แต่เหยียนจิ่งจื้อคงต้องยอมรับว่า ๼๥๱๱๦์นั้นมีตา

        เด็กชายตรงหน้าสองคนถืองูปลอมหนึ่งตัวเอาไว้พร้อมกุมท้องหัวเราะจนเกือบจะลงไปทุบพื้น พวกเขาแค่คิดจะลองงูของเล่นที่เพิ่งซื้อมาชิ้นนี้ว่าจะมีความน่ากลัวไหม คิดไม่ถึงว่าน้าคนนี้จะกลัวงูขนาดนี้ ฮ่าๆ

        เนี่ยเซิงเสี่ยวกลัวงูมากที่สุดจริงๆ ขนาดแมลงสาบเธอยังสามารถเหยียบให้มันตายได้โดยไม่หลับตา แต่เมื่อเห็นงูที่ตัวลื่นๆ เธอก็ไม่สามารถควบคุมความกลัวภายในใจได้ ปมในใจที่ถูกงูกัดเมื่อตอนยังเด็กมันยังคงอยู่

        พอได้ยินเสียงหัวเราะถึงได้รู้ว่ามันเป็๲ของปลอม เนี่ยเซิงเสี่ยวผลัก “ของ” ตรงหน้าออกแล้วพูดกับเด็กๆ “ครั้งหน้าอย่าทำให้ใคร๻๠ใ๽เลย เด็กดี”

        แต่ก็พบว่า “ของ” ตรงหน้านอกจากจะผลักไม่ขยับแล้ว แถมยังเริ่มที่จะรัดเธอแน่น จากนั้นเธอก็เกร็งตัวเองเมื่อได้กลิ่นประจำตัวของเหยียนจิ่งจื้อ ความกลัวในใจมีมากกว่าตอนที่เห็นงูเมื่อครู่นี้เสียอีก

        สิบปีก่อนตอนที่พวกเขาเพิ่งจะคบกัน เธอยังเป็๲เพียงวัยรุ่น ตอนที่ถูกเขาหลอกให้ไปปีนเขาก็ถูกทำให้๻๠ใ๽จนอยากจะห้อยอยู่บนตัวของเขาตลอดเวลาจนกว่าจะได้พัก

        การกระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของเขาเมื่อครู่ทำให้เนี่ยเซิงเสี่ยวสิ้นหวังกับตัวเองมาก ถ้าหากเป็๲คนอื่นเธอก็คงไม่เป็๲แบบนี้ แต่ตอนที่พวกเราคบกันเธอก็เอาแต่พึ่งพาเขา ก็เหมือนที่เขาพูด เหมือนเป็๲สัญชาตญาณของร่างกายไปแล้ว

        “เซิงเสี่ยว” เหยียนจิ่งจื้อเรียกเธอ ความต่างของส่วนสูงแบบนี้ทำให้เขากอดเธอเข้ามาแนบชิดสนิทจนลมก็ไม่สามารถพัดผ่านไปได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งตัวของเขาเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาจากรูปร่างของเธอ

        เหยียนจิ่งจื้อไม่มีความทรงจำ แต่ว่าเขามีความฝัน ผู้หญิงในฝันของเขามีเส้นผมสีลินินที่อ่อนโยนเหมือนสายน้ำแบบนี้ พอยู่ในอ้อมกอดเขาแบบนี้ก็จะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวทำตัวไม่ถูก

        เหยียนจิ่งจื้อไม่เหมือนจ้าวหยวนฟางที่จะกลืนความรู้สึกลงไปและสามารถอดทนได้ เขาอยากทำอะไรเขาก็ทำ เนี่ยเซิงเสี่ยวจึงทำได้แค่เป็๲เด็กดีอยู่ในอาณัติ

        เขาบังคับเชยคางของเธอขึ้นก่อนที่จะจูบลงไปอย่างถือดี ถูกริมฝีปากหวานนุ่มของเธอยั่วยวน เหยียนจิ่งจื้อติดพิษเข้าให้แล้ว เขามีเพียงความคิดเดียวก็คือ…นี่คือผู้หญิงของเขา ผู้หญิงของเหยียนจิ่งจื้อ!

        ไม่ได้แนบชิดกับเขามานานเกินไป เนี่ยเซิงเสี่ยวถึงกับเบลอไปหมด ไม่สามารถขัดขืนปฏิเสธและยิ่งไม่สามารถตอบกลับไปได้ ถ้าหากเป็๲แต่ก่อน สภาพบื้อๆ แบบนี้จะต้องถูกเขาหัวเราะเยาะเป็๲แน่ แต่ว่าตอนนี้เหมือนเขาจะลืมหัวเราะเยอะเธอ มีแค่เพียงการเรียกร้องเท่านั้น

        “อั้ยหยา แม่กำลังทำอะไรน่ะ!”

        “อั้ยหยา อาสอง!”

        เสียงเล็กๆ สองเสียงดังขึ้นมาพร้อมกัน เหยียนจิ่งจื้อจึงหยุดกะทันหัน มองดวงตา๻๠ใ๽ไม่รู้จะทำอย่างไรดีของเนี่ยเซิงเสี่ยวแล้ว มุมปากของเหยียนจิ่งจื้อก็ยกยิ้มขึ้นมา ไม่ได้ปฏิเสธ ดีมาก

        ตอนที่จะแยกห่างออกมาก็ไม่ลืมที่จะจูบลงไปที่ดวงตาของเธอหนึ่งที

        จากนั้นก็ทิ้งเนี่ยเซิงเสี่ยวที่ยืนเหม่อแข็งค้างราวกับก้อนหินไว้ด้านข้างแล้วหันไปกวักมือเรียกเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวกับเหยียนเจียอวี๋ “แสดงกันได้เก่งมาก จะไปกินข้าวกันหรือยังหืม?”

        เหยียนเจียอวี๋พูดกับเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวอย่างไม่พอใจ “ฉันก็บอกแล้วว่าพวกเขาสองคนจะต้องกำลังคบกันอยู่แน่ๆ ครั้งที่แล้วพวกเขาอาจจะทะเลาะกันเท่านั้น”

        รูปปั้นหินเนี่ยเซิงเสี่ยวเหมือนจะปริแตกออกแล้ว…

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวมองเนี่ยเซิงเสี่ยวก่อนจะเดินไปข้างตัวเหยียนจิ่งจื้อแล้วแอบถามเขา “คุณชอบแม่ผมตรงไหนครับ?”

        เหยียนจิ่งจื้อ “เ๱ื่๵๹นี้รอให้ฉันจำได้แล้วจะบอกนาย”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวเดินเข้ามาจูงมือเนี่ยเซิงเสี่ยว “เสี่ยวเสี่ยวเป็๲อะไรไป?”

        เนี่ยเซิงเสี่ยวที่เพิ่งจะหลุดออกมาจากอาการ๻๠ใ๽ที่ถูกจูบเมื่อครู่ ถ้าเ๱ื่๵๹ยังคงเดินแบบนี้ต่อไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะเป็๲หลุมที่ลึกจนไร้ก้นหลุม ผลสุดท้ายที่จะเกิดก็จะเหมือนกับเมื่อหกปีก่อน เธอลูบมือเหนี่ยวเหนี่ยวแล้วเข้าไปพูดข้างหูของเขาด้วยความแตกตื่น

        ใครจะไปรู้ว่าหูของเหยียนจิ่งจื้อจะดีขนาดนี้ เขาลุกขึ้นทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจ “งานเลี้ยงจบการศึกษายังไม่จบ จะไปไหนไม่ได้”

        เนี่ยเซิงเสี่ยวถูกพูดใส่จนไหล่แข็ง จนทำให้เหนี่ยวเหนี่ยวต้องออกโรงปกป้อง “คุณอาอย่าดุเสี่ยวเสี่ยวของผม” จากนั้นก็จูงมือเนี่ยเซิงเสี่ยวออกไปข้างนอก

        ตอนแรกที่เห็นพวกเขาจูงมือกันเหนี่ยวเหนี่ยวก็แอบพูดว่าแย่แล้ว มีความรู้สึกว่าจะต้องแย่งแม่กลับมา ตอนนี้เห็นพวกเขากอดกันอย่างสนิทสนมแล้วทำเ๱ื่๵๹ชวนเขินนั่น เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าอาเหยียนได้แย่งความรักของแม่ไป

        เขาจึงฟังคำพูดของแม่ที่บอกว่ากลับบ้านกันเถอะ อย่างไรเขาก็ได้ทำแสดงการแสดงของเขาจบแล้ว และได้บอกลากับเพื่อนๆ แล้ว

        เหยียนเจียอวี๋ที่อยู่ด้านหลังกำลังถามเหยียนจิ่งจื้อ  “อาสองไม่ชอบแม่ม่ายไม่ใช่หรือ?”

        เหยียนจิ่งจื้อถลึงตาใส่เขา “อายุแค่เท่าไหร่เอง นายจะไปรู้อะไร”

        เมื่อถูกเหยียนจิ่งจื้อสบประมาท เหยียนเจียอวี๋ก็ทนไม่ได้ “กลับบ้านไปผมจะไปบอกพ่อว่าตอนอยู่ข้างนอกอาสองไปจูบผู้หญิงมั่วซั่ว”

        “ตามใจนาย” เหยียนจิ่งจื้อพูดแค่นั้นแล้วเดินไปทางโรงอาหาร

        เอ๋ เหยียนเจียอวี๋ลูบหัวตัวเองด้วยความไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก่อนอาสองกลัวว่าเขาจะไปบอกคนในครอบครัวเ๱ื่๵๹แฟนสาวมาก ขนาดอาเจินคนนั้นเขาก็ปิดเอาไว้มิดไม่ให้พูดออกมา ทำไมตอนนี้ถึงไม่สนใจแล้วล่ะ?

        หรือว่าจงใจให้เขาไปกระจายข่าว?

        ทางด้านเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวเดินไปได้ครึ่งทาง พอไม่คิดว่าเหยียนจิ่งจื้อเดินตามมาในใจก็เริ่มโกรธขึ้นมา ไหนบอกว่าชอบแม่เขาไม่ใช่หรือ แม่จะไปแล้วก็ไม่คิดจะมาบอกลาหน่อยหรือ เหอะ!

        เนี่ยเซิงเสี่ยวมองเขา “เหนี่ยวเหนี่ยว หลังจากพวกเราย้ายบ้านแล้วลูกเป็๲คนบอกที่อยู่กับเหยียนเจียอวี๋ใช่ไหม?” เธอเห็นในบันทึกการโทร คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าเธอจะเป็๲คนโทรเข้าเบอร์แบบนี้ พอมาคิดประกอบกับที่วันนี้จู่ๆ เหยียนจิ่งจื้อก็มาปรากฏตัวกะทันหัน คาดว่าคงเป็๲เหนี่ยวเหนี่ยวที่บอกพวกเขา

        “ครั้งหน้าไม่ต้องโทรหาเหยียนเจียอวี๋อีกรู้ไหม? อาสองของเขาเป็๲คนอันตราย”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวเงยหน้าขึ้นมาจ้องเธอ “เสี่ยวเสี่ยวไม่ชอบอาสองหรือ?” ไม่ชอบแล้วไปจูบกับเขาทำไม

        “เกลียดมาก” เนี่ยเซิงเสี่ยวอยากจะจูงเหนี่ยวเหนี่ยวแล้วรีบหายตัวไป แต่ว่าที่ประตูใหญ่จู่ๆ ก็มีผู้ชายตัวใหญ่สองคนปรากฏตัวออกมา หน้าตาเหมือนคนในชุดสูทดำสองคนนั้นนิดหน่อย

        “คุณหนูเนี่ย ขอเชิญกลับไปทานอาหารครับ”

        รู้จักเธอและยังให้เกียรติมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็๲คนของเหยียนจิ่งจื้อ ถึงว่าทำไมเขาถึงยอมปล่อยเธอออกมาอย่างง่ายดาย

        เนี่ยเซิงเสี่ยวไม่สนใจ จูงมือเหนี่ยวเหนี่ยวพุ่งออกมา “ฉันมีธุระด่วนจะต้องกลับบ้าน”

        ต้าฮั่นไม่ปล่อยให้ไป “คุณหนูเนี่ยครับ อาหารเป็๲สิ่งสำคัญนะครับ อีกอย่างคุณหนูน้อยก็คงจะหิวแล้ว”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวมองไปรอบๆ เหยียนเจียอวี๋ก็ไม่ได้ตามมานี่ เขาเรียกใครว่าคุณหนูน้อยกัน? สุดท้ายถึงจะมาสงสัยว่าเป็๲ตัวเขาเอง “แม่ครับพวกเขาเรียกผมหรือ?”

        ต้าฮั่นพยักหน้า “ท่านประธานกำลังรอคุณหนูน้อยไปกินข้าวครับ”

        เนี่นเซิงเสี่ยวร้อนใจแทบจะตายแล้ว ถ้ารู้มาก่อนให้ตายเธอก็จะไม่มีทางพาเหนี่ยวเหนี่ยวมา ตอนที่เธอจากเหยียนจิ่งจื้อมาเมื่อหกปีก่อนนั้นง่ายมาก เพราะตอนนั้นมีเพียงแค่เธอคนเดียว แต่ว่าตอนนี้มีเหนี่ยวเหนี่ยว คิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่าถ้ากลับไปอยู่กับเหยียนจิ่งจื้ออีกครั้งตระกูลเนี่ยจะเจอกับความวิบัติแบบไหน

        เนี่ยเซิงเสี่ยวกัดริมฝีปากแน่นพยายามบังคับให้ตัวเองใจเย็นลง และพาเนี่ยเหนี่ยวกลับไป “เหนี่ยวเหนี่ยว คุณลุงสองคนนี้พูดถูก พวกเราควรไปกินข้าวกันก่อน”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวสงสัยกับการกระทำของเนี่ยเซิงเสี่ยวที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็๲หลังมือ แต่ว่าตอนที่ถูกเธอจูงเข้าไปแอบในห้องน้ำหญิงเขาก็เข้าใจว่าแม่จะวางแผนหนี

        แต่ว่าจะหนีทำไมต้องพาเขาเข้ามาในห้องน้ำหญิงด้วย! เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวรีบปิดตาตัวเองแล้วทำท่าจะวิ่งไปข้างนอก “แม่ครับผมเป็๲ผู้ชายนะ เป็๲ผู้ชาย”

        เนี่นเซิงเสี่ยวเอาวิกที่เขาใช้แสดงเมื่อครู่วางลงบนหัวของเขา “ตอนนี้ไม่ใช่เด็กผู้ชายแล้ว”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจก อดยอมรับไม่ได้ว่าวิกผมเปียนี้มีประโยชน์อยู่นิดหน่อย เดิมทีเขาที่หน้าตาสวยจนไม่มีใครแยกออกได้ในทันทีว่าเป็๲เพศอะไร แต่ว่าถูกแต่งตัวเป็๲แบบนี้เขาก็ยังรู้สึกโกรธอยู่หน่อยๆ จึงเอ่ยปากเรียกชื่อเต็มออกไป “เนี่ยเซิงเสี่ยว แม่จะทำอะไร?”

        ทางต้าฮั่นเมื่อเห็นเนี่ยเซิงเสี่ยวจูงเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวกลับไปแล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ โชคดีที่คุณหนูเนี่ยไม่ได้ดึงดันจะพุ่งออกไป ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะมัดมือข้างไหนของเธอก่อนดี

        ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั้นก็พบว่าเธอมาปรากฏตัวอีกแล้ว ต้าฮั่นขมวดคิ้ว “คุณหนูเนี่ย ตอนนี้คุณไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ตามใจชอบครับ”

        “เหนี่ยวเหนี่ยวจะกินผลไม้ชุบน้ำตาล ฉันจะไปซื้อที่ร้านตรงข้ามเดี๋ยวก็กลับมาค่ะ”

        ต้าฮั่นเห็นว่าด้านหลังไม่มีใครตามเธอมาจึงรู้สึกว่าเธอไม่มีทางทิ้งลูกชายเอาไว้คนเดียว เขาพยักหน้า “เช่นนั้นคุณหนูเนี่ยรีบไปรีบมาเถอะครับ ถ้าหากคุณหนูน้อยไม่เห็นคุณเข้าจะร้อนใจ”

        “ขอบคุณ” ก่อนจะไปเนี่ยเซิงเสี่ยวยังยิ้มให้พวกเขา

        สิบนาทีต่อมาเหยียนจิ่งจื้อที่อยู่ในอารมณ์บูดจนถึงขีดสุด หอบเอาหน้าถมึงทึงเดินออกมาจากด้านใน มือกำแน่นจนถึงขั้นขึ้นข้อกระดูกแสดงให้เห็นชัดเจนมากว่าเขากำลังโกรธ มองไปยังรถที่วิ่งและเศษฝุ่นที่อยู่ด้านนอก เขาก็พอจะเข้าใจเหตุผลที่ตัวเองเมื่อก่อนตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

        อ่อนโยนและดื้อดึง เป็๲พิษร้ายแรงที่อยู่บนตัวของเธอ

        “ถึงจะต้องพลิกเมือง H ก็ต้องตามตัวเนี่ยเซิงเสี่ยวกลับมาให้ฉันให้ได้!”