“ ข้าก็ถามแล้วให้เ้าแมวดำพยักหน้าเท่านั้นแหละเ้าค่ะถ้าสื่อสารรู้เื่กันก็คงจะดีกว่านี้ แต่มันเป็แมวที่ฉลาดมากเ้าค่ะ”
“ ท่านพ่อจะไปกับข้าหรือไม่เ้าคะ เราต้องรีบไปเก็บแต่เช้าตอนเย็นข้าจะได้ปรุงยา ห้ามเืนี้ก่อนส่วนยาแก้ปวดและยารักษาแผลก็เอาไว้ทีหลัง แต่ถ้าเจอสมุนไพรครบ ก็เป็อีกเื่หนึ่ง”
“ ได้พ่อจะไปกับเ้า พ่อมีถุงย่ามสองใบใหญ่กว่าของเ้าด้วย พ่อขอเตรียมของก่อน เ้ารอพ่อด้วย”
ทั้งสองเดินตามเ้าแมวดำเข้าไปในป่าที่ยังมีหมอกหนาแน่น มองไม่เห็นสองข้างทางเห็นแค่เ้าแมวดำเท่านั้น ยังดีที่ชิ่วอิงมีสายตาดีจึงไม่ลำบากเท่ากับท่านพ่อ
ทั้งสองเดินตามเ้าแมวดำมาได้ ประมาณสองลี้ก็เจอเข้ากับดงสมุนไพรที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ
“ ที่นี่มันหลุดรอดสายตาของชาวบ้านไปได้ยังไง ไม่ไกลจากหมู่บ้านด้วยซ้ำ หรือเป็เพราะหมอกที่หนาระหว่างทางเดิน หรือเ้าแมวพาเข้าทางลัดมา”
“ท่านพ่อ เก็บสมุนไพรตัวนี้ให้เต็มถุงย่ามหนึ่งใบของท่าน และสมุนไพรที่มีใบกลมๆนี้อีกถุงย่ามหนึ่งแค่นี้ก็น่าจะพอเ้าค่ะที่เหลือเดี๋ยวข้าจะเก็บเอง”
“ชิ่วอิง สมุนไพรเยอะแบบนี้หรือพ่อจะ ตัดไม้ไผ่แล้วสานเป็เข่งใส่สมุนไพรดี ส่วนหนึ่งเ้าก็เอาไปปรุงเป็ยาอีกส่วนหนึ่งพ่อจะได้เอาไปตากแห้งแล้วส่งขาย”
“ ก็ได้เ้าค่ะแต่ท่านพ่อแบกกลับไปไหวใช่ไหมเ้าคะ”
“ พ่อของเ้ายังหนุ่มแน่นทำไม จะแบกไม่ไหว ไม่ใช่เด็กน้อยอายุหกเจ็ดขวบแบบเ้าซะหน่อย”
ทั้งสองก้มหน้าตาเก็บสมุนไพร ที่เต็ม ไปแล้วสองเข่งใหญ่ และถุงย่าม
“ชิ่วอิง ให้พ่อขนสมุนไพรไปเก็บไว้ที่บ้านก่อนก็ได้ลูก ระยะทางก็ไม่ได้ไกลแต่เ้าแค่บอกให้เ้าดำนั้นนำทางพ่อไปเท่านั้น”
“ ก็ได้เ้าค่ะ แต่เราจะช่วยกันขนไปเก็บแล้วก็กลับมาพร้อมกันเ้าค่ะ”
“ชิ่วอิงเ้าแบก เข่งสมุนไพรได้ยังไงมันหนักอยู่นะ เพียงแต่พ่อแบกไปทีละสองไม่ได้เพราะมันใหญ่เท่านั้นเอง”
“ ไม่หนักเลยเ้าค่ะท่านพ่อ ข้าแค่รู้สึกว่ามันใหญ่เท่านั้นเองเห็นไหมข้าวางไว้บนหัวได้สบายเลย แค่มีผ้ารองเท่านั้น”
ชิ่วอิง“ ั้แ่กินยาชุดสามเข้าไป รู้สึกมีกำลัง ยกสิ่งใดก็ไม่หนัก วันนี้เดินทางไกลปกติแล้วต้องเหงื่อเต็มใบหน้าหรือออกมาบ้าง นี่กลับเดินแบบสบายเหมือนเดินเล่นอยู่หน้าบ้านยังงั้นแหละ”ชิ่วอิงคิดไปเดินไป รู้ตัวอีกทีก็มาถึงบ้านแล้ว
“ ท่านพ่อพักกินอาหารก่อนเ้าค่ะแล้วเราค่อยไปต่อ มีเนื้อย่างขนมและผลไม้ที่ซื้อมาเมื่อวานนี้ สงสัยข้าต้องฝึกทำกับข้าวแล้ว”
สองพ่อลูกนั่งกินอาหาร อย่างรีบเร่งไม่ได้สนใจรสชาติ แค่พอให้อิ่มต้องรีบไปเก็บสมุนไพร
ชิ่วอิงคัดแยกสมุนไพร จากในเข่งและถุงย่ามออกมาวางไว้กลางห้อง
ทั้งสองกลับเข้าป่าไป เก็บสมุนไพรอีกรอบหนึ่ง
“ ชิ่วอิงเ้าเป็เด็กผู้หญิงตัวเท่านี้ทำไมถึงไม่เหนื่อยละ เ้าดูพ่อสิเหงื่อออกท่วมตัวรู้สึกเมื่อยล้าแล้ว”
“ ท่านพ่อเ้าค่ะความจริงข้ามียาดี แต่ว่าจะใช้ยาอย่างเดียวไม่ได้ต้องอาศัยนั่งสมาธิบำเพ็ญเพียรด้วย จะทำให้ร่างกายแข็งแรง ยานี้จะขับพิษที่สะสมไว้ในร่างกายออกมาหมดเ้าค่ะท่านพ่อสนใจไหมข้ายังมียาตัวนี้เหลือนะ”
“ มียาแบบนี้ด้วยเหรอลูก พ่อสนใจนะถ้าขับพิษออกแล้วร่างกายทำอะไรไม่เหนื่อยง่าย ไม่น่าละเ้าถึงมีแรงยกเข่งใส่สมุนไพรวางบนหัวเดินได้สบาย”
“ แต่ต้องมีสิ่งที่แลกมาคือความเ็ปเ้าค่ะท่านพ่อ ท่านเป็ผู้ใหญ่น่าจะทนได้ค่ะเป็เด็กยังทนได้เลย”ชิ่วอิงแต่มันเ็ปมาก
“ เป็เด็กน้อยยังทนได้เลยทำไมพ่อจะทนไม่ได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นกลับไปถึงที่บ้านเ้าเอายาที่ว่าให้พ่อกินได้เลย กลางคืนจะได้นั่งบำเพ็ญเพียรอย่างที่เ้าพูด”
“ ได้เ้าค่ะ ท่านพ่อต้องหาเสื้อผ้าชุดเก่าใส่แล้วเตรียมน้ำอาบให้เรียบร้อยเพราะกลิ่นเหม็นมากแล้วเสื้อผ้าก็จะเลอะเมือกดำที่ สกปรกจนซักไม่ออก ต้องทิ้งไปเลยเ้าค่ะ”
“ ยาชุดแรกจะขับเมือกพิษออกจากร่างกายทั้งหมด แล้วมียาชุดที่สองเสริมสร้างบำรุงร่างกายและขับพิษที่ยังตกค้างออกมา ยาชุดที่สามก็เป็การเพิ่มประสาทความรับรู้ทั้งหมดเ้าค่ะท่านพ่อ”
“ ยามีถึงสิบชุดด้วยกัน ข้าสามารถปรุงได้ แต่สมุนไพรหายากต้องเข้าป่าลึกในการหา คงต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าจะหาสมุนไพรได้ครบ”
“ ได้เท่านี้ก็ดีแล้วลูก พ่ออยากให้ทุกคนได้กินด้วยซ้ำเผื่อทุกคนจะมีร่างกายที่แข็งแรงอายุยืนยาว ”
“ ท่านพ่อต้องลองก่อนถ้าความเ็ปนี้ ท่านคิดว่าท่านแม่ท่านปู่ท่านย่าหรือว่าพี่ใหญ่พี่รองทนต่อความเ็ปได้ ก็นำไปให้พวกเขากินได้เ้าค่ะข้าพอมียาเหลือ”
เย็นวันนั้น หลังจากกลับมาถึงบ้านแล้วชิ่วอิง นำยาชุดที่หนึ่งมาให้ผู้เป็พ่อได้กิน“ ท่านเตรียมผ้าไว้กัดด้วยก็ดีนะเ้าคะ ต้องกินให้หมดเจ็ดเม็ด ข้าจัดสมุนไพรและปรุงยาอยู่ ห้องครัว”
ชิ่วอิงปรุงยา อยู่ในห้องครัวหูก็คอยฟังเสียงของพ่อ แต่ก็ไม่ได้ยิน“ หรือข้าเป็เด็กกินยาเกินขนาดจึงได้รับความเ็ปขนาดนั้นแต่ ท่านพ่อเป็ผู้ใหญ่ร่างกายแข็งแรงและกินยาตามขนาดเลยไม่เ็ปกับข้าตอนนั้น”
“ เอ๊ะ! ได้ยินเสียงท่านพ่ออาบน้ำแล้วทำไมถึงมีกลิ่นเหม็น เหมือนที่เราเจอล่ะ หรือว่าเพราะพิษจากสมุนไพรต้นนั้นมันเยอะเกินไป”
“ นอกจากพิษจากสมุนไพรแล้ว เราได้รับพิษจากตรงไหนอีกไหมนะจึงทำให้มีกินเหม็นแถมยังมีตั้งสองรอบ อาหารทำกินเองอะไรที่เราอยู่ใกล้และนานที่สุด เทียน?! แล้วเมื่อวานนี้เราก็จุดเทียนไม่ได้ต้องเอาเทียนออกมาดู”
ชิ่วอิงเอาเทียนที่เหลือจากสำนักและติดอยู่ในถุงย่าม ตอนที่เดินทางมาที่นี่มีอยู่สองเล่มเมื่อคืนจุดไปแล้วหนึ่งเล่ม ทั้งที่ซื้อมาใหม่แต่เพราะความเสียดายจึงใช้ของเก่าจุด
“ นี่พวกเขาวางแผนกันทั้งหมดเลยหรือยังไง ต้องรู้อยู่แล้วว่าส่งเด็กน้อยไปอยู่ข้างป่าสมุนไพรที่เงียบสงัดวังเวงแบบนั้น เด็กจะต้องกลัวและอาจจะไม่ดับเทียนตอนนอน”
“ แล้วเป็ข้าที่จุดเทียนคัดลอกหนังสือและอ่านตำราสมุนไพร ไหนจะตอนบำเพ็ญเพียรอีก แสดงว่าตอนนี้ในร่างกาย ยังมีพิษตกค้างอยู่เป็แน่ไม่ได้ต้องรีบหาสมุนไพรชุดที่สี่มาปรุงและกินให้เร็วที่สุด”
“ สิบปีแก้แค้นยังไม่สายฝากไว้ก่อนเถอะพวกท่านอย่าพึ่งตายไปเสียก่อนล่ะ ข้าจะไปง้างปากพวกท่านถามว่าเหตุใดถึงทำกับข้าแบบนี้ นึกถึงเื่นี้แล้วต้องหาที่ฝังชุดเก่าหรือศพตัวเองก่อน”
“ ท่านพ่อเป็ยังไงบ้างเ้าคะแต่ข้าไม่ได้กลิ่นเหม็นเน่า เหมือนที่ข้ากินยาครั้งแรกเลยเ้าค่ะ”ชิ่วอิงที่เห็นท่านพ่ออาบน้ำแต่งตัวเดินผ่านหน้าห้องครัว
“ ชิ่วอิง กลิ่นและเมือกไม่ได้เยอะเหมือนอย่างเ้าพูดและความเ็ปด้วยพ่อคิดว่าทุกคนน่าจะกินได้แถมยังรู้สึกดีขึ้น ร่างกายเบาสบาย ต้องรอพรุ่งนี้ใช่ไหมถึงจะกินชุดที่สองได้”
“ เ้าค่ะท่านพ่อ ทานก็นั่งขัดสมาธิทำสมาธิ หายใจเข้าออกแบบนี้ยิ่งนานได้ยิ่งดีเ้าค่ะ”
“ น่าแปลกที่เจ็บน้อยกลิ่นเน่าเหม็นน้อย แต่ความรู้สึกที่ได้รับก็น้อยไปด้วยไม่เหมือนกับข้าตอนนั้นที่ได้ยินเสียงพูดคุยระยะไกล น่าจะเป็เพราะกินยาเกินขนาด”ชิ่วอิงนั่งคิดไปรอยาที่ปรุงจะสำเร็จ ออกมาเป็เม็ด
ชิ่วอิงนั่งปรุงยาทั้งคืน “ น่าจะพอสำหรับขายให้ร้านขายยาเพื่อส่งต่อไปยังทหารชายแดน ที่เหลือก็ตากแห้งไป”
“ ที่นี่หมอกหนาถ้าทำค่ายกลแสงอาทิตย์ส่องมา ชาวบ้านก็จะรู้กันหมดทำไม่ได้ใช้แค่ความร้อนก็พอ”
“ ท่านพ่อทำที่ตากสมุนไพรให้ข้าด้วยเ้าค่ะ ใช้ลานตรงข้างบ้านนี่แหละ ”
“ต้องวางค่ายกลรอบรั่วก่อน บ้านเอาไว้ทีหลังกลัวจะหมดแรงเหมือนรอบก่อน”ชิ่วอิงเดินวางก้อนหินตามมุมรั้ว เพื่อวางค่ายกล ส่วนตาค่ายกลเก็บไว้ซ่อนไว้เป็อย่างดี
“ แค่นี้ก็ไม่มีทั้งสัตว์และคนบุกรุกเข้ามาได้แล้ว ที่เราหมดแรงไวอาจจะเป็เพราะพิษที่อยู่ในร่างกาย พอท่านพ่อกลับบ้านไปแล้ว ต้องรีบเข้าป่าสมุนไพรมาปรุงยาชุดที่สี่”
“ ท่านพ่อเ้าค่ะ หรือว่ายาชุดที่สามท่านพ่อ กลับไปกินที่บ้านคืนนี้ก็กินยาชุดที่สองก่อน ท่านจากมาหลายวันแล้วกลัวท่านปู่ท่านย่าจะเป็ห่วงไหนจะต้องเดินทางกลับอีกตั้งสามวัน”
“ได้ชิ่วอิง อีกอย่างหนึ่งพ่อก็กลัวพวกนั้นจะสงสัยว่าเอาเด็กมาฝังทำไมใช้เวลานานหลายวัน ไหนจะต้องแวะไปขายสมุนไพรและยาอีก”
“ ยาและสมุนไพรใช้เวลาไม่นานหรอกเ้าค่ะ แต่ท่านต้องบอกว่าอาจารย์ปรุงให้นะเ้าคะ รับเป็ตั๋วเงินแต่ให้ท่านแม่หรือท่านย่าซื้อเป็เครื่องประดับหรือทองคำไว้นะเ้าค่ะไม่ต้องเก็บ ตั๋วเงินไว้เยอะ”
“พ่อเข้าใจแล้วลูก”ชิ่วอิงให้ท่านพ่อนั่ง ทำสมาธิโดยที่ไม่ต้องมาช่วยตากสมุนไพรเพราะ่เย็นต้องกินยาต่ออีก
“ ค่ายกลความร้อนนี่ ทำให้สมุนไพรแห้งแถมสียังอยู่เหมือนเดิมดีกว่าตากแดดตั้งเยอะ ใช้เวลาไม่นานด้วย”
เช้าวันรุ่งขึ้น“ ท่านพ่อเป็ยังไงบ้างเ้าค่ะหลังจากกินยาชุดที่สองเข้าไปแล้ว”
“ รู้สึกกระฉับกระเฉงมีเรี่ยวแรงขึ้นมา เหมือนตอนอายุยี่สิบปีเลย สายตาก็มองไกลชัดเจนขึ้น หูก็ได้ยินชัดเจนเสียงกุกกักในครัวยิ่งได้ยินชัดเลย”
“ ถ้าได้กินชุดที่สามจะดีกว่านี้เ้าค่ะผิวพรรณที่ผ่านแดดเผามาตอนอพยพรับรองว่าจะเรียบเนียนขึ้น”
“ เดี๋ยวข้าจัดใส่ขวดกระเบื้องแล้วเขียนชื่อติดยาชุดที่หนึ่งที่สองที่สามนะเ้าค่ะท่านต้องเอาไปให้ทุกคนได้กินตามนี้ ถ้าเป็เด็กจะลดลงมาเหลือครึ่งหนึ่งเ้าค่ะอย่างเจ็ดเม็ดให้ไปแค่สามเม็ดก็พอไม่งั้นจะเ็ปมาก”
ทั้งสองคนช่วยกันขน สมุนไพรขึ้นไปเก็บบนรถม้าพร้อมทั้งยาที่ปรุงไว้ ชิ่วอิงเขียนชื่อติดไว้ที่ข้างห่อยา ให้หาขวดกระเบื้องมาใส่ตอนนี้คงไม่ทันมีแต่ห่อไว้เท่านั้น มียาแก้ปวดยาห้ามเืยาสมานแผล
่สายหมอกเริ่มจาง หลัวฟานบังคับรถม้าออกจากหมู่บ้านป่าหมอก ถึงจะเป็ห่วงลูกน้อยขนาดไหนก็ต้องปล่อยให้อยู่ผู้เดียว และหลายวันที่อยู่ด้วยกันมาเขารู้สึกว่าลูกน้อยมีความคิดโตกว่าอายุ
“ พอท่านพ่อไปข้าก็เริ่มเหงาแล้วเพราะไม่ได้อยู่คนเดียวมาหลายวัน เ้าดำลองไปดูสมุนไพรในสมุดกับข้า เ้าวิ่งไปมาในป่าเผื่อจะเคยเห็นบ้าง”
ชิ่วอิงเปิดหนังสือที่คัดลอกมาและสมุนไพรชุดที่สี่ให้กับเ้าแมวดำดู
“เมี้ยว” สมุนไพรมีทั้งหมดหกตัวเ้าดำเอาเท้าแตะสี่ตัวแต่อีกสองตัวมันส่ายหัว”
“ เ้าเคยเห็นสมุนไพรสี่ต้นนี้แต่อีกสั่งสองต้นไม่เคยเห็น ใช่ไหม” แมวดำผงกหัว ชิ่วอิงเข้าใจว่าใช่
“ สงสัยต้องเดินเข้าไปป่าลึก ขอเตรียมตัวปรุงยาแก้พิษก่อน พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปหาสมุนไพรกัน”
“ ข้า้า สมุนไพรสามตนนี้มาปรุงยาแก้พิษ ยาตัวอื่นมีแล้วถ้าเดินไปเก็บ ตรงที่เ้าพาไปดูเหมือนจะไม่มี”
“เมี้ยว” แมวดำเอาเท้าไปแตะตรงสมุนไพรสามตัวไล่วิ่งออกไป“ เ้าดำออกไปเก็บสมุนไพรให้ข้าใช่ไหมเ้าดำ”
“เก็บเนื้อแห้ง ใส่ถุงย่ามไว้และน้ำเผื่อพรุ่งนี้เดินทางไกลทั้งวัน ต้องรีบไปแต่เช้าไม่งั้นจะกลับมาถึงบ้านมืด”
