หลินเนี่ยนรีบพยุงถังเหล่ยจากด้านหลัง ตอนนี้ิญญายุทธ์ของหลินเนี่ยนหลับใหลอยู่ จึงไม่อาจเรียกออกมาได้ และพลังต่อสู้ก็มีไม่ถึงสามส่วนจากปกติ
โดยปกติแล้วนอกจากผู้ฝึกตนจะต้องเพิ่มพลังิญญายุทธ์และระดับของตัวเองแล้ว ก็ต้องเพิ่มพลังกายควบคู่อย่างต่อเนื่องไปด้วย
อย่างถังเหล่ย ถึงแม้เขาในยามนี้จะไม่ได้ใช้พลังของิญญายุทธ์ัคชสาร แต่พลังกายก็มีถึงสี่หมื่นห้าพันจิน
ส่วนผู้ทรงยุทธ์ขั้นเก้าอย่างเฮยเซียจื่อ ก็มีพลังกายทะลวงระดับหนึ่งแสนจินไปนานแล้ว
แน่นอนว่าพลังกายก็มีขีดจำกัด หากอาศัยเพียงพลังกาย ความสูงที่ผู้ฝึกตนสามารถไต่เต้าไปได้ก็มีจำกัด อย่างไรเสียสิ่งที่สำคัญอย่างแท้จริงก็คือพลังของิญญายุทธ์
หลินเนี่ยนมีพร์ั้แ่เด็ก แค่อายุสิบปีก็ปลุกิญญายุทธ์ได้ และระดับความเข้ากันได้กับิญญายุทธ์ก็ยังสูงกว่าคนปกติมาก ดังนั้นแม้หลินเนี่ยนจะอยู่ในระดับผู้ทรงยุทธ์ แต่ิญญายุทธ์ก็มีสติปัญญาแล้ว
แต่เพราะความพิเศษนี้ หลินเนี่ยนเลยมองข้ามการฝึกฝนร่างกายไป ตอนต่อสู้จึงล้วนใช้ความสามารถของิญญายุทธ์
หาก้าะเิพลังอันแข็งแกร่ง พลังที่แสดงออกมาก็ต้องใช้ร่างกายที่หลอมรวมกับิญญายุทธ์
ในเมื่อเป็เช่นนี้แล้ว หากิญญายุทธ์ของนางไม่อาจต่อสู้ได้ พลังต่อสู้ของนางก็ลดลงมากเช่นกัน
สถานการณ์เช่นนี้พบเห็นได้บ่อย ถังเหล่ยในชาติที่แล้วเคยเห็นผู้ฝึกตนมากมายล้วนเอาความพยายามไปเลี้ยงดูิญญายุทธ์ทั้งหมด เอาแต่คิดค้นพลังของิญญายุทธ์และวิธีการใช้
มีผู้ฝึกตนบางส่วนเท่านั้นที่ไม่เพียงให้ความสำคัญกับิญญายุทธ์ แต่ยังให้ความสำคัญกับการพัฒนาร่างกายด้วย เช่นนั้นต่อให้ระดับของิญญายุทธ์จะต่ำมาก ก็สามารถใช้การพัฒนาร่างกายทะลวงระดับที่สูงขึ้นได้
ขีดจำกัดของิญญายุทธ์ระดับิญญาโดยปกติแล้วคือระดับยอดยุทธ์ แต่ก็มีคนบางส่วนที่ใช้ิญญายุทธ์ระดับิญญาไต่ไปถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ หรือแม้กระทั่งระดับราชันยุทธ์ได้เช่นกัน นี่อาจเรียกได้ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น
แน่นอนว่าระดับของิญญายุทธ์ก็มีส่วนในการตัดสินเช่นกัน คิดจะทะลวงระดับจ้าวยุทธ์ เซียนยุทธ์ ต้องมีระดับิญญายุทธ์ที่ทรงพลัง ไม่เช่นนั้นจะไม่มีวันทะลวงระดับได้!
“น่าสนใจ ผู้ชำนาญยุทธ์ตัวเล็กๆ สามารถรับการโจมตีของข้าได้ ดูท่าข้าจะประเมินพลังของิญญายุทธ์ระดับนภาต่ำเกินไป ิญญายุทธ์เช่นนี้มาตกอยู่ในร่างของรุ่นเยาว์เช่นเ้า ช่างน่าเสียดายจริงๆ”
ถึงแม้เมื่อครู่เฮยเซียจื่อจะใช้พลังเพียงห้าส่วน แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชำนาญยุทธ์ธรรมดาจะสามารถรับได้แน่
“ผู้ทรงยุทธ์ขั้นที่เก้าได้แค่นี้เองเรอะ ข้าคิดว่าจะเก่งกาจกว่านี้ซะอีก!”
ถังเหล่ยสะกดเืลมที่ปั่นป่วนในร่างลงไป ใบหน้าฉายแววเยาะเย้ย
หลินเนี่ยนกลอกตาใส่ถังเหล่ย ไยเขาถึงยังกล้าเยาะเย้ยอีกฝ่าย นี่เบื่อมีชีวิตแล้วหรือ?
“ข้าอาจจะไว้ชีวิตเ้า แต่ข้าไม่ใส่ใจที่จะหักแขนขาของเ้าทิ้งหรอกนะ”
เฮยเซียจื่อที่ยืนอยู่บนต้นไม้สูง และกำลังมองมาทางถังเหล่ยกล่าวด้วยเสียงเย็นเยียบ
และด้านหลังของเฮยเซียจื่อพลันปรากฏแมงป่องสีดำขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ร่างกายของมันดูสมจริงราวกับมีตัวตนจริงๆ อย่างไรอย่างนั้น
แมงป่องสะบัดหางที่มีเข็มพิษยาวเข็มหนึ่ง
จากนั้นร่างกายของเฮยเซียจื่อก็ะโลงมาราวสัตว์ที่ไต่ลงมาจากต้นไม้
แมงป่องด้านหลังของเขาสะบัดหางฟาดไปทางถังเหล่ยกับหลินเนี่ยน
“หนีเร็ว!”
เฮยเซียจื่อใช้พลังิญญายุทธ์เช่นนี้ ถังเหล่ยหาใช่คู่มือของเขา แม้เปลวเพลิงสีทองในร่างของถังเหล่ยจะขจัดพิษได้ แต่พลังต่อสู้ของทั้งสองนั้นต่างระดับเกินไป
แต่เหมือนว่าถังเหล่ยกับหลินเนี่ยนจะไม่มีโอกาสหนีเสียแล้ว หางแมงป่องสะบัด ต้นไม้รอบด้านล้มลงทันใด ถังเหล่ยกับหลินเนี่ยนที่หลบอยู่ตลอดนั้นหาโอกาสหนีไม่ได้เลย
“ข้าจะหยุดเขาเอาไว้ เ้ารีบหนีไป!”
ถังเหล่ยกล่าวกับหลินเนี่ยน ตอนนี้พลังต่อสู้ของนางอ่อนแอเกินไป ถ้าอยู่ที่นี่ต่อ นางอาจเป็ภาระที่เขาต้องคอยดูแล สู้ให้นางหนีไปก่อนดีกว่า
“ข้าไม่หนี ถ้าข้าหนี เ้าต้องตายแน่ เ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”
หลินเนี่ยนรู้ว่าถังเหล่ยอยากให้นางมีชีวิตรอด แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว นางก็ไม่ใช่คนรักตัวกลัวตาย
ถังเหล่ยคร้านจะอธิบายกับหลินเนี่ยน รอบด้านล้วนมีแต่เสียงต้นไม้หักโค่น ทั้งสองอาจถูกทับเป็ก้อนเนื้อตอนไหนก็ได้ ถังเหล่ยจึงหาช่องว่าง แล้วออกแรงที่แขนเขวี้ยงหลินเนี่ยนออกไป
หลินเนี่ยนต่อต้านแรงของถังเหล่ยไม่ไหว ถึงนางจะเป็ถึงระดับผู้ทรงยุทธ์ขั้นที่หก แต่ก็สู้พลังกายของถังเหล่ยไม่ไหว และร่างกายผอมบางนั้นก็ถูกขว้างออกไป
หลินเนี่ยนเห็นเพียงภาพของถังเหล่ยที่ค่อยๆ ห่างจากตัวเองไปไกลขึ้นๆ นางทำอะไรไม่ได้เลย แม้นางจะเรียกิญญายุทธ์ในร่างกายสุดชีวิตเพียงใด ก็ไร้ซึ่งการตอบรับ
‘เสี่ยวหลาน เสี่ยวหลาน เ้ารีบตื่นเร็วเข้า ข้า้าเ้า ข้า้าพลังของเ้า!’
หลินเนี่ยนตะเบ็งเสียงอยู่ในใจ นางอยากไปช่วยถังเหล่ย นางอยากไปต่อสู้
ถังเหล่ยที่เพิ่งเขวี้ยงหลินเนี่ยนออกไปรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย หางแมงป่องั์ยังคงโจมตีผ่านใบไม้ที่ร่วงลงมาอย่างต่อเนื่อง
ถังเหล่ยที่คิดจะหลบ ก็ไม่ทันการเสียแล้ว เขาทำได้เพียงรับมือตรงๆ
พลังิญญายุทธ์ของเฮยเซียจื่อนั้นทรงพลังกว่าพลังกายของตัวเขาเองมาก หางแมงป่องั์จึงฟาดร่างของถังเหล่ยกระเด็นไปกลางอากาศได้อย่างง่ายดาย
“ไม่!”
หลินเนี่ยนที่ยังไม่ทันตกถึงพื้นเห็นถังเหล่ยถูกหางแมงป่องฟาดกระเด็น เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย
เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธและความสิ้นหวังพลันออกจากปากหลินเนี่ยน แล้วทุกอย่างรอบด้านเหมือนหยุดนิ่ง
อุณหภูมิลดฮวบโดยมีร่างกายของหลินเนี่ยนเป็ศูนย์กลาง และบนพื้นก็เต็มไปด้วยน้ำแข็งในเสี้ยววิ
แต่นี่แค่เพิ่งเริ่มเท่านั้น ในขณะที่ต้นไม้ที่ถูกหลินเนี่ยนพุ่งชนกลายเป็น้ำแข็งฉับพลัน น้ำแข็งสีขาวราวอยู่ในเหมันตฤดูก็แผ่รัศมีออกไปอย่างรวดเร็ว
ปีกบริสุทธิ์สีฟ้าที่มีความยาวสามจั้งกว่าพลันกางออกมาจากหลังหลินเนี่ยน กิ่งไม้รอบด้านที่ถูกปีกััล้วนกลายเป็เศษน้ำแข็งแห้งกรอบ
ทันใดนั้นหลินเนี่ยนก็ลืมตาขึ้น ส่วนลึกของั์ตาเปรียบดุจสีของนภา
ปีกค่อยๆ โบกสะบัด วิหคฟ้าที่ใหญ่กว่าเมื่อก่อนหลายเท่าตัวหนึ่งลอยออกมาจากด้านหลังของหลินเนี่ยน บนศีรษะของมันมีขนนกสีฟ้าสองเส้นที่ปลิวไสวตามสายลม
หลินเนี่ยนที่ยืนอยู่กลางอากาศชี้ไปทางเฮยเซียจื่อ
วิหคั์สีฟ้ากู่ร้องก้องกังวาน ก่อนจะสะบัดปีกทั้งสองข้าง ส่งพายุน้ำแข็งโหมกระหน่ำพัดไปทางเฮยเซียจื่อ
“แย่แล้ว!”
เฮยเซียจื่อรู้สึกใระคนสงสัยอย่างมาก ิญญายุทธ์ของเด็กสาวผู้นี้ถูกทำร้ายจนาเ็สาหัสแล้วไม่ใช่หรือ? ไฉนถึงแสดงพลังมากขนาดนี้ออกมาได้?
ทุกที่ที่พายุพัดผ่าน หมู่แมกไม้ล้วนกลายเป็สีเงินขาว เฮยเซียจื่อกำลังตัวสั่น เพราะอุณหภูมิรอบด้านที่ลดพรวด
สั่นถึงขนาดที่ิญญายุทธ์ในร่างเฮยเซียจื่อก็สั่นไปด้วย สถานการณ์เช่นนี้มีสาเหตุเพียงอย่างเดียว นั่นคือการเผชิญหน้ากับิญญายุทธ์ระดับสูง
เฮยเซียจื่อที่กำลังตกตะลึงยังไม่ทันจะหลบ พายุน้ำแข็งก็พัดเข้าประชิดตัว เกิดาแมากมายบนิญญายุทธ์แมงป่องของเขาในเสี้ยววิ
“บัดซบ ิญญายุทธ์ระดับนภา นี่ต้องเป็พลังของิญญายุทธ์ระดับนภาแน่ ิญญายุทธ์ของเด็กสาวคนนี้วิวัฒนาการแล้ว นี่เป็ไปได้อย่างไร!?”
แม้จะมีสาเหตุมากมายนับพันให้ไม่เชื่อ แต่ความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา
ิญญายุทธ์ในร่างของเฮยเซียจื่อเป็ิญญายุทธ์ระดับิญญาขั้นสูง แต่ถึงขนาดทำให้ิญญายุทธ์ของเขาหวาดกลัวได้ แสดงว่าพลังของอีกฝ่ายต้องแข็งแกร่งกว่าเขามาก หรือไม่ก็ระดับของิญญายุทธ์อีกฝ่ายนั้นสูงเกินไป
ในเมื่อเด็กสาวผู้นี้มีการบ่มเพาะต่ำกว่าเขา เช่นนั้นมีความเป็ไปได้เพียงอย่างเดียว…