ครั้นมู่เหยี่ยนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เห็นเมิ่งอวี๋เจียวเดินเข้ามาในห้องจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นใบหน้าแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม “แม่นางเมิ่ง ก่อนหน้านี้ข้ามีตาไร้แววเพราะยามนั้นมีโรคภัยติดกาย ทำให้ภายในใจรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงขอเ๽้าอย่าได้เก็บไปใส่ใจเป็๲อันขาด ข้าต้องขอโทษเ๽้า ณ ที่นี้ด้วย”

        เมื่ออยู่ต่อหน้าอวี๋หรูไห่ ถึงแม้ว่ามู่เหยี่ยนจะนอบน้อมมีมารยาทแต่ยังคงกลิ่นอายเช่นผู้มีชาติกำเนิดในสกุลใหญ่และอยู่เหนือกว่าหนึ่งขั้นแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอวี๋เจียวมู่เหยี่ยนมีท่าทีให้เกียรติและนับถือศรัทธาจากใจจริง

        อวี๋เจียวแย้มยิ้มบาง “นายท่านมู่ไม่จำเป็๲ต้องทำเช่นนี้วันนั้นข้าบอกแล้วว่าหากไม่อาจรักษาโรคแผลพุพองบนหลังของนายท่านมู่ข้าจะไม่รับเงินสักอีแปะ ยามนี้โรคของนายท่านมู่หายดีแล้วถ้าเช่นนั้นเงินค่ารักษา...”

        มู่เหยี่ยนมีท่าทีตอบสนองทันใด ถึงแม้วาจาของอวี๋เจียวจะไม่รื่นหูแม้แต่นิดแต่มู่เหยี่ยนกลับไม่มีทีท่าว่าจะขุ่นเคือง เขาเอ่ยพลางแย้มยิ้มเริงร่า“วันนี้ข้ามาเพื่อนำเงินค่ารักษามาให้แม่นางเมิ่ง”

        กล่าวจบ มู่เหยี่ยนหันไปส่งสายตาให้เด็กรับใช้ข้างกายเด็กรับใช้ล้วงเอาถุงเงินดอกบัวออกมาจากชายแขนเสื้อแล้วส่งให้อวี๋เจียว

        อวี๋หรูไห่เห็นถุงเงินหนักแล้วดีใจจนอดกลั้นไม่ได้เพียงแต่เมื่อเห็นว่าถุงเงินนั้นกำลังจะเข้าสู่ฝ่ามือของอวี๋เจียวอวี๋หรูไห่รีบลุกขึ้นเดินเข้าไปข้างหน้าหมายจะแย่งถุงเงินดอกบัวมาทว่าอวี๋เจียวเร็วกว่าเขาหนึ่งก้าว นางรับถุงเงินจากมือของเด็กรับใช้แล้วสอดเข้าไปในชายแขนเสื้อตน

        อวี๋หรูไห่ทำได้เพียงยกยิ้มแห้งและชักมือที่ว่างเปล่ากลับมา

        อวี๋เจียวลองชั่งน้ำหนักถุงเงินดอกบัวด้วยมือ เมื่อพบว่าหนักไม่เบาภายในใจจึงรู้สึกยินดียิ่งนัก นางเอ่ยทั้งรอยยิ้มกับมู่เหยี่ยนอย่างเป็๞มิตร

        “นอกจากเงินค่ารักษาข้ายังเตรียมของตอบแทนน้ำใจมาให้แม่นางเมิ่งจำนวนหนึ่ง” สิ้นคำกล่าวของมู่เหยี่ยนเด็กรับใช้ข้างกายของเขาบอกบรรดาข้ารับใช้ที่ติดตามมาวางผ้าที่นำมาด้วยลงบนโต๊ะตนเดินไปเปิดกล่องไม้แกะสลักด้วยตนเอง เอ่ยอย่างเฉลียวฉลาดว่า “นี่คือผงชาดสองตลับที่ฮูหยินรองของพวกเราตั้งใจนำมาจากชิงโจวขอรับของกำนัลเล็กน้อยไม่อาจแทนความเคารพนับถือและความรู้สึกซาบซึ้งในจิตใจอันดีงามของแม่นางเมิ่งที่ช่วยรักษานายท่านรองของพวกเราจนหายจากโรคแผลพุพองขอรับ”

        มู่เหยี่ยนไม่ตระหนี่คำชื่นชม ทันใดนั้นอวี๋หรูไห่ถูกหมางเมินทำได้เพียงนั่งแย้มยิ้มอยู่ด้านข้าง คนทั้งสกุลอวี๋กลายเป็๞ตัวประกอบเสริมความเด่นสตรีแซ่จ้าวลอบกัดฟันด้วยความริษยา สายตาเอาแต่จดจ้องไปยังตลับชาดบนโต๊ะ

        อวี๋เจียวไม่หยิ่งยโส นางแย้มยิ้มตอบกลับ

        ถึงแม้เจียงชิงเหอจะประหลาดใจที่อวี๋เจียวอายุน้อยเพียงนี้นึกไม่ถึงว่าจะสามารถรักษาโรคแผลพุพองแต่เขายังไม่ลืมจุดประสงค์ของการมาเยือนในครั้งนี้เมื่อพบช่องว่างจึงเอ่ยไปทางอวี๋เจียวว่า “แม่นางเมิ่ง ข้าคือหมอในสำนักหุยชุนขอบังอาจถามว่าแม่นางยินดีจะขายเทียบยารักษาโรคแผลพุพองให้ข้าเพื่อเอากลับไปยังสำนักหุยชุนหรือไม่? พวกเรายินดีจะซื้อในราคาสูง”

        ไม่รอให้อวี๋เจียวเอ่ยสิ่งใดอวี๋หรูไห่กลับเอ่ยออกมาอย่างไม่อาจรีรอ “ไม่ขาย ไม่ขาย! เ๽้าก็เป็๲หมอเหมือนกันเคล็ดวิชาลับในการตรวจไข้เช่นนี้ล้วนแต่เป็๲รากฐานที่ใช้ตั้งหลักของพวกเราหากเ๽้าซื้อกลับไปสำนักหุยชุน ต่อไปภายหน้าคนไข้ที่เป็๲โรคแผลพุพองจะมาตรวจไข้ที่สกุลอวี๋ของพวกเราได้อย่างไร?”

        อวี๋เจียวคิดต่างจากอวี๋หรูไห่โดยสิ้นเชิงนางกลับรู้สึกว่าไม่เห็นจะเป็๞อะไรเพราะเดิมทีวิธีที่นางใช้ก็เป็๞วิธีที่ท่านหมอในหลายยุคสมัยทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยกันศึกษาแล้วหลงเหลือเอาไว้เพื่อช่วยรักษาคนป่วยหากท่านหมอเจียงผู้นี้ขอเทียบยาจากนางตามลำพังนางย่อมบอกทุกอย่างที่รู้ออกไปและมอบเทียบยารักษาให้กับเขา

        “เ๽้าทำเช่นนี้เท่ากับตัดหนทางในภายหน้าของผู้อื่น!”อวี๋หรูไห่ยิ่งเอ่ยยิ่งโมโห สายตาที่ใช้มองไปทางเจียงชิงเหอค่อนข้างไม่เป็๲มิตรเขาคิดจะใช้วิธีการรักษาโรคแผลพุพองทำให้สกุลอวี๋เลื่องชื่อไหนเลยจะเหมือนผู้ที่มีเจตนาแฝงเ๱ื่๵๹เทียบยาตรงหน้า

        ใบหน้าของเจียงชิงเหอเหยเกเมื่อถูกบริภาษเช่นนี้แต่เทียบยารักษาโรคแผลพุพองดึงดูดผู้คนยิ่งนัก ยิ่งไปกว่านั้นเทียบยาของแม่หนูเมิ่งผู้นี้ยังได้ผลดีเดิมทีคิดว่าหากวิธีนี้อยู่ในมือของหมอในหมู่บ้านที่ไม่เจนโลกสำนักหุยชุนของพวกเราใช้เงินมากสักหน่อยก็จะสามารถซื้อเทียบยามาเป็๞ของตนแต่นึกไม่ถึงว่าตาเฒ่าสกุลอวี๋ผู้นี้ก็ไม่ใช่คนมองการณ์ตื้นเขิน

        “เหตุใดท่านหมออวี๋ถึงจิตใจคับแคบและเห็นแก่ตัวเช่นนี้? พวกเราล้วนแต่เป็๲หมอช่วยเหลือผู้คน ควรจะจิตใจเปี่ยมเมตตาวิชาหมอล้ำเลิศเมื่อในมือท่านมีวิธีรักษาโรคก็ควรจะเอาออกมาสร้างความผาสุกให้ผู้คนในใต้หล้าไม่ใช่ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตนอันน้อยนิดจนยืดเยื้อให้มีการเจ็บป่วยจากโรคนี้”เจียงชิงเหอใช้น้ำเสียงเปี่ยมความถูกต้องยุติธรรมเอ่ยตำหนิ