ความเ็ปรุนแรงพุ่งขึ้นมาจากมือของเย่เทียนเซี่ย เขาไม่ทันจะได้ใสิ่งแรกที่เขารู้สึกก็คือความสับสนและความไม่เข้าใจ ในโลกของ World of Fate อัตราความเ็ปที่เขาได้รับถูกตั้งค่าให้อยู่ในระดับต่ำสุดคือ 5% อัตราความเ็ปเช่นนี้จริงๆแล้วจะเหมือนถูกมีดบาด แต่สิ่งที่เขารับรู้ได้เป็เพียงแค่เข็มจิ้มเข้ามาเบาๆเท่านั้น อีกทั้งมันยังเป็ความเ็ปที่ไม่อาจทะลุผ่านิัเขาได้ด้วยซ้ำ
แต่ความรู้สึกที่พุ่งขึ้นมาจากมือของเขากลับเหมือนกับถูกจิ้งจอกทั่วไปบนโลกแห่งความจริงที่กัดเข้าจมเขี้ยว ฟันคมของมันฝังเข้าไปในเนื้อของเขา ความเ็ปที่ได้รับนั้นไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด....... และในเวลาต่อมาฉากตรงหน้าก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกใมากขึ้น เขามองไปยังตำแหน่งที่โดนเ้าจิ้งจอกน้อยกัดเข้าไปบนมือและตามมาด้วยเืที่ไหลออกมา
เื............
ใน World of Fate ไม่ใช่ว่ามีการป้องกันฉากที่มีเืไหลหรอกเหรอ นอกจากความ้าในชีวิตประจำวันแล้ว ภายในสนามรบจะไม่ปรากฏฉากนอกเืไม่ใช่หรือไง? แล้วทำไมบริเวณมือของเขาที่โดนกัดถึงได้มีเืจริงๆไหลออกมากัน
เืที่ไหลออกมาถูกจิ้งจอกทมิฬดูดกลืนเข้าไปในปาก ทันใดนั้นภายใจดวงตาสีดำเหมือนเพชรของมันก็ทอประกายซับซ้อนยากจะคาดเดา..............
“ติ๊ง! จิ้งจอกทมิฬได้ทำพันธะสัญญาเืแห่งิญญากับท่าน ท่านถูกบังคับให้เป็เ้านาย! พันธะสัญญาเืแห่งิญญาคือพันธะสัญญาระหว่างเ้านายและข้ารับใช้ที่โหดร้าย พันธะสัญญานี้ข้ารับใช้สามารถบังคับเป็ผู้สร้างพันธะสัญญากับเ้านายได้ด้วยตัวเองเพียงฝ่ายเดียว หลังจากสร้างพันธะสัญญาแล้วเ้านายจะสามารถควบคุมอิสระและชีวิตของข้ารับใช้ได้ นอกจากนี้เ้านายยังสามารถทำลายพันธะสัญญาเืแห่งิญญาได้ตลอดเวลา และหากพันธะสัญญาเืแห่งิญญาถูกทำลายลงไปแล้วิญญาของข้ารับใช้ก็จะสลายหายไปเช่นกัน ขณะเดียวกันนั้นเมื่อเ้านายตายไปข้ารับใช้ก็จะตายไปด้วยเช่นกัน แต่หากข้ารับใช้ตายพันธะสัญญาเืแห่งิญญาจะถูกทำลายโดยอัตโนมัติ ฝ่ายเ้านายจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆทั้งสิ้น”
“ติ๊ง! จิ้งจอกทมิฬได้กลายเป็สัตว์เลี้ยงของท่านโดยสมบูรณ์แล้วค่ะ มันได้กลายเป็สัตว์เลี้ยงพิเศษ จิ้งจอกทมิฬจะไม่สามารถเกิดใหม่ได้และไม่สามารถทรยศได้ตลอดไป”
ในที่สุดเ้าจิ้งจอกทมิฬก็ปล่อยมือของเย่เทียนเซี่ยออกจากปากของมัน มันใช้ดวงตาของมันมองมาทางเย่เทียนเซี่ยเป็ครั้งสุดท้ายก่อนร่างกายของมันจะกลายเป็แสงสว่างดวงหนึ่งแล้วหายเข้าไปในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงของเย่เทียนเซี่ย ทิ้งให้หนึ่งคนหนุ่มกับหนึ่งคนแก่ได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น
ช่องเก็บสัตว์เลี้ยงของผู้เล่นทุกคนสามารถเก็บสัตว์เลี้ยงได้ทั้งหมด 10 ตัว แต่ในเวลาาทุกครั้งจะสามารถเรียกออกมาได้เพียงหนึ่งตัวเท่านั้น จะมีข้อยกเว้นก็เพียงอาชีพผู้อัญเชิญเท่านั้น หลังจากที่ผู้อัญเชิญเปลี่ยนอาชีพครั้งแรกเขาจะสามารถเรียกสัตว์เลี้ยงออกมาต่อสู้ได้พร้อมกันถึงสองตัว หลังจากเปลี่ยนอาชีพครั้งที่สองก็จะสามารถเรียกสัตว์เลี้ยงออกมาต่อสู้พร้อมกันได้ถึงสามตัว สัตว์เลี้ยงปกติของผู้เล่นล้วนได้รับมาจากการจับมอนสเตอร์ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่จะได้รับมาด้วยการดรอปไข่ของมอนสเตอร์ แต่ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ไม่ว่าจะเป็การยินยอมด้วยดีของมอนสเตอร์ก็ดีหรือการถูกบังคับก็ดี หลังจากกลายเป็สัตว์เลี้ยงของผู้เล่นแล้ว “สัญญา” ที่ร่างขึ้นมาทั้งหมดจะเป็สัญญาที่ยุติธรรมสำหรับสองฝ่าย เ้านายสามารถออกคำสั่งกับสัตว์เลี้ยงของตนได้ตลอดเวลา แต่เมื่อสัตว์เลี้ยงไม่พอใจก็สามารถทรยศหรือหนีไปได้
แต่สัญญาที่จิ้งจอกทมิฬบังคับให้เย่เทียนเซี่ยตกลงนั้นกลับเป็สัญญาที่โหดร้าย เพราะมันเป็สัญญาที่ตัวมันเองไม่สามารถยกเลิกได้ เมื่อสร้างพันธะสัญญาขึ้นมาอิสระ ชีวิตและทุกสิ่งทุกอย่างของมันก็จะเป็ของเย่เทียนเซี่ย การมีชีวิตอยู่ต่อไปก็จะไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวของมันเองอีกแล้ว แต่ขึ้นอยู่กับการมีชีวิตอยู่ของเ้านาย..... ไม่ใช่ว่ามันไม่อยากจะมีความสัมพันธ์แบบผู้เล่นธรรมดาและสัตว์เลี้ยงร่วมกับเย่เทียนเซี่ย แต่มันไม่สามารถทำได้ ตัวมันเองแตกต่างกับสิ่งมีชีวิตธรรมดาอย่างสิ้นเชิง เดิมทีมันไม่สามารถให้มนุษย์มาเป็เ้านายของมันได้ และก็ไม่มีมนุษย์คนไหนมีคุณสมบัติจะมาเป็เ้านายของมันด้วย แต่มัน้าให้เย่เทียนเซี่ยเป็เ้านายของมัน ดังนั้นทางเลือกเพียงอย่างเดียวของมันก็คือพันธะสัญญาเืแห่งิญญาเช่นนี้
เพราะมีเพียงพันธะสัญญาแบบนี้เท่านั้นมันถึงจะรักษาชีวิตไว้ได้ ด้วยพันธะสัญญาที่สร้างขึ้นมามันถึงสามารถเข้าไปในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงของเย่เทียนเซี่ยได้ หลงโม่หยาจึงไม่สามารถทำร้ายมันได้ และในฐานะที่เย่เทียนเซี่ยเป็ผู้เล่นคนหนึ่ง หลังจากตายไปในโลกนี้แล้วก็ยังสามารถฟื้นกลับคืนมาได้ ไม่สามารถตายได้จริงๆ และมันที่ถูกผูกไว้กับเย่เทียนเซี่ยด้วยโชคชะตานั้นต่อให้ตายไปก็จะสามารถฟื้นกลับคืนมาใหม่ได้เหมือนกันกับเย่เทียนเซี่ย
แน่นอนยังมีเหตุผลที่สำคัญอีกอย่างก็คือการปกป้องที่มันได้รับจากเย่เทียนเซี่ยในตอนที่มันสิ้นหวังทำให้มันมีความเชื่อมั่นในการทำพันธะสัญญาเืแห่งิญญานี้ เ้านายเช่นนี้จะต้องดีกับมันอย่างแน่นอน มันก็คงจะสามารถเชื่อใจเขาได้เช่นเดียวกัน ไม่อย่างนั้นด้วยชาติกำเนิดและความภาคภูมิใจของมัน ต่อให้ต้องตายมันก็จะไม่มีวันยอมบังคับให้มนุษย์คนหนึ่งทำพันธะสัญญาเืแห่งิญญาเพียงเพื่อรักษาชีวิตของมันไว้เป็แน่
คามเ็ปบนมือของเย่เทียนเซี่ยหายไปจนหมดสิ้น แม้แต่รอยกัดก็ถูกรักษาให้หายไปในทันทีราวกับปาฏิหาริย์จนไม่หลงเหลือร่องรอยใดแม้แต่น้อย ราวกับว่ารอยกัดก่อนหน้านี้เป็เพียงภาพลวงตาเท่านั้น
ภายใต้ความแปลกใจโดยไม่ทันตั้งตัวของเขา ชื่อของพันธะสัญญาที่เขาไม่เคยได้ยินและไม่เคยคาดคิดมาก่อนก็ได้ผูกเขาและเ้าจิ้งจอกที่ดูเหมือนจะมีที่มาที่ไปอันยิ่งใหญ่ตัวนี้ไว้ด้วยกัน มันทำให้เขามีสัตว์เลี้ยงโดยไม่ทันตั้งตัวและยังเป็สัตว์เลี้ยงที่พิเศษมากๆอีกด้วย
สัตว์เลี้ยง ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดว่าตัวเองเป็ผู้เล่นคนแรกที่มีสัตว์เลี้ยง แต่มั่นใจได้ว่าเขาเป็หนึ่งในผู้เล่นกลุ่มแรกๆที่มีสัตว์เลี้ยงแน่นอน เพราะปัจจุบันพลังของผู้เล่นใน่เริ่มต้นของเกมยังยากที่จะมีความสามารถมากพอจะจับสัตว์เลี้ยงได้
ความเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ทำให้เย่เทียนเซี่ยและหลงโม่หยานิ่งเงียบไปกับเหตุการณ์ตรงหน้า ในที่สุดหลงโม่หยาก็ลดมือลงไปช้าๆก่อนจะถอนหลายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดออกมา “บางทีนี่คงเป็ลิขิต์...... เอาเถอะ จิ้งจอกทมิฬเดิมทีไม่น่าจะยินยอมให้มนุษย์เป็นายของมันได้ ความเป็ไปได้เพียงอย่างเดียวมีเพียงพันธะสัญญาเืแห่งิญญาที่แสนพิเศษ แต่หากมันบังคับให้เ้าทำพันธะสัญญาเช่นนี้ ต่อไปทั้งหมดของมันก็ล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเ้า เ้าให้มันอยู่มันก็จะอยู่ เ้าให้มันตายมันก็จะตาย หากมันเป็จิ้งจอกที่ชั่วร้าย ต่อให้มันฟื้นคืนพลังจนเหมือนเมื่อก่อนแล้วมันก็ไม่มีทางหนีไปจากการควบคุมของเ้าได้ และยังไม่สามารถก่อความวุ่นวายใดๆได้อีก หากเป็เช่นนี้ขอแค่เ้าไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เื่ที่ข้ากังวลทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น”
จริงๆแล้วการที่จิ้งจอกทมิฬกลายมาเป็ข้ารับใช้ของเย่เทียนเซี่ยนั้นแค่เ้านายไม่ยินยอมมันก็ไม่มีทางจะทำเื่ใดๆอย่างอิสระเช่นนี้ได้ แต่เย่เทียนเซี่ยจะเป็คนเลวร้ายหรือไม่? การพูดคุยกันมาใน่สั้นๆหลงโม่หยาไม่มีทางตัดสินได้ว่าเขาเป็คนดีหรือไม่ แต่เขาก็คงไม่ใช่คนเลวร้าย เพราะจากการที่เขาปฏิเสธสิ่งล่อตาล่อใจที่ล้ำค่าอย่างอาวุธระดับพระเ้าชิ้นนี้และยังเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งทำให้เขาสามารถเชื่อมั่นในจุดนี้ได้ บางทีเขาอาจจะไม่ต้องกังวลเื่อะไรแล้วก็เป็ได้ หากพูดในอีกแง่หนึ่งนี่ไม่ใช่บทสรุปที่สวยงามหรอกหรือ แม้ว่าเย่เทียนเซี่ยจะเป็ครึ่งคนครึ่งั อีกทั้งยังเอนเอียงไปด้านมนุษย์มากกว่า แต่จริงๆแล้วเขาก็ยังมีสายเืของัไหลเวียนอยู่ในร่าง นับได้ว่าเขายังคงเป็ัตัวหนึ่ง จิ้งจอกทมิฬที่ถูกเทพัใช้ชีวิตผนึกเอาไว้มีชีวิตอยู่มาจนถึงวันนี้ในที่สุดก็กลายมาเป็ทาสรับใช้ั นี่มิใช่เื่ดีงามหรอกหรือ
เย่เทียนเซี่ยถอนหายใจออกมาเบาๆ ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มอ่อน “เฮ้อ ถึงจะไม่เคยคาดคิดมาก่อน แต่ดูเหมือน์จะยังเข้าข้างผมอยู่บ้าง บางทีเื่ดีๆก็เป็ไปตามที่ตัวเราคิดไว้เลยนะครับ”
หลงโม่หยางุนงง เขาส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมา “เ้าไม่เพียงแต่ทำให้คนอื่นๆประหลาดใจ แต่เ้ายังเป็คนที่น่าสนใจอีกด้วย บางทีนี่คงเป็ลักษณะที่อยู่ระหว่างด้านมือและด้านสว่างสินะ แต่ว่า.........”
หลงโม่หยายื่นดาบัปราบเซียนในมือออกมาแล้วพูดด้วยความรู้สึกเสียใจ “สิ่งที่ข้าได้พูดไปแล้วไม่เคยคิดกลับคำ ข้าขอมอบดาบเล่มนี้ให้กับเ้าโดยไร้เงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น”
“ขอบคุณในความเมตตาของท่านครับ” ทำไมเย่เทียนเซี่ยจะดูออกว่าหลงโม่หยาคิดจะใช้พลังของตนเองช่วยให้เขาเติบโตไปได้อย่างรวดเร็วที่สุด เพราะพลังิญญาัของเขาเองมีพลังของแสงสว่างและความมืดอยู่ด้วยกัน แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยปฏิเสธดาบระดับพระเ้าเล่มนี้เพื่อเ้าจิ้งจอกหิมะทมิฬ อีกทั้งยังต้องแสดงออกอย่างสงบนิ่งอยู่ตลอดเวลาที่เผชิญหน้ากับมัน แต่ในใจของเย่เทียนเซี่ยกลับรู้สึกเ็ปเหมือนมีเืไหล มันไม่ใช่เศษโลหะ ไม่ใช่อาวุธขาว เงิน หรือทอง แต่มันคืออาวุธที่มีเงินเท่าไรก็หาซื้อไม่ได้ มันคือดาบระดับพระเ้าที่สามารถสยบฟ้าดินเอาไว้ในกำมือของเขาได้เชียวนะ!
เขานิ่งไปสักพักก่อนจะพูดออกไปด้วยใบหน้าจริงจัง “แต่ถ้าท่านรู้สึกไม่ดีกับเื่นี้ท่านก็สามารถชดเชยด้วยอย่างอื่นก็ได้นะครับ เช่นอาวุธระดับพระเ้าชิ้นอื่นๆ.........อืม ถ้าไม่มีชิ้นอื่นแล้ว จะเป็อาวุธ์ซักสิบชิ้นก็ไม่ว่ากัน หรือจะเป็อาวุธชั้นเซียนซักร้อยชิ้นก็ได้นะครับ”
เส้นสีดำสามขีดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลงโม่หยา เขาต้องอดทนอย่างยิ่งที่จะไม่ะโออกไปและพยายามทำให้น้ำเสียงของตัวเองสงบลงอย่างถึงที่สุด “........ อาวุธระดับพระเ้าในทวีปที่สาบสูญนี้มีเพียงแค่สิบชิ้นเท่านั้น ดาบัปราบเซียนเล่มนี้เป็ของล้ำค่าของเผ่าัเรา และเพราะข้าต้องปกป้องผลึกเทพัมันจึงตกมาอยู่ในมือของข้า เ้าคิดว่าข้าจะให้เ้าไปง่ายๆงั้นรึ.......แล้วยังอาวุธชั้นเซียน อาวุธ์ อาวุธทุกชิ้นนั่นมันมีค่ามหาศาลจนประเมินค่ามิได้ ร้อยชิ้นอย่างนั้นรึ เ้าคิดว่าพวกมันเป็ผ้าขี้ริ้วที่ตกอยู่ข้างทางหรือไง!”
หลงโม่หยาระบายออกมาเสร็จก็ไม่รอให้เย่เทียนเซี่ยต้องอ้าปากพูดอะไรออกไปเขาก็มองเย่เทียนเซี่ยวูบหนึ่งเขาก็หยิบของสองสิ่งที่มีสีดำและสีขาวออกมา มันเพิ่งจะถูกโยนมาตรงหน้าเย่เทียนเซี่ยก็ถูกเขาคว้าไปด้วยความรวดเร็ว “ของสิ่งนี้ก็เป็ของมีค่าของเผ่าัเช่นกัน เขี้ยวั์และเขี้ยวัปีศาจ เขี้ยวัปีศาจทำมาจากเขี้ยวัซี่หนึ่งของเทพัที่มีพลังเวทมืดที่แข็งแกร่งแข็งแกร่งที่สุดที่ตายไปแล้ว ส่วนเขี้ยวั์ทำมาจากเขี้ยวัซี่หนึ่งของเทพัที่มีพลังแห่งแสง แสงสว่างและความมืดหลอมรวมกัน พวกมันสมควรจะเป็ของคนสองคน แต่ตัวประหลาดเช่นเ้ากลับมีพลังแห่งแสงและความมืดอยู่ในพลังิญญาัในเวลาเดียวกัน ดังนั้นหากพวกมันทั้งสองอยู่ข้างกายเ้าจะต้องแสดงผลลัพธ์สูงสุดออกมาได้อย่างแน่นอน ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกมันควรจะเป็ของเ้า”
สิ่งที่ปรากฏอยู่ในมือของเย่เทียนเซี่ยไม่ใช่เขี้ยวัสองชิ้น แต่เป็หัวัสีขาวและหัวัสีดำต่างหาก! หัวัทั้งสองมีลักษณะเหมือนกันอย่างกับแกะ ซึ่งก็คือัที่กำลังอ้าปากร้องคำรามออกมา ดวงตาัอันโกรธเกรี้ยวและความยิ่งใหญ่ของัที่แผ่ซ่านออกมาทำให้คนมองตัวสั่น หัวัสองหัวนี้คือเกราะที่ใช้สวมใส่ไว้บนมือที่มีลักษณะเหมือนกันราวกับแกะ เย่เทียนเซี่ยมองแค่แวบเดียวก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกไปด้านหน้า ทันใดนั้นเขี้ยวั์และเขี้ยวัปีศาจก็สวมเข้าที่มือซ้ายและมือขวาของเขาโดยอัตโนมัติ
เกราะมือกระชับเข้ากับฝ่ามือของเย่เทียนเซี่ย มันห่อหุ่มทั้งหน้ามือและหลังมือของเขาจนไปถึงข้อมือ เกราะมือทั้งสองข้างอันหนึ่งมีสีดำเหมือนหมึกส่วนอีกอันมีสีขาวไร้ที่ติ หัวัทั้งสองที่กระชับไปกับมือของเขามีสีขาวและสีดำ เหมือนที่หลงโม่หยาพูดหากไม่ใช่ัที่มีพลังซึ่งมาพร้อมกับคุณสมบัติพิเศษก็ไม่ควรได้สวมใส่เกราะมือทั้งสองชิ้นนี้ และเขี้ยวั์ก็เป็เครื่องสวมใส่ของัที่มีพลังแห่งแสงสว่างเท่านั้น ส่วนเขี้ยวัปีศาจก็เป็เครื่องสวมใส่ของัที่มีพลังแห่งความมืดเท่านั้นเช่นกัน ดังนั้นจึงมีเพียงเย่เทียนเซี่ยคนเดียวเท่านั้นที่สามารถสวมใส่ไอเทมทั้งสองชิ้นนี้ไว้บนมือได้ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่ได้รับมาจะทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่าัที่มีคุณสมบัติเพียงอย่างเดียวถึงหนึ่งเท่า!
เย่เทียนเซี่ยก้มหน้าลงดวงตาของเขาจดจ้องไปที่เกราะมือชิ้นแรกของตัวเองใน World of Fate ไม่ว่าคุณสมบัติของมันจะเป็อย่างไร เพียงแค่รูปร่างภายนอกของมันก็เตะตาคนจำนวนมากแล้ว เขาสามารถคาดเดาได้เลยว่า ถ้าเขาสวมเ้าเกราะมือคู่นี้แล้วไปปรากฏตัวในที่สาธารณะจะต้องดึงดูดความวุ่นวายมากมายเข้ามาอย่างแน่นอน
