าาอสูรถึงกับเปล่งเสียงร้องออกมา ในสายตาของเขาไม่เหลือความลึกซึ้งอีกแล้ว มีแต่ความตกตะลึงเข้ามาแทนที่!
เขาไม่มีอารมณ์ที่จะรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองอีกแล้ว เขาพยายามใช้นิ้วขยี้ตาตัวเอง แล้วมองไปที่ิอวี่อีกครั้งแล้วพบว่าลมปราณของิอวี่นั้นเกินพลังราชสีห์หนึ่งหมื่นตัวไปแล้ว และพลังนั้นก็กำลังเพิ่มขึ้นอีกอย่างต่อเนื่อง!
สำหรับาาอสูรแล้วมันน่าเหลือเชื่อมาก เพราะนิยามในโลกใบนี้ ขั้วสูงสุดของขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าก็คือพลังราชสีห์หนึ่งหมื่นตัว มันเป็เื่ปกติไปแล้วและมันก็เป็นิยามที่ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงไปได้
แต่ิอวี่กลับทำลายกฎเกณฑ์เ่าั้ เขาเปิดโลกใหม่ให้กับาาอสูรอย่างไม่ต้องสงสัย!
พลังงานในดินแดนสีเืเหมือนถูกกดทับจนแตกออกในที่สุด เงาของิอวี่ถูกดึงออกจากมิติลี้ลับนี้ไป ร่างกายของหยามู่มีรอยแตกและิอวี่ก็พุ่งออกมาจากรอยแยกนั้น
เพราะดินแดนสีเืแตกออกแล้ว ิญญาของาาอสูรเองก็ลอยออกมาจากรอยแยกนั้นด้วยเช่นกัน และมายืนอยู่ตรงบริเวณหัวไหล่ของหยามู่
“ตู้ม!”
ดินแดนอสูรว่านโซ่วในเวลานี้มีเมฆหมอกเต็มไปหมด ฝนตกลงมาอย่างหนัก ฟ้าผ่าฟ้าฟาดอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่ามีอสูรซ่อนอยู่ในเมฆหมอกและส่งเสียงคำรามอยู่อย่างต่อเนื่อง!
สายฟ้าทั่วทิศยังคงพุ่งเข้ามายังเมฆหมอกเหนือตัวของิอวี่อยู่ตลอด สายฟ้าเ่าั้ดูบ้าคลั่งมากจนเกิดเสียงอึกทึกไปทั่ว ไม่ว่าใครที่ได้ยินก็คงใจสั่นะเืไปถึงิญญาด้วยกันทั้งนั้น!
ิอวี่ตัวเปียกไปทั้งตัว เขาเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า ดวงตาของเขายิงแสงสายฟ้าสีน้ำเงินเข้มออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดื้อรั้นและความเพียร
เขารู้ดี ความท้าทายของเขาสุดท้ายก็ได้มาถึง!
ท้องฟ้าในเวลานี้มีแต่สายฟ้า มันไม่เหมือนปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ แต่ิอวี่เป็คนทำให้มันเกิดขึ้น!
และสายฟ้าเหล่านี้ที่จริงก็ไม่ต่างจากเคราะห์กรรม เพราะพลังของิอวี่นั้นเกินกว่าราชสีห์หนึ่งหมื่นตัว ซึ่งนั่นถือเป็การทำลายความสมดุลของธรรมชาติไปแล้ว ดังนั้นฟ้าดินจึงสำแดงฤทธิ์ผ่าเอาเคราะห์กรรมลงมาบนตัวของิอวี่เพื่อสังหารเขาและรักษาสมดุลของโลกใบนี้เอาไว้
หากิอวี่ไม่อาจผ่านเคราะห์กรรมในครั้งนี้ได้เขาก็จะถูกฟ้าผ่าจนร่างแหลกและตายไปในที่สุด แต่หากเขาสามารถรับมันได้เขาก็จะได้ชีวิตใหม่!
บททดสอบแห่งความเป็ความตายแบบนี้ มันคือกระบวนท่าที่เก้าของเคล็ดวิชาหยินหยางขั้นสูง เคราะห์แห่งความเป็ความตาย!
ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของราชวงศ์ต้าิ ไม่เคยมีใครทำให้เกิดเคราะห์์ได้เลย และิอวี่ก็คือคนแรกที่ทำได้!
“เปรี้ยง!”
บนท้องฟ้า สายฟ้าได้รวมตัวกันเรียบร้อยแล้ว และจากนั้นสายฟ้าขนาดเท่าท่อนแขนของผู้ใหญ่ก็ฟาดลงมาใส่ตัวของิอวี่ในทันที
ในรัศมีป่าสามลี้รอบจุดที่ิอวี่อยู่ถูกสายฟ้าฟาดจนมอดไหม้ หยามู่ที่กำลังหลับถึงกับใจนตื่นขึ้น ร่างกายของมันถูกสายฟ้าช็อตจนมีอาการชา
ิอวี่ยืนอยู่ในหลุมขนาดใหญ่ที่ถูกสายฟ้าฟาดลงมา ตอนนี้เขามีเืออกที่มุมปาก สภาพดูไม่ได้เลย
หลังจากฝืนรับสายฟ้าฟาดที่น่ากลัวไปแล้ว ิอวี่ก็รู้สึกว่าตัวเขาเวียนหัวอย่างมาก ร่างกายเ็ปไปหมด
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ล้มลง พลังงานในร่างกายของเขาเหมือนกำลังถูกดึงออกมาอย่างต่อเนื่อง
ิอวี่ในตอนนี้ไม่ใช่คนที่เมื่อสามเดือนที่แล้วจะสู้ได้เลย สายฟ้าโจมตีของิเสวียนในตอนนั้นมันทำให้ิอวี่ตัวชาไปทั้งตัว แต่การเผชิญหน้ากับสายฟ้าที่น่ากลัวในตอนนี้เขากลับสามารถรับมันได้!
แต่าาอสูรที่อยู่ข้างๆ ถึงกับทรงตัวไม่อยู่ เดิมเขาก็เป็แค่ิญญาอยู่แล้วจึงไม่อาจทนต่อสายฟ้าแบบนี้ได้ แม้แต่หยามู่ที่มีร่างกายดั่งกำแพงเหล็กเองก็ถูกสายฟ้าฟาดจนได้รับาเ็สาหัส!
ทันใดนั้นเอง สายฟ้าอีกสายหนึ่งก็ฟาดลงมาบนหัวของิอวี่อีกครั้ง
ร่างกายของหยามู่กระเด็นออกไปไกล าาอสูรได้รับผลกระทบจนเวียนหัว พลังิญญาเกือบจะแตกซ่าน
“ ... สหายน้อย เ้าระวังตัวด้วยนะ!”
าาอสูรเปิดสถานะเกรี้ยวกราดของหยามู่ขึ้นมา และบังคับให้หยามู่วิ่งห่างออกไป
ไม่ใช่เพราะาาอสูรไม่อยากช่วยิอวี่ แต่เพราะเขาช่วยอะไรไม่ได้เลย
ในความเป็จริงแล้ว เคราะห์แห่งความเป็ความตายมันเล่นงานิอวี่คนเดียว คนอื่นเข้าไปช่วยก็ไม่มีประโยชน์อะไร ขอแค่ิอวี่ต้านเคราะห์แห่งความเป็ความตายได้ถึงจะผ่านเคราะห์กรรมนี้ไปได้ และฝึกกระบวนท่าที่เก้าของเคล็ดวิชาหยินหยางขั้นสูงได้สำเร็จ!
“แสดงให้ข้าดูหน่อยสิว่า เ้าจะน่ากลัวแค่ไหนกันเชียว”
ิอวี่เช็ดเืที่มุมปากแล้วรับเคราะห์แห่งความเป็ความตายต่อ สายฟ้าเมฆหมอกที่อยู่บนท้องฟ้าฟาดลงมาใส่เขาอีกครั้ง
ิอวี่เปิดสภาพกายหยางสูงสุดออกมา เปลวเพลิงลุกโชนขึ้นมาทั่วทั้งตัวและซัดหมัดออกไปรับสายฟ้า
“ตู้ม!”
เมื่อปะทะเข้ากับสายฟ้า ิอวี่รู้สึกว่าแขนขวาของเขาเริ่มปวดชาและร่างกายล่าถอยออกไป!
ในเวลานี้ ิอวี่รู้สึกว่าพลังงานของตัวเองนั้นมีมากกว่าราชสีห์หนึ่งหมื่นตัวแล้วและยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วย แต่เขากลับรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างกดเขาเอาไว้ เหมือนว่ามีโซ่อะไรมาคล้องขาทั้งสองข้างของเขา
ทั้งๆ ที่เขามีกำลังสามารถวิ่งไปได้ แต่เหมือนว่าโซ่นั่นมันลากิอวี่ถอยหลังไปไกล ดังนั้นต่อให้เขาจะสู้ตายแค่ไหน พลังที่เพิ่มขึ้นก็ยังถือว่าต่ำมาก
ดังนั้น ขอแค่ทำลายโซ่อันนี้ให้ขาดได้ิอวี่ถึงจะก้าวไปข้างหน้าได้อย่างไม่มีอะไรผูกมัด!
“มาอีกสิ!”
“ ... เปรี้ยง!”
เหมือนรับรู้ได้ว่าิอวี่กำลังท้าทาย สายฟ้าที่ฟาดลงมานั้นมันยิ่งรุนแรงมากขึ้น และยิ่งผ่าน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ
“ตู้ม! ตู้ม! … ”
ิอวี่วิ่งไปในสายฟ้า ร่างกายของเขาแทบจะถูกทำลายด้วยแสงสีน้ำเงินเข้มขนาดใหญ่ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิง เช่นเดียวกับจิตที่แน่วแน่ของเขาในเวลานี้ ชีวิตที่ไม่รู้จบและความเป็ะ!
สายฟ้าฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง ป่าผืนนี้แทบจะถูกสายฟ้าฟาดจนไม่เหลือแล้ว เกิดหลุมขนาดใหญ่จำนวนมาก
ห่างออกไปประมาณสิบลี้ หยามู่ยืนอยู่ราวกับูเาลูกหนึ่ง และาาอสูรก็ยืนอยู่บนหัวไหล่ของหยามู่นั้น
เขาเห็นภาพสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างบ้าคลั่ง ะเิจนเขาเริ่มคิดถึงชีวิตหลังความตาย
พลังงานพวกนี้น่ากลัวมาก จากความรู้ความเข้าใจของเขา ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนไม่มีใครสามารถรับสายฟ้าที่น่ากลัวแบบนี้ได้แน่ ต่อให้เป็ตัวเขาเองในตอนนั้นก็คงต้องถูกสายฟ้าแบบนี้ฟาดจนสลายกลายเป็ผุยผงแน่
แต่าาอสูรสามารถััได้ว่าลมปราณของิอวี่ยังอยู่ ยังไม่มีท่าทีดับสูญ!
าาอสูรกำหมัดแน่นให้กำลังใจิอวี่อย่างเต็มที่ เขารู้สึกว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้นั้นไม่ว่าจะเจอกับอะไรที่ยากลำบากก็มักจะสร้างเื่อัศจรรย์ขึ้นมา!
ิอวี่เองก็ยังรับสายฟ้าอย่างต่อเนื่อง พลังสายฟ้าที่น่ากลัวนั้นคงอยู่นานถึงยี่สิบนาที!
ถึงแม้เวลายี่สิบนาทีมันจะไม่ได้ยาวนานมาก แต่สำหรับิอวี่แล้วมันเหมือนนานเป็ปี มันนานมากๆ
เสื้อผ้าของิอวี่ขาดรุ่ยไปหมด ร่างกายของเขาถูกฟาดจนดำเป็ตอตะโก มีรอยเืเต็มไปหมด สายฟ้าทำให้เขารู้สึกมึนหัวมาก สายฟ้าเริ่มมืดดำ สายตาของเขาเริ่มมัว
“ตู้ม!”
ในเวลานี้เอง สายฟ้า้าก็ปล่อยพลังงานอันบ้าคลั่งสุดท้ายออกมาและฟาดลงมาบนตัวของิอวี่ราวกับจะกลืนเขาเข้าไป ลมพายุสายฟ้าอันน่ากลัวพัดไปรอบทิศทางจนก้อนหินแตกเป็เสี่ยงๆ
แต่หลังจากนั้น สายฟ้าทั้งหมดก็เหมือนจะหมุนย้อนกลับไปอย่างประหลาดและพุ่งเข้าไปในร่างกายของิอวี่!
ถูกต้อง ภายในระยะเวลากว่าครึ่งชั่วยาม ิอวี่รับพลังสายฟ้าเข้าสู่ร่างกายทั้งหมด เขาอาศัยพลังอานุภาพที่น่ากลัวของฟ้าดินช่วยให้เขาปลดโซ่ที่ผูกมัดพลังของเขาเอาไว้!
“แตกออกเดี๋ยวนี้!”
พลังสายฟ้าพุ่งไปทั่วทั้งแขนขาของิอวี่ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าในร่างกายเหมือนมีอะไรบางอย่างแตกออก
โซ่ตรวจแห่งฟ้าดินแตกออกแล้ว!
ิอวี่รู้สึกแค่ว่าพลังในร่างกายของเขาพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง พลังที่ถูกกดทับเอาไว้ก่อนหน้านี้ ในเวลานี้เหมือนะเิออกมาจนหมดอย่างน่ากลัว
พลังงานอันมหาศาลแผ่ออกมาจากตัวของิอวี่ พลังงานของเขาพุ่งไปถึงราชสีห์หนึ่งหมื่นหนึ่งพันตัวและยังคงพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องด้วย
พลังแบบนี้ทำให้เืและิญญาในร่างกายของเขาเริ่มสั่นไม่หยุด ิอวี่รู้สึกว่าร่างกายของเขามีชีวิตชีวาะโโลดเต้นอย่างมาก!
เส้นเอ็นทั่วร่างกายของิอวี่แทบะเิออกมา เขาร้องเสียงดังและซัดหมัดลงไปที่พื้นจนเกิดคลื่นพลังออกมารอบตัวของเขา!
หมัดเดียวก็มีพลังเทียบเท่าราชสีห์ถึงสองหมื่นตัว!
การปล่อยพลังราชสีห์สองหมื่นตัวมันคือการปล่อยพลังสูงสุดของิอวี่แล้ว!
ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชน ปกติจะใช้พลังงานมาสร้างความสมดุลให้กับกำลังการรบ และเมื่อไปถึงขอบเขตอมฤตพลังมันก็จะเพิ่มมากขึ้น แต่ว่าระดับในการเพิ่มมันไม่บ้าคลั่งอีกแล้ว เพราะลมปราณของผู้กล้าขอบเขตอมฤตแข็งแกร่งกว่าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนเยอะมาก
ตามหลักแล้ว ิอวี่ปล่อยพลังเทียบเท่าราชสีห์ได้ก็สมควรจะอยู่ในขอบเขตอมฤต แต่ในความเป็จริงแล้ว ตอนนี้ิอวี่เพิ่งจะถึงขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าเท่านั้นเอง
ิอวี่ทะลวงพลังสูงสุดราชสีห์หนึ่งหมื่นตัวแล้ว เขาทำลายขีดระดับสูงสุด แต่ในความเป็จริงแล้วเขายังคงอยู่ในขั้วสูงสุด เพียงแต่สร้างสถิติใหม่เท่านั้น
ที่ผ่านมาขั้วสูงสุดก็คือพลังราชสีห์หนึ่งหมื่นตัว แต่พอิอวี่ปรากฏตัวก็ทำให้ระดับสูงสุดเพิ่มเป็เท่าตัว นั่นคือเพิ่มมาเป็อีกสองหมื่นตัว!
เป็ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้ว แต่ว่าิอวี่กลับมีความแข็งแกร่งมากกว่าผู้กล้าในระดับขั้วสูงสุดหลายเท่า!
ในเวลานี้เอง ผิวที่ไหม้เกรียมของิอวี่ก็หลุดออกจนหมด เหมือนกับเขาได้ผิวใหม่ หน้าอกของเขาแน่นขึ้น กล้ามเนื้อชัดมากขึ้น รูปร่างของเขาดูสมบูรณ์แบบมาก เขาดูเหมือนเสือดาวที่ร่างกายแข็งแกร่ง มันเต็มไปด้วยพลังอันงดงาม
ในเวลานี้หยามู่เดินมาหาิอวี่ าาอสูรลงมาจากหัวไหล่ของหยามู่และมายืนตรงหน้าของเขา เห็นิอวี่มีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและลมปราณที่เขาปล่อยออกมา าาอสูรก็อดส่ายหัวด้วยความตะลึงไม่ได้เลย
“เ้านี่ร้ายกาจจริงๆ ขนาดนี้แล้วยังไม่ใช่ขอบเขตอมฤตอีก”
คำพูดของาาอสูรนั้นออกมาจากใจจริงทั้งหมด เขาไม่ได้พูดอะไรเกินไปเลย พร์ของิอวี่ทำให้าาอสูรรักและเอ็นดูจากใจจริง
แต่สีหน้าอันยินดีของิอวี่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว เพราะเคราะห์แห่งความเป็ความตายเมื่อครู่มันไม่ได้ดึงดูดิเสวียนมา
นั่นก็หมายความว่า ิเสวียน ... ออกจากดินแดนอสูรว่านโซ่วไปแล้ว!