้สึกผิดหวังในตัวพวกเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ตามมันเป็เพราะเจียงเฉินได้รับหน้าเป็คนชั่วร้ายเพื่อพวกเขา และหากว่าพวกเขาถูกบังคับให้เลือกระหว่างเฝินคุนและเจียงเฉิน แน่นอนว่าพวกเขาจะะโไปยังฝั่งเจียงเฉินและพวกเขาไม่สนใจแม้ต้องล่วงเกินเฝินคุน
"ท่านผู้นำนิกายขอรับ ที่เหล่าศิษย์เหล่านี้พูดมานั้นไม่ผิด พวกเราไม่สามารถตำหนิเจียงเฉินในเื่ที่เกิดขึ้นได้ หรือพูดอีกอย่างหนึ่ง เจียงเฉินเป็ผู้บริสุทธิ์ขอรับ"
กั๋วฉานกุมหมัดและพูดกับนักพรตเซวียนอี้ บนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับอยู่ เขากำลังคิดอยู่ว่าจะช่วยเหลือเจียงเฉินที่ไม่อธิบายใดๆได้อย่างไร แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะมีศิษย์มากมายที่แสดงตัวสนับสนุนเจียงเฉิน นี่มันดียิ่งกว่าเจียงเฉินอธิบายด้วยตัวเอง ดูจากความมั่นใจบนหน้าเจียงเฉินแล้ว อดไม่ได้ที่กั๋วฉานจะลอบชื่นชมเขาอย่างเงียบๆ แม้ว่าเจียงเฉินยังอายุน้อย เขามีความคิดความอ่านยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา เขายังคงใจเย็นไม่ว่าจะเกิดเื่ใดขึ้น นอกจากนี้เจียงเฉินมีจิตใจที่ห้าวหาญ และไม่มีสิ่งใดที่เขาไม่กล้ากระทำ มิฉะนั้นแล้วคงไม่เกิดเื่ในวันนี้เป็แน่
"ท่านผู้นำนิกายขอรับ พวกเราไม่สามารถตัดสินใดๆได้โดยการฟังความจากศิษย์ไม่กี่คนนะขอรับ ถึงแม้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดจะเป็เื่จริง ในความจริงที่เจียงเฉินได้ข่มเหงผู้าุโนิกายทั้งสี่อย่างโหดร้าย และกระทั่งจับแขวนพวกเขา!ผู้าุโเป็ดั่งเกียรติยศของนิกาย และสิ่งที่เจียงเฉินทำนี่เป็การตบหน้านิกายเซวียนอี้นะขอรับ!"
เฝินคุนไม่คิดจะเลิกรา ไม่ยอมแพ้เหมือนก่อนหน้า
"เฝินคุน ข้าจำเป็ต้องให้เ้าสอนหรือว่าต้องทำเช่นไร?"
ใบหน้าของนักพรตเซวียนอี้มืดทะมึน
"ศิษย์มิกล้า ท่านผู้นำโปรดอภัยให้ข้าน้อยด้วย"
พบว่าคำพูดของมันทำให้ผู้นำนิกายโกรธ ท่าทีของเฝินคุนเปลี่ยนไปอย่างมาก
"พอแล้ว ข้ารู้ในสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่มากก็น้อย เื่นี้ให้มันแล้วไป อย่าให้ข้าต้องพูดซ้ำ"
หลังจากพูดจบ นักพรตเซวียนอี้ก็หายไปจากตรงที่เขายืนอยู่ ราวกับว่าเขาไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อน มันอาจเป็เพราะเขาจากไปรวดเร็วอย่างมาก นักพรตเซวียนอี้ เหลือเพียงก้าวเดียวก็จะทะลวงสู่ขอบเขตจิติญญายุทธ ความแข็งแกร่งของเขาไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถจินตนาการได้
อย่างไรก็ตามคำพูดของนักพรตทมิฬสร้างความตื่นตระหนกแก่คนจำนวนมาก
ตัดสินเพียงเท่านี้จบเื่แล้ว?ท่านผู้นำนิกายมาด้วยตัวท่านเอง แต่ท้ายสุด นี่คือการตัดสินใจของท่าน
ท่าทางของเฝินคุนได้แปรเปลี่ยนเป็น่าเกลียด ผลตัดสินทำให้มันไม่พอใจ มันไม่รู้ว่าเหตุใดนักพรตเซวียนอี้ถึงโปรดปรานเจียงเฉินนัก เจียงเฉินได้ก่อเื่ใหญ่ขึ้นในวันนี้ และแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้ก่อเื่ทั้งหมดก็ตาม เขาสมควรได้รับโทษทัณฑ์ในเื่ที่เกี่ยวข้องบ้าง แต่ตอนนี้ด้วยการตัดสินใจของผู้นำนิกาย ทำให้เื่ทั้งหมดจบลง
ไม่เพียงแค่เฝินคุนที่งุนงง ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์ในวันนี้ทั้งหมดต่างประหลาดใจจนอ้าปากค้าง
"อะไรนะ?จบลงเพียงเท่านี้?ท่านผู้นำนิกายจบเื่นี้แบบเฉพาะตัวดีจัง"
"ใช่ ในตอนแรกข้าคิดว่าท่านผู้นำนิกายคิดบัญชีกับผู้ผิด ไม่คิดว่าเขาจะตัดสินได้ธรรมดาและจากไปเช่นนี้"
"พวกเ้ายังไม่เข้าใจอีกรึ? ท่านผู้นำนิกายโปรดปรานเจียงเฉินน่ะสิ!สื่งที่เจียงเฉินได้ทำไปในวันนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็ผู้ก่อเื่ทั้งหมดก็ตาม แต่ด้วยการข่มเหงผู้าุโนิกายเพียงอย่างเดียว เขาควรได้รับบทลงโทษที่ร้ายแรง แต่ตอนนี้ ไม่มีการลงทัณฑ์! ชัดเจนว่าท่านผู้นำนิกายไม่้าลงทัณฑ์เขา"
"มันอาจมีสาเหตุเื้ัการตัดสินใจของท่าน การเติบโตของเจียงเฉินรวดเร็วอย่างมาก พร์และศักยภาพของเขาไร้ผู้เทียบได้ในแคว้นฉี และเขากระทั่งเทียบได้กับหนานเป่ยเฉาจากนิกายอัคคีผลาญฟ้า!และในเร็ววันเขาจะเหนือกว่าเฝินคุน!อัจฉริยะเช่นเขาไม่อาจถูกลงทัณฑ์โดยง่าย นี่คือผลประโยน์ของอัจฉริยะที่แท้จริง!"
หลายต่อหลายคนได้ประหลาดใจกับการตัดสินใจ แต่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาสามารถที่จะเข้าใจถึงสาเหตุเื้ัได้ นอกจากนั้น เจียงเฉินได้พัฒนาตัวเองอย่างโดดเด่น อัจฉริยะเช่นเขาย่อมไม่ถูกลงทัณฑ์โดยง่าย
นอกจากนี้การตัดสินใจมาจากตัวของผู้นำนิกายเอง ผู้ใดกล้าที่จะคัดค้าน?ในการตัดสินใจครั้งนี้ยุติธรรม ในโลกนี้ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็ผู้ได้รับการเคารพ ความยุติธรรมมันเป็สิ่งที่สวยหรูเกินไป ในนิกายเซวียนอี้ นักพรตเซวียนอี้คือความยุติธรรม
ผู้าุโนิกายและศิษย์ที่ถูกแขวนและถูกทุบตีอย่างโหดร้ายทำได้เพียงกล้ำกลืนน้ำตาตนเอง พวกเขาคิดว่าผู้นำนิกายจะให้ความเป็ธรรมแก่พวกเขา แต่ตอนนี้พวกเขาไม่คิดเื่นี้อีกเลย นอกจากนี้การตัดสินใจของท่านผู้นำนิกายยังเป็การบอยโดยนัยต่อทุกๆคน ว่าเขาโปรดปรานเจียงเฉิน หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ คนจำนวนมากได้จดจำไว้ และพวกเขาจะไม่ตอแยเจียงเฉินง่ายๆเป็แน่ เพราะหากพวกเขาทำเช่นนั้น ผลที่ตามมาจะร้ายแรงนัก
ด้วยท่าทางร้ายกาจบนใบหน้าเฝินคุนได้จับจ้องไปยังเจียงเฉินดั่งอสรพิษ
"เจียงเฉิน ชีวิตของเ้า ข้าจะเอามันมาให้ได้!"
"เฝินคุน ข้าไม่สนใจหรอกนะว่าเหตุใดที่เ้าพยายามที่จะสังหารข้า แต่ข้าขอเตือนเ้า มันจะดีกว่าหากเ้าไม่มาตอแยข้า หากเ้าทำ ผลที่ตามมาไม่ใช่สิ่งที่เ้าจะรับไหวแน่นอน"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส เขาไม่เคยเมตตาต่อศัตรูของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ผ่านมาสามารถบอกได้ว่า ผู้ที่เป็ศัตรูกับเจียงเฉิน ย่อมไม่ได้รับจุดจบที่ดีเป็แน่
"ฮึ่ม!"
เฝินคุนแค่นเสียงเ็าออกมา แล้วหันกลับออกไป ในเวลาเดียวกันเฝินจงถังก็หายจากสายตาเขาเช่นกัน
เฝินคุน้าสังหารเจียงเฉินไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ถึงกระนั้นเมื่อผู้นำนิกายมาด้วยตนเอง ทำให้มันล้มเลิกสิ่งที่คิดจะทำ เพราะว่าหากมันไม่สนใจทุกสิ่งและมุ่งลงมือกับเจียงเฉิน มันจะต้องแบกรับเพลิงโทสะของนักพรตเซวียนอี้ และนั่นไม่ใช่สิ่งที่มันสามารถเผชิญหน้าได้
อุบัติการณ์ครั้งใหญ่นี้ได้สั่นคลอนนิกายเซวียนอี้และได้ยุติลงเพราะนักพรตเซวียนอี้ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะถูกจารึกในหนังสือประวัติศาสตร์ของนิกายเซวียนอี้ นามของเจียงเฉินจะเป็ที่รู้จักของทุกคน
จากวันนี้ต่อไป ไม่เพียงแค่ศิษย์นอก แม้แต่ผู้าุโนิกายและศิษย์ในบางคนที่้ามีปัญหากับเจียงเฉินจะต้องคิดอีกครั้งหนึ่ง
