ผู้ที่จับนางไว้คือหานิ สีหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตากลับเ็าและเต็มไปด้วยแรงกดดัน
"เ้าเป็ใครกัน!?" หญิงชราพยายามดิ้นรนด้วยความหวาดกลัว แต่ไม่มีแม้แต่โอกาสจะหลุดพ้น
หานิไม่ได้สนใจเสียงร้องของนาง มือของเขาััหน้าผากของหญิงชราพร้อมกับส่งพลังิญญาเข้าไปตรวจสอบความทรงจำของนางทันที
"อ๊ากกกก! เ้า...เ้าทำอะไรข้า!?"
หญิงชรากรีดร้องด้วยความทรมาน ความทรงจำทั้งหมดของนางถูกดึงออกมาอย่างรวดเร็ว ภาพต่าง ๆ ฉายชัดในห้วงจิตของหานิ
เขาเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง เห็นหญิงชราคนนี้เป็เพียงหนึ่งในพวกชาวบ้านที่ใช้เืของหรงหลี่เซียนเป็สินค้าสำหรับแลกเปลี่ยนเงินทองให้ตัวเองเท่านั้น
ชาวบ้านทุกคนที่รับเืของเด็กสาวคนนั้นไป ไม่ได้มีชีวิตยากลำบากจริง ๆ อย่างที่พวกเขากล่าวอ้าง แต่กลับนำเืเ่าั้ไปแลกกับเงินเพื่อใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย เล่นการพนัน ดื่มสุรา เข้าซ่อง และอื่นๆ อีกมากมาย และพวกมันไม่เคยรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย พวกมันทั้งหมดเห็นว่าสิ่งที่พวกมันทำเป็เื่ปกติและเป็เพียงหนทางการทำเงินที่ง่ายที่สุดก็เท่านั้น
หานิมองไปที่หญิงชราด้วยความว่างเปล่า "……….."
หญิงชราตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว นางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นางรู้เพียงอย่างเดียว คนตรงหน้านี้เป็ปีศาจที่น่ากลัวยิ่งกว่าสัตว์ปีศาจที่นางเคยพบเจอเสียอีก
"ปะ...โปรดยกโทษให้ข้า! ข้าไม่รู้ว่าข้าไปทำอะไรให้ท่านไม่พอใจ!"
หานิไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่ดีดนิ้วเบา ๆ
ตูม!
ร่างของหญิงชราะเิเป็เศษเถ้าถ่านในพริบตา ไม่มีแม้แต่ซากเหลือให้เห็น
เมื่อหานิได้ตรวจสอบความทรงจำของหญิงชราแล้ว มันทำให้เขาได้รู้ความจริงบางอย่าง ชาวบ้านคนหนึ่งได้ไปพบหรงหลี่เซียนที่าเ็สาหัส และเมื่อชาวบ้านคนนั้นแตะต้องตัวนาง นิ้วที่เคยขาดของเขาก็งอกกลับมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ ความสามารถอันมหัศจรรย์นี้ทำให้เขาตื่นตระหนก แต่ไม่นาน ความโลภก็เข้าครอบงำจิตใจของเขา
ชาวบ้านคนนั้นรีบพาหรงหลี่เซียนกลับมายังหมู่บ้านและทำการรักษานาง ทว่า เขาไม่ได้ทำไปด้วยความใจดี แต่เป็เพราะ้าใช้เืของนางเป็สินค้าในการแลกเปลี่ยน เริ่มแรกชายคนนั้นได้นำเืของหรงหลี่เซียนไปแลกกับของมีค่าของคนในหมู่บ้าน แต่พอนานวันเข้าเมื่อมีผู้คนได้เห็นถึงพลังฟื้นฟูอันแสนวิเศษของเืของเธอ ข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว และในที่สุด พวกเขาก็เริ่มลงมือกระทำเื่อันชั่วร้ายนั่นก็คือการฆ่าชายที่เป็คนไปพบหรงหลี่เซียนทิ้ง
ตอนแรกมีเพียงคนไม่กี่คนที่้าใช้เืของนางเพียงเพื่อรักษาอาการาเ็หรือโรคร้าย แต่ไม่นาน ความโลภก็เข้าครอบงำจิตใจของชาวบ้านทุกคน พวกเขาเริ่มแอบขโมยเืของนางในขณะที่นางยังหลับอยู่ เมื่อนางเริ่มรู้ตัวและพยายามปฏิเสธ พวกเขาก็ทำตัวน่าสงสารหยอดคำพูดหวานๆ ปลอมๆ พร้อมขังนางไว้ในกระท่อมและดูดเืนางออกทุกวัน และทำตัวน่าสงสารพร้อมก่อนนอนพวกเขามักจะคิดเื่ราวต่างๆ ว่าจะพรุ่งนี้จะมาโกหกหรงหลี่เซียนในเื่ไหนดีก็เท่านั้น
ด้วยความที่นางเป็คนจิตใจดีและซื่อสัตย์ หรงหลี่เซียนไม่ค่อยเอะใจเลยว่าชาวบ้านกำลังโกหกและหลอกใช้นาง นางยังคงเชื่อว่าพวกเขากำลังลำบากจริงๆ และนางก็เต็มใจที่จะมอบเืของตัวเองเพื่อช่วยเหลือพวกเขา แต่แท้จริงแล้ว เืของนางกลายเป็สินค้าสำหรับการค้าขายในหมู่บ้าน ชาวบ้านบางคนใช้มันรักษาตัวเอง บางคนขายให้กับนักเดินทาง ส่วนบางคนก็ใช้มันเป็เครื่องมือในการเสริมสร้างพลังของตนเอง ทุกคนต่างยินยอมและสมรู้ร่วมคิดในความชั่วร้ายนี้ เนื่องจากผลประโยชน์ที่พวกเขาได้นั้นมันดึงดูดพวกเขามากเกินพอ
หานิที่ได้รับรู้เื่ราวทั้งหมดจากความทรงจำของหญิงชรา ยังคงมีสีหน้าสงบนิ่งราวกับน้ำที่ไร้คลื่นลมใดๆ เขาไม่ได้รู้สึกสงสารหรืออะไรแม้แต่น้อย
ขณะเดียวกัน ออร่าพลังปีศาจก็พุ่งทะยานขึ้นกลางหมู่บ้าน ทำให้ชาวบ้านทุกคนหวาดกลัว พวกเขาหันไปมองก็พบว่ามีผู้ฝึกตนปีศาจสี่คนยืนอยู่ที่จัตุรัสของหมู่บ้าน สามคนเป็ผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งิญญา ส่วนอีกหนึ่งคนอยู่ในระดับการแกนทองคำ แม้พลังของพวกเขาจะไม่ได้สูงมากนัก แต่เมื่อเทียบกับชาวบ้านธรรมดาแล้ว พวกเขาก็เปรียบเสมือนเทพแห่งความตายที่พร้อมจะปลิดชีพทุกคนได้เพียงพริบตา
“ไสหัวออกมาซะ!” หนึ่งในผู้ฝึกตนปีศาจกล่าวขึ้นเสียงดัง “ใครก็ตามที่สามารถบอกข้าได้ว่าเืศักดิ์สิทธิ์นั้นมาจากไหน ข้าจะไว้ชีวิต! ส่วนคนที่เหลือ…จะต้องตาย!”
เพียงคำพูดเดียวเท่านั้นทำให้หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านสั่นะเืด้วยความหวาดกลัว แทนที่พวกเขาจะพยายามปกป้องกันและกัน พวกเขากลับรีบขายเพื่อนบ้านของตัวเองอย่างไม่ลังเล
“ข้าก็รู้! ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”
……
……
“ข้าเองก็รู้! ดังนั้นได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”
……
……
“ข้าเองก็รู้!!”
เสียงร้องขอชีวิตดังขึ้นทั่วทุกสารทิศ ชาวบ้านทุกคนต่างแย่งกันเปิดเผยที่อยู่ของหรงหลี่เซียนโดยไม่คิดแม้แต่น้อยว่าเด็กสาวที่พวกเขากำลังทรยศนั้นเคยมอบเืของตนเองเพื่อช่วยเหลือพวกเขาอยู่ทุกวัน ทำให้พวกเขาหลุดพ้นจากความอดอยากและความยากจนพร้อมทำให้พวกเขามีทุกวันนี้ด้วยซ้ำ
“ข้า! ข้ารู้! นางอยู่ในกระท่อมนั้นขอรับ!” ชายชราคนหนึ่งรีบะโขึ้นเสียงดังทันที
“ไปลากตัวมันออกมา!” ผู้ฝึกตนปีศาจกล่าวด้วยน้ำเสียงเ็า
ทันทีที่ได้รับคำสั่ง ชาวบ้านก็กรูกันเข้าไปในกระท่อมของหรงหลี่เซียน พวกเขาทุบประตูเสียงดังและพังเข้ามาโดยไม่สนใจเสียงร้องใของนาง หญิงสาวที่อ่อนแออยู่แล้วแทบไม่มีแรงต่อต้านแม้แต่น้อย
“พวกเ้าทำอะไร!?” หรงหลี่เซียนร้องถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหวาดกลัว
แต่แทนที่จะได้รับคำตอบที่ดีงาม นางกลับถูกชาวบ้านกระชากผมและลากตัวออกไปอย่างรุนแรง ชาวบ้านหลายคนช่วยกันจับแขน ขา และร่างของนางเพื่อให้แน่ใจว่านางจะไม่สามารถดิ้นรนหนีไปไหนได้
“อย่าขัดขืน! เ้าจะทำให้พวกเราตายกันหมด!” ชาวบ้านคนหนึ่งตะคอกใส่หน้าของนาง ก่อนที่เขาจะตบใบหน้าของนางจนเืไหลออกมา
หรงหลี่เซียนตกอยู่ในความมึนงง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเ็ป ทั้งร่างกายและจิตใจของนางสั่นไหวไปด้วยความสับสน
“ทำไม…?” นางพยายามจะถาม แต่ไม่มีใครสนใจเสียงของนางอีกต่อไป
พวกเขาลากนางมาก้มหัวคุกเข่าต่อหน้ากลุ่มผู้ฝึกตนปีศาจ หญิงสาวตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว มองดูใบหน้าของผู้ฝึกตนปีศาจที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้
ผู้ฝึกตนปีศาจมองนางอย่างขบขันก่อนจะเบ้ปากแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “น่าเกลียดสิ้นดี… นี่น่ะหรือคือเ้าของเืศักดิ์สิทธิ์?”
หานิที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่จากบนฟ้าจ้องมองไปยังหรงหลี่เซียน แม้ใบหน้าของนางจะเต็มไปด้วยรอยแผล ร่างกายซูบผอมไร้เรี่ยวแรง ผมสีทองที่เคยสวยงามถูกตัดขาดเป็หย่อมๆ แต่ภายในแววตาของนางกลับมีแสงแห่งชีวิตที่ยังไม่ยอมดับไป
นางจ้องมองชาวบ้านที่นางเคยช่วยเหลือด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเ็ป น้ำตาเริ่มไหลลงมาช้าๆ
หัวใจของนางเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่มีคำตอบ ทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนี้กับเธอ? เธอทำอะไรผิด? ความเมตตาที่นางมอบให้มันมีค่าเพียงแค่นี้งั้นหรือ?
แต่ไม่มีใครสนใจนางแม้แต่น้อยในตอนนี้ เพราะพวกเขาต่างก้มหน้าก้มตาโดยหวังว่าจะมีชีวิตรอดก็เท่านั้น
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้